واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: وایبر خوب و کاربران بد تهران - ایرنا - چه کسی می گوید وایبر بد است؟ کی گفته اسکایپ و واتس آپ و... ابزارهای بدی است؟ اسکایپ خیلی خوب است، وقتی می توانیم با استفاده از آن مادرمان را از فرسنگ ها راه دور ببینیم و خنده هایش را بشنویم. وایبر خیلی لذت بخش است وقتی می توانیم با آن عکس کودکان غزه را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
وایبر خیلی خوب است وقتی می توانیم با آن از حال دوست بیمارمان باخبر شویم و به دیدارش برویم.
دیشب مادرم وقتی داشت با واکرش در خانه راه می رفت، زمین خورد. اتفاقی که همیشه از آن می ترسیدیم؛ سالمندی و تهدید همیشگی زمین خوردن و شکستگی استخوان.
سراسیمه بردیمش بیمارستان، رادیولوژیست ها بودند، اما خبری از پزشک ارتوپد آنکال نبود؛ همان درد همیشگی نبود متخصص در روزها و شب های تعطیلی.
خواهرم با پزشک متخصص ارتوپدی که می شناخت تماس گرفت.
او که بر خلاف بیشتر پزشکان امروزی، حتما در هر شرایطی پاسخت را می دهد، گفت از عکس رادیولوژی، عکسی بگیرید و با وایبر برایم بفرستید.
همین کار را انجام دادیم، پزشک متخصص در چشم برهم زدنی آن را دید و گفت: استخوان ران در محل اتصال به لگن ترک برداشته، اما نیاز به جراحی نیست و در صورت استراحت مطلق طی سه هفته جوش می خورد.
او حتی از طریق وایبر برای مادرم نسخه نوشت و من و خواهرها و برادرانم را از نگرانی وصف ناپذیر رها کرد. برای همین است که می گویم وایبر بد نیست.
وایبر و اسکایپ و واتس آپ و فناوری هایی از این دست ـ که هر لحظه از راه می رسد ـ ابزارهایی است که سبب می شود بشر قرن بیست و یکم حتما از انسان های قرون پیشین خوشبخت تر باشد که می تواند از آنها برای زندگی بهتر استفاده کند.
اما وایبر گاهی بد می شود؛ خیلی هم بد. آن هم وقتی است که ما بد می شویم.
وایبر وقتی بد می شود که ما در آن تغییر چهره می دهیم، آن آدم روبه راه و آرام و متین و محجوب در خانه و اداره و....؛ به یکباره آدم دیگری می شویم.
شکلمان عوض می شود، بی ریخت می شویم، نقاب پس می زنیم و گمان می کنیم با این عکس های متفاوت و حرف های نامانوس و سخیف زیباتر شده ایم.
انگار پرده از خود واقعی مان برداشته ایم، غافل از این که آدم هایی که ما را با این چهره جدید می بینند، باورشان نمی شود این ما هستیم.
حتی خودمان هم گاه باورمان نمی شود این ما هستیم که پا روی اخلاق و تعهد و همه آنچه نشان آدمیت ماست، گذاشته ایم.
وایبر وقتی بد می شود که با آن که متاهلیم، دور از چشم شریکمان تمام وقت خود را در وایبر و ... به گپ و گفت و ادبیاتی رکیک با جنس مخالف می گذرانیم.
وایبر وقتی بد می شود که با استفاده از آن عکس های مستهجن به اشتراک می گذاریم و ذره ای هم شرمنده نمی شویم.
وایبر وقتی بد می شود که مثل کبک سرمان را در برف فرومی بریم و گمان می کنیم کسی ما را نمی بیند.
وایبر وقتی بد می شود که اخلاق و تعهد را در زندگی فراموش می کنیم و به لذت های زودگذر و استفاده نادرست از ابزارهای ارتباطی کنونی دل می بندیم.
وایبر بد نیست؛ این ما هستیم که بد می شویم. گاه خیلی هم بد.
*مریم عرب
*جام جم
اول**
04/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]