واضح آرشیو وب فارسی:فارس: انتخابات عراق/113
گزارش فارس از احتمال تغییر در ائتلاف میان احزاب و جریانات سیاسی عراق
بحث درباره شکلگیری ائتلافهای جدید میان جریانات سیاسی عراق پس از انتخابات به اوج رسیده است ولی این سوال مطرح است که آیا روند سیاسی در این کشور در مسیری جدید قرار گرفته است یا روند گذشته، پس از انتخابات تکرار میشود.
به گزارش خبرگزاری فارس، عراق روز چهارشنبه شاهد برگزاری سومین انتخابات پارلمانی پس از سرنگونی رژیم بعث بود؛ جایی که همه احزاب و گروههای سیاسی تمام تلاش خود را برای رسیدن به رأس هرم قدرت سیاسی و مدیریت کشور عراق به کار گرفتند. طی این انتخابات 36 ائتلاف در چارچوب 7 جریان اصلی وارد گود رقابت شدند تا تکلیف 348 کرسی پارلمانی این کشور را مشخص کنند تا پس از آن با توافق فراکسیون اکثریت نخستوزیر عراق برای یک دوره چهار ساله دیگر برگزیده شود. نکته قابل توجه در دو انتخابات پیشین عراق(2005 و 2010) این بود که در هر دو انتخابات، ائتلافها بیشتر بر اساس شکافهای طایفهای (مذهبی) بود؛ به این معنی که جریانات شیعه از جمله حزب الدعوة، مجلس اعلای اسلامی و صدریها در کنار یکدیگر بودند و در سوی مقابل اهل تسنن هم در چارچوب فهرست العراقیه به ریاست ایاد علاوی و کردها نیز در چارچوب ائتلاف میان اتحاد میهنی به رهبری جلال طالبانی و حزب دموکرات به رهبری مسعود بارزانی در کارزار انتخابات حضور یافتند و پس از آنکه نتایج مشخص میشد احزابی که بیشترین کرسیها را میآوردند با توافق یکدیگر نخستوزیر را بر میگزیدند. به عنوان نمونه در انتخابات 2010 انسجام موجود میان احزاب اهل تسنن که همگی تحت لیست العراقیه حضور داشتند باعث شد تا این لیست 91 کرسی را در اختیار بگیرد. شیعیان هم که با دو لیست دولت قانون و ائتلاف ملی وارد رقابت شده بودند؛ دولت قانون با 89 کرسی در جایگاه دوم و ائتلاف ملی متشکل از مجلس اعلا و جریان صدر با 70 کرسی جایگاه سوم را بدست آورد و در رتبه چهارم هم مجموعه احزاب کردی با 43 کرسی قرار گرفتند که سرانجام از اتحاد دو لیست دولت قانون و ائتلاف ملی فراکسیون «همپیمانی ملی» به ریاست ابراهیم جعفری تشکیل شد که با هماهنگی فراکسیون کردها نوری المالکی به عنوان سرلیست دولت قانون نخستوزیر شد. برخلاف دو انتخابات گذشته نکته قابل توجه در انتخابات 2014 این است که در این انتخابات از یک سو انسجام میان جریانهایی که در گذشته براساس شکافهای قومی و طایفهای بودند کمتر شده، اکنون از درون لیست العراقیه در سال 2010 سه لیست متحدون، العربیه و العراقیه متولد شده که مانند انتخابات گذشته منسجم نیستند و همگی در قالب یک لیست حضور نیافتهاند. یا در میان شیعیان سه ائتلاف اصلی شکل گرفته که از یک سو ائتلاف دولت قانون قرار دارد و در سوی دیگر کتلة الاحرار نزدیک به جریان صدر و ائتلاف شهروند (المواطن) وابسته به مجلس اعلا است. جریانات کُرد نیز هرچند در سایه قدرت بدون رقیب حزب دموکرات مسعود بارزانی، در نبود جلال طالبانی و تضعیف اتحادیه میهنی هستند ولی دارای اختلافاتی هستند. همین شکافهای جدید باعث شده تا برخی از ناظران به این نتیجه برسند که در انتخابات 2014 شاهد نوعی تغییر در ائتلافها باشیم و دیگر شیعه بودن یا سنی بودن دلیل ائتلاف نباشد؛ به عنوان مثال «ظافر العانی» سخنگوی ائتلاف متحدون به ریاست اسامه نجیفی در گفتوگو با تلویزیون المیادین از احتمال ائتلاف میان لیست العربیه به ریاست صالحالمطلک و العراقیه به رهبری ایاد علاوی با لیست دولت قانون نوری المالکی خبر داده بود و یا پیش از این رسانههای عراقی از تماسها میان جریان صدر، ائتلاف شهروند، کردهای به رهبری مسعود بارزانی و لیست متحدون برای ائتلاف و تشکیل فراکسیون خبر داده بودند. این تغییرات از یک سو بیانگر رشد روندهای سیاسی در عراق است به این معنا که دیگر طایفهگرایی مبنای فعالیتها و ائتلافهای سیاسی نیست که این برخلاف خواست دشمنان عراق به ویژه تروریستها و حامیان منطقهای آنهاست. اینکه برخلاف آنچه بعثیها، القاعدهایها و حامیان تروریسم میخواستند دیگر اهل تسنن با سلاح به دنبال اهداف خود نیست بلکه مسائل سیاسی شرایط جدید را رقم خواهد زد که میتواند به کاهش مشکلات امنیتی در این کشور کمک شایانی کند چرا که رابطه میان تحرکات تروریستها و روندهای سیاسی عراق رابطهای معکوس است. از سوی دیگر برخی دیگر از کارشناسان تاکید دارند که برخی از موضع گیریها در میان رهبران سیاسی بیشتر تلاشی برای گرفتن امتیازات بیشتر در آینده سیاسی عراق است و از سوی دیگر انتخابات عراق را نباید تنها در سطح داخلی بررسی کرد و باید به سطح منطقهای و بین المللی نیز نیم نگاهی داشت. بر این اساس حامیان جریانات سیاسی در منطقه و سطح بین المللی بر حفظ روندهای گذشته تاکید خواهند کرد. البته این نکته نیز باید مد نظر قرار داد که نتیجه انتخابات تا زمانی که تعیین نشود نمیتوان درباره آینده ائتلافها نظری قاطع داد. به عنوان نمونه علی رقم اینکه نوری مالکی تلاش میکند تا فرافرقهای عمل کند اما شعار وی در این انتخابات «شراکة الاقویا» است که این شعار میتواند در صورتی که دو جریان دیگر شیعیان یعنی فراکسیون الاحرار (جریان صدر) و ائتلاف شهروند (مجلس اعلا) بتواند آرا بالایی به دست آورند زمینه ساز شکل گیری ائتلافی شبیه به سال 2010 را فراهم کند. از سوی دیگر درباره جریانهای اهل تسنن هم باید این مسئله را مد نظر قرار دهند که آنها از سوی کشورهای عربی منطقه مورد حمایت هستند و این کشورها به راحتی اجازه نمیدهند که این ائتلافها به راحتی شکسته شوند و اینجا یک نگاه بدبینانه مطرح میشود که آیا این شکاف میان اهل تسنن واقعی است یا صوری، آیا هدف از این ایجاد شکاف در واقع ایجاد شکاف عمیقتر میان جریانات سیاسی شیعه برای تضعیف جایگاه آنها در ساختار سیاسی عراق با کنار زدن نوری المالکی است یا خیر؟ انتهای پیام/ص
93/02/12 - 15:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]