واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
فیسبوک تویتر Google+ Cloob بردهای ایران در وین - حمیدرضا آصفی پس از سه روز مذاکره فشرده در انتهای یک شب طولانی، ایران و گروه 1+5 در مورد تمدید مذاکرات برای رسیدن به اقدام جامع مشترک به توافق رسیدند. آخرین دور مذاکرات 1+5 از تاریخ 11 تیرماه به مدت نزدیک به 18 روز ادامه داشت. این دور از مذاکرات، فشرده ترین و دشوارترین قسمت از گامی است که ایران و طرف مقابل باید بردارند.
در ایستگاه اول، جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5 پیشرفت زیادی داشتند. مواضع طرفین در بسیاری از موارد به یکدیگر نزدیک شد، اگرچه همچنان اختلاف های جدی در پاره ای موارد به دلیل زیاده خواهی های غرب و در رأس آن امریکا وجود دارد.
دور اخیر مذاکرات نشان داد که مشکل اصلی در این موضوع، نه جامعه جهانی، بلکه دولت امریکا است. توقف کری در وین به مدت 3 روز و حضور نداشتن هیچ یک از وزیران خارجه دیگر، به روشنی نشان داد که مدعی این پرونده صلح آمیز امریکا است.
مذاکرات اخیر، فضای جدیدی را در روابط بین الملل برای ایران به وجود آورد و تحریم نانوشته دیپلماتیک علیه جمهوری اسلامی ایران کاملاً از میان رفت.
حضور هیأت های بلندپایه خارجی در ایران، کشورمان را به صورت مرکز دیپلماتیک این نقطه از جهان درآورده بود. از طرف دیگر توقف تحریم ها و لغو برخی از آنها و آزادسازی بخشی از دارایی ایران، توفیق دیگری بود که برای جمهوری اسلامی ایران به دست آمد.
آنچه از این دستاوردها مهم تر است، تغییر فضای افکار عمومی جهان نسبت به ایران و نمایش این موضوع که جمهوری اسلامی ایران کشوری پاسخگو و مسئولانه و با شفافیت در پی احقاق حقوق هسته ای خود است. بدون تردید از میان بردن اجماع کشورهای غربی علیه ایران، کار بزرگی است که در این مدت به دست آمد و اگر زیاده خواهی های غرب نبود، امکان دستیابی به توافق بلندمدت در همین دوره از مذاکرات میسر بود.
اگرچه حل مشکل بیش از 11 ساله، در کوتاه مدت، کاری بسیار دشوار و دور از ذهن است. اما ایران و 1+5 پس از نزدیک به 8 ماه مذاکره در مسیری قرار گرفته اند که از حساسیت های یکدیگر آگاهی پیدا کرده اند. رسیدن به فهم مشترک و اتخاذ روش های مورد توافق طرفین، کلیدی ترین موضوع در 4 ماه باقی مانده است.
نکته ویژه و مؤثر بر مذاکرات پیش رو آن است که دولت اوباما به یک توافق بلندمدت با جمهوری اسلامی ایران، هم برای استفاده داخلی و بهره گیری از آن در انتخابات آتی و هم به لحاظ استفاده از تجربیات بین المللی و منطقه ای ایران نیازمند است.
از یاد نبریم که دیپلماسی امریکا در مناطق مختلف، شکست های سنگینی را تجربه کرده است. اروپا نیز با مشکلات عدیده اقتصادی، مایل نیست بیش از این از بازار ایران و همچنین نفوذ ایران در منطقه محروم باشد.
از این عوامل مثبت می توان انتظار داشت که در پایان 4 ماه آینده مواضع و دیدگاه طرفین بیش از گذشته به یکدیگر نزدیک شود. اگر چه مسیر 4 ماه آتی، سخت تر از 6 ماه گذشته نباشد، آسان تر هم نخواهد بود، زیرا رژیم صهیونیستی، تندروهای داخل امریکا، به همراه بداخلاقی های کنگره که از این پس شدت هم خواهد یافت، به جد درصدد تخریب این مذاکرات برخواهند آمد.
آن هم در شرایطی که موضوعات مورد اختلاف بیش از آن که به هنر دیپلماسی و مذاکره بستگی داشته باشد، به اراده سیاسی بخصوص از طرف مقابل برای پذیرش حق هسته ای ایران بستگی دارد. تا همین جای کار تیم هسته ای کشورمان کارنامه قابل قبولی از خود ارائه داده که باید به آنان خسته نباشید گفت. چنانچه برای 4 ماه آینده بتوان زمانبندی مناسبی را طراحی کرد و از انباشته شدن موضوعات در دور آخر مذاکرات پرهیز کرد و طرف مقابل از زیاده خواهی های خود دست بردارد، می توان انتظار یک معامله دو سر سود در انتهای راه داشت.
* یادداشت روزنامه ایران
اول**1104
انتهای پیام /*
ارتباط با سردبير:
[email protected]
تماس بی واسطه با مسئولین
29/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]