واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۴ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۹:۲۷
موضوع فعالیتهای صلحآمیز هستهای جمهوری اسلامی ایران و اما و اگرهای برخی از بازیگران بین المللی در این رابطه، از جمله موضوعاتی است که علاوه بر تحلیلگران و نخبگان سیاسی، توجه افکار عمومی را نیز در سطح گستردهای به خود جلب کرده است. بدون تردید، دستیابی جمهوری اسلامی ایران به فناوری غنیسازی هستهای، از مصادیق حق توسعه تمامی کشورها بوده و این مساله نه تنها مورد تاکید منشور ملل متحد و قطعنامههای جهانشمول مجمع عمومی سازمان ملل متحد است، بلکه به عنوان یک «حق بشری» برای تمامی ملتها مورد شناسائی قرار گرفته است. به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سید محمدعلی حسینی، مشاور وزیر امور خارجه کشورمان در یادداشتی نوشته است: منشور ملل متحد در اولین سطور از مقدمه خود، یکی از ریشههای تشکیل سازمان ملل متحد را «... کمک به ترقی اجتماعی و شرایط زندگی بهتر ...» عنوان نموده و مجمع عمومی این سازمان نیز در قطعنامههای متعددی مانند "اعلامیه اصول حقوق بینالملل راجع به روابط دوستانه و همکاری میان دولتها طبق منشور ملل متحد" ( قطعنامه 2625 مورخ 24 اکتبر 1970)، تمامی دولتهای عضو ملل متحد را مکلف به "همکاری در تقویت زمینههای ... تحقیقاتی و فناوری جهت تسریع روند توسعه" دانسته است. همچنین در اسناد پایهای حقوق بشر (مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق حقوق مدنی و سیاسی، میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی) نیز حق توسعه به عنوان حقی ذاتی برای تمامی ملتها فارغ از تمایزات نژادی، سیاسی، جغرافیایی و مذهبی مورد شناسایی قرار گرفته است. بدین ترتیب دستیابی به فنآوری مسالمتآمیز هستهای، به عنوان مصداقی از جنبههای عینی توسعه، مطرح بوده و به همین علت نیز ماده 4 معاهده ان.پی.تی، توسعه فعالیتهای صلحآمیز هستهای برای کلیه کشورها را برسمیت شناخته است. این واقعیتها حاکی از آن است که مجادلات و مخالفتهای چند سال گذشته در مورد "داشتن یا نداشتن حق غنی سازی برای کشورمان"، نه تنها یک اختلاف حقوقی نیست، بلکه ریشههای آن را باید صرفا سیاسی و در خارج از مفاهیم و قواعد حقوق بین الملل معاصر و حقوق بشر جستجو کرد. این مساله در کنار یک واقعیت انکارناپذیر دیگر خودنمایی می کند و آن اینکه جمهوری اسلامی ایران بر اساس منطق استوار خوداتکایی و نفی وابستگی و در پرتو آموزههای بنیانگذار بزرگ انقلاب اسلامی و هدایت مقام معظم رهبری، در تلاش برای دستیابی به حقوق مشروع و شناخته شده بین المللی، بر توانمندیهای ذاتی و ملی خود تکیه زده و توانسته در بالاترین سطوح فنآوری روز جهان، دانش هستهای را بومی سازی نماید و در این باره استیفاء حقوق خود را منوط و موکول به رضایت و موافقت دیگر کشورها و تمکین در قبال زیاده خواهیهای آنان نمینماید. آنچه در حال حاضر در دستور کار دستگاه دیپلماسی کشور است، تبیین مبانی حقوقی و منطقی برخورداری جمهوری اسلامی ایران از فنآوری هستهای و ایستادگی و پایداری بر آن است. به عبارت دیگر، با اینکه دسترسی کشورمان به فنآوری هستهای، مبتنی بر اصول پیش گفته و براساس استرتژی خوداتکایی، امری غیرقابل مذاکره و بی نیاز از موافقت دیگران است، در عین حال بدلیل غیر حقوقی بودن مجادلات برخی کشورها در خصوص حق غنی سازی ج.