واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
کریستین ساینس مانیتور:
زندان احمدینژاد برای اهالی موسیقی/ فضای باز در دورهی روحانی شکوفا میشود/آغاز آوازهخوانی انفرادی زنان؟
کریستین ساینس مانیتور نوشت: نوازندگان ایرانی هرگز دوره ای چنین مطلوب در ایران را تجربه نکرده اند.
به گزارش نامه نیوز، قرار نیست که «لیدی گاگا» در تهران اجرا داشته باشد، ولی موسیقی دان های ایرانی می گویند که فضای باز روز افزون در طول دوسال گذشته، اکنون و تحت ریاست جمهوری حسن روحانی میانه رو، به شکوفایی نشسته و امروزه، اجرای زنده که تا همین اواخر امکان پذیر نبود، ممکن شده است.
نمایش اصلی اجرا شده در تالار معروف وحدت در تهران یک نمایش بدیع است که به تازگی بیستمین اجرای خود را به پایان رسانده است. در این نمایش، زنان به روش های قابل پذیرش بر روی صحنه به اجرای انفرادی آواز پرداختند. آوازهای غربی از «جان لنون» تا «فرانک سیناترا» در فهرست اجرا ها فراوان دیده می شد و بیشتر اشعار نیز به زبان انگلیسی بودند.
حضار که در این سالن تئاتر چند طبقه و مجلل اجتماع کرده بودند، با اشتیاق بسیار به صحنه می نگریستند و برخی نیز به آهستگی خانم رهبر گروه خواندگان را همراهی می کردند. او یک روسری زرشکی رنگ پوشیده بود که تا کمرش می رسید و آواز "Back to Black” متعلق به «آمی واین هاوس» را با صدای بلند، می خواند.
هدف از این اجرای تلفیقی با عنوان «آخرین روزهای ماه مارس» [در روزهای آخر اسفند] محک زدن محدودیت ها بود.
بهروز صفاریان – کارگردان این نمایش موزیکال - می گوید:« فروش بلیط در شب سوم متوقف شد. مردم بسیار هیجان زده بودند ... ما توانستیم تعداد اجرا ها را دوبرابر کنیم.»
او در سن 36 سالگی تنها یک سال بزرگتر از انقلاب اسلامی سال 1979 میلادی در ایران است و شاهد بهبود ها و واکنش های فزاینده ای بوده که به این دوره تازه از گشایش منتهی شده است.
صفاریان می گوید:«اوضاع تا هم اکنون بسیار امیدوار کننده و مثبت بوده است. ولی چگونگی تداوم آن بسیار مهم است. فکر نمی کنم که پس از آخرین روزهای مارس، محدودیت های جدی وجود داشته باشد که نیازمند عبور از آنها باشیم.»
میخکوب شدن برروی صندلی ها
شاید هنوز برای این نتیجه گیری زود باشد، ولی عرصه موسیقی امروزی برای یک نسل گذشته بسیار غیر قابل تصور بود.
گروه های زیر زمینی موسیقی هوی متال یک دهه پیش، در اتاقک های صداگیری شده و در بالای بام منازل تمرین می کردند و به ندرت می توانستند در انظار اجرا داشته باشند. در اوایل سال 2008 میلادی در طول دوره نخست ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد محافظه کار، موسیقی پاپ به طور کلی ممنوع شد.
موسیقی سنتی ایرانی مدت ها یک استثنای نسبی به شمار می رفته است، اگرچه حتی نوازندگان این نوع موسیقی نیز زمانی نیازمند مجوز برای حمل آلات نوازندگی خود بودند. پانزده سال پیش، تک خوانی یک نوازنده مرد در جزیره تفریحی کیش نیز هنوز موضوع تازه ای به نظر می رسید.
سال ها پیش و هنگامی که گروه های هوی متال - که ریاحی پور در آنها به اجرای موسیقی می پرداخت - توانستند مجوز دریافت کنند، اعضای گروه باید به صورت نشسته آهنگ می نواختند و شنوندگان نیز باید برروی صندلی های خود میخکوب می شدند.
ریاحی پور می گوید هشت سال دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد «همانند یک زندان» برای موسیقدان ها بود. اوضاع در سال های انتهایی ریاست جمهوری احمدی نژاد و زمانی که او به مخالفت با رقبای محافظه کار خود پرداخت، رو به بهبود گذاشت.
جذب انبوه مخاطب
امروزه، دریافت مجوز برای کنسرت آسان تر شده است، ولی اجاره کردن محل برگزاری آن بسیار گران است. اجرا کنندگان بالقوه جنجالی - مانند گروه های راک - هم اکنون و به گونه ای سهل تر، می توانند از یک ماه پیش برای اجرای خود تبلیغ کنند، در حالی که پیش از این تنها چند ساعت مانده به اجرا، برنامه خود را اعلام می کردند تا خطر تعطیل شدن به وسیله نیروهای خودسر تندرو را کاهش دهند.
این اطلاع رسانی دیر هنگام باعث می شد که جمعیت کوچکی برای شنیدن اجرا گرد هم آیند.
امیر تهرانی - نوازنده گیتار که سال هاست به صورت زیر زمینی و علنی در گروه های هوی متال و راک می نوازد – می گوید:«پیش از این، اگر می گفتیم که قصد برگزاری کنسرت برای 200 نفر مخاطب را داریم، به ما می خندیدند. امروزه ما واقعاً اجراهای زیادی داریم. اکنون، برنامه های تفریحی زیادی بر روی صحنه اجرا می شود و استودیو های زیادی برای ضبط آثار وجوددارد.»
مقام های دولتی در ایران باید تمام محصولات فرهنگی از اجراهای زنده و برنامه های تبلیغاتی ضبط شده گرفته تا انتشار کتاب، مجله و روزنامه را تائید کنند. اگرچه توجه به موسیقی در دوره احمدی نژاد شروع شد، ولی صفاریان - مدیر موسیقی - «تولد دوباره» کنونی موسیقی پاپ در ایران را به مقام های روشنفکر تر تازه نسبت می دهد که بسیاری از آنها از متعلق به بدنه موسیقی هستند.
آموختن چم و خم کار
برخی از لطمه ها به صنعت موسیقی شاید از طرف خود این صنعت وارد شده است. صفاریان – که یک دهه پیش نخستین آلبوم موسیقی رپ ایران را تولید کرد - می گوید در طول دوره احمدی نژاد و هنگامی که هوی متال و رپ در ایران به زیرزمین ها رانده شدند، هیچ فیلتری برای کیفیت وجود نداشت.
به عنوان مثال، رپ های ایرانی به تقلید از هنرمندان امریکایی می پرداختند و در مورد زندان، حمل سلاح و رفتارهای مستهجن آواز می خواندند – گویی که موسیقدان ها گانگسترهای واقعی بودند. او می گوید خانواده هایی که در کنار یکدیگر به موسیقی گوش می دادند، در پایان عقاید «مسمومی»نسبت به آن پیدا می کردند.
به گزارش تیک، او توضیح می دهد:«ما هیچ معیار [و یا دانشی] را برای آوردن موسیقی به جامعه نداشتیم.» صفاریان با اشاره به قوانینی در مورد کفر گویی، برهنگی و خشونت می گوید:« در هرنقطه ای از جهان، اگر نگوئیم سانسور ولی برخی از فیلتر ها وجود دارند- شبکه MTV معیارهایی را مورد استفاده قرار می دهد.»
وی افزود: «در اینجا، آنها نمی دانستند چه باید انجام دهند. در نتیجه همه چیز روی داد... و این باعث لطمه زدن به اشتها برای موسیقی شد [که] در برخی از بخش ها، مدت ها طول خواهد کشید تا بهبود یابد.»
1393/1/17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]