تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813375352
کارنامه ایران درجام جهانی برزیل
واضح آرشیو وب فارسی:الف: کارنامه ایران درجام جهانی برزیل
بخش تعاملی الف - محمود صباغی
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : شنبه ۷ تير ۱۳۹۳ ساعت ۰۵:۴۳
جام جهانی برزیل ۲۰۱۴ برای خیلی از کشورها و از جمله کشور ما بپایان رسید. به همان نسبت که در پایان بازی با آرژانتین، مردم، مجریان و کارشناسان فوتبال علیرغم شکست، نوعی احساس غرور و قدردانی نسبت به بازیکنان تیم ملی داشتند، در چهارشنبه پس از بازی با بوسنی و هرزه گوین، احساس متضادی بسراغ همه ما آمد. اگرچه فردوسی پور خیلی تلاش کرد تلخی این بازی ناباورانه را کم و کمتر کند اما ملت ایران در طول نود دقیقه چهارشنبه شب، فاصله فاحش بازی با آرژانتین و بوسنی را به وضوح دید. هر ناظر بی طرفی اگر به شیوه بازی و دویدن و تاکتیک های تیمی و تکنیک های فردی و از همه مهمتر تبلور غریزه پیروزی در اعضای تیم ملی در این دو بازی را به داوری و تحلیل بنشیند، سؤال بزرگ و بی پاسخی در برابرش قد علم می کند که چگونه ممکن است این تفاوت فاحش در فاصله چند روز رخ بنماید؟ بر آن بازیکنان چه گذشت که به این بازیکنان بدل شدند؟ روحیه افتخار آفرین صعود به مرحله دوم جام جهانی کجا رفت؟ افتخاری که شاید در طول عمر یک بازیکن فوتبال - بویژه یک بازیکن شرقی – هرگز نصیب نشود.در برخی از سایت های خبری سخن از تبانی آرژانتین و نیجریه بمیان آمد. دیدیم که آرژانتین بر احترام به اصالت و هویّت ورزش و پایداری بر وجدان ورزشی متعهد باقی ماند و بر نیجریه غلبه کرد و این خود ما بودیم که قدر فرصت بی سابقه ای که نصیب تعالی اعتبار ورزش فوتبال ما شد را ندانستیم و نمایش باور نکردنی به جهان ارائه کردیم. البته دیدار با آرژانتین، هر چه بود که چون صاعقه ظاهر شد و جهانیان را بهت زده کرد همچنان اعتبار و ارزش خود را دارد و خواهد داشت.در تاریخ فوتبال ما کم از این تضادها نیست. اما هرگز کسی به تحلیل ننشست و به آسیب شناسی شکست های بی منطق نپرداخت و نیز در پیروزهای مقطعی نیز کسی به علل این جرقه های گاه و بیگاه اشاره ای نکرد و این ضعفی بزرگ در شیوه اداره و مدیریت فوتبال ما است.جام جهانی برزیل با همه لحظات شیرین بازی با آرژانتین و دفاع همه جانبه با نیجریه – که بعضی ها ضد فوتبال مینامندش – و کارنامه آماری ( با دو شکست و یک تساوی و چهار گل خورده و یک گل زده با یک امتیاز و تیم چهارم گروه ششم ) گذشت. ابراز شادی مردم و بوق زدن های پس از شکست از آرژانتین نشان داد که مردم ما فوتبال را درک می کنند و قضاوت در مورد بازیکنان فوتبال پیروزی و شکست نیست بلکه نمایشی قابل قبول و ارائه تاکتیک هدفدار، ملاک داوری ها است و این موهبت کوچکی نیست. امروز همانند سه بازی در جام های جهانی گذشته پرونده فوتبال ما در برزیل نیز بسته شد و مانند چهار دوره قبلی، اتفاقی نیفتاده و مانند چهار دوره قبلی، تورنمنت های جهانی آینده را درپیش داریم و مانند چهار دوره گذشته سخت کار خواهیم کرد و نمایشی مقتدرانه خواهیم داشت. اما تفاوت بزرگ این دوره با دوره های گذشته، درس گرفتن در اینکه امکان تساوی و با کمی کار و تلاش نیز امکان شکست دادن تیم های بزرگی مانند آرژانتین و نیجریه وجود دارد. یاد گرفتیم که ما به تورنمنت های جهانی نمی رویم تا یک از پیش بازنده باشیم. فهمیدیم که ما هم می توانیم سر بلند از اعتبار فوتبال ایران دفاع کنیم. این درس بزرگ ما از برزیل بود. برای یکبار هم که شده از متخصصان و کارشناسان کمک بخواهیم تا بفهمیم درطول چهار روز بر بازیکنان ما چه گذشت تا در بازی با بوسنی که سرنوشتمان دست خودمان بود، انگار بر ساق پای بازیکنان ما سرب بسته باشند. این بی تفاوتی تلخ و سنگین از کجا آمد.اشکهای "آندو تیموریان" اشک خیلی از ما بود که لیاقتمان را پس از بازی با آرژانتین خیلی بیشتر از این ها می دانستیم که نباید از بوسنی شکست می خوردیم که خوردیم.برای یکبار هم که شده این نمایش های متضاد را آسیب شناسی کنیم. تعارف و مصاحبه و دل به آینده بستن را در چهار دوره گذشته هم آزموده ایم. آزموده را آزمودن خطا است. دستاورد بزرگ ما از برزیل درس بزرگی است. آنرا قدر بدانیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها