محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803733023
تحلیل مجله نشنال اینترست: طرح بحث گریز هسته‌ای مسیری اشتباه برای توافق با ایران است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: تحلیل مجله نشنال اینترست:
طرح بحث گریز هسته‌ای مسیری اشتباه برای توافق با ایران است
صحبت از گریز هسته‌ای صرفا یک توهم و فانتزی ترسناک است؛ تکیه بر گریز هسته‌ای و لزوم طولانی کردن آن تکیه‌گاه بسیار نامناسبی برای پیشبرد مذاکرات با ایران و دستیابی به توافق است.
به گزارش خبرگزاری فارس مجله نشنال اینترست در یادداشتی با عنوان «گریز هسته‌ای: مسیری اشتباه برای توافق با ایران» به قلم «پاول پیلار» به بررسی دلایلی می‌پردازد که ثابت می‌کند استفاده از استدلال گسترش گریز هسته‌ای برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران اشتباه است. پیلار در یادداشت خود ابتدا به بیان مفهوم مذاکره و توافق می‌پردازد. رسیدن به توافق از طریق مذاکره، به معنی تاکید مشترک بر پذیرش یک سلسله قواعد رفتاری است که می‌تواند منافع دوطرف را تامین کند. بنابراین در چنین توافقی سخن از آنچه هر کدام از طرفین قادر به انجام آن می‌باشند، نیست؛ موضع توافقنامه‌های بین‌المللی بیش از آن‌که در مورد توانمندی کشورها باشد، در مورد اهداف و انگیزه‌ها و منافع آنهاست. پیلار در این یادداشت مدعی شده است که ناتوانی در درک این نکته می‌تواند بر موضوع مذاکرات هسته‌ای ایران و جایگاه آمریکا در این مذاکرات تاثیرگذار باشد. در کاربرد کلمه «گریز هسته‌ای» یک پیش فرض نهفته است. بعبارتی فرض بر این گرفته شده که ایران به‌طور ناگهانی از توافق صورت پذیرفته تخطی خواهد کرد و اقدام به ساخت سلاح هسته‌ای می‌کند. راهکاری که در مقابل این سناریو پیش‌بینی شده است کاهش توانمندی‌های هسته‌ای ایران و اعمال محدودیت بر فعالیت‌های آنست تا بدین ترتیب مدت زمان لازم برای دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای افزایش پیدا کند. استفاده از این استدلال و کاربرد مکرر لزوم افزایش گریز هسته‌ای برای مهار توانمندی هسته‌ای ایران به دلایل مختلف اشتباه بنظر میرسد. - دستیابی به هرگونه توافقی نسبت به شکست مذاکرات بهتر است و بیشتر می‌تواند به کنترل برنامه هسته‌ای ایران کمک کند. گریز هسته‌ای ایران با توجه به مفاد توافقنامه موقتی که شش ماه پیش با ایران به امضا رسید، به اندازه قابل توجهی کوتاه شده است. ایران به موجب توافقنامه موقت ژنو پذیرفت که ذخایر اورانیوم نیمه غنی‌شده خود را ازبین ببرد و ذخایر اورانیوم کمتر غنی‌شده خود را نیز به اکسید تبدیل کند. - با مطرح شدن شرط بازرسی‌های گسترده و بی‌سابقه از تجهیزات هسته‌ای ایران، صحبت از گریز هسته‌ای محلی از اعراب ندارد، زیرا هرگونه انحراف به سرعت توسط ماموران آژانس انرژی اتمی تشخیص داده خواهد شد. از سوی دیگر وقتی آمریکا می‌تواند صحبت از پاسخگویی به انحراف هسته‌ای ایران در عرض چند هفته به میان بیاورد- از جمله استفاده از گزینه نظامی- اینکه طول مدت گریز هسته‌ای ایران دو ماه، شش ماه یا یک‌سال باشد تفاوت چندانی ندارد. اگر ایران بدنبال تولید سلاح هسته‌ای بود، این کار را بدون توافق و بدون گسترش بازرسی‌های آژانس انرژی اتمی بهتر راحت‌تر می‌توانست انجام دهد. - مهم‌ترین دلیلی که می‌توانیم برای اشتباه بودن تاکید بر گریز هسته‌ای بدان اشاره کنیم، نادیده انگاشتن منافع ایران است. یک توافق خوب، توافقیست که منافع مشترکی را با ایران به عنوان یک عضو عادی جامعه بین‌الملل مطرح کند، نه توافقی که به تحریم‌های سنگین آمریکا علیه ایران توجه داشته باشد؛ تحریم‌هایی که واجد هزینه‌های نظامی و سیاسی برای خو آمریکا نیز بوده است. توافق خوب باید واجد شرایطی باشد که طرفین، از جمله ایران را ترغیب به پایبندی به توافق کند و در سایه توافقنامه منافع آنها را تامین نماید. - بحث مهم دیگری که در صحبت از لزوم گسترش گریز هسته‌ای ایران مطرح است، بی توجهی به این سوال که آیا ایران انگیزه‌ای برای تولید سلاح هسته‌ای دارد؟ پاسخ به این سوال منفی است. زیرا برخورداری از این سلاح نه تنها مزیت استراتژیک خاصی برای ایران ندارد، بلکه مضرات آن بیشتر است. هنگامی‌که داشتن سلاح هسته‌ای و یا حتی ادعای آن می‌تواند ایران را با قدرت‌های بزرگ هسته‌ای مواجه کند،انگیزه‌ای برای دستیابی به آن باقی نمی‌ماند. - هر گونه تخطی از توافقنامه ایران را با هزینه‌هایی گزافی از جمله تخریب وجه آن در عرصه بین‌المللی و اعمال تحریم‌های بسیار شدید رو‌به‌رو خواهد کرد. مسلم است که ایران به دنبال چنین وضعیتی نمی‌باشد. به طور خلاصه می‌توان گفت صحبت از گریز هسته‌ای صرفا یک توهم و فانتزی ترسناک است. تکیه بر گریز هسته‌ای و لزوم طولانی کردن آن تکیه گاه بسیار نامناسبی برای پیشبرد مذاکرات با ایران و دستیابی به توافق می‌باشد. اگر مذاکرات به خاطر تاکید بیش از اندازه بر جزئیاتی مثل تعداد سانتریفیوژها، مدت زمان لازم برای افزایش درصد غنی سازی ایران( بحث گریز هسته‌ای) و یا کارشکنی‌های کنگره آمریکا به شکست منجر شود، فرصتی طلایی از دست رفته است. شکست در مذاکرات می‌تواند پایانی بر هدف حفظ برنامه هسته‌ای ایران در مسیر صلح‌آمیز و بیانگر ضعف آمریکا در کاربرد دیپلماسی برای حصول به منافع ملی خود باشد. انتهای پیام/
93/04/25 - 15:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها