محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847473031
تل آویو ناتوان از فهم تغییرات ساختاری در خاورمیانه - احمد فراهانی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
تل آویو ناتوان از فهم تغییرات ساختاری در خاورمیانه - احمد فراهانی روند تحولات در منطقه ناآرام خاورمیانه از سال 2011 تاکنون شیب افزایشی داشته و سیر موضوعاتی مانند بحران سوریه، تنش های خشونت بار در عراق، لبنان و در نهایت برنامه صلح آمیز هسته ای ایران بر خلاف انتظار آمریکا، سبب تغییر جهت سیاست خارجی این کشور در خاورمیانه شده است.
بین موضوعاتی که آمریکایی ها طی 10 سال گذشته با آن درگیر بوده اند،برنامه صلح آمیز هسته ای ایران، مستقیم و غیر مستقیم کاخ سفید را وارد فضای مناقشه آمیز کرده است.
با انتخاب باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و حضور وی درکاخ سفید، رویکرد وی به حوزه سیاست داخلی و خارجی با عنوان ˈتغییرˈ بتدریج درسیاست این کشور خودنمایی کرد و این تغییرات در دور دوم ریاست جمهوری اوباما در برخی از مسایل از جمله بهره گیری از گزینه گفت وگو در حل اختلافات موجود درباره برنامه هسته ای ایران به جای برخورد نظامی،نمود بیشتری یافت.
از نگاه کاخ سفید ، تحولات جدید جهان عرب و جایگاه جدید آمریکا، فرصت ها و تهدیدهای این کشور از بستر این حوادث و احتمالات غیر قابل پیش بینی از این وقایع، اتخاذ رویکردی معتدل و در نهایت استفاده از دیپلماسی بخشی از راهبرد کلان واشنگتن در خارومیانه است، راهبردی که بیشتر به دلیل الزامات تحمیلی داخلی (خستگی مردم آمریکا از تنش زا بودن سیاست خارجی ) و خارجی ( افزایش تنفر از آمریکا در خاورمیانه ) اتخاذ شده است.
اوباما شهریور ماه گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل نیز سرفصل های سیاست های امریکا برای خاورمیانه را تبیین و محور آنها را بر مذاکره برای دستیابی به معامله هسته ای با ایران، وساطت برای برقراری صلح میان اسرائیل و فلسطینیان و صرفنظر کردن از جنگ علیه سوریه اعلام کرده بود.
دوری از سیاست یکجانبه گرایی در مسایل سیاست بین الملل و توجه جدیتر به سایر بازیگران در عرصه جهانی و همچنین دور شدن از گرایشات نظامی گری و تاکید بر ˈدیپلماسی بازدارنده ابتدایی ˈ به جای دیپلماسی متاخرˈ ، نشانه های تغییر در رویکرد جدید اوباما دارد.
کاهش تنش های واشنگتن با کره شمالی، توجه به حل بحران سوریه از طریق دیپلماسی و حضور در مذاکرات هسته ای ژنو مربوط به برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران، از جمله شواهد موجود برای تغییر این رویکرد است، رویکردی که کاخ سفید را به دستاوردهای نسبی به جای مطلق هدایت کرده است.
مداخلات نظامی آمریکا در امور داخلی برای کشورهای خاورمیانه و حمایت های نامحدود کاخ سفید از اسراییل، نه تنها منافع راهبردی واشنگتن را تامین نکرده بلکه به گسترش تهدیدات امنیتی در این منطقه و ترغیب برخی کشورها (مانند عربستان سعودی ) برای دست یافتن به تسلیحات غیر متعارف و همچنین توسعه اقدام های تروریستی از نوع القاعده منجر شد و این دستاوردها، نمی تواند برای آمریکایی ها خوشایند باشد.
تاکید آمریکا بر وجود ˈآنارشی بدخیم ˈ در خاورمیانه بعد از 11 سپتامبر و گرایش به افزایش قدرت و سلطه طلبی درخاورمیانه ، نه تنها به نفرت مردم این منطقه از این کشور منجر شده بلکه هزینه های نظامی - و همینطور هزینه های غیر نظامی - آنها را افزایش داده است.
بخشی از مشکلات آمریکایی ها طی سال های گذشته در خاورمیانه به اصرار حاکمیت در واشنگتن برای حمایت بی چون و چرای از رژیم صهیونیستی باز می گردد، حمایتی که کاخ سفید برای آن هزینه های گزافی تاکنون پرداخته است.
دور شدن از این وضعیت برای آمریکایی ها که مدت های مدید با نگاه اسراییلی ها به خاورمیانه نگاه می کردند، اقدامی بسیار سخت و دوشوار است، به ویژه آنکه اگر بدانیم عمق نفوذ لابی اسراییلی ها ( آیپک یا کمیته روابط عمومی آمریکا و اسراییل ) در ساختار سیاسی و اقتصادی آمریکا تا چه اندازه است؟
برگزاری بیش از دوهزار نشست کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل ( آیپک ) با اعضاء کنگره در خانه ( اسراییل ) و یا در واشنگتن،یاری رساندن به تصویب بیش از یکصد مصوبه مجلس در جهت حمایت از اسراییل، جمع آوری اعانات مالی نزدیک به 3 بیلیون دلار درسال برای امنیت اسراییل،تعهد اعضاء نسبت به پرداخت هزینه سلاح های دفاعی اسراییل درمقابل سلاح های نا متعارف،دخالت مستقیم در بیشترموضوعات مهم و بحرانی که اسراییل با آنها مواجه است،جایگاه آیپک در ساختار سیاسی – اقتصادی آمریکا را نشان می دهد.
طی سه سال گذشته محققان روابط بین الملل در اندیشکده ها و مطبوعات آمریکایی به کرات از پیامدهای زیانبار ادامه نزدیکی واشنگتن به اسراییل نوشته اند و البته با انتقاد شدید حلقه های مرتبط با لابی اسراییلی نیز مواجه شده اند.آنها تاکید می کنند که حمایت مستمر کاخ سفید از اسراییلی ها در مقابل سایر بازیگران مانند ایران به ویژه بعد از توافق نامه ژنو، به هیچ وجه تامین کننده منافع آمریکا در خاورمیانه نیست و این رویه باید تغییر کند.
برخی از آنها مانند ˈجان ج. مرشایمرˈ و ˈاستیون والت ˈمعتقدند که واشنگتن باید خود را از بیش از یک دهه درگیری نظامی درˈخاور میانه بزرگˈ خلاص کند و منابع و تمرکز استراتژیک خود را بیشتر به منطقه آسیا - اقیانوسیه و روابط فوق العاده پیچیده خود با چین و متحدان کلیدی آمریکا در این منطقه معطوف دارد.ˈ
بر اساس نظریه ثبات هژمونیک ( گیلیپن )، با توجه به اینکه واشنگتن تنها ابرقدرت نظامی جهان است، چنین تغییری لزوما تبعات منطقه ای شدیدی به همراه خواهد داشت و قدرت های کوچکتر را وامی دارد، اگر تغییرات ژئوپولیتیک به ضرر آنها تمام شود، موضع خود را بازتعریف کنند.
ˈاستیون والتˈ استاد روابط بین الملل دانشگاه هاروارد و نویسنده ثابت نشریه فارین پالیسی هم معتقد است که ˈایران با داشتن منابع غنی نفت و گاز و 80 میلیون نفر جمعیت نسبتا تحصیل کرده، پتانسیل به مراتب بیشتری برای کسب قدرت به سایر کشورهای منطقه دارد، اسراییل و عربستان نگرانند که یک ایران نیرومند بتدریج با همان روش هایی که قدرت های بزرگ در پیش می گیرند، نفوذ خود را در منطقه افزایش دهد. هدف نهایی از منظر ریاض و تل آویو این است که ایران را، تا زمان ممکن، منزوی و بی دوست و از لحاظ صنعتی ضعیف نگه دارند.ˈ والت بارها در مقالات خود ضمن تصریح بر تاثیر گذاری توافق ژنو، بر توازن قدرت در منطقه خاورمیانه ، معتقد است که نگرانی اصلی رژیم اسراییل، تبدیل شدن مجدد ایران به عنوان قدرت منطقه ای است.در واقع،مسئله اصلی این نیست که آیا ایران به تولید بمب هسته ای نزدیک تر می شود یاخیر؛بلکه موضوع مهم توازن قدرت درمنطقه خلیج فارس و خاور میانه است.
جمهوری اسلامی ایران درقیاس با دیگر کشورهای منطقه قدرتی به مراتب بیشتر، جمعیتی عظیم تر،طبقه متوسط فرهیخته و تحصیل کرده تر،دانشگاه های خوب و نفت وگاز فراوانی داردکه درصورت استفاده هوشمندانه می تواند به تقویت اقتصادی این کشور منتهی شود.
حذف تدریجی تحریم ها بطور قطع به تقویت زیر ساخت های اقتصادی جمهوری اسلامی منجر می شود و با گذشت زمان اهمیت و نفوذ بیشتری در مسائل منطقه خواهد داشت. این چشم انداز، همان چیزی است که باعث نگرانی اسراییل درباره توافق هسته ای شده است؛از دیدگاه اسراییل ، هدف محدود کردن ایران تاحد ممکن است به نحوی که این کشور منزوی،بدون دوست و ضعیف باقی بماند.
اما از نگاه آمریکا،این کار نه واقع گرایانه است و نه می تواند در بلند مدت هدفی مطلوب باشد. منفعت اصلی و راهبردی آمریکا در خاور میانه بزرگ تر، حفظ توازن قدرت است به نحوی که هیچ کشوری بردیگر کشورها سلطه نداشته باشد. در این شرایط، برقراری و حفظ ارتباطات خوب با تعداد بیشتری از کشورها و دست کم برخورداری از روابط فعال با تمامی آن ها منافع و اهرم قدرت آمریکا را تامین می کند.نفع بلندمدت واشنگتن درکمک به پیوستن ایران به جامعه جهانی نهفته است.
والت در یکی از مقالاتش در فارین پالیسی که فوریه سال جاری منتشر شد، تاکید می کند که بیش از آنکه ایران تهدیدی برای اسراییل باشد، این ادامه اشغال گری است که این رژیم را تهدید می کند. ادامه اشغال گری تل آویو را دچار آپارتاید کرده و بر انزوای بین المللی آن خواهد افزود.به نظر وی توافق ژنو و آغاز مصالحه با ایران به عنوان بازیگری مهم و مقتدر، کاملا به نفع آمریکاست چرا که تغییر در سلسله مراتب قدرت برای خاورمیانه امنیت بیشتری را به ارمغان میاورد.
این تغییر در حال کامل شدن است و طبیعی است که اسراییلی ها هنوز برای تغیر آماده نیستند و واکنش های منفی آنها در خصوص توافق نامه ژنو بین ایران و گروه 1 +5 مثل اظهارات مکرر نتانیاهو درباره اینکه ایران همچنان به دنبال سلاح هسته ای است و نباید به تهران اعتماد کرد، بخشی از سردرگمی و گیجی مقامات تل آویو را بازتاب می دهد.جایگاه آنها در خاورمیانه در حال ترک خوردن است و به نظر می رسد چاره ای جز پذیرش الزامات تغیرات برون سیستمی ندارند.لابی آنها ( آیپک ) در آمریکا نیز با ترک های ریزی مواجه شده است،ترک هایی که بتدریج در حال گسترش است.
البته واکنش های لابی یهود نیز به شدت منفی است، بطوریکه اگر در این شرایط، محققی جرئت کند که واقعیات تاریخی را در مورد اسراییل مطرح نماید و یا سیاستمدار و استاد دانشگاهی بخواهد از نفوذ و تاثیر لابی اسرائیل در سیاست خارجی آمریکا حتی در محدوده کلاس درس سخن گوید، بدون تردید آنان با روایت کهنه و خیال پردازانه توطئه علیه قوم یهود روبرو میشود و نتایج تحقیقات آنها به متن رونویسی شده از جزوه “پروتکل مشایخ صهیون” که متنی است در مورد ضدیت با یهود تشبیه می گردد.
میرشایمر و والت در مقدمه کتاب مشترک خود با ˈعنوان لابی اسراییل و سیاست خارجی آمریکاˈکه 27 آگوست سال 2007 منتشر شد، می نویسند:
” از چندین دهه گذشته تا بحال بویژه از زمان جنگ 6 روزه در سال 1967 ، سیاست خاورمیانه آمریکا در حول محور سیاست اسرائیل در منطقه قرار گرفته است. حمایت و پشتیبانی همه جانبه و تزلزل ناپذیر آمریکا از اسرائیل، صرف نظر از اینکه دمکراسی را در منطقه زمین گیر کرده است، خشم و نفرت فراوانی در جهان عرب و اسلام ایجاد نموده است که بدون تردید منافع و امنیت ایالات متحده آمریکا را بخطر میاندازد. آنان بر این باورند که سیاست خارجی آمریکا که بر پایه حمایت بی دریغ اقتصادی، سیاسی و نظامی از اسرائیل قرار دارد ضمن آنکه سیاستی ویرانگر و بی ثمر میباشد، به منافع ملی آمریکا شدیدا زیان رسانده است.”
نویسندگان این کتاب، با اسناد و شواهد غیر قابل انکار و با استدلال های محکم نشان داده اند که لابی اسرائیل در آمریکا در واقع تامین کننده منافع دولت اسراییل است و حتی جنگ ناخواسته ایالات متحده با عراق بوسیله نفوذ و حمایت این لابی به دولتمردان آمریکا تحمیل شده بود.”
آنان همچنین رابطه نزدیک ایالات متحده با عربستان سعودی را در جهت تامین منافع اسرائیل در منطقه ارزیابی میکنند و بر این باورند که : ” موضوع جریان نفت به غرب در جنگ آمریکا با عراق، انگیزه ثانویه دولت آمریکا را تشکیل میداد و انگیزه اولیه اشغال عراق توسط ارتش آمریکا در واقع دفاع از امنیت اسرائیل و صهیونیسم بوده است.
میرشایمر و والت بر این باورند، اولویت یهودیان آمریکائی که لابی پرقدرت اسراییل در آمریکا را تشکیل داده اند، تامین منافع اسرائیل است و در نتیجه آنان شهروندان وفادار دوگانه (dual loyalties) در این کشور محسوب میشوند که وفاداری آنان به اسرائیل ترجیح دارد به وفاداری آنها به آمریکا.
موضوع دیگر قابل اهمیت از نظر این دو محقق دانشگاه ،سلطه لابی اسرائیل بر رسانه های گروهی آمریکا است. مردم آمریکا در نتیجه سلطه لابی اسرائیل بر رسانه های گروهی، اطلاعات بسیار کم و بعضا ناقصی نسبت به تحولات خاور میانه از جمله آنچه که در فلسطین اشغالی میگذرد کسب میکنند تا جائیکه گفته شده است مقالات انتقاد آمیز نسبت به سیاست اسرائیل در نشریات این کشور از جمله هاآرتص بیشتر از نشریات آمریکا است.
جان . ج. میرشایمر و استفان. م. والت، در یک کلام بر این باورند که : “آیپک قدرتمند ترین لابی اسرائیل در آمریکا در واقع ایفاگر نقش آژانس بالفعل (de facto) یک دولت خارجی در این کشور میباشد.”
تحولات چهار سال گذشته در آمریکا نشان می دهد که سیاست خارجی اوباما به واقع گرایان نئو کلاسیک نزدیک تر شده و طبیعی است که مقامات اسراییلیاز تزلزل نفوذ آیپک در آمریکا نگران شوند.
طی سال های متمادی ، امنیت اسراییل از مقولات مهم و راهبردی در روابط تل آویو و واشنگتن محسوب می شده و چنانچه به دلیل شرایط جدید منطقه ، این مفهوم در نگرش دولتمردان آمریکایی، بازتعریف شود، بطور طبیعی با واکنش های منفی مقامات اسراییلی روبرو خواهد شد.
نگاهی به اظهارات مقامات اسراییلی علیه ایران ، می تواند بخشی از واکنش های عصبی آنها را مشاهده کرد. آنها بعد از توافق ژنو ، شروع به فحاشی علیه ایران کرده اند وتلاش می کنند به هر بهانه ای ثابت کنند که جمهوری اسلامی برای امنیت جهانی خطرناک است.
ادعای توقیف کشتی ایرانی حامل موشک وسلاح و تاکید بر اینکه ایران بزرگ ترین صادرکننده تروریسم به جهان است و همچنین انتقاد از سفر کاترین اشتون به تهران، بخش هایی از رفتار عصبی مقامات اسراییلی از مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1 +5 است.
اظهارات ˈوندی شرمنˈ معاون وزیر خارجه آمریکا در سفر به اسراییل گویای تغییرات اساسی در سیاست خاورمیانه ای آمریکا است.
وی ضمن تایید حق غنی سازی ایران در داخل خاک خود، خطاب به مقامات اسراییلی که بطور دائم علیه توافق ژنو سخن می گویند، گفت: ˈگاهی اوقات با این سخنان موافقیم و گاهی اوقات موافق نیستیمˈ
سخنان شرمن ، نشانه ای است فاصله گرفتن واشنکتن از اسراییل در موضوعات راهبردی و البته اذعان به قدرت منطقه ای ایران،به عنوان بازیگری فعال و مهم که معادلات سیاسی در خاورمیانه بدون این کشور،با بن بست رو برو خواهد شد، نشان های است از اینکه ساختار سلسله مراتبی قدرت در خاورمیانه در حال تغییر است و این تغییر ، برای تل آویو قابل هضم نیست.
انتهای پیام /*
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها