تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820099984
استاد دانشگاه روابط بین‌الملل مسکو در گفت‌وگو با فارس: همکاری با همسایگان ضامن ثبات و توسعه افغانستان است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: استاد دانشگاه روابط بین‌الملل مسکو در گفت‌وگو با فارس:
همکاری با همسایگان ضامن ثبات و توسعه افغانستان است
به اعتقاد استاد دانشگاه دولتی روابط بین‌الملل مسکو، بخت‌آزمایی ژئوپولتیکی راه‌حل مشکلات افغانستان نبوده بلکه همکاری و همگرایی با کشورهای همسایه به ثبات و توسعه آن کمک خواهد کرد.
«ایوان سفرنچوک» استاد دانشگاه دولتی روابط بین‌الملل مسکو وابسته به وزارت امور خارجه روسیه در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری فارس، توجه به بحث فرصت‌ها و چالش‌های مربوط به افغانستان را برای کشورهای آسیای مرکزی مهم ارزیابی کرد. وی ضمن تأکید بر اهمیت این موضوع، گفت: طی بیش از یک دهه اخیر در خصوص فرصت‌هایی که از ناحیه افغانستان برای آسیای مرکزی می‌تواند فراهم شوند، صحبت‌های زیادی صورت گرفته که در این راستا به طور خاص به قابلیت‌های این کشور همسایه به عنوان پل ترانزیتی بین آسیای مرکزی و آسیای جنوبی و حلقه‌ای که به اصطلاح بتواند جاده ابریشم را بهتر بهم وصل کند، اشاره شده است. البته عرضه ذخایر سرشار طبیعی افغانستان به بازارهای منطقه‌ای و جهانی از دیگر فرصت‌هایی دانسته می‌شد که انتظار می‌رفت طی دوران حضور ائتلاف بین‌المللی تحقق پیدا کند. این کارشناس سیاسی روس، ضمن پرداختن به چالش‌های موجود برای آسیای مرکزی از ناحیه افغانستان با اشاره به نگرانی‌های کشورهای منطقه در رابطه با رشد افراط‌گرایی، تروریسم و قاچاق مواد مخدر، تصریح کرد: طی بیش از یک دهه حضور نیروهای ائتلاف بین‌المللی در افغانستان تولید مواد مخدر نه تنها کاهش پیدا نکرد بلکه ده‌ها برابر افزایش یافت که این امر را آمار رسمی سازمان ملل متحد نیز تأیید می‌کند. ضمنا نمایندگان این ائتلاف نسبت به افزایش میزان تولید مواد مخدر و قاچاق آن اغماض کرده و مدعی هستند که مبارزه با این چالش از وظایف آنان نمی‌باشد. سفرنچوک که همزمان مسئولیت سردبیری مجله روسی «بازی بزرگ: سیاست، تجارت، امنیت در آسیای مرکزی» را بر عهده دارد، خاطرنشان کرد: چنانچه در یک دهه پیش چنین به‌نظر می‌رسید که تعادل میان فرصت‌ها و چالش‌های مربوط به افغانستان به نفع فرصت‌ها در حال تغییر می‌باشد پس امروز دیگر بحث فرصت‌ها بیشتر جنبه نظری پیدا کرده و چالش‌ها به عنوان یک واقعیت غیر قابل انکار در برابر افغانستان و منطقه قرار گرفته است. وی ضمن پاسخ به این پرسش فارس که «چرا این تعادل به ر زیان افغانستان و آسیای مرکزی تغییر کرده است؟»، گفت: در حقیقت در 10 سال پیش این انتظار و امیدواری وجود داشت که افغانستان به ثبات و توسعه دست پیدا خواهد کرد اما حالا از آن صحبت میشود که این کشور با مجموعی از مسائل مواجه است که راه‌حل آن‌ها حتی از طریق انتخابات میسر نیست. واقعیت امر این است که در 12 سال پیش افغانستان سرنوشت خود را به ائتلاف بین‌المللی و به عبارت دیگر به آمریکا و ناتو واگذار کرد. حالا قضاوت این امر که آیا افغانستان در آن موقع انتخاب دیگری داشت یا خیر، سخت است ولی آنچه اتفاق افتاد دیگر معلوم است. وقتی سرنوشت به‌دست آمریکا و ناتو سپرده شود استاد دانشگاه روابط بین‌الملل مسکو با تأکید بر عدم هم‌خوانی تحولات افغانستان با روندهای جهانی، تصریح کرد: ده‌ها کشوری که در زمان جنگ سرد در اروپا، آسیا و خاور نزدیک به میدان مسابقات بین قدرت‌های جهانی (پیمان ورشو - ناتو، آمریکا - شوروی) تبدیل شدند، با پایان این جنگ فرصت توسعه مستقل را پیدا کردند و در خصوص تعیین سرنوشتشان تصمیم گرفتند. این بود که در آمریکای لاتین، اقیانوسیه، خاور نزدیک و آسیای جنوبی شاهد تغییرات بزرگی شدیم. موقعی از دوش این کشورها تعهدات مربوط به‌زمان جنگ سرد برداشته شد فرصت توسعه مستقل سیاسی و اقتصادی (بدون مداخله مشاورین شوروی و آمریکایی) بدست آوردند. سفرنچوک ادامه داد: جای تعجب این‌جاست که درحالی ده‌ها کشور فرصت توسعه مستقلشان را مغتنم می‌دانستند افغانستان برخلاف روندهای جهانی سرنوشت خود را بدست آمریکا و ناتو سپرد. البته شاید تا جایی این موضوع با روان‌شناسی سیاسی افغانستان ارتباط پیدا می‌کند که طی که قرن 20 به‌وجود آمده است. این روان‌شناسی و ایدئولوژی سیاسی از جمله از این طریق بازگو میشود که بارها خود مقامات، دانشمندان و کارشناسان افغانی کشورشان را یک منطقه بسیار مهم و از نظر استراتژیکی استثنایی ارزیابی می‌کنند که همه کشورها نسبت به‌آن علاقمند بوده و افغانستان از این موقعیت ژئواستراتژیکی خود می‌تواند همواره بهره‌برداری‌های مناسبی داشته باشد. یعنی افغانستان همیشه به‌آن امید می‌بندد که شرکای خارجی‌اش که علاقمند به‌این سرزمین و ذخایر آن می‌باشند، از این کشور حمایت خواهند کرد. به نظر من این روان‌شناسی ایدئولوژی سیاسی اشتباهی می‌باشد. امید بیهوده به‌بخت‌آزمایی ژئوپولتیکی به اعتقاد این صاحب‌نظر روس، افغانستان انتخاب دیگری جز اینکه سرنوشت خود را بدست بگیرد و تصمیمات مستقلانه اتخاذ کند، نخواهد داشت. طی نیمه دوم قرن 20 تلاش‌های در جهت استفاده از اختلافات میان قدرت‌های بزرگ و رقابت‌های بین‌المللی در قلمرو افغانستان و یک نوع به تجارت گذاشتن موقعیت استراتژیک کشور به منظور تأمین آینده روشن آن، همواره منجر به نتایج اسفبار شده است. اما به‌هر دلیلی هنوز هم نخبگان افغانی برای شرکت در این بخت‌آزمایی به‌اصطلاح ژئوپولتیکی و بدست آوردن سود کلان امید خود را از دست نداده‌اند. سردبیری مجله روسی «بازی بزرگ: سیاست، تجارت، امنیت در آسیای مرکزی» در این بخش گفت‌وگوی خود با فارس، گفت: موقعی بیش از یک سال پیش به افغانستان سفر کردم باز هم از آن متعجب شدم که هنوز هم در این کشور به‌این موضوع خیلی امیدوارند. هم رسانه‌های افغانی و هم مقامات این کشور بر این تصورند که افغانستان بعد از پنج تا هفت سال به قدرت ترانزیتی و همچنین قدرتی در زمینه استخراج معادن و ایجاد صنایع مربوطه تبدیل و ده‌ها میلیارد دلار به این کشور سرازیر خواهد شد. من حرف‌های مشابهی در این خصوص را تا چند سال پیش در همایش‌های که در کشورهای غربی برگزار می‌شد، می‌شنیدم ولی طی 2 سال اخیر در نشست‌های کشورهای غربی به‌صراحت گفته میشود که بحث تبدیل افغانستان به کشوری دارای سطح بالای استخراج معادن و امکانات ترانزیتی، مزخرفاتی بیش نیست و این برنامه‌های هرگز فراتر از اوراقی که بر روی آن نوشته شده‌اند نخواهند رفت. سفرنچوک ادامه داد: این ناهنجاری و فاصله بین انتظارات افغان‌ها (اعم از نخبگان و مردم عادی) و اراده واقعی کمک‌کنندگان بین‌المللی خطرات جدی به‌همراه خواهد داشت چرا که این امر افغان‌ها را ناامید می‌کند. به طور طبیعی این سؤال پیش می‌آید که این دفعه برای امیدهای بربادرفته و ناکامی افغان‌ها در دور جدید بخت‌آزمایی که مقصر خواهد بود؟ از این‌جاست که ضرورت به‌دست خود گرفتن سرنوشت افغان‌ها بیش از هر زمان دیگری برجسته‌تر میشود. آن‌ها این امر را باید از راه انتخابات و یا به‌کار گرفتن سایر راه‌کارهای سنتی دست‌یابی به توافق ملی دنبال کنند و روابط عادی با همسایه‌هایشان را برقرار نمایند. چرا که افغانستان نه از نگاه سیاسی و نه اقتصادی نمی‌تواند چون جزیره وجود داشته باشد. این کشور باید با همسایه‌های خود همکاری‌های نزدیک و مؤثری انجام دهد. استاد دانشگاه دولتی روابط بین‌الملل مسکو در بخش پایانی گفت‌وگوی خود با فارس، خاطرنشان کرد: در پنج یا 10 سال پیش چنین به‌نظر می‌رسید که با وجود حمایت‌های مختلف سیاسی، مالی و نظامی آمریکا و حضور ارتش 300 هزار نفری افغانی این کشور از شانس تبدیل شدن به‌یک رهبر منطقه‌ای برخوردار شده و همسایه‌ها به دنبال همگرایی با آن خواهند آمد. حتی برخی بر این باور بودند که افغانستان نقش مرکز منطقه‌ای را بر عهده گرفته و ایران، آسیای جنوبی و آسیای مرکزی تا جایی با همگرایی منطقه‌ای با شرایط مورد نظر افغانستان و یا آمریکا موافقت خواهند کرد که اکنون این افغان‌مداری به‌نوعی به توهم تبدیل شده است. بنابراین آینده سیاسی و اقتصادی افغانستان به‌صورت مستقیم با بحث ارتباط و همکاری‌های کابل با کشورهای همسایه و از جمله آسیای مرکزی مرتبط خواهد بود. انتهای پیام
93/02/11 - 11:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
گوناگون
پربازدیدترینها