تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869806205
شهید چمران، سرباز وفاداری که دلباخته مکتب امام دلها بود
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
شهید چمران، سرباز وفاداری که دلباخته مکتب امام دلها بود تهران - ایرنا - 31 خرداد ماه سالروز شهادت بزرگمرد تاریخ انقلاب اسلامی شهید مصطفی چمران است، شهیدی که امام (ره) در وصف او فرمودند: ما سربازی را از دست دادیم، که در جبهههای نبرد با باطل، چه در لبنان و چه در ایران، حماسه میآفرید و سرلوحه مرام او اسلام عزیز و پبروزی حق بر باطل بود.
در تاریخ انقلاب اسلامی، نام ها و یادهای بسیاری قابل تکریم هستند، اما در میان آنان، شهید دکتر مصطفی چمران دارای ویژگی های شخصیتی منحصر بفردی است که سخن گفتن از آن کاری سخت و دشوار است.
سرداری که عارف بود و در مناجات و نیایش خود با خدا می گفت: «خدایا هرچه را دوست داشتم از من گرفتی، بهر چه دل بستم، دلم را شکستی، بهر چیز عشق ورزیدم آنرا زائل کردی، هر کجا قلبم آرامش یافت تو مضطرب و مشوش کردی، هر وقت دلم بجایی استقرار یافت تو آواره ام کردی، هر زمان به چیزی امیدوار شدم تو امیدم را کور کردی تا به چیزی دل نبندم و کسی را به جای تو نپرستم و در جایی استقرار نیابم و به جای تو محبوبی و معشوقی نگیرم و جز تو به کسی دیگر و جایی دیگر و نقطه ای دیگر آرامش نیابم و فقط تو را بخوانم و تو را بخواهم و تو را پرستش کنم و تو را بجویم.»
امیر سرافرازی که در راز و نیاز با خدای خود می گفت: «ای درد اگر تو نماینده خدایی که برای آزمایش من قدم به زمین گذاشته ای، تو را می پرستم، تو را در آغوش می کشم و هیچگاه شکوه نمی کنم، بگذار بند بندم از هم بگسلد، هستی ام در آتش بسوزد و خاکسترم به باد سپرده شود باز هم صبر می کنم و خدای بزرگ را عاشقانه می پرستم.»
رزمنده ای که مومنانه می گفت: «ای خدا، این آزمایش های دردناکی که فرا راه من قرار دادی، این شکنجه های کشنده ای که بر من روا داشته ای، همه را می پذیرم.» سالکی وارسته که در نجوای آسمانی خود با پروردگار آسمان ها و زمین می گفت: «خدایا، با غم و درد انس گرفته ام، ای خدا، کودک که بودم از بلندای آسمان و ستارگان درخشنده لذت می بردم، اما امروز از آسمان لذت می برم؛ زیرا اگر وسعت و عظمت آن از شدت درد روحی ام نکاهد، دیگر خفه می شوم، خدایا، تو را شکر می کنم که با فقر آشنایم کردی تا رنج گرسنگان را بفهمم و فشار درونی نیازمندان را درک کنم.»
رهپوی وصالی که می گفت: «خدایا، تو را شکر می کنم که مرا با درد آشنا کردی تا درد دردمندان را لمس کنم و به ارزش کیمیایی درد پی ببرم و ناخالصی های وجودم را در آتش درد بسوزنانم و خواستههای نفسانی خود را زیر کوه غم و درد بکوبم و هنگام راه رفتن بر روی زمین و نفس کشیدن هوا وجدانم آسوده و خاطرم آرام باشد تا به وجود خود پی ببرم و موجودیت خود را حس کنم.»
سخن گفتن از این مرد عارف واصل، این نمونه کامل هجرت، جهاد و شهادت، این شاگرد مکتب علی(ع)، این مالک اشتر جنوب لبنان و حمزه کربلای خوزستان، سخت و دشوار است.
زیرا حتی نمی توان یکی از ابعاد وجودی او را آنگونه که هست، توصیف کرد و نباید انتظار داشت که بتوان تصویر کاملی در این مختصر از او ترسیم و به نگارش درآورد، که مردان و رهروان راه علی(ع)، حسین(ع) و مهدی موعود(عج) را با این کلمات مادی و معیارهای خاکی نمی شود، توصیف کرد و سنجید.
به انگیزه سالگرد شهادت افتخارآفرین و انسان سازش، ضروریست تا آنجا که مقدور است در شناخت، ارایه افکار و بیان راه و اعمال او کوشش کنیم.
این مروریست گذرا و سریع، بر حیات کوتاه اما پرحادثه، سراسر تلاش، ایثار، عشق و فداکاری شهید دکتر مصطفی چمران.
آخرین روز خرداد ماه، مصادف است با سالگرد شهادت دکتر مصطفی چمران و اینک سالهاست که از آرام گرفتن چمران می گذرد.
روزهای تکاپو و از پشت صخره ای به پشت صخره دیگر پریدن و پناه گرفتن و زمان جنگ های سرنوشت ساز پایان یافته و اکنون یاد و خاطره این سردار بزرگ اسلام همچنان باقی است.
در سال 1311 شمسی در محله سرپولک، بازار آهنگرهای تهران در خانواده ای مذهبی، فرزندی بدنیا آمد که او را مصطفی نامیدند.
وی دوران ابتدایی را در مدرسه «انتصاریه» محله پامنار گذراند و دوره متوسطه را در دبیرستان البرز و دارالفنون به پایان رساند و با ورود به دانشکده فنی، در رشته الکترومکانیک تحصیلات عالی خود را آغاز کرد و به عنوان شاگرد اول این دانشکده فارغ التحصیل و در همان جا به مدت یک سال مشغول تدریس شد.
چمران به سبب علاقه شدیدی که به یادگیری مسایل مذهبی داشت، از 15 سالگی در درس تفسیر آیت الله طالقانی و دروس منطق و فلسفه شهید مطهری شرکت داشت و از این رهگذر، بهره های فراوانی برد.
او به هنگام تحصیل در دانشکده فنی، به عضویت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در آمد و از اعضای فعال این انجمن شد و در جریانات ملی شدن صنعت نفت و مبارزات پس از آن، فعالانه شرکت داشت.
در سال 1332 با استفاده از بورس تحصیلی دانشجویان ممتاز برای ادامه تحصیل عازم آمریکا شد و در دانشگاه کالیفرنیا، تحصیلات خود را آغاز کرد.
چمران با دریافت ممتازترین درجه علمی که با تحسین بسیاری از صاحبنظران همراه بود، درجه دکترای الکترونیک و فیزیک پلاسما را اخذ کرد.
پس از واقعه 15 خرداد 1342، تصمیم به مبارزه مسلحانه با رژیم گرفت و به این منظور عازم مصر شد و به مدت دو سال دوره های آموزشی چریکی و جنگ های پارتیزانی را گذراند.
سپس عازم لبنان شد و با کمک امام موسی صدر که سمت نمایندگی امام خمینی(ره) را در لبنان داشت، گروه «حرکت محرومین» را بنا نهاد و جناح نظامی آن را که به جنبش «امل» موسوم است، پایه گذاری کرد و پس از سازماندهی جنبش «امل»، حملات بیشماری را علیه مواضع صهیونیسم اشغالگر و راستگرایان فالانژ انجام داد و خواب راحت را از چشمان غاصبان صهیونیستی ربود و توفیق یافت که خدمات ارزنده و بسیاری را به امت اسلام انجام دهد.
با پیروزی انقلاب اسلامی، دکتر چمران پس از 23 سال دوری از وطن، به ایران بازگشت و نخستین گروه از سپاه پاسداران را در سعدآباد تشکیل داد و به آموزش آنان پرداخت.
دکتر چمران پس از بروز غائله پاوه، به همراه شهید سرلشکر فلاحی به آن منطقه عزیمت کرد.
بالگرد چمران و همراهان در میان حلقه محاصره گروهک های ضد انقلاب افتاد و زیر آتش شدید آنها وارد پاوه شد و به یاری پاسدارانی شتافت که در حلقه محاصره گیر کرده بودند.
در این زمان فرماندهی منطقه از سوی امام خمینی(ره) به چمران سپرده شد.
چمرانِ با آزادسازی همه شهرها، راه ها و مواضع استراتژیک منطقه در مدت 15 روز، حماسه آفرید و کردستان را از این مرحله به سلامتی عبور داد.
پس از این پیروزی درخشان، دکتر چمران از سوی امام خمینی(ره) به وزارت دفاع منصوب شد و سپس در اردیبهشت سال 1359، به سمت نمایندگی و ناظر امام(ره) در شورای عالی دفاع نصب شد و در کنار حضرت آیت الله خامنه ای نماینده دیگر امام(ره) در این شورا، به امور دفاعی و نظامی مملکت پرداخت.
او در انتخابات نخستین دوره مجلس شورای اسلامی در سال 1359، به عنوان نماینده مردم تهران انتخاب و در این سنگر مشغول خدمت شد.
با شروع جنگ تحمیلی عراق، دکتر چمران در معیت حضرت آیت الله خامنه ای با اجازه امام خمینی(ره) عازم جبهه های جنگ شد و درست شب بعد از ورود به خوزستان، نخستین حمله چریکی خود را به همراه تعدادی از نیروهای اسلام علیه تانکهای دشمن که تا نزدیکی اهواز رسیده بودند، انجام داد و همین عملیات باعث شد تا نیروهای دشمن کیلومترها به عقب رانده شوند.
دکتر چمران ستاد جنگ های نامنظم را در اهواز تشکیل داد و واحد مهندسی بسیار فعالی را فراهم کرد که در یک مورد، با نصب پمپ های بسیار قوی، آب رودخانه کارون را پمپاژ و با ساخت کانالی به طول 20 کیلومتر و عرض 100 متر، این آب را به درون این کانال سرازیر کردند و باعث شدند تانکهای دشمن برای فرار از زمین های باتلاقی، کیلومترها عقب نشینی کرده و از فکر تسخیر اهواز خارج شوند و این همه در مدت یک ماه صورت پذیرفت.
از دیگر کارهای اساسی دکتر، ایجاد هماهنگی بین نیروهای سپاه و ارتش و نیروهای مردمی بود که دوشادوش یکدیگر در عملیات ها دلاورانه می جنگیدند.
دکتر چمران در 30 خرداد 1360، یک روز قبل از شهادت در اهواز و در جلسه شورای عالی دفاع برای آخرین بار شرکت کرد و پس از آنکه خبر شهادت فرمانده نیروهای دهلاویه، «ایرج رستمی» را در سحرگاه 31 خرداد دریافت کرد، به سرعت فرد دیگری را برای فرماندهی انتخاب و با خود به دهلاویه برد.
او به سمت سوسنگرد به راه افتاد و در پشت نزدیکترین خاکریز در مقابل نیروهای عراقی قراری گرفت. خمپاره ها چپ و راست در اطراف او به زمین می خوردند، ناگهان خمپاره ای در نزدیکی او منفجر شد و وی از ناحیه پشت سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به مقام رفیع شهادت نائل آمد.
31 خرداد سال 1360مردی در دهلاویه با خون خویش وضو ساخت که فراتر از اهالی امروز بود، سرداری که مصائب و مناصب زندگی زمینی، زمین گیرش نکرد و در اوج عرفان، مسافر دشت نیکی ها و روشنی ها شد.
حضرت امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی پس از شنیدن خبر شهادت چمران فرمودند: «چمران عزیز در حیات، با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید.»
از: فرهاد شرف پور
اجتمام(5) ** 7029 ** 1071
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
28/03/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها