واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۲:۴۰
معاون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان گفت: نقطهی آغاز مهارت عفت در کلام فرزندان به عنوان یکی از آموزههای دینی خانواده و مخصوصاً والدین است چون آنها در تقلید از رفتار و گفتار اطرافیان مانند آینه عمل میکنند. «صادق اکبری» در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام، اظهار کرد: توان گفتار در انسان از مهمترین ویژگیهای خدادادی اوست و به کارگیری کلمات و عبارات مناسب توسط افراد از شاخصهای نسبی وضعیت اجتماعی آنهاست، نیکو سخن گفتن و رعایت عفت کلام در تعامل اجتماعی از آموزههای دینی ما است و خداوند در سوره "بلد" به روشنی بر آن تاکید دارد. وی با بیان اینکه اسلام بی ادبی در کلام را حتی با کفار و مشرکان بر حذر میدارد ادامه داد: اهمیت فوقالعاده کلام گفتاری مناسب در ارتباطات اجتماعی و اثرگذاری متقابل آن در برخورد افراد میطلبد مهارت عفت در کلام درونی و باورمند شود و نقطهی آغاز خانواده است. زیرا قوت و ضعف این مهارت اجتماعی در کودکان ناشی از فرآیند مسوولیت والد بودن است. این پژوهشگر اجتماعی ادامه داد: رفتار کلامی کودکان به عنوان فرزند متاثر از عفت کلامی اعضای خانواده خویش از جمله خواهر، برادر و در راس آنها پدر و مادر است. توانایی شگفتآور کودکان در تقلید رفتار و گفتار اطرافیان و به ذهن سپاری آن برای برونریزی رفتارهای آموخته شده است. زیرا فرزندان مانند آینه رفتار اطرافیان به خصوص والدین را فرا میگیرند و در اولین فرصت آنها را منعکس میکند. هر چند آموختههای ناروا از همسالان در میان اقوام، همسایگان و هم محلهایها از متغیرهای دخیل ناخواسته است اما مهرورزی خاص کودکان به والدین به عنوان الگوهای توانمند و بی بدیل زندگی آنان میتواند اثرگذاری منفی این متغیرهای ناگزیر را کاهش دهد. معاون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان ایلام تصریح کرد: پیشبینی این واقعیت که برون ریزی گفتار ناشایست کودکان روزی در تعاملات اجتماعی رخ خواهد داد و این اتفاق ناخوشایند، مطلوب هیچ پدر و مادری نیست میطلبد که والدین در سیر رشد کلامی دوراندیش باشند و موازین اخلاقی در گفتار را در خانواده را درونی سازند زیرا در تربیت فرزند، جهت موقعیت الگویی والدین میبایست از خود شروع نمایند و گفتار فرزند خویش را، راهبری کنند و از اثرات گفتاری ناصواب دیگران بر آنان جلوگیری کنند. اکبری با بیان اینکه ادب در گفتار و رفتار زینت فرزندان و نمای وضعیت فرهنگی خانواده است ادامه داد: از آنجا که کودک روش و مشی گفتاری و رفتاری خود را از خانواده دریافت میکند، اتفاق عموم در خانوادههای ایرانی تساهل، عدم حساسیت در بیان تحسین واژههای آموخته شده توسط کودک در آغاز زبان گشایی حتی در به کارگیری الفاظ نارواست که گاه خنده و مزاح و تشویق والدین و اطرافیان نزدیک آنها را در پی دارد و این شروع نامیمونی برای ذخیرهسازی واژگان ناساز با روح فرهنگی جامعه دینی توسط کودک است. این پژوهشگر ادامه داد: نباید از این واقعیت روان شناختی غافل شد که کودکان درک درستی از بار معنایی واژگان و تناسب کاربرد آنان با موقعیتهای مختلف و متنوع اجتماعی ندارند و ممکن است بی محابا در موقعیتهای نامناسب به برون ریزی واژگان مبادرت کنند که در نهایت ممکن است به انحطاط گفتاری آنان منجر شود که ترمیم این رویهی گفتاری چندان آسان نخواهد بود. بنابراین والدین از آغاز زبانآموزی کودکان باید بر عملکرد گفتاری فرزندان خود نظارت کنند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 122]