واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: حقي براي پخش داده نميشود!
اميدي به توافق منصفانه وجود ندارد. صدا و سيما قدمي عقب نميرود و چانهزنيها همچنان ثمره مثبتي نداشته است. اولين و آخرين حربه كفاشيان مثل هميشه تهديد به جلوگيري از ورود دوربينهاي تلويزيوني براي تصويربرداري از بازيهاست؛ تهديدي كه البته پيشتر هم مطرح شده بود، اما عملي در كار نبود و دوربينها به ورزشگاه رفتند بدون آنكه حقي كه بايد به فوتبال داده شود. نامه ارسالي صدا وسيما به فدراسيون گوياي همه چيز بود؛ نامهاي كه از موضع بالا نوشته شده بود و آب پاكي را روي دست كفاشيان ريخت. صدا و سيما نه به پرداخت حق فوتبال كه به منافع خودش ميانديشد. شايد هم چون ميداند كفاشيان دست آخر چارهاي جز عقبنشيني ندارد، قدمي به عقب برنميدارد و ريالي به آنچه پيشنهاد داده بود نميافزايد. اما رقم پيشنهادي صدا و سيما حق پخش فوتبال نيست و نهايتا ميتواند صدقه سري باشد، نه بيشتر. رئيس فدراسيون مدعي است فصل قبل چون فدراسيون با صدا و سيما قرارداد داشته مجبور به تن دادن به خواستههاي اين ارگان شده است. اتفاقي كه امسال با توجه به پايان يافتن اين قرارداد تكرار نخواهد شد. كفاشيان 160 ميليارد براي فوتبال ميخواهد و تأكيد دارد كه كنفدراسيون فوتبال آسيا روي پرداخت حق پخش به فوتبال تأكيدي ويژه دارد و سهم هر سال پخش ليگ برتر ايران 40 ميليون دلار برآورد كرده است. اما صدا و سيما حاضر به پرداخت تنها يك هشتم اين حق طبيعي فوتبال است و خود را موظف به همكاري با اين قانون و فدراسيون نميداند. نهايت دست و دلبازي صدا و سيما براي پرداخت حق فوتبال 22 ميليارد تومان است. مبلغي كه حتي از پرداختي اسپانسرهاي يكي از تيمهاي فوتبال نيز كمتر است و تخس كه بشود، چيزي نه دست تيمها را ميگيرد و نه فدراسيون را. در حالي كه بدون ترديد اگر صدا وسيما كه درآمدي هنگفت از قبال فوتبال به جيب ميزند حق واقعي اين ورزش را بپردازد، بسياري از مشكلات فوتبال كه طي سالهاي اخير كمر اين ورزش را خم كرده حل و فصل ميشود. اما صدا و سيما زير بار نميرود و حاضر نيست به گونهاي عمل كند كه نه سيخ بسوزد و نه كباب. صداوسيما در حالي از پرداخت حق فوتبال خودداري ميكند كه سالهاي سال از قبل اين ورزش خورده، بدون آنكه ريالي بابت آن پرداخت كند و ديگر به اين روش عادت كرده و امروز برايش سنگين است كه بخواهد دست به جيب شود و حقي را كه سالها از فوتبال ضايع كرده بدهد؛ حقي كه شايد اگر در طول اين سالها از فوتبال ضايع نميشد، اكنون شاهد شرايطي به مراتب بهتر بوديم. چهار روز، اين تنها فرصتي است كه كفاشيان به صداوسيما داده تا خود را جمع و جور كند و رقمي منصفانه را براي تصويربرداري از فوتبال بپردازد و بعد از آن، شايد اگر صدا و سيما زير بار نرود، ديگر هيچ دوربين تلويزيوني اجازه ورود به ورزشگاهها را پيدا نكند و ديگر مشتاقان فوتبال نتوانند از پاي گيرندههاي تلويزيوني به تماشاي بازيهاي فوتبال بنشينند؛ مسئلهاي كه بدون ترديد تأثير منفي روي جامعه خواهد گذاشت. صدا و سيما در پي خريد بازيهاي جام جهاني و دوربينهاي اچدي براي تصويربرداري از ليگ جهاني واليبال تأكيد داشت كه مبلغ هنگفتي را كه براي خريد اين بازيها هزينه كرده، تنها براي نشاطي بوده كه تماشاي اين بازيها به جامعه ميداده. اما حالا همين صدا و سيما با پافشاري غيرمنطقي و غيرمنصفانه خود قصد گرفتن نشاط از جامعه را دارد. چراكه حاضر نيست به خاطر مردم هم كه شده از مواضع خود كوتاه آمده و قدمي براي انجام مذاكرات منطقي با فدراسيون براي پرداخت حق فوتبال بردارد. شايد هم مطمئن است كه دست آخر كفاشيان براي خاطر مردم هم كه شده ناچار ميشود عقبنشيني كند و به چندرغازي كه صدا و سيما به بهانه حق پخش كف دست فوتبال ميگذارد رضايت دهد و در ورزشگاهها را براي ورود دوربينهاي تلويزيوني باز كند. كفاشيان تنها چهار روز ديگر به صدا و سيما زمان داده و مدعي است اين تو بميري از آن تو بميريها نيست و قصد كوتاه آمدن ندارد. اما بايد ديد پافشاري او براي گرفتن حق فوتبال از صدا و سيما جواب ميدهد و تهديداتش امسال جديتر از سال قبل است يا همانطور كه سال گذشته هم كوتاه آمد نهايتاً عقبنشيني كرده و با اين رقم ناچيز موافقت خواهد كرد. موافقتي كه اگر حاصل شود بيشك از سرناچاري است نه رضايت.
نویسنده : دنيا حيدري
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۱ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۰:۳۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]