محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830003183
«غنیمت شمردن فرصت‌ها و رها کردن خیالبافی‌ها»
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
مقاله وزیر خارجه در آستانه مذاکرات ایران و 1+5 «غنیمت شمردن فرصت‌ها و رها کردن خیالبافی‌ها» روزنامه لوموند فرانسه مقاله محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان در آستانه مذاکرات ایران و 1+5 را با عنوان «غنیمت شمردن فرصت‌ها و رها کردن خیالبافی‌ها» منتشر کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت این مقاله به شرح زیر است. «دور آینده مذاکرات هسته ای بین ایران و گروه 3+3 این هفته در وین در تاریخ 2 جولای آغاز خواهد شد. این آخرین دور - البته طولانی - قبل از اولین مهلت زمانی (20 جولای) توافق موقتی است که در تاریخ 24 نوامبر 2013 مورد موافقت قرار گرفت. ایران اراده سیاسی جهت «دستیابی به یک راه حل جامع دراز مدت مورد توافق طرفین» را دارد. لکن، گفت وگوها تنها زمانی می تواند به نتیجه موفقیت آمیزی برسد که کلیه طرف ها به یافتن راه حل های قابل قبول طرفین که در راستای اهداف توافق شده مندرج در توافق موقت ما می باشد، متعهد باشند: «تضمین اینکه برنامه هسته ای ایران انحصارا صلح آمیز می باشد» و «برداشتن جامع کلیه تحریم های شورای امنیت، همچنین تحریم های چندجانبه و ملی مرتبط با برنامه هسته ای ایران». در حالی که که دوراندیشی و تحلیل معقول می تواند موفقیت را تضمین کند، بالعکس خیالبافی و سوء محاسبه می تواند موجب یک فرصت از دست رفته جدید شود. طی 100 روز از قبول مسئولیت گفت وگوهایمان با شش قدرت جهانی، «برنامه اقدام مشترک» منعقد شد. این معامله تاریخی - که اولین مورد طی یک دهه بوده است - بر دو محور اصلی مبتنی است. نخست اینکه، غربی ها نسبت به حقانیت ما در دفاع از حقوق، حیثیت و احترام اذعان کنند. دوم آنکه، آمادگی مبنی بر اینکه نشان دهیم فعالیت های هسته ای ما انحصارا صلح آمیز می باشند. آژانس بین المللی انرژی اتمی راستی آزمایی کرده است که ما نسبت به قول های خود پایبند بوده ایم. همکاری که ما در حال حاضر با آژانس داریم طی سال های اخیر بهترین همکاری است. ما همین مسیر را در راستای تحقق اولویت های امنیت ملی خودمان دنبال می کنیم که از جمله شامل این می گردد که ما به موجب تعهداتمان در جستجوی بمب هسته ای نیستیم. ما هیچ چیزی برای پنهان کردن نداریم. تمام برنامه و سیاست هسته ای کلا صلح آمیز است و این برنامه به منظور پاسخگویی به نیازمندی های صلح آمیز ایران در زمینه بهداشت، انرژی و حوزه های مشابه شکل گرفته است. در بسیاری از موارد، متعاقب اینکه تلاش های بین المللی جهت دستیابی به بازار آزاد ناکام ماند، از جمله محروم شدن از بهره مندی از سهام خود در اورودیف فرانسه، ایران بر توسعه زیرساخت ملی تمرکز کرد. با نادیده گرفتن این واقعیات و ارائه نادرست حقایق، گروه های فشار اندکی البته صاحب قدرت در اروپا و ایالات متحده به طور بسیار مضحکی جبهه ای به راه انداخته اند که برنامه ایران دارای سمت و سوی تسلیحات هسته ای است و ایران می تواند طی یکی دو ماه مواد شکاف پذیر کافی برای ساخت یک بمب را تولید کند. فلذا، استدلال آنها این است که برنامه هسته ای ما می بایست تا حدود زیادی محدود شده تا اینکه ایران از توسعه بمب های هسته ای فاصله گیرد. این رویکرد بر ارائه نادرست مراحل، زمان و خطرات شتاب به سمت بمب مبتنی است. همچنین این رویکرد تعهدات و اولویت های ثابت شده ایران را نادیده می گیرد. یک بررسی علمی و فنی جدی، برعکس کارتون جنجالی که در مجمع سازمان ملل متحد دو سال پیش بر سر زبان ها افتاد، به روشنی نشان می دهد که چنانچه ایران تصمیم آن داشت که به سمت گریز هسته ای حرکت کند، این کار را چند سال پیش می کرد و نه ظرف چند ماه. همه بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی می بایست اخراج می شدند. برنامه صلح آمیز تحت نظارت بین المللی می بایست به مواد شکاف پذیر مناسب تسلیحات باز طراحی می شد. برنامه مذکور می بایست به فلزات، در مدل مورد نیاز یک بمب و انجام بسیاری دیگر از فرایند تسلیحاتی پیچیده تبدیل می گردید.ایران هیچ یک از این مراحل را انجام نداده است. حتی زمانی که ما وقت داشتیم، ما به سمت بمب نرفتیم. بین سال های 2005 تا 2013، هنگامی که روابط ایران با غرب و همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی در سطح پائینی بود، ما زمان کافی داشتیم، کمتر محدودیت های بین المللی وجود داشت، نسبتا نظام نظارت ساده تری اجرا می شد و سانتریفیوژ کافی برای رفتن به سمت یک بمب را داشتیم. ما حتی هزینه نظام تحریم های وسیع و ناعادلانه ای را پرداخت کردیم که حتی برای آنهایی که به سمت اشاعه سلاح های هسته ای حرکت کرده بودند مورد استفاده قرار نگرفت. اما همانگونه که دو گزارش ارزیابی اطلاعات ملی ایالات متحده در سال های 2007 و 2012 بر آن صحه گذاشته اند، ایران گامی به این سمت برنداشته است. نکته کلیدی این است که آنچه که ایران را از تسلیحات هسته ای دور کرده است، باورهای اخلاقی و مذهبی و همچنین محاسبات استراتژیکی عقلانی است و نه تعداد سانتریفیوژها و یا واحد شکافت هسته ای (SWU). عجیب آنکه برخی در غرب داده های علمی و عملکرد تاریخی را به نفع به راه انداختن افسانه خطرناک مبنی بر اینکه ایران به منظور حفاظت از خویش نیازمند بمب بوده و تا دستیابی به یکی از آنها چند گام بیشتر فاصله ندارد، نادیده می گیرند. ما امروز، فرصت منحصر به فردی در مذاکراتمان با 3+3 داریم تا اینکه اقدامات اعتمادساز درازمدت و همچنین اینکه ترتیبات نظارتی و راستی آزمایی گسترده ای جهت اعطای تضمینات بیشتر مبنی بر اینکه برنامه هسته ای ایران برای همیشه انحصارا صلح آمیز باقی خواهد ماند، را اجرایی کنیم. برای از پیش رو برداشتن موانع تحقق این دستاورد تاریخی، ما می بایست به آینده نگاه کنیم. البته ما نمی توانیم و نبایست درس هایی که از تاریخ داشته ایم را نادیده بگیریم. درک اینکه چگونه مجموعه ای فرصت های از دست رفته با خیالبافی از دست رفت، اساسی است. من مستقیما در مذاکرات مربوط به برنامه هسته ای از 2003 تا 2005 درگیر بودم، که در آن زمان تحت مدیریت رئیس جمهور کنونی ایران قرار داشت. بسیاری از خیالبافی ها و مواضع مخرب که امروز من شاهد آن هستم به طور ترسناکی آنچیزی که من آن روزها می دیدم را یادآور می شود. در تاریخ 23 مارس 2005، من در پاریس یک بسته پیشنهادی را به همتاهای اروپایی خودم ارائه کردم. آن بسته شامل مجموعه ای اقدامات طراحی شده توسط دانشمندان مستقل غیرایرانی جهت تضمین اینکه برنامه هسته ای ما برای همیشه صلح آمیز باقی خواهد ماند، می شد. پاسخی که ما دریافت کردیم، رد قاطع آن بود. با تحریک دولت بوش، همتاهای اروپایی ما درخواست کردند که ما حداقل تا سال 2015 از غنی سازی خودداری کنیم. اصرار واشنگتن بر غنی سازی صفر در ایران دقیقا نتیجه عکس داشت اما در بهم زدن گفت وگوها موفق بود. اکنون که به سال 2015 نزدیک می شویم، نتیجه زیاده خواهی و گرفتاری های تحریم بسیار مبرهن است. ایران از 200 به در حدود 20،000 سانتریفیوژ رسیده است. ظرفیت غنی سازی ما از 5/3 درصد به 20 درصد افزایش یافته است و راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک نیز یک سال تا راه اندازی فاصله دارد. اکثر ناظران غربی علنا در مورد فرصت های از دست رفته مربوط به پیشنهاد سال 2005 من اظهار تاسف خورده اند. در واقع، سوء محاسبه غرب در آن زمان تا حدود زیادی مسئول آن چیزی است که ما امروز با آن مواجه هستیم. امروز، رئیس جمهور روحانی و من دوباره به میز مذاکرات بازگشته ایم و رویکرد ما تفاوتی نکرده است. متاسفانه، هنوز خیالبافی در برخی از طرف های مقابل وجود دارد. ما تمایل داریم که تضمین کنیم ماهیت برنامه هسته ای ما انحصارا صلح آمیز است. اما از پیشرفت های فنی و دانشمندان خودمان نخواهیم گذشت. علاوه بر این عاقلانه نبوده و نفع نظام عدم اشاعه را نیز مورد توجه نخواهد داشت. هیچ کس نمی تواند ساعت را به عقب بازگرداند. جانفشانی ها انجام شده است. توانمندی ها به طور وسیعی متفاوت است. دانش و تخصص به دست آمده است. هیچ کدام قابل فراموشی نیستند. فشار و تحریم نیز ناکارآمد بوده اند. با توجه به اینکه ما به مقطعی رسیده ایم که می تواند معامله هسته ای موقت را به راه حل جامع تبدیل کند، من از همتایان خود می خواهم که در مقابل تمایل ما در پرداختن به نگرانی های مربوط به توانمندی های ما، نسبت به تقاضایمان برای حیثیت و احترام با درک برخورد کنند. بیش از همه، من از آنها می خواهم از اینکه خیالبافی ها اجازه پیدا کنند تا مسیر حرکت به سوی پایان بخشی به یک بحران غیر ضروری و گشودن افق های جدید را خارج سازد، خودداری کنند. اینچنین رویکردی نه تنها منتج به راه حل جامع در زمینه برنامه هسته ای خواهد شد، بلکه زمینه ارتقاء همکاری ها جهت اعاده ثبات منطقه ای و افزایش صلح و امنیت بین المللی را فراهم خواهد ساخت.
چهارشنبه 11 تیر 1393 13:08 بازدید:7
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها