واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آمریکا تا 2024 در افغانستان میماند تاکنون اینگونه تصور میشد که ایالات متحده همه نیروهای نظامیاش را تا پایان سال جدید از افغانستان خارج خواهد کرد، اما اوباما بر خلاف افکار عمومی آمریکا قصد دارد چند هزار نیروی ویژه، مستشاران نظامی، کارمندان سیا، پیمانکاران و پایگاههای شنود و جاسوسی را تا ده سال دیگر و تا پایان 2024 در افغانستان نگهدارد.
شبکه سی .ان. ان، سی ام دسامبر در گزارشی اعلام کرد که 75 درصد مردم آمریکا مخالف باقی ماندن هرگونه نیروی نظامی کشورشان بعد از سال 2014 در افغانستان و حتی مایل به خروج این نیروها تا قبل از پایان این سال هستند. سال هاست که آمریکایی ها مخالف جنگ افغانستان بوده و از چند سال قبل حتی بسیاری به این باور رسیده اند که حمله به افغانستان در سال 2001 نیز اقدام غلطی بوده است. شکی وجود ندارد که مردم آمریکا از این جنگ خسته شده اند، اما هیچ گزینه ملموسی برای ممانعت از ادامه حضور نظامی در افغانستان ندارند. از سوی دیگر دوره راه اندازی جنبش های مردمی ضدجنگ که زمانی از سوی گروه های بزرگی از دموکرات ها حمایت می شد با روی کار آمدن اوباما که از دموکرات هاست، رو به اضمحلال رفته است. دموکرات ها احتمالا از نتایج نظر سنجی ها خبر دارند، اما بندرت در اعتراضات علیه ماجراجویی اوباما در افغانستان یا حملات هواپیماهای بدون سرنشین به پاکستان، یمن، سومالی و مناطق دیگر شرکت می کنند. اوباما در حال عملی کردن وعده اش مبنی بر خروج تمامی نیروهای زمینی طبق برنامه زمان بندی شده تا پایان سال 2014 است، اما یگان های ویژه و دیگر نیروها از نظر فنی نیروی زمینی محسوب نمی شوند. تصمیم وی بر ادامه حضور نظامی در افغانستان در ابعادی کوچک تر به اهداف سیاسی بزرگ ترش در استراتژی چرخش به سمت آسیا ربط دارد. کاخ سفید مدت هاست که مشغول چانه زنی با دولت کابل برای حفظ نیروهای نظامی در افغانستان تا ده سال دیگر است و این در حالی است آمریکا باید هزینه سنگین آموزش، تجهیز و نگهداری ارتش و پلیس افغانستان و کمک مالی به دولت این کشور تا سال 2024 را بپردازد. به نظر می رسید که دو طرف بر سر این موضوع در موافقت نامه اخیر به توافق رسیده باشند، اما حامد کرزای اعلام کرده است که امکان امضای این قرارداد تا انتخاب رئیس جمهور بعدی (آوریل) وجود ندارد و به همین جهت کاخ سفید نگران تاخیر به وجود آمده است. این که چه کسی برنده انتخابات بهار افغانستان خواهد بود چندان مشخص نیست، اما شکی وجود ندارد که دولت اوباما از آن که کرزای بعد از دو دوره ریاست جمهوری امکان انتخاب مجدد را ندارد بسیار خشنود است. به هر حال کاخ سفید برای امضای این قرارداد یک سال دیگر وقت دارد و به نظر می رسد که از انجام سریع آن قبل یا پس از کنار رفتن کرزای و بخصوص با قدرت گیری حزب اتحاد شمال و احزاب سیاسی دوست آمریکا نظیر جماعت اسلامی که تحت تسلط تاجیک هاست، مطمئن است. افغانستان به دو دلیل برای آمریکا از اهمیت ویژه ای برخوردار است: دلیل اول کاهش نیروی نظامی زمینی و در عین حال حفظ نیروهای نخبه و امکانات جاسوسی در افغانستان برای تامین منافع ایالات متحده و حفظ حوزه نفوذ در صورت ادامه جنگ در این کشور است. منافع آمریکا احتمالا در صورتی که مناقشه نظامی میان گروه های مختلف افغان که از اوایل سال های دهه 90 برای کسب قدرت و تسلط بر کابل در حال کشمکش اند ادامه پیدا کند، بویژه طالبان که قدرت را از 1996 تا 2001 و تا قبل از حمله آمریکا به این کشور در اختیار داشته به خطر خواهد افتاد. دلیل مهم دیگر این است که افغانستان موهبتی ژئوپلتیک و بسیار مهم برای ایالات متحده و بخصوص تنها پایگاه نظامی پنتاگون در آسیای مرکزی است که مشرف به ایران در غرب، پاکستان در شرق، چین در شمال شرقی، جمهوری های شوروی سابق در شمال غربی و نیز روسیه در شمال این کشور است. مجله فارین پالیسی در سی ام دسامبر در مقاله ای نوشت که بیشتر کشورهای آسیای مرکزی دارای رهبرانی پیر و فرتوت و بدون سازوکار مطمئنی برای جانشینی هستند و این امر عاملی بالقوه برای بی نظمی های آینده است. تمامی این کشورها دارای جمعیت جوان بیزار از حکومت و زیرساخت های بسیار ضعیفی است که از دیرباز باعث شده این گوشه از جهان نقش سرباز پیاده در شطرنج قدرت ها را داشته باشد. از این منظر ادامه حضور آمریکا در افغانستان با سیاست واشنگتن موسوم به جاده ابریشم جدید که اولین بار از سوی هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا در دو سال قبل عنوان شد همخوانی دارد. هدف آمریکا به مرور زمان افزایش قدرت سیاسی، تجاری و اقتصادی اش در منطقه استراتژیک مرکز و جنوب آسیا برای گسترش هژمونی جهانی ایالات متحده و ممانعت از تبدیل چین به قدرتی سلطه جوست. همان گونه که رابرت بلیک، دستیار وزیر امور خارجه آمریکا در مقاله ای در بیست و سوم مارس نوشت منطقه بسیار پرتحرکی که شامل ترکیه، کشورهای ساحل دریای خزر، آسیای مرکزی، افغانستان و اقتصاد های بزرگ جنوب آسیا می شود در صورت همکاری و همگرایی می تواند رفاه، ثبات و آینده درخشانی را همراه داشته باشد. اما به رغم تمامی فرصت ها و امکان پیشرفت باید به چالش های اساسی این منطقه نیز توجه کرد. باوجود منافع واقعی ثبات در افغانستان، این منطقه از نظر امنیتی آشفته و پریشان است و ضرورت گسترش همکاری با افغانستان و دیگر کشورهای منطقه برای تقویت امنیت مرز و مبارزه با تهدیدهای فراملی را می طلبد. از سوی دیگر چین و روسیه در پی گسترش حوزه تجارت و نفوذ در آسیای مرکزی به عنوان حیات خلوتشان هستند و این امر تا حدودی واشنگتن را با چالش های امنیتی تازه ای مواجه می کند که تهدید آمیز بوده و باید به آنها توجه شود. منبع: فارین پالیسی
مترجم: ایرج جودت
پنج شنبه 08 اسفند 1392 9:33
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 125]