واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: گنجشك لالا، قورباغه لالا، بهت ندادن، سبد كالا
عمو پورنگ یك كلید در ابعاد همان كلیدی كه روحانی در تبلیغات انتخاباتی در جیبش میگذاشت را در دست گرفته بود و به كلمه دروغ حك شده روی آن اشاره میكرد
امیر وفایی نوشت: بعد از ماجرای حواشی مربوط به انتخاب مجری گفت و گوی زنده رئیس جمهور با مردم، هنوز دل ضرغامی با دولت تدبیر و امید صاف نشده. رییس سازمان صداوسیما كه آن شب در نهایت مجبور شد به خواسته رئیسجمهور تن بدهد، همزمان با پخش آن گفتوگو در حالی كه از پنجره دفتر كارش به سیاهی شب خیره شده بود زیر لب گفت: «یادت باشه حسن، خودت این طور خواستی.» او بعد گوشی تلفن را برداشت و شماره عمو پورنگ را گرفت. چند روز بعد حاشیه جدیدی در تلویزیون اتفاق افتاد. عمو پورنگ یك كلید در ابعاد همان كلیدی كه روحانی در تبلیغات انتخاباتی در جیبش میگذاشت را در دست گرفته بود و به كلمه دروغ حك شده روی آن اشاره میكرد. او میگفت: «بچهها این كلید دروغه. باز كردن درها با این كلید به هیچ دردی نمیخوره.» بعد هم بچهها باید نچنچ میكردند، سر تكان میدادند و میگفتند: «وای وای وای وای...» در نتیجه این یكیبهدوهای انتقامجویانه ما الان كودكانی داریم كه از سن پنج سالگی در برنامههای كودك در معرض آموزههای دیپلماتیك قرار میگیرند و درك سیاسیشان روز بهروز بالاتر میرود. مثلا بچهای كه هنوز نمیتواند دروغ را تلفظ كند و میگوید «دویوغ» قصد داشت در استودیوی پخش زنده همان برنامه در اعتراض به این رفتار سیاسی آبستراكسیون كند. (ترك استودیو توسط یك سوم از خردسالان حاضر در برنامه كه طبق قانون برنامه را از رسمیت میاندازد). الان كودك چهارساله داریم كه اگر مادر یا پدرش هرشب با لحن قصهگو سرمقاله كیهان را برایش نخوانند تا صبح شیون میكند و نمیخوابد. حتی اگر دو، سه خط آخر سرمقاله را هم به گمان اینكه دیگر خوابش برده نخوانند بچه بلافاصله در خواب لب ورمی چیند و بغض میكند. كودك چنان پای برنامه كودك با سیاست درهممیآمیزد كه قبل از ثبت نام در كلاس اول به پدرش میگوید: «بابا من كه قراره آخرش دانشجوی ستارهدار بشم... خب چه كاریه؟ بذار از همین الان برم یه كاری یاد بگیرم.» با ادامه این روند هیچ بعید نیست در آستانه انتخابات مجلس آینده و رقابت اصولگرایان و اصلاحطلبان برای كسب آرای اكثریت، در برنامه خاله شادونه هم شاهد چنین تحركاتی باشیم: خاله: كی از همه تندروتره؟ بچهها: من من من من. خاله: كی اصولشگراتره؟ بچهها: من من من من. ما وقتی هفت، هشت سالمان بود ظهرهای جمعه از دیوار راست بالا میرفتیم و بزرگترهایی كه میخواستند استراحت كنند را عاصی میكردیم. اما بچههای الان طوری بار آمدهاند كه ظهر جمعه میافتند یك گوشه و رادیو را میچسبانند به گوششان. آنها در حین گوش دادن به مناظرههای سیاسی-اقتصادی در حالی كه با اشاره دست از بزرگترها میخواهند آرامتر گل یا پوچ بازی كنند، سر تكان میدهند و به هم میگویند: «دیدی چی گفت؟! داره زمینه گرون شدن بنزین رو میچینه.» كودكان این دوره و زمانه دیگر به زمین خوردن شخصیتهای كارتونی نمیخندند و تنها برای كمدیهای عمیق سیاسی ریسه میروند. آنها در مدرسه از حضور رئیس سازمان محیط زیست در گفتوگوی ویژه خبری دیشب صحبت میكنند و زنگهای تفریح به جای گرگم به هوا، "لابی" بازی میكنند. لذا در بحث كاهش سن رایگیری به هفت سال به لحاظ شعور و پختگی سیاسی رایدهندگان، جای هیچگونه نگرانی نیست. به تازگی در لالاییهای آخر شب رادیو و تلویزیونی كودكان هم میتوانید رگههایی از تسویه حسابهای سیاسی پیدا كنید. گفته میشود قرار است در تیتراژ برنامه قدیمی رادیویی «شب بخیر كوچولو» هم تغییراتی ایجاد شود: «گنجشك لالا، قورباغه لالا، بهت ندادن، سبد كالا.»
1392/11/30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]