تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804704984
یادداشت/ مهدی پزشکی آیا اردوغان جاه طلب و ترکیه در مسیر جمهوریت قرار گرفته‌اند؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ مهدی پزشکی
آیا اردوغان جاه طلب و ترکیه در مسیر جمهوریت قرار گرفته‌اند؟
بحران سوریه و حمایت ترکیه از تروریست‌های تکفیری در سوریه، تلاش برای از بین بردن انسجام عراق و تلاش برای تجزیه این کشور، سیاست‌های دوگانه در قبال رژیم صهیونیستی و تلاش ترکیه برای نقش‌آفرینی گسترده‌ای در تحولات منطقه‌ایی می تواند تیری بر بال بلند پروازی‌های اردوغان و روند سیاسی در پیش گرفته ترکیه به حساب آید.
با مشخص شدن وضعیت انتخابات ترکیه و پیروزی رجب طیب اردوغان به عنوان اولین رئیس جمهور ترکیه که با رای مستقیم مردم انتخاب شده، ترکیه وارد مرحله جدیدی از حیات سیاسی خود شده است.این مرحله به دنبال مرحله‌ایی ظهور یافت که رئیس جمهور یک مقام تقریباً تشریفاتی و نظام سیاسی یک نظام پارلمانی بوده است. حال این سوال مطرح می‌شود که آیا نظام پارلمانی در ترکیه پس از پیروزی اردوغان همچنان حاکم خواهد بود و اگر اینگونه باشد آیا ما با مدلی همچون مدل پوتین-مدودوف روسی روبرو خواهیم بود؟ از شواهد و قراین اینگونه به نظر می‌رسد که اردوغان در صدد افزایش قدرت رئیس جمهور خواهد بود. دلیلی که رسماً برای نامزدی اردوغان اعلام شده این است که او طبق منشور حزبش دیگر حق نامزدی برای نخست وزیری را ندارد. وی در دوره تبلیغات ریاست جمهوری این نکته را مطرح کرد که اگر در انتخابات پیروز شود، می‌خواهد قانون اساسی را تغییر دهد و ریاست جمهوری را که در حال حاضر پستی عمدتاً تشریفاتی است، به کانون قدرت اجرایی تبدیل کند چرا که داشتن رئیس جمهوری قوی مثل آنچه در سیستم حکومتی قدرت‌های بزرگ وجود دارد، باعث شکوفایی حکومت ترکیه و تبدیل شدن آن به قدرت هژمون منطقه و البته با کمک قدرت‌های غربی همچون آمریکا خواهد شد. در این خصوص صاحب نظران سیاسی در ترکیه معتقدند که تغییرات گسترده در ساختار سیاسی کشور ایجاد خواهد شد و نظام به سوی اقتدارگرایی بیشتر سوق داده می‌شود. تحلیلگران می‌گویند هدف نهایی اردوغان، گذر به نظام ریاستی به جای نظام پارلمانی فعلی است، ولی این امر نیاز به زمان بیشتر و تغییر قانون اساسی ترکیه دارد. اردوغان با پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، قدرت را برای پنج سال دیگر در دست خواهد داشت. وی در چارچوب طرح طولانی‌مدت خود، اخیراً برای رهبری کشور تا 2023 صحبت کرده که همزمان با یکصدمین سالگرد تأسیس جمهوری نوین ترکیه است. بزرگترین خواستۀ اردوغان این است که در این کشور یک قانون اساسی نوین، مدنی، پیشرفته و دموکراتیک بر پایه نظام ریاستی تدوین گردد. تلاش اردوغان برای تغییر قانون ساختار نظام سیاسی این کشور از پارلمانی به ریاستی در سال 2011 نیز نمونه بارزی از اقدامات وی برای تغییر ساختار در ترکیه به شمار می‌رود. اولین اقدام از سوی اردوغان بعد از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ترکیه، تلاش در جهت گسترش اختیارات رئیس‌جمهور خواهد بود. اردوغان به دنبال تغییر قانون اساسی برای سلطه بیشتر دولت و رئیس‌جمهور است، امری که او تاکنون نتوانسته است حمایت پارلمان را جلب کند ولی اردوغان بار دیگر تلاش می‌کند تا این امر محقق شود و وکلای او در حال زمینه‌سازی برای قدرتمندسازی اردوغان پس از رسیدن به ریاست جمهوری هستند. جاه طلبی اردوغان در مقام ریاست جمهوری در کنار انتقاد از قدرت‌طلبی وی و نیز کنترل بیشتر رسانه‌ها و دادگستری، او را به ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه شبیه کرده است که برای در قدرت ماندن قانون اساسی را تغییر داده است. پیروزی اردوغان در انتخابات ریاست جمهوری به مثابه باز شدن بن بست سیاسی است که وی حق نخست‌وزیری برای چهارمین دوره را ندارد. لذا سعی دارد تا با ریاست جمهوری قدرت خود را در پست دیگری ادامه دهد. حال این سوال مطرح است که مقام نخست وزیری در صورت تداوم نظام پارلمانی به چه کسی خواهد رسید؟ اگر قائل به این موضوع باشیم که نظام سیاسی ترکیه از نظام پارلمانی به نظام ریاستی تغییر نکند؛ جایگاه نخست‌وزیری ترکیه پس از اردوغان نیز یکی از موضوعاتی است که رهبران حزب عدالت و توسعه با آن مواجه هستند. بنابر اظهار ناظران سیاسی، عبدالله گل، رئیس‌جمهور کنونی ترکیه پست نخست‌وزیری را در دست خواهد گرفت که در این صورت ما شاهد مدل روسی پوتین – مدودوف خواهیم بود. اگرچه عبدالله گل نیز به صراحت اعلام کرد الگوی پوتین- مدودف که بر اساس آن، جایگاه وی با رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه عوض خواهد شد، مناسب ترکیه نیست و برعهده گرفتن پست نخست وزیر ترکیه را بعید دانست. عده‌ای نیز از احمد داود اوغلو وزیر خارجه یاد می‌کنند. اما در گمانه‌زنی درباره نخست‌وزیر آتی ترکیه باید بیش از هر چیز این نکته را مد نظر داشت که هر کس به این سمت انتخاب شود، اردوغان هنوز هم در قامت رئیس‌جمهور نفوذ و تأثیرگذاری بسیاری در عرصه داخلی و خارجی کشور خواهد داشت. چالش‌های اردوغان در قامت رئیس جمهور ترکیه در سال گذشته ترکیه چه در داخل و چه در خارج با چالش‌های جدی روبرو بوده است که محور این چالش‌ها به عقیده صاحبنظران سیاست یک بام و دو هوای دولت اردوغان می‌باشد. با مرور به مواضع،رویکردها و عملکرد اردوغان در سیاست خارجی ترکیه به این نقطه می‌رسیم که وی در بیشتر موارد موضع و رفتاری مشابه و هماهنگ با دولت‌های غربی به ویژه آمریکا داشته است و پیش بینی می‌شود این موضع در دوران ریاست جمهوری نیز به قوت خود باقی بماند. از سال 2013 تا کنون موارد متعددی از سوی ترکیه در عرصه سیاست خارجی در قبال کشورهای منطقه که عمدتاً همسایه‌های این کشور می باشد، شاهد بوده‌ایم که می تواند تبعات آن، در دوران ریاست جمهوری اردوغان بروز نماید. بحران سوریه و حمایت ترکیه از تروریست‌های تکفیری در سوریه که در برهه‌ای نیز به درگیری فیزیکی بین دو کشور منتج شد، تلاش برای از بین بردن انسجام عراق و درگیری‌های قومی و قبیله‌ای و در نهایت تلاش برای تجزیه این کشور، سیاست‌های دوگانه در قبال رژیم صهیونیستی؛ اگر چه اردوغان در سخنرانی‌های انتخاباتی خود جنایت‌های رژیم صهیونیستی را محکوم کرده اما برخی صاحب نظران سیاسی ترکیه این سخنرانی‌ها را برای بدست آوردن رای مردم ترکیه قلمداد می‌کنند، حمایت از فعالیت‌های گروه تروریستی داعش در عراق و سوریه از جمله این اقدامات از سوی اردوغان می‌باشد که می‌تواند تیری بر بال بلند پروازی‌های ترکیه به شمار رود. همانطور که اشاره شد این بلند پروازی را می‌توان به ملاحظات ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک ترکیه به مسائل منطقه‌ایی و تلاش برای گسترش نفوذ در منطقه و در سایه سیاست‌های دولت‌های غربی پیگیری کرد. عدم ثبات در اتخاذ تصمیمات در عرصه سیاست خارجی از سوی اردوغان از یک سو و رویاهای اردوغان برای تبدیل شدن قدرت بلامنازع در منطقه از سویی دیگر، نمی‌توان آینده‌ایی روشن از سیاست‌گذاری خارجی برای ترکیه در دوران ریاست جمهوری وی متصور بود ولی آنچه تا حدودی قابل پیش بینی می‌باشد این است که سیاست خارجی اردوغان در دوران جدید نظام سیاسی ترکیه همچنان دنباله رو سیاست قدرت‌های غربی بالاخص ایلات متحده خواهد بود. در مسائل داخلی نیز باید به این نکته اشاره کرد که با توجه به پیروزی اردوغان در دور اول جامعه ترکیه اعتماد ضمنی به وی داشته اما این به معنای آن نیست که اردوغان با چالش‌هایی همچون معدن سوما، پارک گزی، کودتای نظامیان و نیز از همه مهمتر اقلیت‌های قومی و مذهبی مواجه نشود. در پایان این نتیجه حاصل می‌شود که نگاه ترکیه در دوران پیش روی ریاست جمهوری اردوغان به محیط منطقه‌ای آن است که این کشور با سنت امپراتوری گذشته خود در رهبری جهان عرب، الگوی سیاسی دموکراتیک و مدرن آن و توانمندی‌ها و جذابیت‌های اقتصادی و اجتماعی‌اش درصدد است جایگاه منطقه‌ای خود را ارتقا دهد و به قدرتی برتر در خاورمیانه تبدیل شود. لذا بر این اساس، ترکیه در آینده نیزدر صدد نقش‌آفرینی گسترده‌ای در تحولات منطقه‌ای می‌باشد و نفوذ و تأثیرگذاری خود را در منطقه بیش از گذشته افزایش خواهد داد. در این راستا حتی ترکیه در این خصوص برخی هزینه‌های تنش در روابط با ایران را نیز تحمل می‌کند تا به منافع گسترده‌تری در منطقه در آینده دست یابد. مهدی پزشکی – کارشناس ارشد علوم سیاسی انتهای پیام/
93/05/26 - 00:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 295]
-
گوناگون
پربازدیدترینها