تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836258963
زیباکلام: ماکیاولی را باید به کلاس این دوستان برد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
زیباکلام: ماکیاولی را باید به کلاس این دوستان برد تهران - ایرنا - ساخت فیلم «من روحانی هستم» با واکنش های متفاوتی همراه شده است. در حالی که در این ماجرا، صادق زیباکلام به یاد ماکیاولی و علی لاریجانی به یاد مارکسیست ها افتاده، روزنامه جوان اعتراضات به فیلم را باعث ایجاد تردید در خاطرات هاشمی رفسنجانی دانسته است.
صادق زیبا کلام در روزنامه اعتماد درباره « حکایت تلخ یک فیلم: من روحانی هستم» نوشته: من بر خلاف خیلی ها به همه توصیه می کنم که فیلم «من روحانی هستم» را ببینند. اگر دستم می رسید و کاره یی بودم اتفاقا از صدا و سیما می خواستم که حتما این فیلم را پخش کند. در چندین نوبت هم پخش کند که همه آن را ببینند.
می دانید چرا؟ چون اتفاقا این فیلم مستند بیش از آنکه ضایع کننده روحانی باشد، سقوط اخلاقی سازندگان و مخالفان آقای رییس جمهور را به نمایش می گذارد یا دست کم و در معصومانه ترین نگاه به سازندگان آن، «من روحانی هستم» بیانگر عمق بی اخلاقی و تمسک به راه و روش هایی است که در بهترین حالت باید آنها را غایت ماکیاولیستی بودن یک جماعت و گروه سیاسی دانست.
فیلم من روحانی هستم، در حقیقت نشان می دهد که چگونه افراد و اشخاص که خدا را می پرستند و نماز می گزارند، آنقدر راحت برای قدرت، برای زدن حریف و رقیب سیاسی، برای کسب امتیاز سیاسی، زمین و زمان را به هم می دوزند و می بافند، سره و ناسره را درهم می تنند، راست و دروغ را بی محابا با هم درمی ریزند و بدون کمترین عذاب وجدان چشم بسته و مثل آب خوردن بر روی هر حق و باطلی می نهند که حسن روحانی را بی اعتبار سازند.
ماکیاول را باید از درون قبر به در آورد و به کلاس این دوستان برد که یاد بگیرند هدف چگونه پست ترین وسایل را هم توجیه می کند.
یکی از ابتدایی ترین روش های تحریف آن است که شما موضوعی را بدون مقدمه و موخره آن یا بدون صدر و ذیل آن روایت کنید.
جمله یی را، حرکتی را، موضع گیری را و اظهارنظری را از حسن روحانی یا هر کس دیگری بدون آنکه به مخاطب توضیح دهیم که آن کنش سیاسی در چه شرایطی بوده، ماقبل و مابعد آن چه بوده، در چه فضایی گفته شده، بدون در نظر گرفتن هیچ کدام از اینها فقط آن جمله، حرکت و یا موضع گیری را روایت کنیم. داستانی که تحت عنوان ماجرای مک فارلین اتفاق افتاد درست چنین وضعیتی را دارد.
آن حرکت اتفاقا می توانست به بزرگ ترین گام در جهت تامین منافع ملی کشور تبدیل شود. اما یک جریان تندرو آن را خرابکاری کرد و نهایتا همه تمهیداتی که تحت عنوان ماجرای مک فارلین شروع شده بود، متوقف ماند.
کمترین فایده جریان مک فارلین این بود که خونی و جانی تازه در دفاع ضدهوایی ما که عملابه واسطه نداشتن قطعات وتجهیزات زمین گیر شده بود به وجود آورد. ده ها فروند هواپیمای جنگنده و بمب افکن عراقی ها در نتیجه تسهیلات ضدهوایی که به واسطه معامله با مک فارلین به دست ما رسیده بود، در عملیات بعدی در جنوب و غرب سرنگون شدند. شمار قابل توجهی از نمایندگان مجلس دوم با تداوم نخست وزیری موسوی موافق نبودند.
آنان اغلب تعلق به طیف راست سیاسی داشتند و علت مخالفت شان هم به دلیل سیاست های چپگرایانه و به زعم آنها سوسیالیستی دولت وی بود. سردمداری این گروه یا این جریان با مرحوم آیت الله آذری قمی بود. وساطت آقای هاشمی رفسنجانی در مجاب کردن این آقایان که با ادامه کار موسوی موافقت کنند به جایی نرسید و در نهایت نزد مرحوم امام(ره) رفتند. مرحوم امام(ره) با برکناری مهندس موسوی مخالفت کردند.
اولاایشان با سیاست های چپ گرایانه مهندس موسوی موافق بودند، یا دست کم با سیاست های به زعم جناح راست، سوسیالیستی وی هیچ مخالفتی نداشتند.
دلیل دیگر مرحوم امام(ره) در اصرارشان برای ماندن موسوی این بود که ما در وسط جنگ با عراق بودیم و مرحوم امام (ره) معتقد بودند که تغییر دولت پیام خوبی به عراقی ها و دیگران نمی دهد. ممکن است این گونه تعبیر شود که میان ما اختلافاتی به وجود آمده و دشمنان ما از تغییر دولت تصور کنند که در داخل با بحران مواجه شده ایم.
در نهایت آن نمایندگان که تعدادشان به 99 نفر می رسید به رغم صلاحدید امام(ره) به تداوم دولت موسوی رای مخالف دادند، اما این همه آن ماجرا نیست.
برخی از رادیکال های آن زمان تلاش کردند که مخالفین را متهم به استنکاف از رای امام(ره) بنمایند و آنان را به اصطلاح ضد ولایت فقیه معرفی کنند. جالب است که امام محکم در برابر تندروها ایستادند و نشان دادند هیچ آزردگی و دلخوری از این که آن 99 نفر مطابق نظر ایشان رای ندادند، ندارند.
بخش های دیگر فیلم «من روحانی هستم» را که منصفانه و به دور از دروغ و تحریف مورد بررسی قرار دهیم به همین نتایج بالاکه در مورد مک فارلین و 99 نفر گفتیم، می رسیم.
منتها حرف اصلی و اساسی همان است که هدف چقدر وسیله را توجیه می کند؟ آیا در مورد همه چهره ها و شخصیت های جمهوری اسلامی نمی توان چنین فیلمی ساخت؟ آیا با تحریف و زدن صدر و ذیل یک کنش سیاسی از دل حوادث و رویدادهای 34 سال گذشته نمی توان امروز به تخطئه و شانتاژ آن شخصیت پرداخت؟ آیا مشابه مستند «من روحانی هستم» را عده دیگری با پول و امکاناتی که در اختیار سازندگان بوده نمی توانند در مورد چهره های محبوب آن و هم نظرانشان بسازند و بعد هم مدعی شوند که می خواسته اند تا حقیقت را نشان بدهند، و خواسته اند «چهره واقعی و انقلابی آن شخصیت را نشان دهند.»
جوان از معدود روزنامه هایی است که از ساخت این فیلم حمایت کرده و در بخشی از اصلی ترین مطلب امروز خود با عنوان «قلم تردید بر خاطرات هاشمی» نوشته: فارغ از پرداختن به چگونگی و چرایی برخورد «چکشی» با منتقدان در 9ماه اخیر توسط دولت، آنچه مهم می نماید این است که خاطرات هاشمی رفسنجانی به صورت علنی از سوی وابستگان و هواخواهان وی مورد تردید و حتی رد قرار گرفته به گونه ای که مطالب صریح « اوج دفاع» - کتاب هاشمی- که در آن به مطلع بودن روحانی از موضوع مک فارلین و نقش آفرینی وی اشاره می شود، «دروغ» نامیده می شود که این مساوی با غیر مستند بودن و وهم آلود بودن خاطرات پدرخوانده حزب کارگزاران در افکار عمومی است. البته این اولین باری نیست که خاطرات شفاهی و مکتوب هاشمی رفسنجانی مورد تردید و رد قرار گرفته آنگونه که بسیاری از سابقون انقلاب که خیرخواه وی هم بوده در آشکار و نهان از هاشمی درخواست کرده که از اظهار خاطرات پرابهام خودداری کرده و آنچه را نزدیک به واقعیت است، بیان کند.
و سؤالی که باید آقای هاشمی و دفتر نشر آثارش پاسخ دهد آن است که بخش های قابل توجهی از مهم ترین موضوع اتفاق افتاده در زمان حیات هاشمی- مک فارلین- مورد تردید جدی توسط نزدیکان وی قرار گرفته، بنابراین چطور می شود به دیگر گفته ها و خاطرات وی اعتماد کرد و با شک و شبهه به آن ننگریست؟
چگونه نباید انتظار داشت که اعتماد عمومی نسبت به سخنان و اظهارات هاشمی در حوزه های مختلف مخدوش شده و مردم همچنان از سیاست ها و افراد منسوب به وی ناراحت و رویگردان باشند؟
و البته هاشمی و دوستداران وی اگر تصمیم دارند که وی باز هم احیا شده و به عنوان مرکز ثقل تمام جریانات سیاسی داخلی عمل نماید – که قطعاً چنین تصمیم و هدفی را هم دارند- باید با اندیشه آسیب شناسی به انتخابات سال های گذشته نگاه کرده و این پرسش مهم را از خود مطرح کنند که آیا اشراف و تسلط مردم بر درستی یا نادرستی مواضع و رفتارهای هاشمی باعث رویگردانی آنها در طی انتخابات سال84 و همچنین عدم اقبال نسبت به نامزد مورد وثوق وی در سال88 نشد؟
اول** 1396
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
08/02/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها