تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812754959
چرا ایران در موضوع هسته ای کشور ویژه ای است؟
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: چرا ایران در موضوع هسته ای کشور ویژه ای است؟
اگر قرار است در مسائل حوزه سیاست خارجی دیگر نهاد‌ها وارد عمل شده و حوزه‌های استراتژیک و تاکتیکی و تکنیکی آن را به عهده بگیرد، پس بهتر است در وزارت امور خارجه را ببندیم.پاسخ به این تلفن نشان دهنده یک رفتار معقولانه بود؛ هرچند در همان زمان مورد چالش قرار گرفت؛ اما در عمل نشان داده شد که این کار هدف‌دار و معقولانه بود.
کد خبر: ۳۹۱۷۲۶
تاریخ انتشار: ۲۱ فروردين ۱۳۹۳ - ۱۱:۲۴ - 10 April 2014
مناظرات انتخاباتی در سال ۹۲ نشان داد که موضوع سیاست خارجی، چالش اصلی هر دولتی است که بر سر کار میآید، حال آنکه موضوع هسته‌ای در میان موضوعات سیاست خارجی به عنوان چالش اصلی تلقی می‌شد؛ چرا که مذاکرات و پرونده هسته‌ای به بن بستی رسیده بود که هیچ چشم‌اندازی برای پایان آن متصور نمی‌شد.
به گزارش «تابناک»؛ با انتخاب حسن روحانی امید‌ها برای تغییر در رویکرد سیاست خارجی ایران بیشتر از پیش زیاد شد. روحانی با انتخاب ظریف و سپردن پرونده هسته‌ای، عزم خود را برای پایان این بحران نشان داد. در این مدت مذاکرات هسته‌ای به ریاست ظریف ادامه پیدا کرد و سرانجام به توافق ژنو ختم شد که همچنان مذاکرات در سال جدید نیز برای توافق نهایی ادامه پیدا کرده است.
در همین راستا، تابناک در گفت‌و‌گو با دکتر مهدی مطهرنیا، استاد دانشگاه و کار‌شناس مسائل بین‌الملل عملکرد دولت در عرصه سیاست خارجی را در سال گذشته بررسی کرده است.
* آقای دکتر به عنوان پرسش اول، تغییر در سیاست خارجی دولت یازدهم را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پس از روی کار آمدن دولت روحانی، زمینهٔ تاکید و پافشاری بیشتر در حوزه سیاست خارجی در لایه‌های گوناگون افکار عمومی مطرح شد و دولت نیز با انتخاب شخصیتی به نام ظریف به عنوان یک متخصص در علوم سیاسی و روابط بین‌الملل با سابقه دیپلماتیک برجسته که از سوی محافل نو‌محافظه‌کار به عنوان یکی از مهره‌های اساسی در دیپلماسی ایران از او یاد می‌شد و او را مهره‌ای در چهارچوب دانشواژه حلقه نیویورک نام نهاده بودند، حساسیت‌ها را افزایش داد، ولی در عین حال سوابق روشن و محکم و در عین حال کارآمدی محمد جواد ظریف در میان افکار عمومی و خواص حوزه سیاست خارجی علی رغم بسیاری از چالش‌هایی که نو‌محافظه‌کاران ایرانی در برابر او فراهم ساخته بودند به عنوان ویر امورخارجه با رأی قابل قبولی وارد وزارت امور خارجه شود.
* ورود ظریف چه تغییری در سیاست خارجی ایران داد؟
ــ هرچند ورود ظریف به وزارت امورخارجه در ساختار وزارت امورخارجه از نگاه نیرو‌ها چندان تغییر و تحولی ایجاد نکرد؛ اما گفتمان که او بر وزارت امورخارجه حاکم کرد، نیروهایی موجود را نیز به سمت و سوی تلاش در مسیر تحرکات وزارت امورخارجه در حوزه سیاست خارجی کشاند.
نیروهایی مانند عراقچی و روانچی وارد مرحله حساسی شدند و دیگر نیرو‌ها هم با جابجایی‌هایی نه چندان حادثه‌خیز و حاشیه ساز توانستند ساختار وزارت امور خارجه را از برخی از تحرکات موجود در جهت فشار آوردن به ظریف مصون بدارند و به باور من یکی از کارهای بسیار زیرکانه که ظریف در وزار امورخارجه انجام داد، همین معناست که از دید تحلیلگران تا حدودی مغفول مانده است.
* آوردن پرونده هسته‌ای به وزارت خارجه چه تأثیری در حل موقت آن داشت؟
ــ اگر قرار است در مسائل حوزه سیاست خارجی دیگر نهاد‌ها وارد عمل شده و حوزه‌های استراتژیک و تاکتیکی و تکنیکی آن را به عهده بگیرد، پس بهتر است در وزارت امور خارجه را ببندیم، چرا که وزارت خارجه کارکردش در این حوزه‌ها معنا‌پذیر است؛ بنابراین، برگرداندن امور به وزارت خارجه، کارکرد دیگر درستی بود که در عرصه سیاست خارجی به انجام رسید. دولت روحانی در این زمینه در سال گذشته گام مهی در این زمینه برداشت.
* کدام یک از اقدامات دولت یازدهم را به عنوان نماد تغییر در سیاست خارجی قلمداد می‌کنید؟
ــ ورود دولت یازدهم به میدان، نوعی ادبیات مدبرانه و رفتارهای معقولانه را وارد ادبیات سیاست خارجی کرده است؛ نگرشی که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد از سوی دکتر حسن روحانی مطرح شد؛ با عنوان طرح دوری از خشونت و ترور برای حل بحران‌های بین‌المللی که از سوی سازمان ملل متحد پذیرفته شد. گامی در راستای تغییر ادبیات سیاسی در حوزه سیاسیت خارجی بود.
* این تغییر که شما گفتید چه تفاوتی با ادبیات دولت پیش در زمان آقای احمدی‌نژاد داشت؟
ــ فراموش نکنیم که ادبیات سیاسی در دوران اخیر ادبیاتی بود که با نام ادبیات فعالانه نوعی انفعال عملی برای ما به همراه آورده بود. ما دیدیم که در مجمع سازمان ملل آقای روحانی هیچ کشور خاصی را زیر سؤال نبرد و در عین حال، اصول و ارزش‌های انقلابی را برجسته کرد و حرکت‌های مبتنی بر خشونت و جنگ و افزایش سطح اصطکاک‌های بین‌المللی در چهارچوب سلطه گرایانه برخی از دولت‌ها را به صراحت به پرسش کشید و به جای آنکه فاعل‌های این عمل را زیر سؤال ببرد، فعلی را که در جهان از خود نشان می‌دادند، زیر سوال برد که بسیار بنیادی‌تر و جدی‌تر می‌تواند زمینه‌ساز نقد نظام سلطه در حوزه بین‌الملل باشد.
* تلفن اوباما به روحانی چه تأثیری در گشایش سیاست خارجی ایران داشت؟
ــ پاسخ به این تلفن نشان دهنده یک رفتار معقولانه بود؛ هرچند در همان زمان مورد چالش قرار گرفت؛ اما در عمل نشان داده شد که این کار هدف‌دار و معقولانه موجب یک کنش متنفذانه می‌شود. همان پاسخگویی به این تلفن موجب شد که زمینه‌های مذاکرات دوجانبه ایران و امریکا بر اثر پرونده هسته‌ای به وجود بیاید و به سرعت در ژنو ۲ و ۳ خود را نشان بدهد. به گونه‌ای که در ژنو ۲ برای نخستین بار شکست مذاکرات هسته‌ای از سوی هیچ رسانه‌ای در جهان بر عهده ایران قرار نگرفت و حتی رسانه‌های غرب این شکست را متوجه عملکرد نادرست ۵+۱ دانستند.
* توافق ژنو را چگونه در تئوری تعامل سازنده ارزیابی می‌کنید؟
ــ دکترین تعامل سازنده توانست توافق ژنو ۳ را در جهت تثبیت دستاورد هسته‌ای ایران در چهارچوب یک کشور ویژه فراهم کند.
* چرا ایران را کشور ویژه می‌گویند؟
ــ ایران در توافق نامه ژنو ۳ از حق غنی سازی اورانیوم برخوردار شد. اساسا ۵+۱ هیچ گاه اجازه نمی‌دهد هیچ کشوری برنامه غنی سازی را در چهارچوب دانشواژه حق دارا باشد. اما ایران توانست به عنوان یک کشور ویژه به مثابه فرمانداری‌های ویژه در یک نظام حکومتی در عرصه سیاست داخلی یک کشور ویژه باشد که برنامه غنی سازی این کشور در مرزهای ملی رسما مورد تثبیت قرار بگیرد.
هرچند این موافقت نامه باید در تعهدنامه نهایی و مذاکرات جامعی که هم اکنون در جریان است نهایی شود، پذیرش برنامه غنی سازی در مرزهای ایران دستاورد ژنو ۳ بود و به دنبال آن کاهش سطح تحریم‌ها در این زمینه باید مورد توجه قرار گرفت.
* تا چه اندازه توافق ژنو توانسته است که تحریم‌ها را کاهش دهد؟
ــ تلاش وزارت امورخارجه به موازات حل و فصل پرونده هسته‌ای در ارتباط با جذب کشورهای در انزوا قرار داده ایران مثل کشورهای اروپایی را در حوزه مسائل اقتصادی و آماده سازی فضای گفتمانی برای شکست تحریم‌ها در حال انجام است. پذیرش گروه‌های تجاری از کشورهای اروپایی چه شرقی و غربی اروپا به گونه‌ای که موجب نگرانی کشور آمریکا را برای شکستن زودرس تحریم‌ها و دوایر گوناگون این تحریم‌ها را به وجود آورد و موضع گیری خزانه داری امریکا را در پی داشت.
* عملکرد سیاست خارجی در حوزه تعامل منطقه‌ای در سال چگونه بوده است؟
تلاش جمهوری اسلامی ایران در عرصه سیاست خارجی در این شش ماه برای حل و فصل مسائل منطقه‌ای هم جای تقدیر دارد. تلاش ایران برای یک ادبیات تعاملی با کشورهای منطقه و زمینه سازی برای حل و فصل مسائل با کشورهای مانند عربستان که در ادبیات سیاسی ایران در این شش ماه بروز و ظهور پیدا کرد اگر چه هنوز به نتیجه‌ای مشخص و عینی به جز در واقع همگرایی با عمان و کشورهای حاشیه‌ای خلیج فارس دستاورد عینی دیگری نداشته است؛ اما زمینه ساز یک حرکت مثبت در آینده در راستای تحرکات منطقه‌ای خواهد شد.
* نقاط ضعف دولت یازدهم در عرصه سیاست خارجی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ــ نخست سیاست خارجی ایران پیوست رسانه‌ای منسجم نداشت؛ هرچند وزارت امور خارجه تلاش کرد بخش رسانه‌ای خود را قوی کند، این عراقچی بود که یک تنه در مسیر پاسخگویی به افکار عمومی تا حدود زیادی به میدان آمد و وزارت امور خارجه به هر تقدیر با تمام تلاش‌هایی که بخش رسانه‌ای انجام داد، با توجه به ضعفی که در حوزه رسانه‌ای اساس دولت با آن روبرو است و سیستم رسانه‌ای در چهارچوب اراده دولتی حرکت نمی‌کند تا حدودی ضربه به تحرکات وزارت امور خارجه وارد می‌کند.
نکته دیگر در نقد سیاست خارجی این است که نبود تلاش محسوس در ارتباط با حل و فصل مسائل ایران با کشورهای عربی است. در این زمینه دولت تلاش‌هایی از خود نشان داد اما باید گفت به دلیل دلمشغولی‌های بسیاری که در حوزه سیاست خارجی به پرونده هسته‌ای است این هم جای قبول است و تا حدودی پذیرش را برای همه فراهم می‌کند.
متن کامل گفت و گو را اینجا بخوانید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
گوناگون
پربازدیدترینها