محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844239088
در دفاع از صراحت
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در دفاع از صراحت تهران - ایرنا - در دفاع از آنچه روز دوشنبه رییس جمهوری بر زبان آورد، می توان به استدلال هایی از این دست متوسل شد که «منتقدان امروز، دیروز که از ریختن آب بر مواضع دچار سوختگی سخن می رفت چرا چون اسپند بر آتش از جای نمی جهیدند» .
مازیار خسروی روزنامه نگار در ستون یادداشت روزنامه شرق در ادامه این مطلب نوشت: می توان پرسید؛ «وقتی درک منتقدان، حتی از «بزغاله» هم کمتر به حساب می آمد کجا بودید؟» سخنان و پرسش هایی از این دست البته با پاسخ هایی قابل پیش بینی روبه رو خواهد شد.
مهم ترین شان اینکه: «آن مرد که اکنون رفته است سخنانی می گفت و پرده هایی ساز می کرد که سزاوار هم او بود. از کلیددار تدبیر و امید اما انتظار، «اعتدال» در سخن و عمل است.» مساله را اما می توان از منظری دیگر نیز بررسی کرد. این درست که مشق کودکی بسیاری از ما این بود که «ادب مرد به ز دولت اوست» و «ادب، آداب دارد» اما سیاست نیز آداب خاص خود را دارد. کسی که می خواهد در این دریا شنا کند اما خیس نشود همان بهتر که در ساحل سلامت بنشیند و هرگز جامه عافیت از تن به در نکند. رییس جمهوری که در روزهایی نه چندان دور، مطالبه توام با لبخندش، به زور بهشتی نکردن مردمان بود باید در زمانی چنین اندک، راه درازی سپری کرده باشد تا «جهنم» بر زبانش جاری شود. بسیاری؛ دوست دارند، گمان کنند که «آن مرد اکنون رفته» و هرچه با او بود نیز. این سخن و گمانی درست نیست. آن مرد هنوز نرفته است.
گواه و شاهد زنده (و گاهی مرده) از در و دیوار و آسمان می بارد. آن مرد، هنوز نرفته چون به خاطر آنچه او «کاغذپاره» می نامید پول خون سیاه این سرزمین «قسطی» و «مشروط» و پس از چانه زنی بسیار به خزانه می رسد. آن مرد، هنوز نرفته چون «بابک و شرکا» پول نفت را از سر سفره ها به حساب های بانکی بی نشان خود در خارج فرستادند. همزمان در چنین اوضاعی، سخن نرم گفتن و تلاش برای «تحبیب قلوب» همگان، اگر نگوییم ریاکاری، دست کم خودفریبی است. «اعتدال» را اگر تعارف و تکلف در سخن، در کنار چپ و راست زدن در عمل معنا کنیم، راهبردی است بی شک محکوم به شکست. سیاستمدار نمی تواند به بهانه هایی از این دست در بزنگاه ها، بین دو صندلی بنشیند و به گونه ای سخن بگوید که «سیخ» و «کباب» راضی شوند. اکنون همه سیاسیون می دانند برای گشودن گره از کار فرو بسته اقتصاد یا به زبان همه فهم «نان سفره مردم» راهی جز شکستن قفل تحریم ها نیست. این را مخالفان رییس جمهوری - به مقتضای نشستن بر کرسی مسوولیت در هشت سال گذشته- بهتر از دیگران می دانند. با این همه انگشت در گوش کرده، دهان گشوده اند که: «دلواپسیم از ذبح منافع ملی و چون بید بر سر ایمان خود می لرزیم». پاسخ آمد که «به جهنم، بروید یک جای گرم!» پرسش چنان وارونه، پاسخی چنین طلب می کند. ترکش های بمب خبری روز دوشنبه روحانی شاید در روزهای آینده نیز فضای سیاسی را تحت تاثیر قرار خواهد داد. احتمالا صف بندی ها آشکارتر خواهد شد. می توان ایران و ایرانی را از پیچی چنین پرخطر به سلامت عبور داد. میدان آماده است و گوی در میانه. «بزدلان سیاسی» مرد این میدان نیستند. نشستن بر جایگاه منتقد محق، البته به سلامت و صرفه نزدیک تر است. اگر کسی در چشمشان خیره شد و این را گفت مرتکب «بی ادبی سیاسی» نشده. تنها اندکی از زنگار تعارف را از آینه سیاست برگرفته است. مشهور است که مستوفی الممالک یکی از رجال خوشنام و پاک دست عصر مشروطه بود. این را «سیدحسن مدرس» بهتر از هر کسی می دانست. مدرس اما خود در هنگامه ای خطیر در استیضاح او پیش قدم شد و سودای صدارت «احمد قوام» را در سر داشت. وقتی چرایی این اقدام و قدم را پرسیدند، گفت: «آقا شمشیر مرصع است که باید در روزهای بزم و ایام سلام به کمر بست ولی قوام السلطنه مانند شمشیر فولادی و برنده است که در جنگ به کار می آید، مملکت در این روزها احتیاج به شمشیر برنده فولادی دارد، نه شمشیر جواهرنشان.»
22/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها