تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804337136
ترمیم زخم جامعه با ابزار ورزش
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
ترمیم زخم جامعه با ابزار ورزش
ابزار ورزش امروزه در غالب حکومت‌های جهانی به محل درآمدهای کلان اقتصادی درآمده و از کنار آن دولت‌ها به «آرامش اجتماعی» و «آسایش سیاسی» رسیده‌اند. وحید معتمدنژاد-قبول کنیم و صادق باشیم در جامعه‌یی به سر می‌بریم که اگر نگوییم زخم، خراشی هر چند سطحی بر پیکره آن، نشانی از نارسایی «عضو یا اعضایی ناکارآمد» از درون آن در آزمایشات گوناگون پیداست و نمودی ناکارا در بسیاری از امور جاری از جمله ورزش داشته و سرمایه گرانسنگ اجتماعی را از خود دور ساخته است. به عقب برگردیم و به سالیانی نه‌چندان دور که این سرمایه اجتماعی، دچار اختلالی زودهنگام و دیردرمان شد و فرصتی که شایسته رشد و نمو در همه زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را دارا بود- که اگر نگوییم از دست داد - کمرنگ کرد و هر چند در پاره‌یی از سیاست‌های «مصلحت‌گرایانه و دلجویانه» حاکمیت، بهبودی نسبی داشته، اما هنوز هم بر مدار و ریتم کج و معوجی می‌چرخد. صحبت از سرمایه‌یی است که تک‌تک افراد جامعه ایرانی - با تمام تلاش - در آن سهیمند ولی سودش ترازی مجهول دارد. چه آنجایی که صحبت از اشتراک است و چه آنجایی که صحبت از سهم‌خواهی، به مساوی و حتی خیلی کمتر قانع است و «کثرت‌خواهی» را نمی‌طلبد و به «قلت‌خواهی» بسنده می‌کند. حال در مقابل چنین سرمایه‌یی چه باید کرد که بهبودی کامل بر این سرمایه عظیم، دردمند و دلسوز اجتماعی حاصل شود؟
هر وجدان و ضمیر آگاهی بر خود واجب می‌داند که با حداقل خواسته‌های این «سرمایه سودآور» از خود نرمش نشان داده و در سود‌های کلان بعدی نیز شریک شود که این رسم «سرمایه‌داری» است. اگر نمی‌توانیم بر بطن این اوراق مشارکت مردمی، قراردادی محکم ببندیم لااقل بر حاشیه آن از همین سرمایه، قولی بنگاریم تا همیشه این نشاط و شادی در میان ملتش جاری و ساری باشد. لازم است در این روزهایی که پدیده‌یی اجتماعی چون فوتبال – خارج از هر نتیجه‌یی - طراوتی خودجوش را بر جامعه ما حاکم کرده، حاکمیت و دولت نیز از سر حوصله و صبر و از باب «خادمانی همیشگی»، خدمت و حکمت را- به شکلی نو- به مسوولان خود دیکته کنند تا مبادا از این رهگذر به «ضرر‌های احتمالی» برسیم. هدف از این مقدمه طولانی، مطالبات تکراری سیاسی، اقتصادی در نوشتارهای گوناگون نیست که خواسته‌یی است نوگرا از جنس ورزش، از جنس واقعیتی که امروز جهان را به صلح و وحدت می‌خواند و شالوده «نظم و اتحاد جهانی» است، خواسته‌یی که در بین مردم ایران «همه‌گیر» شده و به عامل و «پلی نو ارتباط» با بدنه دولت و حاکمیت بدل شده است و خواسته‌یی که بهترین فرصت «خودآزمایی» را برای حکومت و دولت فراهم ساخته تا اعتماد دوطرفه را در معادلات سیاسی و اجتماعی محک بزند.
از این مجرا چنانچه دست‌اندرکاران نظام، در کنار توجه به خاستگاه ظهور مطالبات جامعه، با اختصاص هزینه‌های استاندارد جهانی و به کار‌گیری مدیریت کارآمد، علمی وآشنا به دانش روز که بر این پدیده اجتماعی مترتب بوده، موافقت کنند از منافع مشترک و دوسویه آن در بازسازی اعتماد ملی سود خواهند جست که این خود ادامه‌گر «سیاست‌ورزی» در «اقناع افراد» با ابزار گوناگون از جمله ابزار ورزشی است، ابزاری که امروزه در غالب حکومت‌های جهانی به محل درآمدهای کلان اقتصادی درآمده و از کنار آن دولت‌ها به «آرامش اجتماعی» و «آسایش سیاسی» رسیده‌اند. ایران نیز می‌تواند از این منظر به آسیب‌شناسی نظام ورزشی خود پرداخته و راهکاری حرفه‌یی و کاملا مستقل از بدنه سیاست و حکومت را پیش گیرد تا به دروازه‌های پیشرفت و ترقی جهانی رسیده و از این رهگذر به جهانیان پیام صلح و آشتی را مخابره کند، در غیر این صورت این «جام» هیچگاه در دستان جوان ایرانی به گردش درنخواهد آمد.
منبع: اعتماد
1393/4/8
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها