واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۵ تير ۱۳۹۳ (۹:۵۱ق.ظ)
خراسان: غزه، چراغ خانه ات را نمي خواهد تشنه فرياد توست
به گزارش خبرگزاري موج، بگو دوربين دست کيست تا بگويم دنيا چگونه قضاوت خواهد کرد؛ بله داوري دنيا را امروز رسانه ها شکل مي دهند، دوربين ها هستند که به جاي آدم ها مي بينند و دوربين ها هم دست صهيونيست هاست. پس فلسطيني، هزار تکه هم که بشود، کسي نمي بيند چنان که ده ها سال است کسي نمي بيند. لااقل به اندازه اي که بايد نمي بيند و الا اگر مي ديد کاري مي کرد. اگر مي ديد دستي تکان مي داد. آخر «آدم» اينقدر هم بي وجدان نشده است که جنايت ها را ببيند و براي قصاب آن دست بزند. کافر هم که باشد، بهره انساني اش اجازه نمي دهد نامردمي ها را تأييد کند، دنيا نمي بيند. اين درست که برخي ها، اگر چيز ديگري پيدا نکنند، دست خود را جلوي چشم مي گيرند تا نبينند. اما عامه مردم که چنين نيستند اگر ببينند، کاري مي کنند، اما دريغ و هزار افسوس، دوربين ها که بايد چشم مردم باشد براي ديدن، گراها را، آدرس ها را اشتباهي مي دهد تا در تصميم ها گره اندازد. متأسفم، دوربين دست صهيونيست هاست آنان دارند افکار عمومي را مديريت مي کنند. پشت دوربين سيل خون است و انباشت جنازه ها. جنازه هايي که گاه روزهاي تولد را به ماه هم نرسانده اند، اما در انفجار بمب هاي صهيونيست ها تکه تکه شدند، دوربين ها ولي سر انگشت زخمي شده يک شهروند صهيونيست را نشان مي دهد! دوربين ها، پشت به مردم فلسطين است و مردمي که جهان را از دريچه دوربين ها مي بينند، نمي دانند پشت دوربين چند فلسطيني قطعه قطعه شده اند. خداي من! بچه ها، کودکان و حتي نوزادان دارند بمباران مي شوند بي آن که سنگي به انتفاضه پرتاب کرده باشند، بي آن که حتي مشت گره کرده باشند، بي آن که حتي مرگ بر اسرائيل گفته باشند، بي آن که حتي يک حرف تلفظ کرده باشند. کودکان کشته مي شوند بي آن که بدانند فلسطين چيست و کدام متجاوز دست به ماشه برده است. نمي دانند «ا.س.ر.ا.ئـ.ي.ل»، اين دروغ مسلم تاريخ، اين دروغ مسلم جغرافيا، اين دروغ مسلم زمين، چند حرف است. بله کودکان کشته مي شوند بزرگ ترها هم کشته مي شوند و خانه هايي که خشت خشت آن رابه اميد زندگي روي هم چيده اند هم ويران مي شود اما دستي براي ياري از آستين همت بيرون نمي آيد، حتي صدايي به پرسش بلند نمي شود، ولي
دوربين دست صهيونيست هاست، اما فضاي مجازي هم هست که مي شود در آن از حقيقت نوشت، مي شود از اين «راه باريکه» جويباري هر چند کوچک ساخت و حرف حق را مثل آب زلال به هر جا رساند. مي شود بانگ حقيقت زد در اين فضا، تا لااقل بخشي از مردم جهان دريابند در غزه چه مي گذرد و کودکان چگونه قرباني مي شوند. پس آي همه کساني که شما را در اين وادي دستي است همت کنيد تا صداي ناله کودکان زخمي را به جهان برسانيم، اين جا ديگر بحث پول و کمک مالي نيست تا برخي ها، به ناصواب دخيل ببندند به يک ضرب المثل نادرستي که «چراغي که به خانه فرض است به مسجد حرام است» نه، چراغ خانه تان روشن، فقط به حرمت همين روشني چراغ بياييد در فضاي مجازي فرياد بکشيم شايد دنيا صداي غزه را بشنود، شايد کاري کند.
نويسنده: غلامرضا بني اسدي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]