ا.ایران، روشنگری و تنویر فضای سیاسی بین المللی به منظور مقابله با تلاشهای وسیع صورت گرفته جهت نشان دادن چهره ایران اسلامی بعنوان چهرهای خطرساز، نگران کننده و قانون گریز، هدف اصلی دیپلماسی هستهای کشور قرار گرفته است؛ امری که مقام معظم رهبری در بیانات 20فروردین ماه 93 خود بدان تصریح فرمودند که "هدف جبهه استکبار این است که به بهانه موضوع هستهای فضای بین المللی را بر ضد ایران حفظ کنند و بر همین اساس بود که با طراحی دولت جدید برای مذاکره در خصوص موضوع هستهای موافقت شد تا این جو جهانی شکسته شده، ابتکار عمل از طرف مقابل گرفته شود و حقیقت نیز برای افکار عمومی دنیا مشخص شود". "استراتژی مذاکره" بدنبال آن نیست که بر سر حقوق ذاتی و ملی کشور با احدی مذاکره شود، بلکه هدف آن است که با یادآوری حقوق و تکالیف دولتها در انجام همکاریهای بین المللی جهت دستیابی به توسعه پایدار، چهره منطقی و قانونمدار کشورمان را به افکار عمومی و ناظران بین المللی نشان دهد. این استراتژی بدنبال آن است تا با تبیین مبانی حقوقی فعالیتهای صلح آمیز کشورمان، اقدامات جهتدار شورای امنیت سازمان ملل و تاسف بارتر آز آن اقدامات یکجانبه برخی کشورها در اعمال تحریمهای اقتصادی علیه کشورمان را به چالش کشانده و در مسیر ابطال این تحریمها که در حقیقت نقض کننده تعهدات جامعه بین المللی در اعمال تکالیف خود در همکاری بین المللی است، حرکت نماید. استراتژی مذاکره، با هدفگذاری تبیین مبانی غیرمشروع تحریمها از سویی و اثبات ساختگی بودن بسیاری از به اصطلاح نگرانیها و البته رفع ابهامات و نگرانیهای محتمل موجه برخی کشورها نسبت به فعالیتهای هستهای، گامی موثر و بلکه ضروری در روند اعتمادسازی و نهایتا احقاق حقوق ملی است. دستگاه دیپلماسی کشور که وظیفه اجرای سیاستهای کلان نظام مقدس جمهوری اسلامی را بر عهده دارد در چارچوب رهنمودهای مقام معظم رهبری و با اشراف بر خطوط قرمز و غیرقابل بحث و نیز برنامههای مدون دولت یازدهم، در پی آن است تا خواستههای مشروع و قانونی خود را با منطقی قوی و استوار مطرح نموده و با تکیه بر اصول اساسی عزت، حکمت و مصلحت، نقشههای سخیف بدخواهان کشور را در عرصههای سیاسی، اقتصادی و امنیتی ناکام گذارد. بنابراین، مذاکرات وین 6 با تمرکز بر این سطح تحلیل، دستاوردی ارزشمند برای کشورمان محسوب میشود، چرا که هیات مذاکره کننده هستهای کشورمان در طول مذاکرات سنگین و فشرده خود نشان داد که اولا اراده سیاسی حقیقی و لازم به منظور دستیابی به توافقی منطقی، ماهوی، عادلانه و جامع برای حل و فصل نهایی موضوع را داشته و ثانیا دستیابی به این راه حل را به هر قیمتی دنبال نمیکند و در صورت عدم تامین اهداف اساسی مذاکرات، اصرار و اضطراری برای تمام کردن اختلافات ندارد. نتیجه و برآیند کلیه ضرورتهای فوق الذکر و اهداف تنظیم شده برای دیپلماسی جاری کشور در بیانات 28 بهمن ماه 92 مقام معظم رهبری متبلور شده است؛ آنجا که فرمودند: "کاری که وزارت امور خارجه و مسئولان دولتی درخصوص مذاکرات هستهای آغاز کردهاند، ادامه پیدا خواهد کرد؛ ایران آنچه را قرار گذاشته و عهد کرده است، نقض نخواهد کرد". انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]