محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830476652
مستاجران سرگردان «خانه احزاب» چه زمانی به خانه باز می‌گردند؟ /اصلاح‌طلبان و اصولگرایان زیر سقف کوتاه یک خانه
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
مستاجران سرگردان «خانه احزاب» چه زمانی به خانه باز می‌گردند؟ /اصلاح‌طلبان و اصولگرایان زیر سقف کوتاه یک خانه
اگر محمود احمدی‌نژاد صراحتا از باج ندادن به احزاب سخن می‌گفت، حسن روحانی که از قضا یدطولایی در تحرکات سیاسی تشکیلاتی دارد عزم خود را بر بسط و گسترش تحرکات سیاسی حزبی گذاشته است.
به گزارش نامه نیوز، چراغ خانه تعطیل شده احزاب بعد از دو سال در حال روشن شدن است، خانه‌ای که سنگ بنای اولیه‌اش در دولت سیدمحمدخاتمی گذاشته شد تا چپ و راست سیاسی کشور زیر سقف این خانه به عنوان نهادی مدنی به دور از چالش‌ها و اختلافات سیاسی در مسیر بسط و گسترش تحزب و حزب گرایی در کشور تلاش کنند. بهار خانه احزاب با پایان دولت اصلاحات رو به خزان رفت و با روی کار آمدن محمود احمدی نژاد که سرناسازگاری با احزاب داشت در این خانه عملا به روی احزاب بسته شد.
رییس دولتی که با تلاش احزاب اصولگرا پا به میدان سیاست و بعد از آن ریاست جمهوری گذاشت اما به محض تکیه زدن بر صندلی ریاست پاستور عهد پیشین را از یاد برد و ابایی نداشت که احزاب سیاسی حامی خود را به باج خواهی هم متهم سازد. «دولت هیچ تعهدی به احزاب ندارد و بنده یک ریا ل به این احزاب باج ندادم و تا آخر هم باج نخواهم داد.»
حال در روزهای حسن روحانی رییس جمهور اعتدالی صندلی پاستور را از آن خود ساخته است، در مسیر عمل به وعده های پیشین انتخاباتی‌اش چون بها دادن به نهادهای مدنی و حزب گرایی، قدم های اولیه برای بازگشایی این خانه را برداشته است.
خانه احزاب؛ از بازگشایی شکوهمندانه تا خزان زدگی!
اواخر دهه 70 و در روزهای اوج قدرت گیری اصلاح طلبان در عرصه سیاسی کشور، زمزمه تشکیل خانه احزاب بالا گرفت. این نهاد به عنوان یک نهاد صنفی غیردولتی در راستای قانونمند نمودن فعالیت‌های حزبی و سامان بخشی به روند رو به افزایش ایجاد نهادهای سیاسی و شبکه سازی حزبی با حمایت وزارت کشور دولت خاتمی شکل گرفت. خانه احزاب اگرچه از احزاب دارای پروانه از کمیسیون ماده 10 احزاب و وفادار به جمهوری اسلامی و درون خانواده نظام سیاسی تشکیل شد اما هدف خود ارتقاء و گسترش فرهنگ حزبی و فعالیت گروهی، تقویت روحیه تعاون و تفاهم بین احزاب و گروههای سیاسی، افزایش امنیت فعالیت‌های حزبی، توجه به آموزش و کیفیت نیروهای حزبی و تعمیق تحمل و رواداری نیروهای سیاسی بنیان نهاد.
شرایط عضویت در خانه احزاب و برخورداری از رای و وزن برابر در مجمع عمومی از جمله چالش های عمده درونی این نهاد بود. از یکسو براساس اساسنامه، احزاب و گروههای سیاسی پروانه دار صرفا می توانستند به عضویت خانه احزاب درآیند و هیچ گونه امکانی برای حضور احزابی همچون نهضت آزادی ایران و سایر نهادهای فاقد پروانه فعالیت از وزارت کشور نبود که به عقیده منتقدان این رویه این به معنی ایجاد محدودیت در مشارکت همه احزاب و نهادهای سیاسی در خانه احزاب بود.
از سوی دیگر موضوع حق رای نیز مورد انتقاد بود چراکه اساسنامه تفاوتی میان نهادهای بزرگ ملی و سازمانها کوچک منطقه ای قائل نمی شد و مکانیزم رای گیری و تاثیر در مجمع عمومی، با وزن سیاسی و جایگاه احزاب در عرصه عمومی تناسب و ارتباطی نداشت.
خانه احزاب ایران در نهایت با چنین رویکردی در اسفند 1379 اولین مجمع عمومی خود را برگزار کرد. جلسه ای که در نتیجه آن سیدحسین موسوی تبریزی دبیرکل مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم به عنوان تشکل منسوب به جریان چپ سیاسی ریاست شورای مرکزی را در اختیار گرفت.
دومین مجمع عمومی خانه در سال 82 اما خبرهای خوش گذشته را برای اصلاح گرایان به ارمغان نیاورد و اینبار این اصولگرایان بودند که حسن غفوری فرد از اعضای حزب موتلفه را در قامت رییس این شورا بر صندلی ریاست نشاندند.
سومین انتخابات مجمع عمومی اما آغازی بر پررنگ شدن اختلافات راست گرایان و چپ گرایان بود، اختلافاتی که در ضمن آن واژه «تقلب» به انتخابات مجمع باز شد. در این دور از انتخابات سیدحسین موسوی تبریزی برای دومین بار به عنوان رییس مجمع برگزیده شد اما اصولگرایان معتقد به تقلب در انتخابات بودند. از همین رو بود که در نهایت با پادرمیانی مرحوم عسگراولادی این دور از انتخابات تجدید شد. اسدالله بادامچیان که آن زمان از اعضای کمیسیون ماده 10 احزاب بود در روایت سومین دور از انتخابات مجمع عمومی خانه احزاب می گوید«گروه‌هایی که در خانه احزاب گرد هم آمدند و در دور اول نصف، نصف شدیم و دور دوم همه احزاب دیدند که ما (اصولگرایان) کار کردیم از این رو خانه احزاب دربست در اختیار ما شد اما در دور سوم تقلب کردند و بنده هم زیر بار تقلب نرفتم. آن دوره مبلغ، معاون سیاسی موسوی لاری به آنها گفت که، شما اگر عاقل بودید بادامچیان را لااقل می‌گذاشتید که برخورد نکند، من پاسخ دادم به خاطر اینکه من را بگذارند یا نگذارند، برخورد نمی‌کنم چون نیازی ندارم، در موتلفه هستم و به آن افتخار می‌کنم.»
او که از سوی اصلاح طلبان متهم به اختلاف افکنی در خانه احزاب شده است در واکنش به این اظهارات می گوید«آنها چاره‌ای جز این ندارند، پایه اختلاف در همان روزی که داشتید در سالن وزارت کشور رای می‌گرفتید، آغاز شد. حشمتیان و کواکبیان که هر دو از تیم خودتان هستند در آن جلسه بلند شدند و داد زدند که تقلب کردند، من آنها را تخریب کردم. اگر اختلاف، من بودم این آقایان که از خودتان بودند.»
چهارمین دوره انتخابات مجمع عمومی خانه احزاب هم به ریاست موسوی تبریزی منتهی شد اما با توجه به کناره‌گیری موسوی تبریزی از قبول مسئولیت در خانه احزاب، حسین کاشفی به عنوان رییس شورای مرکزی انتخاب شد.
اما تشکیل پنجمین مجمع عمومی در تاریخ مهرماه 88 نقطه شروع اختلاف‌نظرهای این نهاد مردمی با دولت دهم شد. مردادماه سال 89 بود که سیدصولت مرتضوی، معاون وزیر کشور دولت احمدی‌نژاد، در یک نشست خبری به‌طور رسمی اعلام کرد که فعالیت خانه احزاب غیرقانونی است. مرتضوی در مورد ایرادات وارده به خانه احزاب توسط کمیسیون ماده 10 احزاب، گفت: «خانه احزاب مانند سایر تشکل‌ها یک تشکل است که کمیسیون ماده 10 احزاب به اساسنامه این تشکل ایراداتی را وارد کرد و قبل از انتخابات خانه احزاب (یعنی انتخاباتی که در مهرماه 88 برگزار شد) مکاتبات متعددی را با دبیرکل خانه احزاب انجام داد. به آنها گفتیم باید اساسنامه‌شان را اصلاح و بعد از آن انتخابات برگزار کنند، اما متاسفانه عزیزان ما از این مساله غفلت و مجمع عمومی برگزار کردند. وقتی اساسنامه معیوب باشد انتخاباتی که بر اساس آن اساسنامه صورت گرفته نیز معیوب است و به جهت این ایرادات، نماینده وزارت کشور به آن جلسه برگزاری انتخابات اعزام نشد و با این وجود از نظر کمیسیون ماده 10 احزاب، انتخابات صورت‌گرفته مخدوش است و تا زمانی که اساسنامه اصلاح نشود ما فعالیت خانه احزاب را قانونی نمی‌دانیم و معتقدیم کسانی که برای این دوره خانه احزاب انتخاب شده‌اند، نمی‌توانند به‌عنوان تشکل خانه احزاب فعالیت کنند.»
این در حالی بود که مسوولان ادوار سوم، چهارم و پنجم خانه احزاب یعنی سید حسین موسوی تبریزی و حسین کاشفی در اظهارنظرهای مختلفی تاکید کردند که پس از روی‌کارآمدن دولت احمدی‌نژاد، آنها تلاش زیادی برای تمدید پروانه صورت دادند که به‌دلیل عدم اهتمام دولت به فعالیت‌های حزبی، این فعالیت‌ها بی‌نتیجه ماند.
9 ماه پس از آخرین جلسه مجمع عمومی خانه احزاب برای انتخاب رییس جدید این مجمع، به دلیل عدم تمدید پروانه این تشکل سیاسی و به حد نصاب نرسیدن مجمع عمومی آن، فعالیت‌های خانه احزاب به محاق رفت و کلید این خانه در جیب وزارت کشور دولت احمدی نژاد رفت.
زنده شدن اختلاف گذشته اصولگرایان واصلاح طلبان بر سرخانه احزاب!
هرچه محمود احمدی نژاد احزاب را به حاشیه رانده بود و سنگ های بزرگ و کوچک را پیش پای احزاب می انداخت، حسن روحانی برخلاف او در مسیری دیگر و در جهت پروبال دادن به احزاب گام برداشته است. او در اولین کنفرانس مطبوعاتی و دیگر اظهارنظرهای پس از انتخابات 24 خرداد صراحتا توجه به نهادهای مدنی و صنفی از جمله احزاب را از دستورکارهای سیاست داخلی دولتش عنوان کرد. در همین راستا عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور دولت یازدهم تکاپوهای خود برای بازگرداندن احزاب به فضای سیاسی کشور و دمیدن شور و نشاط در آنها را آغاز کرده است.
وی دی ماه سال جاری بیش از 60 حزب سیاسی از چپ و راست و میانه را زیر سقف وزارت کشور گرد هم آورد تا اینگونه اولین گام در مسیر آشتی دادن احزاب سیاسی کشور را بردارد. در همین نشست بود که خانه احزاب و بازگشایی آن به عنوان یک مطالبه از سوی نمایندگان احزاب حاضر در این نشست مطرح شد. محمدرضا باهنر که پس از مرحوم حبیب‌الله عسگراولادی، دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری شده است در مقام دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین در اولین گردهمایی احزاب و تشکل‌های سیاسی با وزیر کشور با بیان اینکه دولت یازدهم وقت بسیار مناسبی برای حرکت جدی و حرکت به سوی نظام حزبی است، گفت: «ما خانه احزابی می‌خواهیم که به جای رسانه در آنجا گپ و گفت کنیم، از این رو امیدواریم وزارت کشور اصلاح ساختار خانه احزاب را در دستور کار قرار دهد.»
«با خانه احزاب مخالف نیستم»؛ جمله‌ای که عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور در پاسخ به این مطالبه بر زبان راند تا 4 سال پس از برگزاری آخرین انتخابات این تشکل، کورسوی امیدی برای روشن شدن چراغ خاموش شده این خانه در بین احزاب کشور خصوصا اصلاح‌طلبان به عنوان بنیانگذاران این خانه شکل گیرد.
خانه احزاب اما تشکیل نشده به نزاعی بین اصولگرایان و اصلاح‌طلبان تبدیل شده است. آنجاکه بعد از چند نشست مشترک چپ و راست سیاسی کشور با وزیر کشور در نهایت کمیته اجرایی احیای خانه احزاب زیر نظر این وزارتخانه تشکیل شد اما اعلام ترکیب اعضای این کمیته سرآغازی بود بر بروز اختلافات جدید و یادآوری اختلافات گذشته.
سیدحسین موسوی تبریزی، حسن غفوری فرد، یدالله طاهرنژاد، فاطمه راکعی، سیدمحمد میرمحمدی، امرالله شیخیانی، پورنامدار و اسلامی تبار، اعضای کمیته احیای خانه احزاب را تشکیل می‌دهند و غفوری فرد عضو سابق شورای مرکزی خانه احزاب و موسوی تبریزی، رئیس چهارمین دوره شورای مرکزی خانه احزاب به عنوان متولی برگزاری مجمع فوق العاده خانه احزاب برای ۶۰ حزب و تشکل سیاسی دعوتنامه ارسال می کنند.
سنگین بودن وزنه حضور اصلاح طلبان اختلافات گذشته را دوباره یادآوری کرده و مخالفتها و انتقادها آغاز شده است. آنگونه که اصولگرایانی از نوع اسدالله بادامچیان قائم مقام دبیرکل حزب موتلفه صراحتا عنوان می‌کنند ترکیب کمیته این باشد و اگر موسوی تبریزی برای مجمع عمومی دعوت کند، اصولگرایان در آن جلسه شرکت نخواهند کرد. بنا به گفته بادامچیان خانه احزاب با روال فعلی قابلیت بازگشایی و برگشت به فضای سیاسی را ندارد و باید به جای آن باشگاه احزابی که معایب و نواقص خانه احزاب را نداشته باشد شکل گیرد. محسن کوهکن نایب‌رییس جبهه پیروان خط‌امام و رهبری هم اظهار می‌کند: «اگر مجمع عمومی «خانه احزاب» کلا در اختیار اصلاح‌طلبان قرار گیرد، با بانگ بلند و رسا اعلام می‌کنیم که در آن شرکت نخواهیم کرد.
محمدنبی حبیبی دبیرکل حزب موتلفه هم معتقد است سال‌ها از حیات این خانه می‌گذرد و عده‌ای می‌خواهند نبش قبر کنند.
این درحالیست که حسین کاشفی رییس دوره پنجم خانه احزاب معتقد است«واژه بازگشایی، واژه مناسبی برای فعالیت دوباره خانه احزاب نیست». او می گوید «که خانه احزاب هیچ‌گاه تعطیل نشده که دوباره بخواهد بازگشایی شود.»
نجفقلی حبیبی، دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها اما معتقد است «فهم آقایان از این مساله (خانه احزاب) متفاوت است و همین موضوع موجب می‌شود به نتیجه‌ای در این زمینه نرسیم.» وی که نایب‌رییس آخرین شورای مرکزی خانه احزاب است درباره شائبه‌های وارد شده به فعالیت این باشگاه حزبی، می گوید «من که در خانه احزاب هستم، می‌گویم انتخابات آن دوره قانونی بود و وقتی دوره به پایان رسید، خواستیم انتخابات برگزار کنیم به وزارت کشور اطلاع دادیم اما وزارت کشور جواب نداد و بعد هم ساختمان وزارت کشو را از ما گرفتند. یک نهاد قانونی وقتی که زمانش تمام می‌شود تا وقتی که جانشین جدید برایش بیاورند باید همان اعضای قبلی کار را به بر‌عهده داشته باشند. ما می‌گوییم وزارت کشور بیاید و برای برگزاری انتخابات یک شورای نظارتی تشکیل دهد تا در روند انتخابات نظارت داشته باشد اما آقایان قبول نمی‌کنند.»
شاید همین بازگشت به اختلافات گذشته و نبش قبر کردن آنهاست که کورسوهای امید برای بازگشایی این خانه را در هاله ای از ابهام فرو برده است و کار روحانی و وزیر کشورش برای پا دادن به احزاب و بازگرداندن آنها زیر یک سقف بدون اختلاف و نزاع حزبی را دشوار ساخته است. گویی آنکه مساجران خانه احزاب خود راه بازگشت شان به خانه قدیمی را دشوار ساخته اند.
1392/12/17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
گوناگون
پربازدیدترینها