تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816580391
احساس مسؤولیت گناه است؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۳ - ۰۰:۴۵
سیاوش جمادی با انتقاد شدید از ممیزی و با بیان این‌که برای مجوز دادن به چاپ دوم و ویرایش‌شده کتاب «هایدگر و امر سیاسی» مثل کتاب‌های چاپ اول سخت‌گیری‌های زیادی صورت گرفته، می‌گوید این گناه است که یک مترجم احساس مسؤولیت کرده و بعد از سه سال، دوباره کتابش را ویرایش کرده است؟ این نویسنده و مترجم در گفتوگو با خبرنگار ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره وضعیت انتشار آثارش گفت: کتابی با عنوان «نظریه انقلاب» درباره تاریخ ادبیات و فرهنگ ایران داشتم که تا مرحله حروف‌چینی پیش رفت، اما خودم آن را متوقف کردم تا درباره‌اش بیشتر تأمل و فکر کنم. او افزود: کتاب دیگری با عنوان «انکار حضور دیگری» دارم که بیش از حدود سه سال منتظر مجوز بود و اوایل اسفندماه سال 92 بالأخره مجوز گرفت. البته این کتاب از انتشارات خوانش کرمان به ارشاد فرستاده شده بود و بعد آن را به نشر ققنوس منتقل کردیم. حالا نمی‌دانم دوباره باید از نشر ققنوس هم برای مجوز اقدام شود یا همان مجوز را می‌پذیرند. برای انتشارات خوانش انتشار کتاب مشکل بود، به همین دلیل با توافق همان ناشر، کتاب را به ققنوس منتقل کردیم. به هر حال این کتاب حالا آماده انتشار است. البته هر کتابی انگیزه‌ای دارد و زمان خاصی می‌خواهد ولی انتشار این کتاب بیش از سه سال به تعویق افتاده است. هرچند موضوع این کتاب نقد ادبی است، اما مثلا نقد کتاب «کیفر آتش» اثر الیاس کانِتی، ترجمه سروش حبیبی در آن آمده است. در آن زمان این اثر تازه منتشر شده و مورد توجه قرار گرفته بود، وگرنه به طور کلی نقد ادبی زمان ندارد. جمادی ادامه داد: «انکار حضور دیگری» مجموعه‌ای از نقدهای ادبی است که ابتدا در فصلنامه «خوانش» منتشر می‌شد. من طی چند سال برای هر شماره این فصلنامه که هنوز هم منتشر می‌شود، مقاله می‌نوشتم. نقدهای من در این مقالات بر آثار ادبی از ادبیات رنسانس تا ادبیات مدرن، آثار کافکا، جویس، بکت و... متمرکز بود. بعد از مدتی «خوانش» تصمیم گرفت این مقاله‌ها را در یک کتاب منتشر کند. من این مقاله‌ها را ویرایش کردم، مقدمه‌ای هم برای کتاب نوشتم، اما مجوز گرفتن کتاب این همه طول کشید. تعجب می‌کنم که چرا کتابی درباره نقد ادبی باید این همه برای مجوز گرفتن معطل بماند. او افزود: یک‌سری کار تألیفی دارم که اگر عمر و توانی باشد، آماده و عرضه‌شان می‌کنم. در دولت قبلی که دشواری زیاد بود، حالا می‌گویند در دولت فعلی وضع بهتر و سخت‌گیری کمتر شده است، هر چند باید دید در عمل چه اتفاقی می‌افتد. مطالب دیگری هم نوشته‌ام که هنوز برای اعلام‌شان زود است. این نویسنده سپس عنوان کرد: من درباره هایدگر بدهکارم و باید کتابی بنویسم. سه کتاب خارجی ترجمه کرده‌ام و این موضوع امر را بر بعضی مشتبه کرده که من هایدگرشناسم یا از علاقه‌مندان هایدگرم. حال آن که به شهادت آثار مکتوب، در ایران بیشترین انتقاد را از آثار هایدگر به لحاظ سیاسی، من نوشته‌ام. البته من در این زمینه اولین نبوده‌ام، آقای نیک‌فر پیش از من در این‌باره مقالاتی نوشته بود. ترجمه کتاب مفصل «هایدگر و امر سیاسی» که اخیرا تجدید چاپ شده، نقد ماجراهای سیاسی هایدگر است. گاهی آنچه رسانه‌ها و فضای مخاطبان می‌سازند با آنچه مؤلف در نظر دارد تفاوت بسیار دارد. من این را بدهکارم که کتابی منتقدانه درباره مسأله سیاسی هایدگر بنویسم. این اثر نیاز به کار دارد. طرح اولیه آن را هم تهیه کرده‌ام. او در ادامه درباره تجدید چاپ کتاب «هایدگر و امر سیاسی»، گفت: اصلاحیه‌هایی که برای کتاب «هایدگر و امر سیاسی» دادند شکنجه‌آور بود، چون این کتاب ترجمه بود. به هرحال انسانی در نقطه‌ای از کره زمین زحمت کشیده، تحقیق کرده و حاصل آن را نوشته است و من باید امانت‌دار آن باشم. اصلاحیه‌هایی داده بودند، من هم زیر بار اصلاحیه‌ها نمی‌روم. بالأخره من یکی از اصلاحیه‌ها را به صورتی که هم حذف شده، هم نشده، پذیرفتم. ولی کتاب الان حاضر است و دیگران باید قضاوت کنند که تا چه حد استقلال مطلب حفظ شده است. این اصلاحیه‌ها در حالی است که کتاب «هایدگر و امر سیاسی» تجدید چاپ بود نه چاپ اول. این گناه است که یک مترجم احساس مسؤولیت کرده و بعد از سه سال که نقدهایی بر ترجمه شده یا خودش اشکالاتی در آن دیده، دوباره آن را ویرایش کرده است؟ جمادی اضافه کرد: من شش ماه وقت گذاشتم و این کتاب را دوباره خط به خط با متن اصلی مطابقت دادم و ویرایش سراسری کردم تا با وضع بهتری به دست خواننده برسد. اگر اشکالی در کتاب من باشد، تا رفع نشود بار خاطر من است و برایم رنج‌آور است. ویرایش دوباره که کار بدی نیست. البته آن‌ها هم نگفته‌اند بد است، اما گفته‌اند چون کتاب را دوباره ویرایش کردی، باید دوباره در فرایند چاپ اول بیفتد. به آثار تجدید چاپی راحت‌تر مجوز می‌دهند، اما چون این کتاب چاپ اول حساب شد، بیش از یک سال طول کشید تا دوباره مجوز بگیرد. چاپ اول «هایدگر و امر سیاسی» سال 89 منتشر شد. چاپ دوم هم با ویراست دوباره، سال 92 منتشر شد. او ادامه داد: من زیاد مشکلی نداشته‌ام. کتاب‌هایم اکثرا در زمینه فلسفه بوده، جوایزی هم گرفته‌ام. برای کتاب «زمین و زمانه پدیدارشناسی» جایزه کتاب سال فلسفه و برای کتاب «سیری در جهان کافکا» جایزه کتاب سال نقد ادبی را گرفته‌ام. نقد رمان الیاس کانتی هم به عنوان نقد برگزیده سال جایزه گرفته است. من این جوایز را افتخار نمی‌دانم اما فکر می‌کنم این برخوردها دوگانه است. از سال 65 تا به حال هم هیچ مقام دولتی و هیچ رابطه‌ای با سازمان‌ها و نهادهای دولتی نداشته‌ام و زندگی‌ام را از راه نوشتن و ترجمه و گاهی درآمد حق‌التدریس می‌گذرانم. جمادی همچنین با انتقاد شدید از ممیزی، اظهار کرد: سانسور باید روزی از این کشور برداشته شود. دنیای ما دیگر دنیای سانسور نیست. سانسور ماهیتا و ماهوا، همان کتاب‌سوزان است. ذات سانسور با کتاب‌سوزان و خمیر کردن کتاب یکی است. فقط شیوه فرق دارد. هر راهی که فرآورده‌های فکری افراد یک جامعه را - هر چند مخالف فرهنگ غالب باشد - محدود کند، اشتباه است. فضای عمومی محل داوری و قضاوت عمومی است. نباید با کسی که فکر خود را در فضای عمومی عرضه کرده، چنین رفتاری شود. این کار زشت و قرون وسطایی است. او ادامه داد: تعجب می‌کنم و نمی‌توانم بفهمم چطور برخی آقایان از سانسور دفاع می‌کنند و خود را پاسدار فرهنگ هم می‌دانند. البته چندان هم با فرهنگ ایران آشنا نیستند. از آن‌ها بپرسید آثار سعدی، نظامی و مولوی را خوانده‌ای یا فرهنگ ایران فقط وسیله دوام و پشتوانه قدرت توست. حالا می‌گویند فضا تغییر کرده، اما من چندان تغییری نمی‌بینم. تا زمانی که یک متفکر و اندیشمند برای کار خود ده‌ها خط قرمز داشته باشد، نمی‌توان گفت تغییری رخ داده است. اما فضا به قدری تنگ بوده که حالا که کمی بازتر شده، می‌گویند تغییر رخ داده است. به تب گرفته‌اند که به مرگ راضی شویم. جمادی تأکید کرد: تغییر یعنی یک بار برای همیشه ترس در جامعه ما، به ترس از جنایت تبدیل شود نه ترس از شرافت. کسی که ما فی‌الضمیرش را بی‌هراس و بی‌شیله پیله عرضه می‌کند و در معرض داوری عمومی قرار می‌دهد، شرافت دارد. ترس باید از دزدی، اختلاس و جنایت باشد، نه از بیان فکر. ترس باید از خوردن مال مردم و حقنه کردن اعتقاد خود به دیگران باشد. هر کسی عقیده‌ای دارد، اما چه معنی دارد کسی اعتقاد خود را ملاک قرار دهد و مردم تاوان آن را پس بدهند؟ او ادامه داد: چه تغییری؟ فضای ایران را با آلمان مقایسه کنید که اگر یک مقام دولتی یک خطای کوچک کند، روزنامه‌ها آبرویش را می‌برند. خودش هم دیگر نمی‌تواند سرش را میان مردم بلند کند و گاهی یک خطا دولت را تا مرز سقوط می‌برد. چرا در کشور ما این همه مهاجرت هست؟ باید این جوانان را درک کنیم که مصیبت‌ها را بر خود همواره می‌کنند، در اعماق اقیانوس می‌میرند، اگر هم به مقصد برسند حاضرند کارگری کنند، اما در شرایط قبلی نباشند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها