محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844314639
حرف های عجیب و غریب شهرداری درباره خانه سیمین و جلال
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
فیسبوک تویتر Google+ Cloob حرف های عجیب و غریب شهرداری درباره خانه سیمین و جلال تهران - ایرنا - خواهرزاده جلال آل احمد می گوید، شهرداری درباره خانه سیمین و جلال حرف های عجیب و غریبی می زند؛ از تخریب خانه و یا افزودن طبقاتی بر آن.
به گزارش انتخاب؛ محمدحسین دانایی با انتقاد از آینده نامعلوم خانه جلال آل احمد و سیمین دانشور گفت: روز شنبه (21 تیرماه) چند نفر از اعضای خانواده و بازماندگان زنده یاد سیمین دانشور و مرحوم جلال آل احمد، با مسوولان شرکت توسعه فضاهای فرهنگی وابسته به شهرداری تهران که مجری پروژه «خانه - موزه جلال و سیمین» هستند، ملاقات کردند تا هم در جریان چگونگی پیشرفت کارهای پروژه قرار بگیرند و هم آمادگی خودشان را برای همفکری و همکاری لازم در زمینه اجرای صحیح پروژه اعلام کنند، اما در جریان این ملاقات، مسائلی از سوی مسوولان پروژه مطرح شد که میتواند موجب نگرانی جدی در باره سرنوشت مبهم و آینده نامعلوم خانه سیمین و جلال شود و با توجه به عملکردهای گذشته، به نظر میرسد که اگر هرچه زودتر در این رابطه اطلاع رسانی نشود و مردم و مسوولان رده بالای شهرداری و شورای شهر تهران و همچنین سازمان میراث فرهنگی به یاری فراخوانده نشوند، امکان دارد که این پروژه هم به سرنوشت ناگوار پروژه های قبلی دچار شود.
او همچنین درباره توافقی که ویکتوریا دانشور (خواهر سیمین دانشور) با مسؤولان شهرداری در زمان فروش خانه سیمن و جلال داشته، گفت: تا جایی که من شنیده ام و اطلاع دارم، خانم ویکتوریا دانشور که خواهر دکتر سیمین دانشور است و فیالحال به عنوان وارث قانونی خواهرش عمل می کند، این خانه را به این شرط به شهرداری منطقه یک تهران فروخته که تنها با انجام تعمیرات جزیی ضروری و بدون فوت وقت و بدون لطمه زدن به وضعیت و هویت فعلی آن، برای بازدید عموم مردم آماده شود و مدیریت آن هم تحت نظر هیأت امنایی مرکب از نمایندگان شهرداری و اعضای خانواده باشد. اما مطالبی که در جلسه شنبه مطرح شد، نشان می داد که قضایا به صورت دیگری است و مسوولان این پروژه به دنبال افکار دیگری هستند.
دانایی افزود: به عنوان مثال، در آن جلسه مطرح شد که چون این خانه در طرح قرار گرفته و ناگزیر در آینده باید هم از طرف شمال و هم از طرف غرب عقبنشینی کند، لذا ممکن است شرکت توسعه فضاهای فرهنگی به این جمع بندی برسد که بنای فعلی خانه سیمین و جلال تخریب شود و بنای دیگری مشابه آن، در قسمت دیگری از زمینی که باقی میماند، احداث شود! همچنین اعلام شد که چون این خانه فاقد امکانات و فضاهای کافی برای کاربریهای بعدی است و نمی توان در آن جا نمایشگاه و کارگاه و سالن همایش و غیره درست کرد، لذا برای تأمین این امکانات باید از فضای بالای شیروانی استفاده شود، یعنی باید ستونهایی را در اطراف ساختمان نصب کرد و طبقات جدیدی را بر روی این ستون ها و بر فراز ساختمان فعلی قرار داد، به نحوی که شیروانی ساختمان فعلی حفظ شود!
او در ادامه گفت: این حرف‌های عجیب و غریب درباره خانه سیمین و جلال یادآور اتفاق عجیبی است که در مورد خانه استاد عزت الله انتظامی افتاده و داد ایشان را درآورده است، یعنی مجریان امر، موضوع اصلی کار خودشان را که حفظ هویت خانه استاد است، نادیده گرفتهاند و به خیال این که بازدیدکنندگان از این خانه اهل فیلم و سینما هستند، لذا کف حیاط را به اندازه هشت متر گودبرداری کرده اند و در آن جا یک سالن سینما ساخته اند. غافل از این که این جا «خانه» است، نه سالن سینما و مردمی هم که به این جا می آیند، قصدشان سینمارفتن نیست، بلکه می آیند تا «خانه استاد انتظامی» را ببینند!
او با اظهار نگرانی از تصمیم های نامناسبی که ممکن است در مورد خانه سیمین و جلال اتخاذ شود، گفت: چرا شهرداری و عوامل اجراییاش قبل از خرید خانه راجع به مسائلی مثل طرح اصلاحی و تغییر کاربری مورد نظر خودشان فکر نکرده اند و این مسائل را با خانواده و با مردم و دوستداران جلال و سیمین در میان نگذاشته اند و حالا که کار از کار گذشته و خانه را تصرف کرده اند، تازه به فکر عقب نشینی و تغییر کاربری و از این قبیل مسائل افتاده اند؟ درست است که شهرداری این ملک را خریده و در حال حاضر ملک را در اختیار دارد، ولی باید توجه داشت که این مالکیت از نوع مالکیت عمومی است که هم از لحاظ فقهی و هم از لحاظ حقوقی با مالکیت خصوصی تفاوت دارد. به عبارت دیگر، این گونه املاک، جزو اموال عمومی به شمار می روند و مالک اصلی آن ها هم مردم هستند و شهرداری تنها به عنوان نماینده مردم این املاک را در اختیار دارد و در مورد بهره برداری از آن ها هم اختیاردار مطلق و به اصطلاح «مبسوط الید» نیست، از جمله نمی تواند آن ها را به هر کاری که خودش خواست، اختصاص بدهد. اصولاً شهرداری ها تا زمانی به عنوان یک نهاد مردمی شناخته می شوند که خادم مردم باشند، نه جانشین مردم و کاری را بکنند که مردم می خواهند. به عبارت دیگر، شهرداری منطقه یک تهران این ملک را به این علت خریده است که خانه سیمین دانشور و جلال آل احمد بوده و همین صفت ˈخانه بودنˈ باعث مطلوبیت این ملک از لحاظ مردم شده و شهرداری هم به دنبال این خواست عمومی، راه افتاده و این خانه را خریده تا به صورت «خانه - موزه جلال و سیمین» در آورد. رییس شورای شهر تهران هم در جریان بازدید از عملیات تخلیه این خانه توسط شهرداری منطقه یک در اردیبهشت گذشته، روی همین نکته و خواسته عمومی انگشت گذاشته و صراحتاً از شهرداری خواسته است که در حفظ خانه سیمین و جلال کوشا باشد. معامله بیع با فروشنده هم بر همین پایه و بر اساس همین شرط بوده، لذا اگر شهرداری بخواهد این خانه را خراب کند، یا کاربری آن را تغییر بدهد یا بر اساس سلیقه خودش، کاربری های جنبی دیگری را برای آن تعریف کند، به نحوی که مخل کاربری اصلی اش به عنوان ˈخانهˈ شود، آن وقت هم به خواست عمومی که همانا ˈخانه بودنˈ این ملک است، بی اعتنایی کرده و هم شرط ضمن عقد را زیر پا گذاشته است.
خواهرزاده جلال آل احمد اظهار کرد: وجود چنین دیدگاههایی است که موجب نگرانی می شود و این احتمال را به وجود میآورد که مبادا همان بلایی بر سر این خانه بیاید که بر سر خانه بزرگانی چون مرحوم شهید دکتر بهشتی و شهید رجایی آمد، یعنی پروژه هایی که به استناد اظهارات خود حضرات در آن جلسه، مورد بی توجهی مردم قرار گرفته تا جایی که در هر هفته حتی هفت نفر بازدیدکننده هم ندارند. بدون تردید، این بی علاقگی ربطی به خود آن شهیدان ندارد و نباید به حساب آن ها گذاشته شود، بلکه عامل اصلی این رویگردانی ها، مسوولانی هستند که با طرز فکرها و نظریات غیرکارشناسی و حتی غیرمنطقی، خانه مشاهیر را از جوهر و مایه اصلی اش که عنصر اصلی جذابیت آن هاست، تهی می کنند و آن وقت کالای بدلی و بی روحی را که محصول تخیل خودشان است، به جای آن می نشانند و توقع دارند که مردم تفاوت بین آن اصل و این بدل را تشخیص ندهند!
او همچنین گفت: مسؤولان این پروژهها باید سهم عقل و تجربه را در تصمیمگیریهای خود افزایش دهند و توجه داشته باشند که فرصت ها به سختی به دست میآیند، ولی به سهولت از دست می روند. بنابراین نباید با پرداختن به چنین ایده ها و سلیقه های غیرمتعارفی کار را عقب بیندازند، چون هرگونه اتلاف وقت در این زمینه به معنای سلب حق انتفاع مردم از این دارایی عمومی و نوعی تجاوز به حقوق عمومی است.
دانایی افزود: در این مورد لازم است یادآوری کنم که طبق اصول قانون اساسی و صراحت قانون مجازات اسلامی، هیچ یک از نهادهای حاکمیتی، اعم از دولت یا شهرداری ها، نه تنها اجازه محروم کردن مردم از این حق را ندارند، بلکه باید زمینه های لازم برای استفاده هرچه بیشتر مردم از این حق را فراهم آورند. حال آیا شهرداری منطقه یا اتباعش می خواهند این الزامات قانونی را زیر پا بگذارند، آن هم به خاطر افکاری که خارج از موضوع است و شدیداً هم بوی ظاهرسازی و خرج تراشی می دهد؟ ثانیاً، تأخیر در بازگشایی این مرکز فرهنگی، باعث می شود که رابطه حسی و عاطفی مردم با شخصیت های دوست داشتنی و الگوهای عملی جامعه که جزو ذخایر فرهنگی و دارایی های معنوی جامعه هستند، قطع شود که آن هم پیامدهای اجتماعی و فرهنگی خاص خودش را خواهد داشت.
او در ادامه گفت: به علت پیش بینی همین پیامدهای ناگوار بود که در جلسه مزبور به مقامات محترم حاضر در جلسه یادآوری شد که این کار، کار بزرگی است و انجام دادن کار بزرگ هم محتاج عشقی بزرگ و اراده ای قوی است. همچنین از آن ها درخواست شد که برای اجتناب از تکرار تجارب منفی قبلی و همین طور برای حفظ شادابی و جذابیت و اثربخشی این پروژه، اولاً، این پروژه را به عنوان یک پروژه واقعاً ملی و متعلق به مردم به حساب بیاورند و برای اثبات این امر هم ضمن اطلاع رسانی کامل و آگاه سازی افکار عمومی از جریان پیشرفت امور، از نظریات و انتقادات رسانه ها و همچنین از امکانات و ظرفیت های موجود در نزد علاقه مندان و دوستداران جلال آل احمد و سیمین دانشور به طور کامل استفاده کنند. ثانیاً، روی این نکته به طور خاص تأکید شد که عنصر اصلی جذابیت و مطلوبیت این میراث فرهنگی از لحاظ افکار عمومی، همان هویت اصلی آن به عنوان ˈخانهˈ و ˈمحل زندگیˈ سیمین دانشور و جلال آل احمد است و در نتیجه، درخواست شد که این وجه از قضیه را در تمامی مراحل، مخصوصاٌ در این مرحله که گزارش اولیه فاز مطالعاتی پروژه توسط مهندس مشاور تهیه شده، در اولویت قرار دهند و اجازه ندهند که دیدگاه های تخیلی یا خرج تراشی های غیرموجه یا ظاهرسازی های غیرواقعی و دور از سبک و مرام جلال آل احمد و سیمین دانشور بر این وجه غالب شود، چون در این صورت، این واحد فرهنگی هم به یک پروژه بی روح و بی محتوا تبدیل می شود و به سرنوشت پروژه های مربوط به زنده یادان شهید دکتر بهشتی و شهید محمدعلی رجایی و دیگرانی مثل استاد انتظامی مبتلا خواهد شد.
او در پایان اظهار امیدواری کرد: شهرداری تهران و شرکت توسعه فضاهای فرهنگی، قابل اعتماد بودن خودشان را در مدیریت چنین امانت هایی به اثبات برسانند و با استفاده از تجارب دیگر کشورهای جهان در زمینه احداث «خانه - موزه» بتوانند از عهده این کار به خوبی برآیند. ثانیاً، هم مقامات مسوول و هم جراید و دیگر علاقه مندان به موضوع، با حساسیت و به موقع به موضوع ورود کنند و اجازه ندهند که خدای ناکرده این خانه - دانسته یا ندانسته - خراب و از صفحه روزگار محو شود، چون این خانه روزگاری کانون گرم یکی از قوی ترین جریانات فکری استقلال طلبانه کشور، مخصوصاً در برابر نفوذ اندیشه های بیگانه چون حزب توده بود و امروز هم نماد و یادگار روشنفکری غیر وابسته و بومی ایران است.
اول**1396
انتهای پیام /*
ارتباط با سردبير:
[email protected]
تماس بی واسطه با مسئولین
31/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها