محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844599748
از "محمودجان" تا "باقرخان"
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
روزنامه خندان از "محمودجان" تا "باقرخان" طنز در روزنامه های کشور کم پیدا می شود و این یعنی روزنامه ها کم لبخند می‌زنند و آنها که روزنامه می‌خوانند هم به تبعیت از رسانه محبوب شان کمتر می خندند.حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.
سیاست روز : از "محمودجان" تا "باقرخان"
دیروز که در سایت ها پرسه می زدیم شعری از "برادر محمد سلمانی" خواندیم که بدجور رگ غیرتمان بیرون زد. فی الحال و عجالتا سه بند از سروده "جاودانی" ایشان در وصف "باقرخان" و سه بند از سروده "بندتنبانی" ما را در وصف "محمود جان" بخوانید و عبرت بگیرید.
این از محمد سلمانی :
هیچ شهری مثل تهران آسمانش صاف نیست
هیچ تهرانی به جز تهران در این اطراف نیست
هیچ مردی مثل من این قدر با انصاف نیست
هیچ حرفی مثل حرف بعدی ام شفاف نیست
هیچ شهری شهردارش مثل قالیباف نیست
می شکافد شهر را نامش محمدباقر است
هرکجای شهر سوراخی ست آنجا حاضر است
هرکجا برجی رود بالا مهندس ناظر است
مرد کار است و شبیه دیگران حراف نیست
هیچ شهری شهردارش مثل قالیباف نیست
مردم نواب و تیموری دعایش می کنند
دکه های نبش جمهوری دعایش می کنند
عده ای حتی همین جوری دعایش می کنند
این دعاگویان فقط یک عده از اصناف نیست
هیچ شهری شهردارش مثل قالیباف نیست این هم سروده ننجون:
شهردار اسبق ما راستی یادش بخیر
شهرداری را که تو می خواستی یادش بخیر
شهردار بی کمی و کاستی یادش بخیر
طرح های کشککی یا ماستی یادش بخیر
هیچکس مانند او تا بودی و بودم، نبود
هیچ شهری شهردارش مثل محمودم نبود
رفت و این آلودگی ناجورتر از قبل شد
این گره های ترافیک، کورتر از قبل شد
یا مسیر ری به شمران دورتر از قبل شد
شهردار بعدی اش مغرورتر از قبل شد
رفت و از این سیل اشکم بعد از او سودم نبود
هیچ شهری شهردارش مثل محمودم نبود
جای ایشان چند وقتی توی تهران خالی است
چند وقتی توی تهران جای ایشان خالی است
جای برج شیش متری در خیابان خالی است
چند سالی جای "بشکه" در اتوبان خالی است
کاش بود و این ترافیک و دم و دودم نبود
هیچ شهری شهردارش مثل محمودم نبود اعتماد: واریز سهمیه امید از اول ماه
همیشه رسم است برای هر سالگردی مراسمی می گیرند و دور همی خوش می گذرانند. ما هم دیدیدم در آستانه یک سالگی دولت تدبیر و امید و اعتدال و کلید و غیره نمی شود جشن تولد نگرفت که. لذا با حفظ شوونات (چون نگذاشتیم کسی با موبایل عکس از مراسم بگیرد هنوز هیچ کس نمی داند در جشن تاریکخانه تفکیک جنسیتی شده بود یا خیر) از مهمانانی دعوت کردیم در جشن تولد یک سالگی دولت روحانی شرکت کنند. دولتی که رییسش دیروز گفت مردم ایران به آینده امیدوار شده اند. ما هم همین امید به آینده را کردیم سوژه سوال مان از مهمانان جشن تولد دولت. جشنی بدون نیناش ناش و البته با دست زدن دو انگشتی !
عباس عبدی: ما امید داشتیم از خاتمی عبور کنیم رسیدیم به احمدی نژاد. برای عبور از احمدی نژاد ناامید بودیم رسیدیم به روحانی. فهمیدیم امید داشتن در این مملکت منتهی به نتایج بد می شود و اتفاقا ناامیدی فاز می دهد. پس هلاناامیدی و یاس.
فاطمه آلیا: چون امید داشتن با تفکیک جنسیتی همخوانی ندارد ما امید نداریم. به جاش آرزو داریم. آرزومان را هم نمی توانیم در محافل عمومی و رسانه ها جار بزنیم. آرزو باید بنشیند خانه شوهرداری کند !
حمید رسایی: ما و دلواپسان واپس... نه. کات. از اول. ما دلواپسان هم چون جزیی از کل... نه... اصلاما هم امید داریم به آینده. بالاخره امیدواریم این دولت حالش جا بیاید و ملت بفهمد دلواپسی ما برای شوخی و خنده نبوده.
اسحاق جهانگیری: اگر ما دولتی ها امید نداشته باشیم کی داشته باشه. ما امیدواریم مخالفت دلواپسان با ما روز به روز بیشتر و علنی تر شود و ما هی محبوب تر شویم.
محمود احمدی نژاد: ما هم به ضعف حافظه تاریخی این مردم امید بسته ایم. یک روز همین ملت می آیند دم خانه ما تحصن می کنند می گویند احمدی بای بای (صدای مشایی: محمود جان انگلیسی حرف زدن را بی خیال شو حداد عادل الان فتیله مان را می پیچد. بای بای چیه محمود؟ های. باید بگویند های محمود) می گویند شما بیا دوباره زمام را به دست بگیر. دوباره لولو می آید و آب را می ریزد آنجا که می سوزد.
مردم: نمی شود برای امید هم یارانه بدهند؟ یا سهمیه اش را اول ماه بریزند تو حساب مان؟ وگرنه به این دلالان باشد دوزار امید هم گیر ما نمی آید.
مردم غزه، عراق، افغانستان، کوبانی، لیبی و...: امید را نمی شود قاچاق کرد ؟ خسته شدیم از دست این اسراییلی ها، داعشی ها، تکفیری ها، طالبانی ها و... مگر امید تزریق کردنی نیست؟ تزریقاتچی بفرستید لطفا. شرق: خواستگاری روزنامه نگاری
پدر عروس: شما چه کاره ای پسرم؟
روزنامه نگار: بنده، خبرنگار و روزنامه نگارم.
پدر عروس: آهان. پس سابقه داری.
روزنامه نگار: سابقه دار؟ نه قربان بنده کار فرهنگی می کنم.
پدر عروس: برو کلک. واسه من فیلم بازی نکن. من که می دانم همه خبرنگارها سابقه دارند.
روزنامه نگار: نفرمایید. اسمش سابقه داری نیست.
پدر عروس: برو شیطون. سابقه داربازی درنیاور برای من. ببینم خالکوبی هم داری؟ هان؟ الان بلدی با سنجاق سر قفل گاوصندوق باز کنی؟ پول بلدی جعل کنی؟ هان؟
روزنامه نگار: نفرمایید. بنده آدم فرهنگی هستم.
پدر عروس: اوضاع مالی ات چطور است؟
روزنامه نگار: بد نیست. شکر خدا، با حقوق روزنامه نگاری قانع زندگی می کنم و محتاج کسی نیستم.
پدر عروس: واسه من فیلم بازی نکن اسکروچ. من که می دانم چمدان چمدان دلار و یورو می گیری. سایت ها که دروغ نمی گویند، راستش را بگو، ماهی چندهزاردلار درمی آوری؟ هان؟
روزنامه نگار: ای بابا، همش وعده ووعید بوده آقا. همش شایعه س. به جان شما، اینقدر گفتند به ما خبرنگارها چمدان دلار می دهند، بابام من را از ارث محروم کرده، گفته باید ماهی 500دلار هم بهش پول توجیبی بدهم.
پدر عروس: الان موبایلت آنتنی است، هان؟
روزنامه نگار: ای آقا. شما درباره خبرنگارها چی فکر می کنی؟
پدر عروس: از سوروس چه خبر؟ الان موبایلت، دوربین فیلمبرداری دارد و مستقیم به ماهواره های جاسوسی آمریکا وصلی، نه؟
روزنامه نگار: آقا فکر کنم من را با جیمز باند اشتباه گرفتی.
پدر عروس: این حرف ها را ول کن. برای من کارت خبرنگاری صادر می کنی، مجوز طرح ترافیک مجانی بگیرم؟
روزنامه نگار: آقا من از زن گرفتن منصرف شدم.
پدر عروس: آها. پس راست می گویند مطبوعاتی ها سست عنصر هستند.
روزنامه نگار: الو... 110؟ نه 110 نه، الو آمبولانس چی جان، بیا آمبولانس لازمم، بیا من را از دست این پدر عروس آینده نجات بده... فرهیختگان : در انتظار پنجشنبه
تحریریه، مورخ 15 مرداد
صفحه آخری: این چیه؟
خانم در پس حادثه: نون خرمایی.
صفحه آخری: یعنی چی؟
خانم در پس حادثه: چی یعنی چی؟
صفحه آخری: چرا وقتی نون خرمایی دارین به من تعارف نمی کنید.
دبیبر حادثه خورده: برای اینکه برای خودمون گرفتیم.
صفحه آخری: زهی خیال باطل. حالا اون شکلاته رو که از کیفت در میاری می خوری، بعد می ذاری سرجاش رو بگی می گم یه چیزی. به هر حال اموال شخصیشه. نه اینکه ناراحت نشم ولی خب اعتراضی ندارم. ولی اینکه الان رو میزه. هر چی هم رو میز باشه اموال عمومی تحریریه محسوب میشه.
خانم در پس حادثه: کی گفته؟
صفحه آخری: مشخصه دیگه، من.
خانم در پس حادثه: تو که الان در حال خوردنی، دیگه حرف حسابت چیه؟
صفحه آخری: خوب الان دارم بدون تعارف می خورم. فردا میرید حرف در میارید که این ملخه، میاد غارت میکنه ولی وقتی تعارف می کنید ماجرا فرق می کنه.
خانم در پس حادثه: بفرمایید نون خرمایی.
صفحه آخری: ممنون... مشغولم.
دبیر حادثه خورده: اونم دو لپی.
صفحه آخری: دیگه بیشتر از این از دستم بر نمیاد ولی دارم تمرین می کنم. اون شکلاته که میذاری تو کیفت ماجراش چیه.
خانم در پس حادثه: تو رو خدا به ما رحم کن.
دبیر برومند ورزشی( پای تلفن): ای بابا، بگو دیگه، یعنی چقدر بالای یک میلیارد... از خودش شنیدی... بابا مگه دیوونه ام برم بگم... آهان... خب... یعنی چقدرش رو الان گرفته؟عجبا...
جوان ورزشی نویس: آخه چه کاریه؟ همش افشاگری. 90 می بینی افشاگری، روزنامه باز می کنی افشاگری. آخه چه کاریه؟ بابا بذارید مردم از فوتبال لذت ببرند.
دبیر برومند ورزشی: گوشی... گوشی رو یه لحظه نگه دار. من نمی دونم خبرنگار آوردم یا آینه دق، مگه به تو گفتم گزارش بگیر که غر می زنی. عجبا... خب می گفتی، یعنی بقیه پول رو قراره چه جوری بگیره؟
جوان ورزشی نویس: آخه چه گیریه به مردم میدین که چرا بیشتر پول در میاری. بیا یه دقیقه برو همین بازار موبایل ببین مردم چه جوری دارند پول درمیارند. واحد پول در آوردن بر ثانیه شده بعد تو واستادی سر حقوق یه سال مردم دعوا می کنی.
دبیر برومند ورزشی: گوشی رو یه لحظه نگه دار... می شه به جای اینکه بری رو مخ من بشینی یه گزارش بنویسی درباره زیبایی ها و جذابیت های فوتبال... خب می گفتی عزیزم. ببخشید هی میرم میام، کار ما خبرنگارا خیلی سخته، مبارزه با فساد شوخی بردار نیست... پس چرا شروع نمی کنی؟ در مورد جذابیت ها بنویس.
جوان ورزشی نویس: شروع می کنم. من اصلا تخصصم جذابیته. امروز داشتم فکر می کردم با رفتن دژاگه و قوچان نژاد به باشگاه های عربی گزارشگر های تلوزیون عربی با چه مشکل بزرگی روبه رو شدند. تقریبا اسمشو ن با گچپژ فرقی نداره.
دبیر برومند ورزشی: گوشی گوشی... این الان جذابیته؟
جوان ورزشی نویس: نه پس کنتور گذاشتن دم جیب مردم جذابیته!
جوان سبیل دار هنری در حال مصاحبه پیاده کردن است. ناگهان هدفون رو از گوشش بر می داره و سخن آغاز می کند.
جوان سبیل دار هنری: بالاخره این کار رو ول می کنم. جای من اینجا نیست. اصلا واسه چی من باید هی برم بشینم پای حرف این کارگردان و اون نویسنده درباره کار های داغونشون. یه روز میرم سرکار خودم. رمانم رو می نویسم، نمایشنامه ام رو اجرا می کنم. اصلا می شیم دیالوگ نویس فیلمنامه ها. یک روز بر می گردم سر کار خودم، من مجبور شدم روزنامه نگار بشم.
صفحه آخری: مجبور... مجبور شده می فهمید.
دبیر ادب زده: ای بابا... یکی، دوسال دیگه تحمل کنی خوب میشی، نگران نباش. فقط موقعی که داری رمان ها و نمایشنامه هات رو می نویسی یه نوشابه خنک هم بخور که بیشتر
خوش خوشانت بشه. اگر نتونستی رمان بنویسی آخرش میگی، خوب شد یه نوشابه ای خوردم... ولی به جای این چیز ها به این فکر کن که فردا پنجشنبه است و ما تعطیلیم. اصلا از روز اول کار منتظر پنجشنبه ام.
پنج شنبه 16 مرداد 1393 9:47 بازدید:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
سیاسی
پربازدیدترینها