واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
دلواپسی تا به کی و چرا؟ تهران - ایرنا - روزنامه ابتکار روز دوشنبه در سرمقاله خود با عنوان «دلواپسی تا به کی و چرا؟» نوشت:دیروز خبر برگزاری همایشی تحت عنوان ”دلواپسیمˈ تیتر بسیاری از روزنامه ها بود. همایش مذکور که در محل لانه جاسوسی برگزار شد، به همت گروهی از اعضای جبهه پایداری، برخی از نمایندگان محترم عضو این جبهه و تعدادی از فعالان سیاسی حامی دولت پیشین در اعتراض به توافقات هسته ای برگزار شد.
در ادامه مطلب « محمدعلی وکیلی» آمده است: البته این همایش در امتداد گامهای دیگری است که پیش از این توسط این گروهها برداشته شده است.
سناریوی دلواپسی ها با پرتاب لنگه کفش در هنگام بازگشت روحانی از سفر نیویورک در فرودگاه کلید خورد.
در آن زمان نوشتیم که این سرآغاز راهی پر خطر خواهد بود. آن را نقطه عطف آرایش مخالفین دولت روحانی قلمداد کردیم و یاد آور شدیم که افق کار دولت روحانی با مشکلات و موانع بسیاری روبروست.
گام بعدی را با برگزاری همایشی تحت عنوان”سلام دکترˈ برداشتند.
در آن همایش نقد تمام عیار سیاست های دولت تازه کار دکتر روحانی را در دستور کار قرار دادند و از دغدغه ها و دلواپسی های خود گفتند و برای دولت خط و نشان کشیدند.
در گام بعد حضور خود را با انتشار فیلمی تحت عنوان «من روحانی هستم» به رخ کشیدند و حالا هم همایش”دلواپسیمˈ برگزار می کنند و در آن از خیانت و اغفال تیم هسته ای سخن می رانند.
در همین حال خبرها حکایت از انتشار قسمت دوم فیلم «من روحانی هستم» دارد.
باید دید که قدم بعدی چه خواهد بود و این سلسله تا به کی ادامه خواهد یافت و هدف نهایی آنان چه خواهد بود. در این باب نکات زیر حائز اهمیت است:
1- اصل نقد و امکان ابراز نظر منتقدان در نظام فرصت مغتنمی است که حالا از رهگذر چنین مخالفانی به اوج خود رسیده است و از قضا خود دولت آماج بیشترین نقدها و اینچنین منتقدانی ست.
در حالی که صنوف برای بیان مسائل صنفی خود قادر به اخذ مجوز تجمع صنفی و قانونی نیستند، ولی یاران دلواپس برای نقد سیاست های هسته ای و حتی شعار علیه دولت به راحتی قادر به برگزاری همایش و مانور خیابانی می باشند.
2- نقد سیاست های دولت حق هر صاحب نظر و بیان دیدگاه نیزحق هر ایرانی است. اما اگر این حق به صورت تبعیض آمیز اعمال شود، خود بدل به بی عدالتی می شود.
از آنجا که سیاست های هسته ای مشمول مصوبات شورای عالی امنیت ملی هستند و مخالفت با مصوبات این شورا، به عنوان نهاد تشخیص دهنده منافع ملی، در حقیقت اخلال در منافع ملی به حساب می آید.
قانون، مصوبات شورای عالی امنیت ملی را لازم الاجرا اعلام کرده است و مصونیت و رویین تنی دلواپسها در مقابل این قانون خود جای تامل بسیار دارد. به عبارتی در وضعیتی که باید دلواپس عدالت و رفع تبعیض بود و قانون گرایی دغدغه اصلی باشد، عده ای با مصونیت های آهنین و گذر از سد قانون، معلوم نیست دلواپس چه مسئله ای مهمتر از عدالت و قانون هستند.
3- آنچنانکه گفته شد تمام سیاست ها را می توان نقد کرد و افتخار دولت های پاسخگو استقبال از منتقدین است.
بر همین اساس انتظار از دولت روحانی به عنوان دولتی پاسخگو این است که فارغ از نیت خوانی منتقدین و مخالفین آغوش خود را بر نقد آنان بگشاید و اجازه دهد که صدایشان، هم چنانکه تاکنون رساتر از صدای خود دولت بوده، همچنان شنیده شود.
دولت از این رفتارها بیمناک و خشمگین نشود و تحمل و صبوری پیشه کند.
4- بی شک هر ایرانی حق دارد دلواپس منافع کشور و حقوق آحاد ایرانیان باشد.
این حقی ویژه برای چند شخصِ خاص نیست و باید برای همگان به رسمیت شناخته شود. وقتی «حقوق» انحصاری می شود دیگر نامش «حق» نیست، رانت و سوء استفاده است.
5- حق هسته ای همچون حق زندگی مردم جزو دلواپسی های همه ملت است.
اما آنچنانکه”دلواپس هاˈ مدعی شده اند آنان خود را متعهد به ارزش های نظام و رفتار خود را معطوف به رهنمودهای رهبر معظم انقلاب می دانند.
اگر این ادعا صحت دارد پس چرا به فرمایشات رهبری توجه نمی کنند که ضمن حمایت از مجموعه مسئولان و مذاکره کنند گان هسته ای فرمودند: اینها فرزندان انقلاب و مأموران جمهوری اسلامی هستند که با تلاش فراوان در حال انجام دادن ماموریت سخت خود هستند و هیچ کس نباید آنها را تضعیف کند و مورد توهین قرار دهد و یا سازشکار بداند.
حال این فرموده را با شعارهایی مانند مرگ بر ساز شکار و.... که در همایش دلواپسیم داده شده مقایسه کنید تا ادعای ولایت پذیری محک بخورد.
6- اگر آقایان دلواپس سیاست های دوره پیشین می باشند، باید گفت که آن سیاست ها در 24 خرداد توسط مردم مردود اعلام شد.
پس جزو دغدغه های مردم به حساب نمی آید و مقدس هم نیستند.
7- دلواپسی امری پسندیده است، به ویژه دلواپسی از قانون ستیزی! زیرا قانون ستیزی آئینه تمام نمای ولایت ستیزی است؛ باید دلواپس رفتارهای آنارشیستی بود و باید دلواپس عواقب این نوع دلواپسی ها بود. واقعاً آقایان به دنبال چه هستند؟
اگر دلواپس و نگران اقتدار، عزت ایران و حقوق ملت هستند که این مقدس است و البته در یک نظام تثبیت شده و در یک ساختار واجد تقسیم کار هر کس مشغول به کار خود می باشد و اجازه ایجاد بی نظمی و سرک کشیدن در کار دیگران را ندارد؛ زیرا چنین برخوردی منجر به آشوب و آنارشی می شود. اگر این همهمه، بهانه انتقام است و هدفش ناکام گذاشتن دولت می باشد که در آن صورت نیز این جفا به نظام و رأی اکثریت ملت است.
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
15/02/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]