واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
فیسبوک تویتر Google+ Cloob نقش بازیگران آخرین چانه زنی های هسته ای با ایران در مذاکرات وین- حمید هوشنگی ** تهران - ایرنا-دکتر ظریف وزیر خارجه باهوش ایران به خوبی می داند پس از خنثی کردن تهاجم عراق به ایران بوسیله رزمندگان دفاع مقدس, و دستاورد های دوران سازندگی در جهت خودکفائی نسبی ایران, اینک رسیدن به توافق هسته ای با غرب, مهمترین تحول در تاریخ ٣٥ ساله جمهوری اسلامی است و چنین دستاوردی, بدون شک ایران را وارد ˈ دوران تعامل جدی ˈ با جهان غرب خواهد کرد.
مذاکرات هیات ایرانی سومین هفته خود را آغاز کرد در حالی که فقط پنج روز به پایان زمان قابل تمدیدی که دو طرف برای حل و فصل اختلافات خود در نظر گرفته اند, وقت باقی است. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا روزهای یکشنبه و دوشنبه با همتای ایرانی خود, دکتر جواد ظریف, مذاکراتی طولانی ودوجانبه داشت. قبل از او نیز ویلیام هیگ وزیر خارجه انگلیس با ظریف مذاکره کرده بود. هیگ از دو سه روز قبل زمزمه می کند که مذاکرات پیشرفت قابل توجهی نداشته است. اما همه می دانند طرف اصلی ایران دراین مذاکرات, آمریکاست و لندن به عنوان واسطه بلافصل واشنگتن و تنها متحد جدی و مطیع محض امریکا در اروپا عمل می کند و گفته های هیگ, در واقع بخشی از چانه زنی های نیابتی واشنگتن تلقی می شود.
پارلمان انگلیس روز دوشنبه گزارشی انتقادی از سیاست دولت انگلیس نسبت به ایران منتشر کرد. در این گزارش, وزارت خارجه به خاطر اهمال در برقراری روابط سازنده با ایران و عقب ماندن از رقبا مورد انتقاد قرار گرفته و توصیه شده است دولت انگلستان به آقای روحانی رییس جمهوری اعتماد کند و با ایشان که خواستار حل بحران هسته ای است, همکاری جدی تری داشته باشد.
بنابراین, به نظر می رسد حرفهای سه روز قبل ویلیام هیگ, چانه زنی کم اهمیتی است که حتی در پارلمان انگلیس نیز جدی گرفته نمی شود. درواقع نمایندگان انگلیس که از میزان تمایل امریکا به حل بحران و رسیدن به ˈ تعاملی تعریف شده با ایران ˈ باخبرند, نگرانند جا بمانند و به وزیر خارجه شان می گویند کاسه از آش داغتر نشود! در این میان روشن است که فرانسه و آلمان به اندازه لندن و واشنگتن, درگیر ماجرا نیستند ولو آنکه وزیر خارجه فرانسه در دور مقدماتی مذاکرات اولیه در ژنو, تند تر از بقیه می تاخت. دلیل آن شلتاق سیاسی ایشان نیز کسب وجهه در میان اعراب نفتی بود که بطور سنتی تابع انگلیس و واشنگتن هستند. شیوخی که همانند اسرائیل, تعامل واشنگتن با ایران را بر نمی تابند.
رسیدن به توافق جامع هسته ای و امضای آن بوسیله قدرت های بزرگ جهان و بویژه غربی,، پذیرش این واقعیت است که ایران ٢٠١٤, دیگر یک قدرت منطقه ای است و یک عضو قدرتمند و با نفوذ جامعه جهانی. این امر به این شکل مطلوب برخی کشورها نیست. آنها ما را سپر بلا و بازار مصنوعات غیر قبل رقابت با غرب می خواهند.
توافق محتمل وین, حالا تا هفته آینده یا یکی دو ماه آینده, قطعا در محدوده توان هسته ای ایران محدود نخواهد شد و تاثیرات بزرگی در منطقه خاورمیانه خواهد گذاشت و شعاع نفوذ ایران و منافع ملی ما در منطقه را ترسیم خواهد کرد.
با این توافق بسیار محتمل, سیاست انکار,مخالفت ریشه ای یا حذف حکومت ایران, جای خود را ˈ به تعامل تعریف شدهˈ خواهد داد. ایران از تحریم ها رهایی می یابد. اقتصاد ایران به تدریج به سمت خروج از رکود حرکت می کند و به رشدی احتمالا تا پنج درصد درسال می رسد.
در نتیجه فشار به عامه مردم کاهش می یابد و مردم ایران به رفاه نسبی بیشتری می رسند. قابل پیش بینی است که در چنین شرایطی, طبقات تحصیلکرده می توانند جای از دست رفته ٨ سال اخیر در مدیریت جامعه را کم کم پس بگیرند.
یک ایران با اقتصادی درحال رشد, بدون ایجاد رعب و وحشت و هیاهو, در عین حال مقتدر از نظر نظامی, اگر به وحدت ملی دست یابد, با توجه به موقعیت استراتژیک و جامعه تحصیلکرده وسیع آن, توان آنرا دارد که در خاورمیانه جایگاهی بسیار والا تر داشته باشد, به شرط آنکه مسولیت بیشتری درمدیریت بحران های منطقه ای نیز احساس واعمال کند.
**معاون خبر اسبق ایرنا
انتهای پیام /*
ارتباط با سردبير:
[email protected]
تماس بی واسطه با مسئولین
25/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]