واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۳ - ۰۸:۵۲
"آلن گراس پیمانکار 64 ساله آمریکایی که در کوبا به زندان افتاده و تنها خواستهاش پیوستن به خانوادهاش است، موجب شد که بحث چندین دههای درباره اینکه آمریکا چطور باید با کوبا تعامل کند به جریان بیفتد." به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشته است: در حالی که برخی قانونگذاران آمریکایی نظیر سناتور مارکو روبیو و سناتور رابرت منندز از دولت اوباما خواستند تا با دولت کوبا مذاکره نکند و تنها خواهان آزادی بیقید و شرط آلن گراس شود، اما سناتور پاتریک لیهی، رهبری کسانی را برعهده دارد که از رئیس جمهوری آمریکا خواستهاند تا با حاکمان کوبا تعامل پیدا کرده و از اجبار مذاکره به منظور آزادی آلن گراس اکراه نداشته باشد. آنچه که دولت کوبا بیش از هر چیز میخواهد لغو تحریمهای اقتصادی اعمال شده از سوی آمریکا علیه این کشور از سال 1963 تاکنون است. این تحریمها هنگامی اعمال شدند که مشخص شد فیدل کاسترو، بنیانگذار کوبا تمایل داشته تا حکومت خود را با اتحاد جماهیر شوروی همراستا کرده و کوبا را صحنه فعالیت شبه نظامیان مسلح برای انجام عملیات در سراسر آمریکای لاتین کند. در دهههای پس از این سال رژیم تحریمهای آمریکا به طرق مختلف متحول شده است. در حال حاضر برخی معافیتها به آمریکاییها اجازه میدهد تا در کوبا کمکهای انسانی تامین کنند یا به محققان اجازه میدهد به این کشور سفر کنند. دولت کوبا میزان 6 / 2 میلیارد دلار را در قالب وجه حواله شده از مهاجران کوبایی و کوبایی تبارهای ساکن خارج دریافت میکند که بخش عمده آن از آمریکا میآیند. همچنین به عنوان مثال دولت اوباما شرایط آسان تری را برقرار کرده تا شرکتهای مخابراتی آمریکا از سال 2009 تاکنون بتوانند با کوبا بهتر تعامل داشته باشند. این تلاشی به منظور تشویق جریان آزاد اطلاعات به داخل کوبا است. بنابراین آیا دولت آمریکا باید تحریمهای اقتصادی علیه کوبا را هرچه بیشتر کاهش دهد؟ مساله آلن گراس فرصتی است تا در رژیم تحریمهای کوبا بازبینی شود. یک دیدگاه عمده این است که تحریمهای آمریکا عمدتا سبب شدهاند دولت فعلی کوبا مستحکم شود زیرا به حاکمان کوبا اجازه دادند جریان منابع را در این کشور کنترل کرده و آمریکا را مقصر فقر و محرومیت در جامعه کوبا بدانند. همانطور که موریتزیو کلاور - کارونه، مدیر موسسه حامیان دموکراسی کوبا و از حامیان تحریمهای این کشور عنوان کرده سرمایهگذاری و تجارت خارجی در کوبا حوزه انحصاری دولت این کشور است. در حالی که دولت چین به شرکتهای خصوصی چه در داخل و چه در خارج این کشور آزادی عمل زیادی برای فعالیت در خاک چین داده دولت کوبا شدیدا فضای فعالیت اقتصادی خصوصی را محدود کرده است. این یکی از دلایلی است که چین به نسبت کوبا جامعهای دارد که احساس آزادی بیشتری میکند در حالی که دولت چین یک دستگاه سرکوبگر بزرگ و پرهزینه دارد. حاکمان چین به منظور تقویت اقتصاد این کشور گزینه چندانی نداشتند مگر اینکه تسلط خود برسرمایهگذاری و کارآفرینی را کمی شلتر کنند. در سالهای اخیر دولت کوبا اجازه به ظهور یک بخش به اصطلاح خود اشتغال داده است. با این وجود این بخش را نباید با شرکتهای خصوصی اشتباه گرفت چرا که افراد خود اشتغال نمیتوانند بیزینس مستقل خود را ایجاد کنند. اگر تحریمها علیه کوبا بدون هیچ شرطی برداشته شود به احتمال زیاد دولت کوبا تاکید خواهد کرد که همه سرمایهگذاریها و تجارتهای آمریکا در این کشور از جریان شرکتهای دولتی انجام شود. با توجه به وضعیت مالی اسفبار کوبا این یک تحول بسیار بزرگ خواهد بود. آمریکا باید به جای لغو یکجانبه تحریمها به فکر اصلاح رویکردی که از زمان تصویب قانون هلمز - بارتون در سال 1996 در پیش گرفته، باشد. براساس قانون هلمز - بارتون آمریکا در صورتی تحریمها علیه کوبا را لغو میکند که این کشور زندانیان سیاسی را آزاد کند، اجازه به بازرسی از زندانهای خود دهد، فعالیتهای سیاسی و احزاب مخالف را مشروع کند و پلیس مخفی خود را منحل کند. اساسا این قانون بر تغییر سریع رژیم کوبا تاکید دارد و میتوان دید که چرا مقامات کوبا این شرایط را غیر قابل پذیرش میدانند. کنگره آمریکا باید به دنبال یک رویکرد جدید باشد. آمریکا هنگامی تحریمها علیه کوبا را تخفیف میدهد که شهروندان این کشور فضای بیشتری برای ایجاد تجارت خصوصی داشته و این حق را داشته باشند که دست به تجارت خارجی، دریافت سرمایه خارجی و استخدام نیرو بزنند. دولت کوبا نیز البته اجازه خواهد یافت که این شرکتهای خصوصی را قاعدهمند کرده و از آنها مالیات دریافت کند. اما میبایست به شهروندان خود سطحی از آزادی اقتصادی را بدهد تا سرمایهگذاریها و تجارت آمریکا تنها دولت و دستگاه سرکوب گر کوبا را تقویت نکند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]