تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815941181
نوازنده‌ای که شب‌ها در مسافرخانه می‌خوابد/عکس
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
جام جم نوا: وقتی «منوچهر امینیان» نوازنده سنتور نوازندگی را حرفه خود قرار داد، گمان نمی‌کرد که دوران سختی در این حرفه داشته باشد. او تنها 2 دهه توانست با خوانندگان مطرح، در فیلم ها، و رادیو و تلویزیون خوش بدرخشد. بعد از سکوت موسیقی در ایران، اوضاع نوازندگان به هم ریخت. نه صنفی وجود داشت تا به کارهای نابسامان نوازندگان برسد و نه اجرای زنده‌ای! تنها صدای جنگ به گوش می‌رسید. حالا امینیان‌های آمده از سال‌های دور که حرفه‌اش نوازندگی است روزگار سختی را می‌گذراند. با شروع انقلاب، نوازندگی حرفه ای ناخوشایند شد. موسیقی به حاشیه رانده شد و برای مدتی خاموش ماند. خاموشی موسیقی، نوازندگان و فعالان این حوزه را که زمانی از این طریق امرار معاش می کردند با مشکلات بی شماری روبه رو کرد، عده ای مهاجرت کردند و بخشی نیز ماندند و در سکوت به آموزش این هنر پرداختند. اما اوضاع نوازندگانی که زمانی برای خود امکاناتی شایسته داشتند هیچگاه روبه راه نشد. این مشکلی است که نوازندگان محلی نیز با آن دست به گریبان هستند.
منوچهر امینیان متولد سال 25 شمسی است که از سال 32 به تشویق پدر و مادر وارد عرصه موسیقی می شود و نوازندگی سنتور را آموزش می بیند. وی هنرمندی است که از سال های دور با برنامه صبح جمعه با شما همکاری کرده و امروز به جمعه ایرانی رسیده است. فعالیت های قبل از انقلاب او نیز نوازندگی بیش از 200 فیلم فارسی بوده که در بیشتر آنها "حسین خواجه امیری (ایرج)" در نقش "فردین" خوانده است.
منوچهر امینیان" درباه فعالیت های سابق خود به CHN می گوید: «از 7 سالگی سنتور می زنم. در دوران تحصیل شاگرد زنده یاد "محسن بی آزار" بود. در 15 سالگی و زمانیکه در "هنرستان علم و صنعت" تحصیل می کردم همزمان در برنامه های مختلف هنرستان فعالیت داشتم.»
"امینیان" در دوران خدمت سربازی خود نیز فعالیت های موسیقی خود را ادامه می دهد و در همان دوران نیز در "رادیو زاهدان" به همراه "ایرج مهدیان" فعالیت می کند. "مهدیان" می خواند و "امینیان" نوازندگی سنتور را انجام می دهد. او می گوید: «در تلویزیون نیز با "جمال وفایی" و برای کانال 3 برنامه اجرا می کردیم. این برنامه چهارشنبه هر هفته اجرا می شد. در آن برنامه ما ارکستر داشتیم و سرپرستی کار را نیز آقای "حکیمی" برعهده داشت.»
"امینیان" می افزاید:« شب ها در تئاتر فعالیت می کردم. تئاترهای لاله زار در آن دوران خیلی فعال بود. در آن زمان با آقای مهدیان در تئاتر پارس هم فعالیت داشتم. ضمن اینکه در تلویزیون بودم هر شب در سالن نمایش نیز اجرای زنده موسیقی داشتم.»
وی در تشریح دیگر کارهای خود می گوید: «از جمله خوانندگانی که با آنها همکاری داشتم آقایان نظری، داوود مقامی، حسن شجاعی و جمال وفایی و اکبر گلپایگانی و... بودند.»
امینیان از جمله نوازندگانی است که در بیشتر فیلم‌فارسی ها به عنوان نوازنده در گروه های موسیقی فعالیت داشته است. فیلم هایی که در آن ها حسین خواجه امیری(ایرج) در نقش فردین خوانده است. فیلم هایی همچون "سالارمردها"، "چرخ و فلک"، "تک خال"، "سه قاب"، "سکه شانس" و .... او در بیش از 200 فیلم به عنوان نوازنده فعالیت کرده است. وی می گوید:«آهنگسازی بیشتر فیلم‌فارسی ها با "منوچهر گودرزی" بود و من پای ثابت نوازندگی سنتور کارهای گودرزی بودم. این روند ادامه داشت و اوضاع مالی و زندگی ام رو به راه بود تا ...»
امینیان در تشریح کارهایی که به غیر از نوازندگی و در دوران سکوت موسیقی بر جامعه ایران گذشت می گوید: «پس از انقلاب، رکود کارها موجب خروج بسیاری از هنرمندان به خارج از کشور شد و نوازندگانی همچون من در ایران ماندند. مدت ها بیکار شدم. به همین خاطر نیز در شرکتی به عنوان حسابدار فعالیت کردم.»
امینیان تاکید می کند: «من نوازنده بودم و مانند بسیاری از نوازندگان اموراتم در زندگی از کار نوازندگی می گذشت. درآمدم همین بود. اما بعد از معلق ماندن موسیقی در فضای کشور، مدتی حسابدار شدم و شب ها نیز با اتومبیل رنویی که داشتم مسافرکشی می کردم. پس اندازم در حال تمام شدن بود و با این حال به رغم داشتن 2 فرزند و همسر دیابتی رنج مستاجری را نیز تحمل کردم.»
وی می افزاید: «مدتی نیز به عنوان بازرس و نماینده بنیاد فارابی در سینماها به عنوان کارمند روزمزد مشغول به کار شدم. در سال 66 و 67 شمسی که امام (ره) اجازه فعالیت هنری را طی فتوایی دادند اوضاع بهتر شد. توسط یکی از دوستانم در فروشگاه سازهای ایرانی مشغول به کار شدم و حضورم در آنجا موجب شد بتوانم در بحث آموزش سنتور شاگردانی داشته باشم.»
امینیان از سال های 80 در برنامه های رادیویی به کارگردانی فضل الله توکل مشغول به کار می شود و این برنامه تا به امروز در حال انجام است. کار او در رادیو پروژه ای است و شاید تنها برای دل خود برنامه اجرا می کند.
امینیان هنرمندی است که مانند بسیاری از هم صنفان خود از بیمه هنرمندان استفاده نمی کند زیرا انجام آن را طاقت فرسا می داند و در عوض از طریق سفره خانه ها کار بیمه خود را دنبال کرده است.
او 2 سال است که بازنشسته شده و با ماهی 180 هزارتومان مستمری بگیر سازمان تامین اجتماعی است. همسرش بر اثر دیابت 9 سال پیش فوت می کند و دو فرزندش نیز هرکدام زندگی جدیدی تشکیل می دهند. حالا امینیان بازنشسته از کار به جای اینکه دوران بازنشستگی شیرینی داشته باشد دوران سختی را می گذراند و هنوز هم در سفره خانه های سنتی اجرای موسیقی انجام می دهد.
وی می گوید:«به همت آقای شاهرخ شهیدی 20 سال پیش در سفره خانه ها مشغول به اجرای برنامه شدم و کارهای بیمه ام نیز از آن طریق انجام شد. حالا مشکل عمده من گذراندن شب است. گاهی اوقات در سفره خانه می خوابیدم. اما حالا در خانه معلم با شبی 20 هزارتومان می خوابم. هرچه کار می کنم صرف جای خوابم می شود و این احوال من در این روزهاست.»
امینیان در تشریح مشکلات خود می گوید: «کار ما هیچگاه تشکیلاتی نبود. شب که می خوابیدیم همیشه با این نگرانی همراه بود که فردا کار ادامه دارد یا خیر؟! اگرچه بعد از انقلاب صنف هنرمندان تشکیل شد اما این صنف دردی از من نوازنده برطرف نمی کند. »
این نوازنده سنتور درباره بهترین سال های فعالیت هنری خود تاکید می کند: «محدودیت در کارها دست و پای هنرمند را می بندند شاید بهترین دوران کاری زمانی بود که محدودیت ها کم بودند.»
وی در پایان تاکید می کند: «انتظار من به عنوان یک شهروند از مسوولان فرهنگی و هنری این است که حداقل در سال های بازنشستگی آرامش داشته باشم. این واقعیتی است که امورات من با ماهی 180 هزارتومان مستمری بیمه تامین اجتماعی نمی گذرد سرپناهی می خواهم نه به نام خود بلکه جایی تا شب ها با آرامش سر بر بالین بگذارم.»
(میراث)
17 اردیبهشت 1393 ساعت 19:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]
-
تصویری
پربازدیدترینها