محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803347549
پاسارگاد، تمدن، تاریخ، فرهنگ
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۸
پاسارگاد، از نام‌های آشناست، نامی که کوروش را به یاد شنونده می‌آ‌ورد، ایران را، تاریخ و تمدن کشوری را که ریشه در 5000 سال پیش دارد، ریشه‌ای عمیق و تأثیرگذار. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه‌ی فارس، پاسارگاد، اگرچه امروز نام شهرستانی در فارس است اما مردمان از دیرباز آن را به‌واسطه‌ی محوطه‌ی تاریخی آرامگاه کوروش و کاخ‌ها و سنگ نبشته‌ها و نقش‌هایی که بر دل کوه نشسته است و سال‌های سال، چشم هر بیننده‌ای را به‌خود خیره کرده است می‌شناسند. مجموعه میراث جهانی پاسارگاد دشت پاسارگاد در قسمت شمالی استان فارس و میان رشته کوه‌های زاگرس در فاصله 130 کیلومتری شمال شیراز واقع است. میانگین ارتفاع دشت از سطح دریا 1850 متر است که وسعتی حدود 190 کیلومتر مربع را در بر می‌گیرد و اقلیم آن کوهستانی با تابستان‌های معتدل و زمستان‌های نسبتاً سرد است. قدمت منطقه‌ی پاسارگاد براساس پژوهش‌های باستان‌شناسی به دوره‌ی میانی پارینه سنگی می‌رسد. اما شاخص‌ترین دوره‌ی فرهنگی دشت پاسارگاد، دوره‌ی هخامنشی است. بر اساس مدارک و شواهد موجود نام پاسارگاد برای نخستین بار در دوره‌ی هخامنشی مطرح می‌شود که به‌لحاظ مکانی به دشتی اطلاق می‌شود که کوروش بزرگ به‌عنوان مرکز فرماندهی خود برگزید و در آن نسبت به ساخت بناها و کاخ‌هایی اقدام کرد. مجموعه‌ی میراث جهانی پاسارگاد شامل آرامگاه کوروش بزرگ، کاخ‌های دروازه، بارعام، اختصاصی و بنای برج سنگی(آتشکده)، دژ(تل تخت)، باغ شاهی، پل و محوطه‌ی مقدس است. در دوره‌ی اسلامی به علت عظمت سنگ‌های به‌کار رفته در مجموعه‌های این مکان، بناهایش را به سلیمان نبی نسبت داده‌اند و خود پاسارگاد هم بنام «مشهد ام‌النبی» یا «مشهد مادر سلیمان» معروف شد. این مجموعه ارزشمند در 16 تیرماه 1383 به‌عنوان پنجمین اثر ایران در فهرست آثار جهانی (یونسکو) به ثبت رسید. آرامگاه کوروش بزرگ این بنا آرامگاه نخستین منادی آزادی و حقوق بشر، کوروش بزرگ است که همانند گوهری در میان دشت پاسارگاد خودنمایی می‌کند. آرامگاه در گذشته میان باغ‌های سلطنتی قرار داشته که از هر سوی دشت نمایان بوده است. این بنا در عین سادگی بسیار زیبا و چشمگیر بوده و در زمان حیات کوروش بزرگ به‌دستور وی ساخته شده است. بنای آرامگاه با تکنیک و مهندسی دقیق اجرا شده به‌گونه‌ای که پس از گذشت 25 قرن هنوز استوار و پابرجاست. مساحت آرامگاه 156 مترمربع و ارتفاع آن نزدیک 11 متر است. سنگ‌هایی که در ساخت بنا به‌کار رفته از نوع سنگ سفید مرمرنما است که از کوه سیوند در فاصله 30 کیلومتری جنوب‌غرب پاسارگاد استخراج شده و به این مکان انتقال یافته است. مهندسان و سنگ‌تراشان هخامنشی با دقت و شیوه‌ای خاص سنگ‌ها را روی هم قرار داده، به‌گونه‌ای که از هیچ نوع ملاتی در ساخت آرامگاه استفاده نشده و تنها از بسته‌های فلزی(آهن و سرب) برای وصل کردن بلوک‌های سنگی به یکدیگر استفاده شده است. آرامگاه در هفت طبقه اجرا شده که برگرفته از عدد مقدس هفت در میان ایرانیان است. ساختار کلی آرامگاه از دو قسمت تشکیل شده، قسمت نخست به‌صورت سکویی شش پله‌ای پایه و اساس بناست که ریشه در بناهای آئینی همانند معبد ایلامی چغازنبیل دارد. قسمت دوم که به‌صورت اتاقکی با سقف شیبدار روی قسمت نخست اجرا شده، یادآور سنت‌های معماری مهاجران آریایی است. ابعاد اتاقک آرامگاه 3.17 متر در2.11 متر به ارتفاع 2.10 است. زیر سقف شیبدار آرامگاه دو حفره بزرگ وجود دارد که برای سبک کردن وزن سنگ‌ها و کم کردن بار وارده به اتاقک ایجاد شده است. آرامگاه کوروش در همه‌ی دوره‌ها مقدس و محترم بوده به‌نحوی که پادشاهان هخامنشی مراسم تاجگذاری خود را در این مکان برگزار می‌کردند. این تقدس پس از دوره‌ی هخامنشی و با از یاد بردن نام و جایگاه پاسارگاد کم رنگ شد تا اینکه در دوره‌ی اسلامی به‌گونه‌ای دیگر احترام و تقدس خود را باز یافت. در دوره‌ی اسلامی به دلیل اینکه اسناد و مدارکی از هویت اصلی آرامگاه وجود نداشت این بنا را به آرامگاه مادر سلیمان نسبت دادند. مردم بر اساس اعتقادات خود ساختن بناهای بزرگ سنگی همانند آرامگاه کوروش را خارج از قوه‌ی بشری می‌دانسته و ساخت آنها را به حضرت سلیمان که دیوان را برای کارهای دشوار در خدمت داشته است، نسبت می‌داده‌اند. به همین جهت آرامگاه کوروش را هم از بناهای آن حضرت می‌شمردند و آنرا به مادر او نسبت داده و «مشهد مادر سلیمان» می‌خواندند. در دوران اتابکان فارس که پاسارگاد و تخت‌جمشید اهمیتی دوباره یافت و حتی پارس و ایران هم «ملک سلیمان» خوانده شد، با استفاده از ستون‌ها و سنگ‌های کاخ‌ها، مسجد جامعی پیرامون آرامگاه ساخته و محرابی نیز بر دیواره‌ی جنوبی اتاق آرامگاه حجاری و در سال 1350 خورشیدی، پس از مطالعه و بررسی، سنگ‌ها بجای اصلی خود منتقل شدند. از سال 1820 میلادی با کشف و خوانده شدن خطوط میخی و مطالعه اسناد و مدارک، هویت اصلی بنا بعنوان آرامگاه کوروش مشخص شد. کاخ اختصاصی یکی دیگر از بناهای شکوهمند مجموعه‌ی پاسارگاد کاخ اختصاصی است که در 1300 متری شمال شرق آرامگاه کوروش واقع است. وسعت این کاخ 3192 مترمربع است که از یک تالار مرکزی و دو ایوان شرقی و غربی تشکیل شده و در گوشه‌های شمالی و جنوبی ایوان غربی کاخ دو اتاق وجود داشته که آثار کمی از آنها باقی‌مانده است. با توجه به پلان و ساختار معماری بنا، کاربری این کاخ بعنوان اقامتگاه و منزل مسکونی کوروش بزرگ بوده است. این کاخ، دو درگاه اصلی دارد که در ایوان‌های شرقی و غربی باز می‌شده هم‌چنین دو درگاه فرعی که در قسمت جنوب و شمال تالار تعبیه شده است. نقوش برجسته‌ی درگاه‌ها تصویری از شاه را به همراه چتر دار یا مستخدم نشان می‌دهد که پیکر شاه بزرگتر نشان داده شده، لباس شاه از نوع ردای بلند چیندار هخامنشی است که دارای دکمه های طلایی بوده است. در گذشته‌های دور این دکمه‌ها از جای خود بیرون آورده شده‌اند. نزدیک درگاه شرقی و بر دیواره‌ی ایوان رو به پردیس سکویی سنگی وجود دارد که احتمالاً جایگاه شاه در هنگام تماشا و استفاده از باغ روبروی ایوان بوده است. سنگ‌های به‌کار رفته در ساخت این کاخ از سه گونه سنگ سفید مرمرنما، سنگ آهکی سیاه و سنگ ماسه‌ای کبود رنگ و عناصر معماری و تزئینی بنا ساده اما چشمگیر و آرام است. از ترکیب سنگ‌های سفید و سیاه در قسمت پایه ستون‌ها و کف ایوان‌ها یک نوآوری و سبک ویژه‌ی معماری به وجود آمده است. شالی ستون‌ها، تزئینات قاشقی دارد که به‌صورت افقی روی آنها اجرا شده است. قسمت‌هایی از سنگ‌فرش کف کاخ در همان دوره‌ی هخامنشی مرمت شده که به‌صورت وصله‌هایی در اندازه‌های گوناگون به چشم می‌خورد. گوشه‌ی جنوبی کاخ جرزی سنگی وجود دارد که دیوارهای آجری و خشتی بنا درون حفره‌ی آن چفت و موجب استحکام بیشتر بنا می‌شده است. بر بلندای جرز و قسمت رو به شمال آن سنگ نبشته‌ای به خط میخی و با سه زبان فارسی باستان، عیلامی و بابلی وجود دارد که در اینجا شاه خود را معرفی می‌کند: «آدم کوروش خشایثی یه هخامنشی یه»(من کوروش شاه هخامنشی‌ام) کاخ بارعام کاخ بارعام یا کاخ پذیرایی کوروش. وسعت این کاخ 2472 مترمربع است که در محور شمال‌غربی و جنوب‌شرقی ساخته شده است. این کاخ شامل یک تالار گسترده‌ی مرکزی با هشت ستون و وسعت آن 705 مترمربع است. چهار ایوان در چهار سمت کاخ با ستون‌هایی کوچک‌تر و دو اتاق، دیگر قسمت‌های اصلی بنا را تشکیل می‌دهد. ارتفاع تالار کاخ به‌گونه‌ای بوده که چند متر از سقف ایوان‌های اطراف بالاتر بوده است. از هشت ستون این تالار تنها یک ستون آن پابرجاست که ارتفاع کنونی این ستون به 13.10 متر می‌رسد. زیر ستون‌ها و سر ستون‌های تالار مرکزی از سنگ سیاه و قلمه ستون‌ها از سنگ سفید ساخته شده است. دیگر ستون‌های تالار، در زمان اتابکان برای ساختن مسجدی در اطراف آرامگاه کوروش به آنجا منتقل شده بود که هم‌اکنون بجای اصلی بازگردانده شده است. تالار مرکزی از چهار درگاه به چهار ایوان کاخ ارتباط دارد. درگاه‌ها و ستون‌های ایوان‌ها از سنگ سیاه بوده است. درگاه شمال‌غربی، با نقش پای انسان و عقاب به ایوان 16 ستونی شمال‌غربی ارتباط دارد و درگاه شمال‌شرقی نیز به بزرگترین ایوان کاخ، که 48 ستون داشته ارتباط دارد. درگاه جنوب‌شرقی با نقش ترکیبی انسان، ماهی و گاو به یک ایوان 16 ستونی راه دارد. درگاه جنوب‌غربی با نقش پای انسان و حیوان به ایوانی 28 ستونی راه دارد. ظاهراً این نقوش درگاه‌ها از سنن آشوری و دیگر ملل الهام گرفته، اما ایرانیان به آنها معانی متناسب با روحیات و باورهای خود داده‌اند. در دو سوی این ایوان، دو اتاق وسیع قرار داشته است. در این کاخ قسمت‌هایی از سه جرز سنگی باقی مانده که بر بلندای جرز جنوبی یکی از کهن‌ترین سنگ نبشته‌های میخی بر آن حک شده است. کاخ بارعام کوروش مکانی است که در آن شاه از مهمانان و مقامات ملل مختلف که زیر چتر امپراتوری هخامنشی قرار داشتند پذیرایی می‌کرده و در مورد مسائل مختلف با یکدیگر بحث و گفتوگو می‌کرده‌اند. تالار بارعام نخستین مقر سازمان ملل است که در بیست و پنج قرن پیش اندیشه‌های والای انسانی، حقوق بشر و آزادی و برابری انسان‌ها در آن مطرح شد و به همه‌ی جهان آن روز گسترش یافت. کاخ دروازه کاخ دروازه با وسعت 726 مترمربع در شرق مجموعه پاسارگاد واقع است. این بنا، تالاری به وسعت 686 مترمربع دارد که سقف آن را هشت ستون سنگی با ارتفاع تقریبی 16 متر نگاه می‌داشته‌اند. زیر ستون‌ها با ابعاد 2*2 متر و به شکل مکعب دو پله‌ای از سنگ سیاه ساخته شده‌اند که اکنون در پوششی از کاه‌گل حفاظت می‌شوند. وجود این زیر ستون‌های بزرگ نشان‌دهنده‌ی عظمت ستون‌های کاخ است که متأسفانه هیچ اثری از آنها بدست نیامده است. این تالار، دارای دو درگاه اصلی در سمت شمال‌غربی و جنوب‌شرقی و دو درگاه فرعی در سمت شمال‌شرقی و جنوب‌غربی بوده است. پیرامون کاخ، دیواری بلندی از کاه‌گل وجود داشته و دو اتاق نیز در نزدیکی درگاه‌های شمال‌شرقی و جنوب‌غربی برای نگهبانان پیش‌بینی شده است. ارتفاع درگاه‌ها 9 متر بوده و هم‌اکنون تنها یکی از جرزهای درگاه شمالی برجا مانده است. بر این جرز، نقش انسانی را با چهار بال در حال نیایش حجاری کرده‌اند. این نقش تنها سنگ‌نگاره‌ی تقریباً سالم موجود در بناهای پاسارگاد است. این کاخ دروازه‌ی ورودی به مجموعه‌ی پاسارگاد بوده که همانندی زیادی با کاخ دروازه ملت‌ها در تخت جمشید دارد. آب‌نماهای باغ شاهی باغ شاهی پاسارگاد جلوه‌گاه یکی از قدیمی‌ترین باغ‌های ایرانی است. این باغ که با نام پردیس کوروش معروف است بعنوان الگوی اولیه باغ‌سازی ایرانی است. باغ پر از درختان گوناگون، گل‌های رنگارنگ و پرندگان بوده که کوروش آن را با سلیقه و نظر خود بصورت پردیسی بی‌همتا درآورده بود. این باغ با سیستم گردش آب در جوی‌های سنگی که به آب‌نما معروف است آبیاری می‌شده و آب‌نماها جدای از آبیاری پردیس، جنبه‌ی تزئینی و زیبایی‌بخشی باغ را نیز بخوبی انجام می‌داده است. دو سوی باغ دو کوشک طراحی و اجرا شده که از آنها جهت استراحت و تماشای فضای دل‌انگیز باغ استفاده می‌شده و همه‌ی کاخ‌ها درون پردیس قرار داشته و هر کاخ، فضایی سرسبز و آرام بخش پیرامون خود دارد و باغ شاهی آب مورد نیاز خود را از طریق انشعاب‌هایی که از رودخانه‌ی پلوار جدا می‌شده تأمین می‌کرده است. برج سنگی یکی از بناهای بسیار زیبای مجموعه‌ی پاسارگاد برج سنگی است که ساخت آن مربوط به آغاز دوره‌ی هخامنشیان است. بنایی چهار گوش برج مانند که هم‌اکنون تنها یک دیواره از آن باقی‌مانده است. ارتفاع برج نزدیک به 14 متر و قاعده آن 7.32 * 7.27 متر است که بر سکویی سه پله‌ای قرار گرفته و ورودی بنا به سوی شمال‌غربی تعبیه شده و نزدیک به 7.50 متر از سطح زمین ارتفاع دارد و با یک پلکان 29 پله‌ای به اتاق بالای برج دسترسی داشته است. این بنا از نگاه معماری و هنری یکی از شاه‌کارهای مهندسان و هنرمندان هخامنشی محسوب می‌شود و بلوک‌های سنگی به‌گونه‌ای روی هم قرار گرفته که در برخی رج‌ها به سختی می‌توان دو بلوک را از هم تشخیص داد. سنگ‌های به‌کار رفته در ساخت بنا از گونه سنگ‌های سفید مرمرنماست که از معدن کوه سیوند آورده شده و مقداری هم سنگ سیاه آهکی در پنجره‌های کور استفاده شده است. نمای دیواره، تعداد زیادی تو رفتگی مستطیل شکل دارد که احتمالاً برای زیباسازی یا در ارتباط با کارکرد بنا بوده و 10 عدد گودی پنجره مانند که(پنجره کور نامیده می‌شده) در دیوارهای آن در آورده‌اند و این پنجره‌ها را با سنگ‌های سیاه قاب گرفته‌اند. در مورد کاربری بنا نظرهای گوناگونی مطرح است. گروهی آن را مقبره کمبوجیه پسر و جانشین کوروش می‌دانند و بعضی هم آن را آتشکده یا نیایشگاه به‌شمار می‌آورند و برخی نیز آن را گنج‌خانه کوروش خوانده‌اند که در آن اسناد و مدارک مهم دولت هخامنشی بایگانی می‌شده است. به احتمال زیاد این بنا با توجه نقشه و معماری آن کارکردی آئینی داشته و نمونه‌ای از این بنا در نقش رستم با نام کعبه زرتشت وجود دارد که از روی این بنا الگوبرداری شده است. این بنا در دوره‌ی اسلامی به نام زندان سلیمان معروف بوده است.
سنگ‌های سیاه در پاسارگاد
انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها