تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815151904
شربت آلبالو
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: شربت آلبالوداستانی زیبا و خواندنی با قلم آقای منوچهر رضایی ، برگزیده ی جشنواره ی داستان نویسی دفاع مقدس .نشسته بود روی پیت حلبی ، زیر سایه ی نارون زل زده بود به خانه ی مقابل . خانه ای که حالا خانه نبود . ویرانه ای بود با نخلی سیاه گیسو ، شکسته کمر میان آجر ها و آهن های عمود و لخت . با دری افتاده و دیواری پر از ترکش ها ی ریز و درشت .
اگر پلک نمی زد . حتی اگر حرکت نمی کرد نمی شد فهمید آن هیبت سیاه و در غبار نشسته زنده است . دو خط باریک از گوشه ی چشم ها ، غبار گونه ها را شسته بود و بعد از گذر از زیر گیسو های پریشان حنا بسته اش رسیده بود . به خال آبی چانه اش . صدا های دور را نمی شنید اما اگر صدای انفجار یا شلیک گلوله ای نزدیک بود خودش را جمع می کرد و پشتش را فشار می داد به آجرهای داغ دیوار . کفشی به پا نداشت . پاشنه و چند انگشتش از جوراب سیاه بیرون زده بود . مقابلش جعبه ی چوبی بود . روی جعبه لیوانی پر از شربت آلبالو . صدای تانک که آمد خودش را از دیوار کند و ملاقه را فرو برد توی سطل شربت . ملاقه را داخل شربت چرخاند . تانک آمد و از روی کفش ها و موتوری که توی خیابان افتاده بود گذشت. چند سرباز با گونی هایی پر و جعبه های نوشابه پی تانک دویدند . کمی بعد صدای موسیقی آمد . نزدیک و نزدیک تر شد . سربازی ضبط صوت روشن را آویخته بود به فرمان دوچرخه . تا رسید به آهن پاره های موتور نتوانست دوچرخه را کنترل کند . خورد زمین . ضبط خاموش شد . سرباز پا باز نشست روی آسفالت داغ .ضبط رو دو دستی بلند کرد . دکمه هایش را یکی یکی فشار داد . ضبط را چند بار تکان داد و زد روی بلند گویش . بعد چپاند به گوشش . بلند شد و ضبط را خاموش کرد و برد بالای سر و کوبید روی آسفالت . تانک را رکاب زد . کمی بعد جیپی آمد که سرنشینانش با دیدن او توقف کردند . پیاده شدند . آن که زودتر پیاده شد درجه داری بود با کلاه بری قرمز ، دیلاق و بلند بالا. با چشم های ریز و سیبیلی باریک پشت لب . نوک دماغ خطی و باریکش را با انگشت خاراند . از بین سربازها که کلاه کاسکت روی سر داشتند راه افتاد سمت او . با صدای یک انفجار که از طرف اسکله آمد هر سه ایستادند ، سربازها نه افسر اما سر چرخاند به انتهای خیابان . جایی که صدای مرغان دریایی با صدای گلوله ها در هم آمیخته بود . افسر چیزی زیر لب گفت . دست گذاشت روی اسلحه ی کمری اش . بعد تف کرد جلوی پایش . تف افتاد روی صورت عروسکی که چشم هایش آبی بود و موهای بورش جابه جا سوخته بود. با لگد زد به عروسک . عروسک رفت روی هوا . چرخید و با سر خورد به تنه ی نارون . بعد برگشت افتاد توی آب سیاه و راکد جوی . افسر پاگذاشت لب جدول .یونیفورمش رو بیرون آورد . سیگار را که گوشه ی لب گذاشت شروع کرد به کند و کاو جیب هایش . یکی از سربازها که چاق بود و کوتاه قد از روی جوی پرید و شعله فندکش را گرفت زیر سیگار افسر . افسر تکیه داد به تنه ی نارون ، دود سیگارش را فوت کرد سمت پیر زن . بعد زبانش را کشید روی لب های سیاه و کبودش . تلخ و کج خندید . گفت : _ " نه به کارمون نمی آد . "
سربازها زدند زیر خنده . پیرزن اما هنوز نگاه به مقابل داشت . ملاقه را آرام توی سطل می چرخاند . افسر با سرفه ای خلط دار نشست مقابل پیرزن . چشم دوخت به نگاه خشک او . به پلک ها و مژه ها ی غبار گرفته اش . به خطوط ریز و درشت صورتش ، به خال میان ابروها. بعد دستش را بالا آورد. چند بار بشکن زد . پیرزن دست از چرخاندن ملاقه برداشت . آرام سرش را برد عقب . افسر در همان حال که با انگشت هایش گیس های نرم پیرزن را به بازی گرفته بود چرخید سمت سربازها . گفت : -" چه نازی هم می کنه " افسر با سرباز چاق زدند زیر خنده . سرباز که کنار جوی بود خنده اش نگرفت . سیگار روشن کرد و نشست روی جدول . پیرزن از بالای سر او چشم دوخته بود به کاکل سیاه نخل مقابل . سرباز کخ لب جوی نشسته بود گفت :-" بدبخت جامونده . نتونسته فرار کنه " افسر زل زد به چشم های پیرزن . چشم هایی که حالا کمی خیس شده بود و یاد دورها بود . گفت : -" جا نمونده این عجوزه . شرط می بندم نخواستن با خودشون ببرند. سربارشون بوده . به دردشون نمی خوره . "سرباز چاق گفت: -" بدبختانه به درد ما هم نمی خوره "سرباز لاغر که لب جوی نشسته بود بلند شد و آمد پشت افسر ایستاد . سایه اش سیاهی چند ترکش را روی دیوار پوشاند . سرش را خم کرد روی سطل . -" چی را دارد به هم می زند این ام سکوت "افسر با دست زد روی باسن سرباز. صدایش را پیرزنانه کرد .گفت : -" مگه تو فضولی ای ابن خبیث" این بار هر سه خندیدند . طولانی و کش دار. افسر سوت زد و با هر دو دست علامت سکوت داد . بعد انگشت اشاره را مقابل لب های کبودش عمود کرد : -" هیس . این طرز رفتار با یک خانم نیست احمق ها . "دست انداخت مچ پیرزن را گرفت پرسید :-" اسمت چیه خوشگله ؟"پیرزن کند و بی رمق تقلا کرد تا مچش را از بین انگشت ها ی افسر رها کند . نتوانست . سرش را پایین انداخت . افسر مچش را بیش تر فشار داد . سر پیرزن لرزش خفیفی کرد اما بالا نیامد . افسر مچ پیر زن را رها کرد . سرباز لاغر ننشست کنار افسر. لبه ی کلاه کاسکتش را از روی ابرو ها بالا زد . پرسید :-" این جا ، تو این ویرانه ها چه کار می کنی ؟"
پیرزن آرام آرام سرش را بالا آورد و دوباره خیره شد به ویرانه های مقابل . چیزی هم نگفت . نگفت توی شلوغی شهر گم شده است . نگفت از میان انفجارها گذشته اما دیر رسیده بالای سر جسد عزیزانش . نگفت هنوز ناله های دردناک نجمه و هاجر را از میان ویرانه ها می شنود. نه چیزی نگفت . لب هایش لرزید اما حتی آه داغ سینه اش را هم بیرون نداد . نیازی هم نبود . افسر کیف دستش را مقابل چشم های پیرزن بالا پایین کرد . زیر لب گفت : -" کور نباشد این ام سکوت " و زد روی بازوی پیرزن - " بلدی برقصی ؟"سرباز چاق گفت :-" مثل جمیله " افسر دود سیگارش را رها کرد داخل سطل شربت . گفت : -" هر کس ساقی باشد رقص هم بلد است مگر نه ام سکوت "بعد با انگشت های بلند و باریکش روی جعبه ضرب گرفت و خواند . چشمکی هم به سرباز چاق انداخت که سرباز شروع کرد به تکان دادن خودش . اسلحه را روی سینه رها کرد و با هر دو دست بشکن زد و چند بار دور خودش چرخید . سرفه کرد .ایستاد . هر دو دست را روی کمر گذاشت و نفس تفس زنان گفت :-" این طوری باید برقصی حالیت شد ؟"پیرزن ملاقه را از شربت پر کرد . بالا آورد و ریخت توی سطل . سرباز چاق پرید :-" این شرابه ؟"افسر گفت :-" شربته احمق "زن پلک زد . دوباره ملاقه پر از شربت کرد و بالا آورد و این بار سرباز آرام ریخت داخل سطل . حال هر سه نشسته بودند مقابل پیرزن . سرباز لاغر گفت : -" تو این ویرانه ها مانده پی کسب و کار ؟"سرباز چاق گفت : " چی کار کنه بدبخت ، سرشو بگذاره زمین بمیره ؟"افسر دست برد به جیب یونیفورمش . بسته ای اسکناس بیرون آوردو یکی را کشید و گذاشت روی جعبه . گفت : -" رقص که خواستیم ناز کردی لا اقل از مهمانات پذیرایی کن !" سرباز لاغر گفت :-" پول خودتونه "و اسکناس را برداشت انداخت به دامن پیرزن . افسر دست برد داخل جعبه . لیوانی برداشت و آورد بالا. -" پاک و تمیز . معلومه با سلیقه هستی ام سکوت "
لیوان را جلو برد .-حالا بریز پیرزن ملاقه را در سطل شربت فرو برد و لیوان ها را پر کرد . سرباز هابه هم نگاه کردند. لیوان های شربت را به هم زدند و در حال خنده سر کشیدند . افسر لیوانش را مقابل پیر زن گرفت . داد زد . -" یکی دیگه عجوزه "شربتش را یک نفس سر کشید و لیوان را کوبید به دیوار . خطاب به سربازها گفت :-" دیر شده باید راه بیافتیم "بلند شد و رفت سمت جیپ . سربازها هم لیوان ها را کوبیدند به دیوار . سرباز چاق گفت :-" ناراحت نباش . پول شو دادیم به تو " بعد هر دو از جوی پریدند و رفتند سمت جیپ . افسر اما دوباره برگشت با گام هایی بلند و صورتی افروخته . بالا سر پیرزن که رسید خم شد روی پیرزن . گفت :-" تنهایی دیگه نه ؟! زنی ، دختری تو این خرابه ها قایم نکردی که ؟"پیرزن چیزی نگفت . لب هایش سفال بودند و چشمه ی نگاهش خشک . افسر لگدی به جعبه زد و از جوی پرسد و رفت سمت جیپ روی صتدلی نشست و با دست علامت حرکت داد و در همان حال نگاه کرد به پیرزن . زیر لب گفت : -" بدبخت بی چاره "پیرزن بلند شد. داشت به آن ها نگاه می کرد . افسر داد زد . " گفتم راه بیفت احمق " سرباز اما به جای فرمان با هر دو دست گلوی خودش را گرفته بود و به شدت سرفه می کرد . افسر دید که کف و خون از دهانش بیرون زد و با سر افتاد روی فرمان . افسر چرخید به پشت سر . سرباز عقب در خودش مچاله شده بود و از گوشه ی دهانش خون می ریخت توی یقه اش . افسر دست برد به اسلحه ی کمری اش . داد زد :- پیر زن لعنتی "خواست پیاده شود که سرش گیج رفت و خورد زمین . عق زد و خون بالا آورد . با دست لرزان اسلحه را سمت پیرزن نشانه گرفت . اما دیگر دیر شده بود . تنها توانست ببیند که پیرزن سیاه پوش ، با سطل شربت و جعبه ی چوبی اش آرام آرام دور می شود . نویسنده : منوچهر رضایی تنظیم برای تبیان :بخش هنر مردان خدا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 414]
-
گوناگون
پربازدیدترینها