تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867173560
غذا با حسن‌نيت اضافه
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: غذا با حسن‌نيت اضافه
يك هفته مانده به امتحانات ترم دانشگاه سوت و كور مي‌شد، همه امتحانات ميان‌ترم‌شان را داده بودند، آنهايي كه در طول ترم درس نخوانده بودند، دَم را غنيمت مي‌شمردند و اين يك هفته خودشان را در اتاق‌هاي خوابگاه و خانه‌شان زنداني مي‌كردند و قضاي تمام درس‌هاي نخوانده و تمرينات حل نكرده و جزوه‌هاي ورق نزده را به جا مي‌آوردند، اما دانشجويان هميشه حاضر در كلاس مثل ما چهار نفر هم كه درس‌خواندن از كتاب‌هاي ورق‌ورق شده و جزوه‌هاي كثيف‌شان مشخص بود، طبق روال گذشته با پشتكار در كلاس حاضر مي‌شدند تا جايي كه مي‌شد در چشم‌هاي استاد محترم خواند كه «چي مي‌خواين از جون من؟! حداقل يك روز غيبت كنيد!» روزهاي آخر، سلف دانشگاه هم بالطبع خلوت مي‌شد و ما با خيال راحت و بدون ترس از كم آمدن غذا، در صف 10 يا 15 نفره مي‌ايستاديم، برخلاف روزهاي ديگر ترم كه يا غذا به ما نمي‌رسيد يا به خاطر هجوم ديگر دانشجويان از غذا گرفتن منصرف مي‌شديم. در همان خلوتي صف بود كه به ذهن‌مان رسيد براي شام شب‌مان هم از سلف غذا بگيريم تا وقت‌مان كمتر به پخت و پز بگذرد و با خيال راحت درس بخوانيم. آن روزها غذا زياد مي‌آمد و مسئول سلف از خدايش بود كه كسي پيدا شود و اضافه‌ها را ببرد، همين شد كه ما خوردن غذاي تكراري در دو وعده شام و ناهار را به جان خريديم، البته در روزهاي خوابگاهي بودن خوردن دو وعده غذا يعني زندگي شاهانه، حالا تكراري هم بود، بود، مهم نَفس داشتن غذاست. ساعت حدود 9 بود و ما در كمال ناباوري شام داشتيم و مي‌توانستيم سر وقت شام بخوريم، مريم دو ظرف غذا را به آشپزخانه برد تا گرم كند، نيم ساعت بعد كه با قابلمه و بشقاب برگشت، صورتش كمي مضطرب بود، براي‌مان تعريف كرد كه يكي از بچه‌ها در آشپزخانه جلويش را گرفته و پرسيده غذا از كجا آورده و مريم هم ترجيح داده به جاي آنكه براي دو ظرف ناقابل قرمه سبزي دروغ بگويد، حقيقت را تمام و كمال با جزئيات كامل تعريف كند. كار بدي نبود و ما سه نفر به او حق داديم كه از روي حس‌نيت به هم‌خوابگاهي‌اش اطلاعات كاملي داده، دو روز بعد صف ِ 10 نفره تبديل شد به صف 40 نفره با درخواست غذاي نفري دو ظرف! شام كه هيچ، حتي ناهار هم ديگر به ما نمي‌رسيد! دختر مجبور بودي جواب بدي كه بخواي راستش رو بگي؟ لالموني رو براي همين مواقع گذاشتن!
نویسنده : زهرا صالحي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۵:۵۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها