واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: 2 هفته و چند نكته تأسف آور
دو هفته از ليگ چهاردهم ميگذرد، دو هفتهاي كه به زعم بسياري از كارشناسان با توجه به شروع تازه رقابتها نبايد بابت بحث مسائل فني و آمادگي تيمها و مسئولان زياد مته به خشاش گذاشت اما برگزاري همين دو هفته نكات بسيار تأسفباري را در خصوص فوتبال جلوي چشم آورد كه نميتوان به سادگي از كنار آنها گذشت. اولين مسئله در خصوص ورزشگاهها و زمينهاي چمن موجود در كشور است، همه خوب ميدانيم كه كشورمان حالا بايد با امارات پر امكانات بر سر ميزبان جام ملتهاي آسيا 2019 رقابت كند اما نگاهي به وضعيت ورزشگاهها نشان دهنده اين است كه اگر AFC بخواهد روي همين يك نكته آن هم در دو هفته اول ليگ برتر دقيق شود آن وقت به هيچ عنوان ميزباني را به ما نميدهد. مشكلات ورزشگاه تختي تهران، وضعيت اسفبار چمن زمين اهواز و ناپايدار بودن وضعيت ورزشگاه اصفهان تنها معضلاتي است كه ديده ميشود و بقيه كه از چشمان دور هستند حتماً شرايطي كاملاً وحشتناكتر دارند. دومين نكتهاي كه بايد به آن توجه شود وضعيت فني برخي از تيمهاست. اينكه عنوان شود تنها دو هفته از ليگ ميگذرد فقط بهانهاي است براي فرار از واقعيت، واقعيت اين است كه برخي از تيمها در طول فصل قبل هم چيزي براي ارائه نداشتند و بهرغم حفظ تركيب كادر فني و حتي استخوانبندي بازيكنان باز هم در اين دو هفته هيچ حرفي براي گفتن نداشتهاند، گسترش فولاد، پرسپوليس و برخي ديگر نمونه اين قبيل تيمها هستند كه بايد توجه داشته باشند علاقهمندان به فوتبال با توجه به پشت سر گذاشتن جام جهاني و تماشاي فوتبال سطح بالاي تيمهاي طراز اول فوتبال دنيا به هيچ عنوان نميتوانند پاي فوتبال كسلكننده، بيبرنامه و فاقد خلاقيت آنها بنشينند و به طور حتم اگر روند دو هفته گذشته را ادامه دهند با قهر تماشاگران روبه رو ميشوند. سوم اينكه طي دو هفته گذشته اعتراضات به داوري به اشكال مختلف ديده شده است. طبيعي است كه اين مسئله در فوتبال دنيا پديدهاي كاملاً منسوخ شده است. امروز در فوتبال دنيا اعتراض به داوري و شاخ و شانه كشيدن براي داور به هيچ عنوان ديده نميشود. در بسياري از بازيهاي بزرگ حتي در جام جهاني ديده شد كه داوران اشتباه فاحش و محرزي انجام دادند اما هيچ كدام از بازيكنان تيم متضرر كوچكترين اعتراضي به داور نكردند. ولي در فوتبال ما توهين و اعتراض به داور امري عادي تلقي ميشود، چه از سوي مربيان كه علل شكستها و ناكاميهاي تيمشان را به گردن داور بيندازند و چه از سوي بازيكنان كه به خود اجازه دهند شديدترين برخوردها را با داور در زمين مسابقه داشته باشند، به طور حتم اين چيزي نيست كه با فاكتورهاي فوتبال حرفهاي سازگار باشد. نكته چهارم در خصوص شركتي است كه ظاهراً با سازمان ليگ قرارداد دارد كه توپهاي ليگ برتر را فراهم كند، شركتي كه چند سالي ميشود البسه يك شكل و نه چندان مرغوب خود را در اختيار اكثر تيمهاي ليگ برتر قرار ميدهد و هر سال كه ميگذرد حتي زحمت طراحي جديد هم به خود نميدهد و همان طرحهاي قديمي را به خورد تيمها ميدهد. اين شركت كه سر بحث لباسهاي تيمملي نيز كلي خبرساز شد پيش از شروع ليگ از توپهاي جديد رونمايي كرد اما حالا پس از گذشت دو هفته از بازيها تيمها همچنان با همان توپ نارنجي پرحرف و حديث فصل گذشته بازي ميكنند؛ توپهايي كه نوع قرارداد سازمان ليگ با اين شركت تيمها را مجبور كرد كه هيچ گونه اعتراضي انجام ندهند و شركت طرف قرارداد اعلام كرد همين كه هست، هست و بايد با همين توپها بازي كنيد. خب با بيان اين چند نكته آيا ميتوان فوتبال ليگ برتر را حرفهاي ناميد؟ آيا نبايد تأسف خورد از ديدن اين فوتبال؟
نویسنده : فريدون حسن
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۸ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۷:۵۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]