محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846716395
وقتی جعل حدیث جایز شود!
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: وقتی جعل حدیث جایز شود!
محمد غزالى كه یكى از بزرگترین دانشمندان اهل سنت است و او را «حجةالاسلام» لقب دادهاند، دروغ بر خدا و رسول را در هنگام ضرورت، جایز مىشمارد، چنان كه در كتاب احیاء العلوم در مبحث دروغ چنین مىگوید: بسیارى گمان بردهاند كه جعل حدیث در فضایل اعمال و در تشدید معاصى، جایز است و چنین پنداشتهاند كه كار درستى است، ولى این خطاى محض است، زیرا رسول خدا فرمود: هر كس بر من از روى عمد دروغ ببندد، نشیمنگاهش در آتش دوزخ خواهد بود. غزالى سپس مىگوید: این كار را نبایستى مرتكب شد، مگر هنگام ضرورت!1روا شمردن دروغ بر خدا و رسول، به نام آن كه هنگام ضرورت، جایز است طرز فکری بسیار خطرناک است چه آن که هر كسى بسته به دریافت خود، ضرورت را جورى معنا مىكند. ممكناست بعضى احتیاج و دوست داشتن پول را از مصادیق ضرورت پندارند، آن وقت در مقابل پولى كه از زمامداران مىگیرند، پى در پى حدیث جعل كنند و به خدا و رسول نسبت دهند! آیا این درست است؟! زنده باد علماى امامیه كه نه تنها دروغ بر خدا و رسول را جایز نمىشمرند، بلكه آن را باطل كننده روزهاش مىخوانند و كفاره شكستن روزه را بر چنین دروغ گویى لازم مىدانند.البته کسانی مانند غزالی به قبح ذاتی دروغ قائل نیستند، و آن را با توجه به پیامدهایش خوب یا بد ارزیابی می نمایند؛ لیکن احادیث ما مؤیّد همان دیدگاه فضیلت مدار است که دروغ را ماهیتا قبیح می شمارد. امام خمینی هنگام بحث از دروغِ مجاز و با بیان این که اگر نجات جان پیامبر بر دروغی متوقف باشد، مجاز است، همین دغدغه خاطر را نشان می دهد: «دروغ، جدای از همه متعلقات و با توجه به ذاتش، قبحی عقلی دارد که به هیچ روی از آن جدا نمی شود و جهات خارجی نیز در بر طرف ساختن آن اثری ندارد. از این رو خردمند، آرزو می نماید کاش راستی به جای دروغ، نجات بخش پیامبر بود و این جز به سبب بر طرف نشدن قبح و پستی دروغ نیست؛ هر چند از ارتکاب آن، ناگزیر باشد».2روا شمردن دروغ بر خدا و رسول، به نام آن كه هنگام ضرورت،جایز است طرز فکری بسیار خطرناک است چه آنکه هر كسى بسته به دریافت خود، ضرورت را جورى معنا مىكند. ممكناستبعضى احتیاج و دوست داشتن پول را از مصادیق ضرورت پندارند، آن وقت درمقابل پولى كه از زمامداران مىگیرند، پى در پى حدیث جعل كنند وبه خدا و رسولنسبت دهند! آیا این درست است؟! طبق این نگرش، دروغ، پلید است و اگر هم از سر اضطرار، ناگزیر از آن شدیم، عذرمان موجّه است؛ اما این دروغ، روح ما را آلوده کرده است. اگر کسی ناچار شود که شرابی بنوشد یا مرداری بخورد، عمل او اثر تکلیفی ندارد و به اصطلاح حقوقی، مسئول کار خود نیست و عذرش پذیرفته است؛ اما خواه ناخواه، دهانش آلوده شده و باید در اوّلین فرصت، آن را آب بکشد. دروغ نیز چنین است؛ حتی اگر ناگزیر از دروغ شدیم، دروغ ما اثر تکلیفی نخواهد داشت، ولی اثر وضعی خود را خواهد گذاشت و روح ما را تاریک خواهد کرد.مرحوم مطهری پس از نقد دیدگاه کانت و دفاع از دروغ برای نجات جان بی گناهان، به این اثر وضعی این گونه اشاره می کند: «منتها اسلام در این جا سخن دیگری نیز گفته است که نکته خیلی بزرگی است. می گوید برای این که روحت عادت نکند به دروغ گفتن، در آن جا که اجبار پیدا می کنی (چیزی به ذهنت خطور بده و به زبانت چیز دیگری بیاور)... مستقیم ذهنت را با دروغ مواجه نکن که ذهنت عادت نکند به دروغ گفتن. اسم این، «توریه» است... حالا بعضی ها هم دائما دروغ می گویند و اسمش را می گذارند توریه. و دیده ام این جور اشخاص را. من کار به آن ها ندارم. حقیقت را می گویم».3درسی که ما از معصومان می آموزیم، آن است که دروغ (حتی نوع مصلحت آمیز آن) را پلید بشماریم و از آن همچون نجاسات و پلیدی ها بپرهیزیم؛ در نتیجه باید همان گونه که فرزندان خود را به گونه ای می پروریم که از نجاسات بپرهیزند و تن خود را پاک نگه دارند، باید به آنان بیاموزیم که از دروغ نیز این گونه دوری کنند.4 فرآوری: شکوری - گروه دین و اندیشه1. غزالى، احیاء العلوم 3 / 139.2 . المکاسب المحرمة، [امام] روح اللّه خمینی، قم: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1374 ، ج2، ص114.3 . فلسفه اخلاق، مرتضی مطهری، تهران: صدرا، 1377، ص88 .4. پدیدارشناسیِ دروغ، مجله حدیث زندگی، شماره 16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 593]
-
گوناگون
پربازدیدترینها