محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854661053
وقتی ترجمه‌های قاضی مجوز نمی‌گیرند، کدام بزرگداشت؟!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۵ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۲:۵۰
مؤلف کتاب «رسالت مترجم» (گفت‌وگوی مبسوط با محمد قاضی درباره اصول و روش ترجمه) می‌گوید: نه ترجمه‌های قاضی مجوز می‌گیرد، نه گفت‌وگو با او؛ آن وقت کدام بزرگداشت؟! عرفان قانعی‌فرد در یادداشت ارسالی‌اش به بخش ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نوشته است: قرار است همایشی درباره وضعیت ترجمه در کردستان همراه با بزرگداشت محمد قاضی در سنندج برگزار شود. اما به‌راستی کدام بزرگداشت؟ وقتی به اکثر آثار شادروان قاضی مجوز انتشار نمی‌دهند و وقتی به چاپ چهارم کتاب گفت‌وگوی بنده با او که درباره اصول و روش ترجمه است اجازه چاپ نمی‌دهند، برگزاری بزرگداشت به نوعی شوخی می‌ماند. 24 دی 1392 رسید و 16 سال از آن سپیده‌دم دلگیر و مه‌آلود و عبوس گذشت که «قاضی رفت»! آن ایام سه، چهار سالی بود که از مراودت و معاشرت با محمد قاضی می‌گذشت. از روز اول و راه دور که تشنه‌کام به خانه‌اش در قلهک تهران رسیدم، نگاهش با جان من آشنا بود و سخنانش را «شنفتم و پنداشتم که اوست» پیر مرادی که سر به خاک راهش بسپارم. پیر صاحب‌دل نکته‌ها داشت. غواص دریای عشق و وفا بود و طالب چشمه خورشید، «چشمه تابناک جان‌افروز». شادمانه می‌سرود و با «چه شیرین نگاه شورانگیز» به زیستن می‌نگریست، با نگاهی گرم و ستایشگر به «جنبش نسیم، بانگ خروس، آواز باد و باران». بذله گفتنش هم حکایتی بود. شاید نقش یک فریاد، گرچه زبان تکلم نداشت، اما «گلویش خاموش نبود»، فضای سینه‌اش پر ز صدا بود، سینه‌ای ریش. زبانش خاموش مانده بود از دیرگاه، اما قلمش روان. با دستگاه حرف می‌زد، صدایی آشفته و مصنوعی و موهوم، اما نغمه آزادی و گلبانگ شادی. به دور از سالوسی و پریشان‌گویی مرسوم و تظاهر پرفریب مردمانی مسافر روزگاران، او گوهر پاک انسانیت و آدمیت را تقدیس می‌کرد و حق آزادی‌اش را. در سکوت قلمی می‌راند و ترجمه‌اش را می‌کرد و می‌خواست تلاشش را پیکار بنامد و بگوید «آبستن فتح ماست این پیکار»؛ پیکاری که ثمرش را دوست و دشمن در جامعه می‌خواند. «درد ملت»، «در زیر یوغ»، «سگ کینه‌توز»، «آزادی یا مرگ»، «غروب فرشتگان» و... آثاری که بسان چراغی تابان بود که از قلمش و اندیشه‌اش سرچشمه گرفته بود و ترجمه‌هایی پرمفهوم و ماندگار «که حاصل ز عمر بی‌دوام گرفت» و نقش نگین او همین هفتاد و چند اثر ماندگار بود که عمر گرانمایه‌اش به آن «تلاش طاقت رنج‌آزمای خویش» صرف کرد. محمد قاضی ز بدعهدی زمانه شکیب و صبوری پیشه کرد و در گوشه خلوت انس خموش می‌نوشت و حتا زمان عشرت می‌گفت «هدف من از ترجمه، دفاع از حقیقت و انسانیت و مبارزه با کهنه‌پرستی، خشک‌اندیشی، خرافه‌گرایی و موهومات است». توصیه‌ای نداشت جز جست‌وجوی معرفت و اندیشه و روشنگری را پیمودن؛ نان آغشته به عشق در سبوی لبریز آزادی. آخرین دیدار، شب یلدای 1376 بود، اما نمی‌دانستم وداع غم‌انگیز و جان‌گداز است. از گوشه پنجره دست تکان دادنش، آخرین صحنه است در ذهنم. ای کاش به آرزوی جشن صدسالگی و انتشار صدمین اثرش می‌رسید و در گوشش می‌گفتم «ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم» و در این موسم عسرت و روزگار گذرا که «باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز» یادش گرامی. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها