واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
فیسبوک تویتر Google+ Cloob بهبود کارایی داروهای درمانی سرطان سینه تهران-ایرنا-محققان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، با استفاده از فناوری نانو، اقدام به ساخت نانوحامل دارویی جهت درمان سرطان سینه کرده اند که در صورت موفقیت این دارو در آزمایش های تکمیلی، نتایج آن قابل کاربرد در صنایع پزشکی و داروسازی خواهد بود.
به گزارش ایرنا سرطان پستان، یکی از شایع ترین سرطان ها در بین زنان است که در میان داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی، هیدروکسی اوره (UH) ترکیبی شیمیایی است که برای درمان بیماران مبتلا به این نوع سرطان استفاده می شود.
در کنار خواص مطلوب این دارو، اثرات جانبی مضری نظیر اختلالات پوستی و خونی در بیمار تحت درمان با هیدروکسی اوره گزارش شده است. به همین دلیل روش های مختلفی برای کاهش عوارض جانبی و افزایش راندمان درمان به کار گرفته شده است.
در این پژوهش تلاش شده است تا با استفاده از فناوری نانو و ساخت نانوحاملی جدید، کارایی داروی هیدروکسی اوره افزایش یافته و اثرات نامطلوب این دارو تا حد امکان کاهش یابد.
مهندس سید ابراهیم علوی، کارشناس ارشد مهندسی شیمی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، در اشاره به دستاوردهای این پژوهش گفت: «نتایج این طرح سبب خواهد شد که مقدار دوز داروی مصرفی تا حد قابل توجهی کاهش یابد. علاوه بر کم شدن اثرات جانبی این دارو در بیماران، در هزینه ی واردات دارویی نیز صرفه جویی شده و به اقتصاد کشور کمک شایانی خواهد شد.»
در این طرح، نانوحامل های لیپوزومی و لیپوزوم پگیله شده به ترتیب با متوسط قطر 338 و 400 نانومتر به روش تبخیر فاز معکوس تولید شده است.
این نانوحامل ها قادر به حمل مقدار قابل توجهی از داروی هیدروکسی اوره به سلول های سرطانی هستند.
سمیت نانوحامل های تولید شده در شرایط آزمایشگاهی کمتر از استفاده از خود دارو به تنهایی است.
علوی در ادامه روش ساخت نانوحامل تولید شده را این گونه عنوان کرد: «فناوری لیپوزومه کردن داروها یک رویکرد جدید برای بهبود خواص دارویی پروتئین های درمانی است.
در این طرح، برای تهیه نانولیپوزوم ها، نسبت مشخصی از لسیتین و کلسترول با یکدیگر ترکیب شده و سپس داروی هیدرکسی اوره به آن اضافه شده است. همچنین جهت افزایش پایداری، کارایی و حلالیت نانوحامل ساخته شده، فرمولاسیون حاصل، با استفاده از پلی اتیلن گلیکول 2000، پگیله گردید. برای بررسی الگوی آزادسازی دارو از نانولیپوزوم ها بر روی سلول های کشت شده سرطان پستان، از روش دیالیز استفاده شد.»
بررسی ها نشان داده است که در صورت استفاده از پلی اتیلن گلیکول، مقدار کمتری از دارو درون نانوحامل بارگذاری می شود.
با این حال داروهای پگیله شده، به مدت طولانی تری به صورت پایدار در گردش خون باقی می مانند و به آسانی توسط سیستم رتیکولواندوتلیال (RES) دریافت نمی شوند.
نانولیپوزوم پگیله شده باعث تاخیر در آزاد سازی دارو می شود، همچنین این فرمولاسیون، پیوستگی به سلول های سرطانی و جذب سلولی داروها را افزایش می دهد.
بر خلاف روش هایی مثل جهش زایی، پگیلاسون مستقیم (یا هم جوشی به پروتئین حامل)، فناوری لیپوزوم پگیله، توالی اسید آمینه ی یک پروتئین را تغییر نمی دهد.
اثر کشندگی سلول های سرطانی نانوحامل دارویی پگیله شده حدود 3/6 درصد بیشتر داروی نانولیپوزوم شده و 38/93 درصد بیش از هیدروکسی اوره آزاد است.
این محققان اکنون، مشغول انجام آزمایش های تکمیلی و بررسی عملکرد این نانوحامل در شرایط درون تنی هستند.
این نتایج از همکاری مهندس سید ابراهیم علوی، مائده کوهی مفتخری اصفهانی، دکتر عظیم اکبرزاده خیاوی- عضو هیأت علمی انیستیتو پاستور ایران- و همکارانشان به دست آمده است که در مجله Indian Journal of Clinical Biochemistry (جلد 29، شماره 1، ماه مارس، سال 2013، صفحات 84 تا 88) به چاپ رسیده است.
علمی**1497**1599
انتهای پیام /*
ارتباط با سردبير:
[email protected]
تماس بی واسطه با مسئولین
30/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]