تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815607715
درد مشترکي که کشاورزي را نابود مي کند
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۳ اسفند ۱۳۹۲ (۱۵:۳۵ب.ظ)
سکوت شما به نفع امنيت غذايي نيست! درد مشترکي که کشاورزي را نابود مي کند گروه زيربنايي
هنوز خبرنگاران در انتظار وزيري هستند که پاسخ سوال‌هاي آنها را بدهد.
آخرين باري که آنها وزير کشاورزي را ملاقات کردند، هفته ي پيش بود.
اما اکثرخبرنگاران يک مسافت طولاني را ازتهران تا کيش آمده بودندتا بلکه سوال‌هاي متعددشان بي‌جواب نماند، تنهاخروج حجتي ازمحوطه نمايشگاه رانظاره‌گربودند.
شايد به جرات بتوان گفت که بخش کشاورزي، در ميدان اقتصادي ايران، نقشي مرکزي دارد؛ مرکزيتي که چهارراه امنيت ملي، صنعت و تجارت، کار و اشتغال و روابط بين‌المللي را به هم مربوط مي‌کند. اگر اين بخش بتواند با فراهم آوردن تغذيه سالم و امنيتي که از لحاظ غذايي براي جامعه ايجاد مي‌کند، شرايط پيشرفت را مهيا کند، آنگاه مي‌توان به آينده اميدوار بود. اما اگر با منزوي شدن و رفتن به حاشيه، بازار تغذيه را به حال خود رها کند، زمان زيادي نخواهد گذشت که سفره‌هاي ما روزي 3مرتبه با غذاهاي بيگانگان تزئين شود.
به نظر مي‌رسد کشاورزي امروز ما با بحراني روبه‌روست که دست کمي از راه رفتن روي لبه تيغ ندارد. گزارش‌هايي که روز به روز از اصناف و اتحاديه‌ها به گوش مي‌رسد، حاکي از اين است که موج خرابي‌ها و بي‌عدالتي‌ها در بخش کشاورزي، مانند بادکنکي در حال باد شدن است.
در اين اوصاف، نياز به يک وزير قدرتمند و آگاه به مسائل، احساس مي‌شود تا بتواند علف‌هاي هرز را با داس عدالت از زمين‌هاي نيمه خشک مزرعه‌ها بچيند و با باران سياست، خودکفايي را آبياري کند.بديهي است روابط عمومي چنين بخشي در تعامل بيشتر رسانه‌ها با مردي که قرار است امنيت غذايي کشور را تامين کند، نقشي اثرگذار و بي‌بديل دارد.
اما شواهد و قرائن، چيزي را به نمايش گذاشته‌اند که تاسف‌برانگيز و نااميدکننده است. خبرنگاراني که در اين حوزه فعاليت مي‌کنند، بر زميني گام مي‌نهند که قدم بعدي آن را نمي‌توان پيش‌بيني کرد. زيرا گرفتن وقت از وزير براي گفت‌وگويي هرچند کوتاه، آرزويي است که از ابتداي وزارت وي تا به امروز، براي هيچ رسانه‌اي برآورده نشده است. از طرف ديگر روابط عمومي هم با وعده دادن‌هاي بي‌اساس و قول نشست اختصاصي با وزير، خبرنگاران را سرگردان کرده است.
فرار محمود حجتي از جمع خبرنگاران در نشست‌هاي کوتاهي که هر از چندگاهي در گوشه و کنار برگزار مي‌شود، اين ذهنيت را به آنها القا مي‌کند که وي حرفي براي گفتن ندارد. اين در حالي است که به عنوان مثال، وزير نيرو نه تنها هر زمان که بتواند پاسخگوي خبرنگاران حوزه است، بلکه به صورت هفتگي، نشست‌هايي را برگزار مي‌کند و هر هفته يکي از معاونانش ملزم به ارائه گزارش و پاسخگويي به خبرنگاران است.
حال با وضعيت خطرناکي که در بخش کشاورزي وجود دارد و تاکيد دولت روحاني به امنيت غذايي به عنوان يکي از مهم‌ترين اولويت‌هاي دولت، سکوت وزير توجيه‌پذير است؟
خبرنگاران اين بخش اگر خيلي خوش شانس باشند، وزير را در افتتاحيه يا جلسه مشترکي که با ديگر مسئولان برگزار کرده، پيدا مي‌کنند و سعي دارند از فرصت کوتاهي که برايشان پيش آمده نهايت استفاده را ببرند. اما باز هم عده کثيري از آنها سوالشان را با خروج سريع وزير از جمع، مي‌بلعند.
آيا با سکوت بالاترين مقام کشاورزي و حفظ فاصله با خبرنگاراني که وظيفه اطلاع‌رساني را برعهده دارند، مي‌توان اين بخش را از ورطه سردرگمي نجات داد و به امنيت غذايي و ملي دست يافت؟
مسلما تا وقتي که مشکلات و دغدغه‌هاي فعالان در هر بخشي، رسانه‌اي نشود، نمي‌توان بر پيشرفت آن حساب باز کرد. توسعه، زماني رخ مي‌دهد که با پيگيري مسائل، دست‌اندازهاي راه را هموار کرد. اين پيگيري جز با تلاش خبرنگاران ميسر نخواهد شد؛ البته در صورتي که مسئولان پاسخگو باشند.
خبرنگار يکي از سايت‌هاي خبري مي‌گفت: «اگر وضعيت به همين منوال ادامه يابد، اين حوزه را رها مي‌کنم.» اين درد، درست مانند درد کشاورزي است که پس از مدت‌ها تلاش و پيگيري براي اخذ تسهيلات و عدم نتيجه‌گيري، عاقبت مزرعه را واگذار مي‌کند و سراغ کار ديگري مي‌رود. آري، اين درد، مشترک است.
چرا سيستم پاسخگويي در مهم‌ترين بخش اقتصادي جامعه از کار افتاده و به جاي آن سنگيني سکوت نشسته است؟ سکوتي که هر چند وقت يکبار با «نمي‌دانم‌ها» يا «ما پيگير هستيم» شکسته شده و دوباره در لاک خود فرو مي‌رود.
به عنوان نمونه هفته ي پيش در نمايشگاهي که وزير محترم براي افتتاح آن حاضر شد، مرغداراني آمده بودند که فقط مي‌خواستند صداي شان را به گوش وي برسانند.
اما سخن عده ي زيادي از آنها در دلشان تلن بار شد و خرمن اميدشان آتش گرفت.
اشتياق صحبت با وزير تا جايي بالا گرفت که رئيس هيات مديره يمرغداران اصفهان در مقابل اتومبيلي که مي‌خواست حجتي را به فرودگاه برساند، ايستاد.
او فرياد مي‌زد: «مي‌خواهم با وزيرم صحبت کنم.» اما عاقبت تسليم شد و راه را باز کرد و وزير رفت.
علي رفعيي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها