محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827947926
دنیا با خواب ما، تمام و با بیداری ما آغاز می‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۶:۳۸
یک استاد فلسفه گفت: روز را بعنوان ادامه‌دیروز یا مقدمه‌ای برای فردا در نظر نگیریم، بلکه روز را بعنوان همه‌ی حیات و تمام فرصتی که در اختیارمان هست نگاه کنیم و خودمان را از گذشته رها کنیم. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دکتر «رسول رسولی‌پور»، عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در چهارمین نشست از سلسله نشست‌های «افکار و احوال ما» که ظهر امروز(14 اردیبهشت‌ماه)، در دانشگاه خوارزمی برگزار شد، گفت: همه چیز از شما برکت می‌یابد، همه چیز از شما نجس و پست می‌شود و روزگار بسته به اراده شماست، روزِ شما نورانی و معنوی می‌شود وقتی خودِ شما نورانی و معنوی هستید، بعنوان مثال در روزی که سر امام حسین(ع) را بریدند عده‌ای به معراج رفتند و در میلاد حضرت رسول(ص) نیز عده‌ای به جهنم رفتند، بستگی به درک و دریافت ما از آن روز دارد. وی با طرح این پرسش که شما روز را چگونه آغاز می‌کنید؟، افزود: اکثر ما روز را با مشغله‌های زندگی، کار و برنامه‌های روزانه از جمله کلاس، امتحان، درس، کنکور و دانشگاه آغاز می‌کنیم. این استاد دانشگاه با قرائت آیه 42 سوره زمر گفت: ما باید این باور را داشته باشیم که وقتی می‌خوابیم به نوعی می‌میریم و این آیه تصریح می‌کند که «خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامی باز میستاند و نیز روحی را که در موقع خوابش نمرده است قبض می‌کند. پس آن نفسی را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه می‌دارد و آن دیگر نفس‌ها را تا هنگامی معین به سوی زندگی دنیا بازپس میفرستد». وی افزود: صبح لحظه‌ای شکوهمند است که انسان، رها و آزاد می‌شود و به زندگی و حیات می‌رسد و دوباره زاده می‌شود. این استاد فلسفه در این نشست که به همت اداره‌ی فعالیت‌های دینی، ادبی و هنری معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی استان البرز برگزار شد، ادامه داد: در زمان خواب چون باور دارم که می‌میرم، پس تمامِ آنچه در گذشته بوده را رها می‌کنم و صبح را که آغاز می‌کنم و با صفحه سفید آغاز می‌کنم و باید بگویم که خدایا، چقدر من خوشبخت هستم که دوباره به من فرصت حیات مجدد داده‌ای، نه آن فرصتی که آن کافر در روز قیامت از خداوند می‌خواهد تا دوباره برگردد و از خداوند پاسخ می‌شنود که دیگر بازگشتی نیست! پیش از اینکه صبح چشم‌ها را باز کنیم این را حس کنیم و به آن توجه کنیم و خوب بخوابیم و خوب بلند شویم. وی تصریح کرد: جهان را با خواستن یک جهان نو، یک زایش نو و یک فصل نویی در زندگی آغاز کردن چقدر متفاوت است با اینکه روزی را که ادامه روز گذشته است، آغاز کنید. آن‌گونه بخوابید که می‌خواهید بمیرید و آن‌گونه بیدار شوید که گویا دوباره زاده شده‌اید؛ یعنی زندگی جدید به شما داده شده است و خودتان را در گذشته محصور نکنید و در گذشته زندگی نکنید. رسولی پور خاطر نشان کرد: روز را به عنوان ادامه‌دیروز یا مقدمه‌ای برای فردا در نظر نگیریم؛ بلکه روز را به عنوان تمام روز، تمام حیات و تمام فرصتی که در اختیارمان هست نگاه کنیم و خودمان را از گذشته رها کنیم؛ چراکه ممکن است ناملایمات و شکست‌ها در گذشته ما را منجمد و فریز کند و اجازه ندهد در حال وارد شویم. وی افزود: دعوت من به مرگ در انتهای شب، بستن و ختم زمان گذشته و شروع یک زندگی فرازمانی و یا به اصطلاح زمان سرمدی است و همانی که در فلسفه گفته می‌شود خدا و موجودات در زمان سرمدی هستند؛ یعنی آنات، هفته‌ها، ماه‌ها، سال‌ها و قرن‌ها در آن نقشی ندارد و یک «آن» است وخدا در یک آن خلق می‌کند و در همان آن می‌میراند و در همان آن مبعوث می‌کند و رستاخیز به پا می‌نماید. رسولی پور تصریح کرد: ما در همین «آن» زندگی می‌کنیم و از قبر برمی‌خیزیم و در همین «آن»، رستاخیز و محاسبه نفس ماست و به بهشت و جهنم می‌رویم و این بدان بستگی دارد که باور داشته باشیم که ما تابعی از زمان نیستیم و زمان یک فرض ذهنی است که خودمان درست می‌کنیم. وی افزود: اینکه زمان ماهیت دارد یا ندارد، فراماهوی، فرامقوله یا مقوله است، در مباحث فلسفی بررسی می‌شود؛ اما دیدگاه‌های جدیدی که در اختر فیزیک مطرح می‌شود به درک فرازمانی و یا خارج شدن از زمان کمک می‌کندو نسبیت انیشتین کمک می‌کند به درک اینکه ما خودمان را محصور در فیزیکِ نیوتنی در یک زمان و یا مکان مطلق نکنیم؛ جهان ظرفی نیست که ما در آن زندگی کنیم و زمان ظرفی نیست که ما در این ظرف به سر بریم؛ بلکه این‌ها ساخته‌های ذهنی و یا نتیجه‌ی حرکت ما است و شما اگر حرکت کنید زمان هست و وقتی که شما حرکتی داشته باشید فردا فرا می‌رسد و اگر حرکتی نداشته باشید فرقی بین دیروز و امروز و فردا و تفاوتی در حیات و ممات نیست. رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی گفت: قیامت ظرف و صحرایی نیست که در گلستان و یا آتش آن برویم؛ چرا که این نگاهِ نیوتنی به عالم است که همه چیز، زمان و مکان مطلق است؛ اما زمان در نگاه نسبیتی انیشتین یا سیاه چاله‌های استیون هاوکینگ یک تعریف دیگری پیدا می‌کند، بدان مضمون که زمان به شما بستگی دارد و شما در ظرف زمان نیستید و شما نباید انتظار فردا را داشته باشید، فردا به حرکت شماست و حرکت جدید شما، فردای شما می‌شود، تکرار حرکت شما، در گذشته ماندن شماست. وی افزود: طبق تعریف «مورتی» مردن یعنی خلاص شدن از همه‌ی زمان گذشته که این‌گونه مردن عین حیات است و بعد از مرگ، انسان در برزخ نمی‌ماند و اگر شخصی فوت کرده باشد و در خوابی ببینند که شخص متوفی ناراحت است در حقیقت او در ماندگاری‌های برزخ است و هنوز در تعلقات و گذشته‌اش به سر می‌برد. این استاد دانشگاه خوارزمی درپایان گفت: یک انسان متزلزل با فارغ شدن از عالم ماده، در برزخ دچار زجر بیشتری می‌شود؛ چراکه توجه و تعلق بیشتری به دنیا پیدا کرده است و در نتیجه اگر انسان تمرین کند و شب را با آرامش بخوابد برزخ او آماده می‌شود و در برزخ نمی‌ماند. رسولی پور افزود: وقتی که می‌خوابم پرونده‌ی زندگی من بسته می‌شود و صبح که برمی‌خیزم نه یک روز جدید، بلکه خودم را آغاز می‌کنم؛ روز با من آغاز می‌شود، شب با من پایان می‌گیرد و پایان دنیا، خواب من است. در حقیقت وقتی می‌خوابم دنیا تمام می‌شود و وقتی بیدار می‌شوم دنیا آغاز می‌شود. وی یادآور شد: چقدر خوب است که مرگمان را خودمان انتخاب کنیم تا اینکه برایمان یک حادثه شود و ناگهان غافلگیر شویم. ما چند بار فرصت تجربه کردن مرگ و فرصت زندگی دوباره را داریم؛ این‌ها خیلی پیچیده نیست فقط عنایت و توجه لازم است و ما باید دغدغه‌ی زندگی جدید را داشته باشیم که متأسفانه این دغدغه را نداریم. اگر دغدغه‌ی حیات داشته باشیم، وقتی بیدار می‌شویم زندگی جدید را آغاز خواهیم کرد. این استاد فلسفه گفت: ما وقتی که می‌خوابیم باید تصور کنیم که می‌میریم. در واقع در زمانِ خواب همه‌ی فایل‌های ذهنی را ببندیم و خودمان را از همه چیز فارغ کنیم و به چیزی که ما را اذیت می‌کند فکر نکنیم. من شخصا نماز عشاء را زمانی که تمام فایل‌ها از جمله کار اداری، مطالعه و غیره بسته شده است می‌خوانم که آخرین صحنه مواجهة من با مرگ، یک صحنه معنوی باشد. وی یادآور شد: در زمان خواب، با این فرض بخوابید که عالم پایان می‌یابد و تمام تعهدات شما تا امروز خوب یا بد پایان یافته‌است و مانند کسی که تصادف کرده است، در آن لحظه آخر هستید و می‌دانید سه ثانیه بعد می‌خواهید از دنیا بروید و شما باید دغدغة اینکه در خواب به کجا راه پیدا می‌کنید را داشته باشید. ذهنتان را از امروز خالی کنید. امروز که تمام شد، جهان تمام شده است و چون شما می‌خواهید بمیرید به این توجه کنید که به کجا و به چه صحنه‌ای می‌خواهید وارد شوید و چه چیزی را تجربه می‌کنید. اگر با این حال بخوابید صبح با انرژی زیادی از خواب برمی‌خیزید. رسولی‌پور تصریح کرد: مردن یعنی فارغ شدن از زمان. این مرگ، نویدِ مرگ متصل به حیات است، نه آن مرگ‌هایی که در اطرافمان رخ می‌دهد. شما در شب‌هایی که می‌خوابید چند بار مردن را تجربه می‌کنید. این مردن برای شما شیرین است و کسانی از مرگ زجر می‌کشند که بسته به زمان هستند. وقتی با خواب می‌میرید خودتان را رها کنید، که این رهایی شب، انرژی صبح را به دنبال دارد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها