محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830701598
یک حرف همیشگی و دو نکته ی رسانه ای
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
یک حرف همیشگی و دو نکته ی رسانه ای وبلاگ > تاجگر، رضا - اصل بر هوشمندی رسانه ها است. باید فضای رسانه ای را بشناسیم و هیچ رسانه ای را هرچند کوچک، ناتوان نشماریم.
در خبرها آمده بود که یکی، دیگری را توجیه کرده نکرده، توجیه شده نشده، مصاحبه ای انجام شده است! (اینجا) یک حرف همیشگی- حرف مهم و سخن برجسته و غیرقابل انکار و تردید، این است که بارها از سوی نگارنده، بر آن تأکید شده است؛ به نظر می رسد که همچنان باید از خودمان شروع کنیم؛ ما وظیفه داریم و باید این فرهنگ سازی بشود که: هر ایرانی، حافظ منافع و تأمین کننده ی دو مقوله ی بسیار مهم باشد؛ یک- منافع ملی. دو- امنیت ملی. و تلاش در خصوص حفظ و پاسداریِ این دو مهم، از ابتدایی ترین وظایف هر ایرانی است که باید آن را از کودکی آموخت. (اینجا) و اما دو نکته ی رسانه ای؛ این که رسانه و خبرنگار، احیاناً اهل شیطنت و شگرد و ترفند هستند تا سوژه ی مورد نظر را در دام مصاحبه بیندازند، حرف نادرستی است و به توجیه می ماند. چرا که خبرنگار، تمام تلاش خود را وقف این می کند که به هر نحو ممکن و معمول و معقول و قانونی و در چارچوب اصول حرفه ای روزنامه نگاری، در خصوص موضوعی، خبر تهیه کند تا کشف واقع شود. بلی! این که خبرنگاری، خودش یا رسانه اش را معرفی ننماید یا با نام دیگری معرفی شود یا با تمسک به اسم رسانه ی دیگری، مصاحبه را انجام دهد و بعد، متن مصاحبه را در رسانه ای غیر از همان رسانه که اسم برده و از اسم آن هزینه کرده تا مصاحبه شونده راضی به انجام مصاحبه شود، وگرنه، مصاحبه شونده، تن به انجام مصاحبه نمی داده است، منتشر نماید، به یقین، یک تخلف حرفه ای روزنامه نگاری صورت گرفته است. اما این که مصاحبه شونده، بدون احرازِ سمت مصاحبه کننده، تن به انجام مصاحبه بدهد، حکایت از اشتیاق او به رسانه ای شدن دارد. همچنان که اگر در صورت انجام مصاحبه، توجهی به دو اصل مهم و اساسی حفظ منافع ملی و رعایت مسایل راجع به امنیت ملی را نکرده باشد، متخلف محسوب است. ضمن این که عادت داشتن به انجام مصاحبه و بی پاسخ نگذاشتنِ سؤال خبرنگاران، مانع از ضرورت انجام وظیفه ی مصاحبه شونده، نیست. یعنی احرازِ سمت مصاحبه کننده و رسانه ی مرتبط، وظیفه ی مصاحبه شونده - آنهم از نوع سیاستمدار - است و مصاحبه شونده، نباید پیش از استقرار اعتمادِ عرفی فیمابین خود و مصاحبه کننده، راضی به انجام مصاحبه شود. به عبارتی، یک ضرورت رسانه ای است که پس از احراز سمتِ مصاحبه کننده از سوی مصاحبه شونده و نیز برقراری ارتباط معمول و رایج در عرف رسانه ها، مصاحبه انجام شود. و این عُلقه و ارتباط عرفی مطبوعاتی برقرار نمی شود مگر این که طرفین، سمتِ یکدیگر را احراز کرده و همدیگر را به اجمال، شناسایی کرده باشند وگرنه، نگارنده هم می تواند تلفنی مدعی شود که رییس جمهور است؛ آیا خبرنگاری، حاضر به انجام مصاحبه می شود! و موضوع دیگر، این که؛ اساساً هیچ رسانه ای، قدرتِ کسب وجهه ندارد مگر این که سوژه های خبری، پلکان ترقی و سرآمدی و وجاهت اجتماعی و حرفه ای رسانه ها شوند. همه ی رسانه ها، وجاهت و جایگاه اجتماعی و نفوذ خبری خود را از جامعه ی مخاطب و کلیدواژه های خبری، کسب می نمایند. سکه ی "خبر"، خصوصاً در قالب "مصاحبه"، دو رو دارد. بازیِ مصاحبه کننده و مصاحبه شونده، می تواند بازی برد-برد باشد، وگرنه! معلوم است که اگر مصاحبه شونده، ضعیف، ظاهر شود، یک سرِ بازیِ برد است و سرِ دیگر آن، باخت. بدیهی است که اگر فضای رسانه ای روز دنیای ارتباطات را نشناسیم، نباید وارد میدان جنگ نرم شویم. به عنوان مثال، "بلوتوث" یک رسانه است. "پیامک"، یک رسانه است. پس، هر جا که "موبایل" هست، فضا، فضای رسانه ای است. جنگ، توجیه پذیر نیست. چرا که اصول خود را دارد و بر اساس اصول جنگ است که حتی چه بسا، پیروز میدان، شکست خورده تلقی می شود. و در فضای رسانه، مخاطب، قضاوت می کند. در جنگ نرم، اصل بر این است که رسانه، هوشمند است و از هر ابزاری برای رسیدن به هدف خویش، بهره می برد. بنا بر این؛ نکته ی نخست- فضای رسانه ای را بشناسیم. نکته ی دوم- هیچ رسانه ای را ناتوان نشماریم (هرچند کوچک باشد).
چهارشنبه 20 فروردین 1393 - 10:47:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها