محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825972213
در آستانه‌ی خروج غرب از افغانستان استراتژی روسیه نسبت به پیمان امنیتی واشنگتن -کابل
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در آستانه‌ی خروج غرب از افغانستان
استراتژی روسیه نسبت به پیمان امنیتی واشنگتن -کابل
با وجود تمام مخالفت ها، کابل پیمان امنیتی با واشنگتن را امضا خواهد کرد. موضوعی که از اهمیت بالایی برخوردار است این است که روسیه به عنوان یکی از کشورهای مؤثر منطقه نشان داده است سیاست مشخصی در قبال این پیمان امنیتی ندارد.
سال 2014 برای دولت و ملت افغانستان بسیار بااهمیت است، چرا که از یک طرف شاهد برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در این کشور هستیم و از سوی دیگر عمده ی نظامیان خارجی قصد دارند تا خاک افغانستان را ترک کنند. در مقطع کنونی، کاندیداهای ریاست جمهوری افغانستان برای جانشینی حامد کرزای، رئیس جمهور کنونی، تبلیغات انتخاباتی خود را آغاز نموده اند؛ فارغ از اینکه چه فرد یا گروهی در افغانستان بر سر کار می آید، موضوع مهم تر آینده ی افغانستان از لحاظ امنیتی است. آمریکا، به عنوان رهبر ائتلاف حمله کننده به افغانستان، از حدود یک سال پیش مذاکراتی را جهت امضای پیمان امنیتی با دولت کابل برگزار کرد. در حال حاضر رئیس جمهور افغانستان با وجود فشار کشورهای خارجی، امضای نهایی این پیمان را به بعد از انتخابات این کشور موکول نموده است. موضوع پیمان امنیتی کابل و واشنگتن باعث شده است تا کشورهای منطقه هرکدام از موضعی به این امر بپردازند. در این مطلب تلاش داریم ضمن بررسی موضع کشورهای همسایه افغانستان درباره ی توافق نامه ی امنیتی کابل واشنگتن، آینده ی این کشور را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم. با این حال، تمرکز اصلی این مطلب درباره ی سیاست های روسیه به عنوان هژمون منطقه ای خواهد بود. در هر حال پرسشی که در این مطلب به دنبال آن هستیم این است که روسیه چه سیاستی را در قبال آینده ی افغانستان و بحث پیمان امنیتی این کشور با آمریکا اتخاذ خواهد کرد. در پاسخ بدین پرسش این فرضیه را مطرح خواهیم کرد که مسکو با وجود مخالفت استراتژیک با حضور دائمی نیروهای غربی در افغانستان، در مقطع زمانی حاضر از وجود سربازان خارجی در افغانستان و در نتیجه تأمین امنیت حمایت می کند. تبلیغ ناامنی در افغانستان از سوی غرب برای برخی از افغان ها، تهدید و هرج ومرج پس از سال 2014 به واقعیتی انکارناپذیر تبدیل شده است. هرچند برخی از خانواده های افغانستان به طور متوسط ماهیانه بیش از 200 دلار درآمد ندارند، اما حاضرند چندین برابر این مبلغ را جهت خرید تسلیحات هزینه کنند. برخی معتقدند که مردم این کشور پس از چندین دهه جنگ دچار آسیب های روانی شده اند و استفاده از سلاح های جنگی باعث کنار آمدن آن ها با واقعیت می شود. این بخشی از گزارش شبکه ی انگلیسی رویترز درباره ی وضعیت افغانستان و بحث امنیتی در این کشور است. غربی ها می گویند آنچه که در حال حاضر ثبات را در افغانستان نگه داشته است وابسته به حضور سربازان آن ها بوده است و به محض خروج آن ها، افغانستان بار دیگر شاهد درگیری خواهد بود و چه بسا حتی بار دیگر شاهد روی کار آمدن طالبان باشیم.[1] واقعیت این است که غربی ها، پس از چندین سال حضور در این کشور، نتوانسته اند امنیت را در افغانستان برقرار کنند. غربی ها سعی دارند با ناامن نشان دادن افغانستان پس از 2014، توجیهی برای ماندن خود پیدا کنند. این در حالی است که گروهی از کارشناسان افغان بر این باورند که هرچند ممکن است درگیری های کوچکی پس از سال 2014 در این کشور رخ دهد، اما وقوع جنگ داخلی بعید است. در هر حال غربی ها با عناوین مختلفی از جمله امضای پیمان نظامی با افغانستان و آموزش نیروهای امنیتی افغان به دنبال حضور ثابت در این کشور هستند. آن ها، با تأکید بر این امر که ارتش افغانستان ضعیف است و توانایی برقراری امنیت را ندارد، خواستار حضور نیروهای خارجی برای تقویت و آموزش این نیروها هستند. این امر در شرایطی مطرح شد که آمریکا در سال های گذشته قدمی در جهت قدرتمند کردن ارتش افغانستان بر نداشت و تلاش کرد ارتشی ضعیف و وابسته ای را ایجاد کند. با این همه موضوع مهم، سیاست و موضع کشورهای منطقه ای درباره ی آینده ی افغانستان و بحث پیمان امنیتی این کشور با آمریکاست. سازمان اطلاعات پاکستان (ISI) با طالبان روابط نزدیک دارد و واشنگتن در شرایط جاری مخالف این روابط نیست و می خواهد از آن برای تنظیم اوضاع افغانستان استفاده نماید، اما بدون شک تقویت حضور آمریکا در افغانستان، در بلندمدت جواب گوی منافع اسلام آباد نخواهد بود. موضع کشورهای منطقه مسئله ی مهمی که در حال حاضر پیرامون اوضاع افغانستان از اهمیت خاصی برخوردار است، این است که افغانستان امروز در وضعیت پیچیده ای قرار دارد. از یک سو، به کمک خارجی وابسته است که کشورهای غرب قول آن را می دهند. از سوی دیگر، تحت فشار شدید کشورهای همسایه قرار دارد که مخالف استقرار دائمی نیروهای مسلح خارجی در منطقه هستند. بحث خروج نیروهای خارجی از افغانستان باعث شده است تا کشورهای منطقه هرکدام از موضعی این امر را مورد مخالفت قرار دهند. هرچند در نگاه نخست مهم ترین کشورهای همسایه ی افغانستان، ایران و پاکستان، ذکر می شوند؛ اما چین، هند و روسیه نیز در این رابطه خود را دارای منافعی می بینند. ایران و پاکستان به عنوان همسایه های نزدیک به افغانستان، از حضور ایالات متحده ی آمریکا و ناتو بعد از سال 2014 در افغانستان نگران اند. در مقابل روسیه، چین و هند، که امنیت و منافع اقتصادی اساس برنامه های استراتژیک شان در قبال افغانستان را تشکیل می دهد، به شکل فزاینده ای نسبت به خروج نیروهای غربی از این کشور ابراز نگرانی می کنند. ایران بارها اعلام کرده است که نظامیان بیگانه نباید در منطقه ی خاورمیانه حضور داشته باشند. تهران حین سفرهای کرزای برای امضای موافقت نامه ی دوجانبه ی امنیتی نیز به گونه ی عملی ابراز نارضایتی کرده و خواهان پایان دادن به حضور نیروهای خارجی در افغانستان شده است. کشور مهم دیگر همسایه ی افغانستان، پاکستان، است. اسلام آباد با وجود اینکه متحد واشنگتن به حساب می آید، از حملات پهپاد های آمریکایی، که به گفته ی مقامات پاکستان حق حاکمیت کشور را نقض کرده و غیرنظامیان را به جای طالبان می کشند، ناراضی است. پاکستان از زمان جنگ سابق افغانستان در این کشور نقش مهمی ایفا می کند و درعین حال افغانستان را به عنوان پشت جبهه ی خود در رویارویی مستقیم احتمالی با هند تلقی می کند. سازمان اطلاعات پاکستان (ISI) با طالبان روابط نزدیک دارد و واشنگتن در شرایط جاری مخالف این روابط نیست و می خواهد از آن برای تنظیم اوضاع افغانستان استفاده نماید، اما بدون شک تقویت حضور آمریکا در افغانستان، در بلندمدت، جواب گوی منافع اسلام آباد نخواهد بود. به طور کلی، درحالی که تندروان پاکستانی، که به طالبان به عنوان یک ابزار استراتژیک و نیروی غالب در آینده ی سیاسی افغانستان می نگرند، طرفدار خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان هستند، میانه روها که نسبت به تهدید گسترش افراط گرایی و طالبانیزم در افغانستان هراس دارند، از یک برآمد معتدل تری در افغانستان حمایت می کنند و با حضور اندک خارجی در همسایگی شان مخالفتی ندارند. نگرانی های روسیه با وجود تمام این مخالفت ها، به نظر می رسد، سرانجام، کابل پیمان امنیتی با واشنگتن را امضا خواهد کرد. موضوعی که از اهمیت بالایی برخوردار است اینکه روسیه به عنوان یکی از کشورهای مؤثر منطقه نشان داده است سیاست مشخصی در قبال این پیمان امنیتی ندارد و همواره در رابطه با افغانستان و آینده ی این کشور ابهام آلود برخورد کرده است. به عبارت دیگر، روس ها دقیقاً نشان نداده اند که در رابطه با امضای پیمان امنیتی کابل و واشنگتن چه موضعی دارند. اظهارنظرهای مختلف از سوی مقامات روسی درباره ی افغانستان پس از 2014 نشان از عدم سیاست مشخص مسکو در این رابطه است. هرچند روس ها پیش تر عنوان کرده بودند که ماندن نیروهای خارجی در افغانستان باید با مجوز سازمان ملل باشد، اما بیم این را هم دارند که این نیروها، بیشتر از تأمین امنیت، باعث تشدید موج ارسال مواد مخدر به کشورشان شوند. روس ها بارها آمریکا و غرب را به کم کاری در زمینه ی مبارزه با تولید مواد مخدر در افغانستان متهم کرده اند؛ این در حالی است که مقامات ایالات متحده بر این باورند که هرگونه تلاش برای محروم کردن افغان ها از فروش محصولات خود، آن ها را به سوی تروریسم سوق خواهد داد. سیاست متعارض روسیه از اینجا مشخص می شود که آن ها از یک سو آمریکا را متهم می کنند که در راستای گسترش مواد مخدر در افغانستان و صدور آن به کشورهای خارجی کار خاصی انجام نداده است و این خروج را به نفع خود می دانند، اما از طرف دیگر ترس دارند که رفتن غربی ها از افغانستان باندهای قاچاق مواد مخدر را افزایش دهد. علاوه بر موضوع مواد مخدر، بحث امنیت در افغانستان نیز برای روس ها بسیار بااهمیت است، چرا که کشورهای آسیای مرکزی که با روسیه مرز مشترک دارند، در جوار افغانستان قرار گرفته اند و هرگونه بی ثباتی می تواند منافع روسیه را تحت تأثیر قرار دهد. همین موضوع باعث شده است تا بعضاً برخی مقامات روس خروج نیروهای غربی از افغانستان را برای آینده ی منطقه خطرناک بدانند. بدون تردید، حساسیت روسیه درباره ی افغانستان و آینده ی این کشور از دیگر کشورهای منطقه بیشتر خواهد بود، چه اینکه روس ها از یک طرف دارای رقابت های استراتژیک با آمریکا هستند و از سوی دیگر خود دو دهه ی پیش در افغانستان دچار شکست شده اند. شکست نیروهای ارتش سرخ در افغانستان سرانجام به روی کار آمدن طالبان انجامید و روس ها با وجود رقابت با آمریکا، خواهان تکرار تاریخ در این رابطه نیستند. روسیه به عنوان حامی سیزده قطع نامه ی شورای امنیت سازمان ملل، که به ناتو اجازه داد علیه تروریسم مبارزه نماید و در زمینه ی تأمین ثبات در افغانستان نقش ایفا کند، احساس می کند آمریکا مکلف است در سلسله تلاش های مشترک جهانی به منظور مبارزه علیه تهدید های فرا ملی نقش رهبری ایفا کند و تجربه ی اتحاد جماهیر شوروی سابق مبنی بر ترک افغانستان را تکرار نکند. تجربه ا ی که در نتیجه ی آن حکومت افغانستان در زمینه ی تأمین صلح و ثبات در این کشور ناکام ماند و این کشور در دهه ی 1990 به پناهگاه تروریسم جهانی و مافیای مواد مخدر تبدیل شد.[2] هرچند روس ها پیش تر عنوان کرده بودند که ماندن نیروهای خارجی در افغانستان باید با مجوز سازمان ملل باشد، اما بیم این را هم دارند که این نیروها، بیشتر از تأمین امنیت، باعث تشدید موج ارسال مواد مخدر به کشورشان شوند. روس ها بارها آمریکا و غرب را به کم کاری در زمینه ی مبارزه با تولید مواد مخدر در افغانستان متهم کرده اند. هرچند روسیه، به عنوان هژمون منطقه ای، مایل نیست نیروهای آمریکایی را در افغانستان و نزدیکی کشورهای متحد خویش ببیند، اما بی ثباتی در حوزه ی استراتژیک خود را نیز نمی خواهد. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه ی روسیه، طی اظهارنظری عنوان داشته بود که روسیه نگران اوضاع افغانستان پس از خروج نیروهای بین المللی است، چرا که احتمال می دهد اوضاع منطقه ای رو به وخامت رود. وی در این رابطه می گوید: «نزد ما این تصور بروز کرده که آمریکایی ها و متحدان آن ها از ذوق بازگرداندن هرچه زودتر بخش اعظم نیروهای خود به طور غیرموجه روند انتقال مسئولیت به افغانی ها را تسریع کرده و به اوضاع مناطقی که این انتقال در آن ها در جریان است، توجه نکنند.» لاوروف گفته است که روسیه رشد قابلیت رزمی ارتش و پلیس افغانستان را که باید پس از سال 2014 از حکومت کنونی دفاع کنند، مشاهده نمی کند.[3] به طور خلاصه، موضع روسیه درباره ی توافق نامه ی امنیتی افغانستان با آمریکا این است که افغانستان کشوری مستقل است و حق دارد با هر کشوری، با توجه به منافع ملی اش، پیمان امضا کند؛ اما چنین پیمانی نباید منافع کشورهای دیگر از جمله کشورهای آسیای میانه و روسیه را تهدید کند. روس ها به ویژه وجود پایگاه های نظامی دائمی آمریکا در افغانستان را قابل قبول نمی دانند. مسکو در راستای استراتژی امنیت ملی خود هرگونه حضور نیروهای نظامی یا پایگاه های خارجی در حوزه ی خارج نزدیک، یعنی همسایگان روسیه و نیز کشورهایی مانند افغانستان را به عنوان تهدیدی علیه امنیت ملی خود تلقی می کند. سازمان پیمان امنیت جمعی بازوی اجرایی روسیه برنامه ی کار روسیه و سازمان امنیت جمعی طی سال 2014 در زمینه های مهمی چون مبارزه ی مشترک با خطرات و تهدیداتی از قبیل تروریسم، قاچاق مواد مخدر و غیره را در بر دارد. بدون شک، اوضاع افغانستان پس از سال 2014 نمی تواند باعث نگرانی روس ها نباشد. روسیه در مقایسه با کشورهای عضو ناتو به افغانستان خیلی نزدیک تر است. به همین دلیل حفظ گفت وگوی منظم برای مطلع شدن از مقاصد در دست بررسی در مورد راه انداختن مأموریت جدید ناتو و مأموریت جداگانه ی آمریکا در افغانستان پس از سال 2014 و درک مأموریت ها، اهداف و محدوده ی حضورهای آینده (که باید اساس حقوق بین المللی محکمی به شکل قطعنامه ی شورای امنیت سازمان ملل داشته باشد) برای این کشور اهمیت فراوانی دارد. بدیهی است که روسیه و متحدانش برای بدترین تحولات در افغانستان آماده می شوند. روسیه در چارچوب تلاش های خود برای تأمین امنیت آسیای مرکزی درصدد است به تجدید تسلیحات ارتش تاجیکستان 200 میلیون دلار اختصاص دهد که طرفین هم اکنون مشغول هماهنگی تسلیحات مورد نیاز طرف تاجیکی هستند. فعلاً کار تاجیکستان در زمینه ی حفاظت از مرز با افغانستان موفقیت آمیز نیست که رشد سیلاب مواد مخدر افغانی بر این واقعیت گواهی دارد. به گفته ی ایگور لیاکین فرولوف، سفیر فدراسیون روسیه در تاجیکستان، مسکو حتی احتمال استقرار مرزبانان خود در مرز تاجیکستان با افغانستان را بررسی می کند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، اعلام کرده است اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی در مورد کمک به تاجیکستان در تقویت مرز با افغانستان به توافق رسیدهاند. اعضای سازمان قصد دارند برنامه ی ویژه ی بین دولتی را برای این منظور راه اندازی کنند. رئیس جمهور روسیه حتی این را هم گفته که «ما تمام سناریوهای احتمالی امور را بررسی و اقدامات پیشگیرانهای اتخاذ میکنیم، به تاجیکستان در تقویت مرز دولتی با افغانستان کمک مضاعف واگذار میکنیم. در مورد طراحی برنامه ی ویژه بین دولتی برای کمک به سروسامان دادن به این بخش از مرز به توافق رسیدیم.»[4] روسیه با ارسال این کمک های گسترده ی نظامی برای شرکای خود در آسیای مرکزی، قبل از همه، مایل است از استقرار محکم ایالات متحده در منطقه جلوگیری به عمل آورد. به گفته ی کارشناسان، روسیه سعی می کند از این طریق ابتکار عمل منطقه ای را از آمریکا بگیرد و نیز در صدد است کشورهای منطقه را برای اوضاع افغانستان بعد از سال 2014 آماده کند. روسیه حتی اقلام سلاح هایی را که مایل است به عنوان کمک نظامی فنی به تاجیکستان و قرقیزستان ارسال کند، مشخص کرده است. به گفته ی والری گراسیموف، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح روسیه، بخش اساسی کمک ها به قرقیزستان ارسال خواهد شد و ارتش این کشور بالگردها، سامانه های راکت انداز، زره پوشها و سلاح های گرم را دریافت خواهد کرد. به گفته ی کارشناسان، روسیه با ارسال این کمک های گسترده ی نظامی برای شرکای خود در آسیای مرکزی، قبل از همه، مایل است از استقرار محکم ایالات متحده در منطقه جلوگیری به عمل آورد. به گفته ی کارشناسان، روسیه سعی می کند، از این طریق، ابتکار عمل منطقه ای را از آمریکا بگیرد و نیز در صدد است کشورهای منطقه را برای اوضاع افغانستان بعد از سال 2014 آماده کند. [5] با این حال، یکی از مشکلات منطقه این است که نیروهای سازمان فقط می توانند در قرقیزستان و تاجیکستان فعالیت کنند، درحالی که ممکن است شبه نظامیان از طریق ازبکستان (که پیش تر از سازمان خارج شد) و ترکمنستان (که خود را از همگرایی نظامی با کشورهای شوروی سابق کنار کشید) وارد منطقه شوند و این در حالی است که خطر اساسی از طرف گروه های قومی تاجیک و ازبک سرچشمه می گیرد. البته کارشناسان مسائل منطقه معتقدند که مواد مخدر و گروه های شبه نظامیان می توانند فقط از راه تاجیکستان و قرقیزستان وارد آسیای مرکزی شوند و لذا سازمان باید در فعالیت در همین دو کشور تمرکز نماید. نتیجه گیری آینده ی افغانستان بعد از عقب نشینی نیروهای ناتو و آمریکا از این کشور در مرکز توجه بسیاری از رسانه های گروهی روسیه قرار دارد که در این رابطه انتخابات قریب الوقوع رئیس جمهور افغانستان نیز اهمیت می یابد. از نظر برخی کارشناسان، پس از خروج نیروهای غربی از افغانستان، روسیه می تواند به گسترش پایگاه های نظامی خود در آسیای مرکزی بپردازد. روس ها همچنین می توانند مقادیر زیادی از تسلیحات خود را به کشورهای آسیای مرکزی بفروشند. مسکو وعده داده است که بیش از یک میلیارد دلار سلاح به ارتش قرقیزستان و تاجیکستان اختصاص خواهد داد. علاوه بر این، روس ها تصمیم گرفته اند تا مقادیر زیادی از تجهیزات دست دوم خود را به این دو جمهوری آسیای مرکزی اختصاص دهند. البته روس ها هوشیارانه این امر را مشروط به متوقف شدن کمک های نظامی آمریکا به بیشکک و دوشنبه نموده اند. با این حال، کرملین از گسترش بنیادگرایی اسلامی بیم دارد و سعی می کند به هر نحو که شده از رخنه ی آن به روسیه جلوگیری کند. مشکل اصلی رهبری روسیه گسترش اسلام رادیکال در مناطق سکونت مسلمانان و به طور اخص قفقاز می باشد؛ زیرا خطر تروریستی و خطر واقعی برای ثبات سیاسی روسیه از آنجا برمی خیزد. از نگاه مقامات روسی، شاید بهتر باشد که طیف هر چه وسیع تر کشورها در برقراری ثبات در افغانستان سهمی داشته باشند که در این میان ایران، هند، پاکستان، چین، کشورهای آسیای مرکزی و سازمانهایی چون سازمان همکاری شانگهای و پیمان امنیت جمعی ذکر شدند. به عبارت دیگر، مسئله ی افغانستان باید در سطح منطقه ای بدون مداخله ی خارجی حل شود. در این صورت، رقابت ژئوپلتیکی بین قدرت های بزرگ در این قسمت جهان بالاخره از بین خواهد رفت. به طور کلی، هرچند روس ها از دیدگاه استراتژیک مخالف حضور درازمدت آمریکایی ها در افغانستان هستند، در بُعد تاکتیکی در زمینه ی استقرار یک دولت باثبات در کابل با آمریکایی ها هیچ اختلافی ندارند و حتی آن را به سود خود می دانند. در نتیجه، مقامات مسکو در حال حاضر مخالفت چندانی با امضای پیمان امنیتی بین کابل و افغانستان نخواهند داشت. درعین حال، باید یادآور شد که حضور بلندمدت آمریکا و غرب در افغانستان به هیچ وجه با منافع روسیه سازگاری ندارد و واکنش این کشور را بر می انگیزد. پی نوشت ها: [1]http://www.reuters.com/article/2012/12/18/us-afghanistan-guns-idUSBRE8BH00Y20121218 [2]http://www.etilaatroz.com/ [3]http://www.rbc.ru/rbcnews/2013/06/18/20130618153256.shtml حسین زارعی منبع: برهان
92/12/10 - 05:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 146]
-
گوناگون
پربازدیدترینها