واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: کاسپین،چشم زخمی دریا بندر انزلی - ایرنا -هشت سال از تدوین کنوانسیون منطقه ای حفاظت محیط زیست دریای خزر می گذرد، اما سینه دریای کاسپین مالا مال از دردهای برآمده از کردار ساحل نشینان است و دریغ از مرهمی.
21 مرداد برابر با 12 اگوست روز منطقه ای دریای کاسپین است که به خزر معروف است و هشت سال از لازم الاجرا شدن کنوانسیون منطقه ای حفاظت محیط زیست دریای خزر - کنوانسیون تهران - می گذرد.
بارها برای فرزندانمان از گذشته نچندان دور این دریا گفته ایم و با هم به امید دیدن دوباره
آن رنج سفر کشیده ایم؛اما افسوس که دیوار ویلاها بر خلاف قلعه شنی کودکی هایمان، پهنه ماسه ای ساحل را از جلوه انداخته و انبوه رد زباله های آدمیزاد امکان گام نهادن بر ماسه های ساحل را نمی دهد.
گودال هایی که نشانگر ماسه های به یغما رفته اند؛ برخلاف چاله هایی که کودکان بازیگوش در ساحل حفر می کردند و به آسانی با اولین نوازش موج شامگاهی ترمیم می شد، دیگر ترمیم نمی شوند و جای آن زخم های بد منظری را بر سینه ساحل نشانده اند.
صدف های صورتی و سپید که روزگاری زینت بخش گستره وسیعی از کرانه دریا بود امروز اندک شمار در لابه لای سیاهی کیسه های زباله، بطری و قوطی های پلاستیکی و فلزی گم شده اند.
بوی تند پساب های خانگی مشام را می آزارد و چشمان کودکان، پرسشگرانه آینده را در کاسه چشم نگران پدر و مادر می جویند و مسن تر ها که بهبود را در آینده افق ناممکن نمی بینند با همین امید دل به دریای زخمی سپرده اند.
اکنون پنج کشور همسایه کاسپین به این باور رسیده اند که خزر چاه فاضلاب نیست که بی پروا تمامی پسابهای خانگی و کشاورزی و صنعتی را به امید خاصیت خود پالایی راهی آن کنیم.
همسایگان خزر حق همسایگی را به یاد آورده اند و بفکر افتاده اند، این بوم سازگان، خوان یغما نیست که ماهیان خاویاری و استخوانی و فک خزری اش را به توبره بکشند و ببرند.
همسایگان خزر فهمیده اند مسابقه بهره برداری بی محابا از ذخایر خزر از جمله نفت و گازش مسابقه ای باخت - باخت است.
مجموعه این اندیشه ها و این باورها که به بهای سخت و تلخ از دست رفتن برخی منابع این بوم سازگان مهم آبی بدست آمده است در قالب معاهده ای به نام کنوانسیون تهران در چهارچوب 37 ماده و هشت پروتکل در آبان 82 به تصویب و امضای پنج کشور حوزه دریای کاسپین رسید و سه سال بعد در تاریخ 21 مرداد 85 لازم الاجرا شده است.
هدف از این پیمان نامه به صراحت در مقدمه متن حقوقی آن آمده که:«طرف های متعاهد -آذربایجان، ایران، قزاقستان، روسیه و ترکمنستان- با آگاهی از تخریب محیط زیست دریای خزر در اثر آلودگی ناشی از منابع مختلف فعالیت های انسانی از جمله تخلیه مواد مضر، خطرناک، مواد زائد و سایر آلودگی های ناشی از منابع دریایی و منابع مستقر در خشکی با تصمیم راسخ در حفظ منابع زنده دریای خزر برای نسل های حاضر و آینده ،با آگاهی به ضرورت تضمین مضر نبودن فعالیت های مستقر در خشکی برای محیط زیست دریای خزر، با توجه به خطرات ناشی از نوسانات سطح آب که محیط زیست دریای خزر و خصوصیات اکولوژیکی و آب نگاری منحصر به فرد آن را تهدید می کند.
این کنوانسیون با تاکید بر اهمیت حفاظت از محیط زیست دریای خزر و با تصدیق اهمیت همکاری میان دولت های ساحلی خزر و سازمان های بین المللی مربوطه، با هدف حفاظت و نگهداری محیط زیست دریای خزر» تبیین شده است.
اینک که هشت سال از لازم الاجرا شدن این پیمان نامه می گذرد ،فرصت مناسبی است تا طرف های متعاهد، بار دیگر عطف به هدف اولیه ای که هسته این معاهده را تشکیل داده صادقانه عملکرد خود را فارغ از رقابت های دیپلماتیک مرور کنند و قول ها را به فعل در آورند چرا که اگر نتوانیم به فریاد این پهنه آبی گره خورده با زندگی مردمان پنج کشور نشسته بر کرانه آن برسیم؛ هیچ بهانه و گفتگوی دیپلماتیکی پاسخگوی نسل آینده و تاریخ نخواهد بود.
* لیلا مسروری
1104
22/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]