تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804367596
جغد شوم اعتیاد در خوابگاه های دانشجویی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
جغد شوم اعتیاد در خوابگاه های دانشجویی تهران-ایرنا-گرچه آمار دقیقی از میزان مصرف مواد مخدر در خوابگاه های دانشجویی در کشور ارایه نشده است اما مشاهده های عینی حاکی از افزایش قابل توجه این پدیده دارد؛ مساله ای که نیازمند واکاوی دلایل و پیامدها و نیز راهکارهای حل آن است.
آرام یا با شتاب، در روزهای گرم تابستان یا در سوز سرمای زمستان، در خیابان، پارک، مترو و...، فرقی نمی کند؛ چهره ی تیره و بی روح و پیکر نحیفشان با چهره ی شهر گره خورده است و ممکن است در هر زمان و در هر کوچه و محله ای سره راهت قرار بگیرند؛ زنان و مردانی که جز جسمی خسته و لباسی کهنه چیزی برایشان باقی نمانده و حضور بی رنگشان در ازدحام شهر حل شده است؛ معتادان.
این تصویر، نتیجه یی است که اعتیاد، بلایی که به حق آن را خانمان سوز و ویرانگر توصیف کرده اند، ممکن است برای هر کسی در پی داشته باشد. اعتیاد نه تنها جسم، بلکه روح افراد و متعاقب آن وجدان و عزت نفس آنها را آلوده می سازد.
اعتیاد مدت ها است در کشور ما به معضلی بسیار جدی تبدیل شده است؛ معضلی که شیوع آن محدود به سن و سال، جنسیت، طبقه ی اجتماعی یا صنف خاصی نیست. با وجود اینکه آمار دقیقی از تعداد معتادان ایران در دست نیست، اما آمارهای غیررسمی حاکی از وجود نزدیک به 2 میلیون معتاد در کشور است که گفته می شود نزدیک به یک میلیون و 300 هزار نفر از آنها معتاد دایمی و بقیه ی مصرف کننده های تفننی هستند.
این معضل در سال های گذشته بخصوص در میان جوانان ابعاد بسیار نگران کننده ای یافته و راهکارها و تلاش های نهادهای مرتبط نظیر ستاد و پلیس مبارزه با مواد مخدر و سایر نهادهایی که هر یک به نوعی در این راه فعالیت می کنند نیز مانع از گرایش جوانان به مواد مخدر نشده است.
گرچه شیوع مواد مخدر در جامعه پدیده ای نگران کننده است اما نگران کننده تر، شیوع آن در طبقه ی تحصیلکرده و دانشجویان است. بی تردید مغز متفکر و موتور توسعه ی همه جانبه ی کشور، دانشگاهیان هستند. بی تردید آسیب دیدن این قشر از جامعه تاثیر بیشتری بر روند کلی حرکت کشور و جامعه دارد.
**دلیل اصلی گرایش به مواد مخدر در جامعه ی دانشگاهی چیست؟
مصرف مواد مخدر در میان دانشجویان و بویژه دانشجویان خوابگاهی مدت ها است که به بحثی داغ در میان کارشناسان این حوزه تبدیل شده است و در نتیجه نگرانی خانواده ها و انتظار آنها در لزوم اتخاذ راهکارهای درست در راستای جلوگیری از افزایش آمار دانشجویان معتاد در خوابگاه ها را افزایش داده است. این نگرانی بخصوص به دلیل دوری این خانواده ها از فرزندانشان و آگاه نبودن آنها از محیط ها و افرادی که فرزندشان زمان خود را در میان آنها سپری می کند ابعاد گسترده تری پیدا می کند.
ریشه یابی این مساله و اینکه چرا این افراد به سراغ مصرف مواد مخدر می روند کار ساده ای نیست. دیدگاه های بسیاری در این خصوص مطرح شده است؛ دسترسی آسان به مواد مخدر در خوابگاه ها و کمبود نظارت، کمبود امکانات تفریحی، مشکل های خانوادگی و شخصیتی، دوری افراد از کانون خانواده و ده ها مورد دیگر از جمله دلایل و بسترهای اصلی شیوع اعتیاد در خوابگاه های دانشجویی عنوان شده است.
«امین» جوانی است که مصرف مواد مخدر را سال ها پیش و زمانی که تنها 13 سال داشته با مصرف «حشیش» آغاز کرده است و آنگونه که خود می گوید مصرفش در زمان دانشجویی و در خوابگاه افزایش یافته است. البته او اینک دوران سخت اعتیاد را پشت سر گذاشته و دوباره طعم شیرین زندگی سالم را می چشد. با او در شعبه ی مرکزی «جمعیت احیای انسانی کنگره 60» درخصوص مصرف مواد مخدر در خوابگاه ها گفت و گو کردیم و نظرش را در خصوص چرایی این مساله جویا شدیم.
امین عقیده دارد که بزرگ ترین پیامد گرایش به مواد مخدر، قرار گرفتن در جمع هایی خاص و در عین حال فاصله گرفتن از داشته ها و باورهایی است که به مرور ارزش خود را برای فرد از دست می دهند.
امین از جمله افرادی است که مشکل های خانوادگی و تنهایی که ناگهان در خوابگاه با آن روبرو شده او را بیش از پیش به سمت مواد مخدر سوق داده است. ولی بدون شک، هستند دانشجویانی که بدون وجود مشکلی خاص و تنها به سبب قرار گرفتن در محیطی که افراد بسیاری در آن مصرف کننده هستند و حتی شاید زیر تاثیر کنجکاوی، مصرف کننده می شوند.
«تقی پور ابراهیم» عضو هیات علمی دانشکده ی روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی نیز دلیل اصلی گرایش به مواد مخدر در خوابگاه ها را هیجان طلبی دانست که به عقیده ی وی مصرف مواد مخدر می تواند تا اندازه ی زیادی این نیاز را برآورده کند.
«سجاد» دانشجوی خوابگاهی یکی از استان های کشور است که بسیاری از دوستان و هم خوابگاهی های او مصرف کننده ی مواد مخدر هستند. از نظر او ریشه ی اصلی این مساله ارتباط چندانی به مسایل اقتصادی ندارد؛ چرا که در میان مصرف کنندگان دانشجو افراد ثروتمند و دارای مشکل های اقتصادی به یک میزان وجود دارند.
از نظر او «جلب توجه» (چیزی که او آن را «جوزدگی» و «کم نیاوردن» در مقابل دوستان توصیف می کند)، «دور هم نشینی» و «عادت»، اصلی ترین دلایل مصرف مواد مخدر در خوابگاه ها هستند.
به گفته ی سجاد بیشتر مخدرهایی که اکنون در خوابگاه ها مصرف می شوند «گِلَس»(شیشه)، «گُل»، «تَل»، «گِرَس»(علف) و «هرویین» است.
یکی دیگر از مسایل نگران کننده ای که این افراد در میان صحبت های خود به آن اشاره کردند افزایش مصرف الکل در میان دانشجویان است؛ مصرفی که در میان دانشجویانی که از توان مالی بالایی برخوردار نیستند محدود به ترکیب «اتانول» صنعتی با انواع آبمیوه و نوشیدنی و برای کسانی که از توانایی مالی کافی برخوردار هستند به تهیه ی بطری های شراب و نوشیدنی های الکلی گرانقیمت می انجامد.
گوش دادن به صحبت های این افراد نکته ی ترسناک دیگری را نیز برایمان روشن می کند و آن سهولت در تهیه ی انواع مواد مخدر و نوشیدنی های الکلی حتی در محیط خوابگاه است.
در شرایطی که مصرف مواد در میان دانشجویان به نگرانی بزرگی در سطح ملی تبدیل شده است و لزوم مبارزه با آن بیش از پیش از سوی مسوولان این حوزه مورد توجه قرار دارد، این پرسش مطرح است که چرا در یک خوابگاه دانشجویی انواع مخدرهای صنعتی، سنتی و حتی هرویین که روزگاری نام آن حتی در میان مصرف کنندگان قهار مواد مخدر نیز از تابوی بالایی برخوردار بود تا این اندازه آسان شده است؟ این نکته بدون شک یکی از بزرگ ترین دغدغه های خانواده ی دانشجویان خوابگاهی است.
همه ی نهادهای فعال در حوزه ی مواد مخدر تلاش فراوانی برای مبارزه با اعتیاد و ممانعت از گرایش افراد و در صدر آنها جوانان به این مواد انجام می دهند، ولی شاید بهترین راه حل برای رفع این معضل در میان دانشجویان قطع کردن کانال های دسترسی آنها به این مواد باشد.
سجاد در این خصوص می گوید: بسیاری از دوستان من این مواد را در مناسبت های مختلف استفاده می کنند حتی بدون اینکه به آن وابستگی خاصی داشته باشند؛ در صورتی که آنها قادر به تهیه این مواد نباشند به مرور این عادت را نیز کنار خواهند گذاشت.
البته زمانی که بحث دشواری تهیه ی مواد مخدر زیر تاثیر کنترل و نظارت بالای سازمان های مربوط و حتی دانشگاه ها به میان می آید موضوعی مهم تر باید مورد توجه قرار گیرد: در صورتی که شرایط لازم برای پر کردن زمان دانشجویان و اعطای تفریحی جدید به آنها فراهم نشود، آنها بدون شک سختی تهیه ی این مواد را نیز به جان خواهند خرید تا به آسانترین و ارزان ترین شکل ممکن اوقات فراغت خود را به تنهایی یا در جمع دوستان سپری کنند.
بسیاری از دانشجویانی که در دوران دانشجویی یا در خوابگاه ها، مصرف کننده ی مواد مخدر می شوند ممکن است بارها پیشنهاد دوستان برای حضور در جمع آنها و استعمال مواد مخدر را رد کرده باشند؛ ولی در نهایت و از آنجایی که کاری برای انجام دادن یا مکانی برای رفتن به آن در خوابگاه ها یا محیط دانشگاه بخصوص در شب که اوج زمان مصرف این مواد است وجود ندارد، به مرور خود به مصرف کننده های دایمی مبدل می شوند. در چنین شرایطی این پرسش مطرح می شود که آیا درست است که مسوولان، کم کاری و نبود برنامه ریزی در این خصوص را تنها بر گردن جوانانی که گاهی بیش از حد از اقتدار و شخصیت آنها توقع می رود، بیندازند؟
نکته ای که در چنین مواردی از سوی بسیاری از افراد که شاید حتی تجربه ای در برخورد با معتادان و چرایی گرایش به مواد مخدر ندارند مطرح می شود تکیه بر باورهای مذهبی به عنوان دستاویزی برای کشیده نشدن به سوی اعتیاد است. در اینکه مذهب می تواند یکی از بهترین راهکارهای بازدارنده در مصرف مواد مخدر و بخصوص نوشیدنی های الکلی باشد تردیدی نیست. ولی این نکته را نیز نباید نادیده گرفت که همه ی جوانان ما از باورهای مذهبی عمیق و یکسانی برخوردار نیستند. در این میان به گفته ی بسیاری از دانشجویان شیوه های مناسب و جذابی برای ارایه الگوها و آموزه های دینی در جریان برنامه های فرهنگی در خوابگاه ها در پیش گرفته نمی شود.
«حسین دژاکام» موسس و مدیر مسوول جمعیت احیای انسانی کنگره 60 که وظیفه ی اصلی آن کمک به ترک اعتیاد است، در این خصوص به ایرنا گفت: ما نباید از جوانان خود انتظار زیادی داشته باشیم.
دژاکام که خود نیز سال ها مصرف کننده ی مواد مخدر بوده است و تاکنون به هزاران مرد و زن برای یافتن راه حل مناسب و رهایی از چنگال اعتیاد یاری رسانده است، ادامه داد: اگر ما می گوییم اعتیاد بد است و نباید اوقات فراغت جوان دانشجوی ما با اعتیاد پر شود، پس خود باید برای پر کردن اوقات فراغت او دست بکار شویم؛ آیا همه دانشگاه های ما از امکاناتی نظیر استخر، سالن های ورزشی، سینما، تئاتر، کافه و رستوران هایی که دانشجویان قادر باشند تا دیروقت به آنها مراجعه کنند برخوردار هستند؟ در صورتی که توانایی اعطای چنین امکاناتی به دانشجو نداریم چگونه می توانیم به راحتی آنها را برای پر کردن وقت خود با مصرف مواد مخدر مواخذه کنیم؟
**چه باید کرد؟
شیوه ی برخورد جامعه و خانواده ها با مساله ی مصرف مواد مخدر و الکل بویژه بوسیله ی جوانان و دانشجویان مهم و تاثیرگذار است. دژاکام برخورد خانواده ها با مصرف مواد در بسیاری از موارد را به اشتباه عده ای در خاموش کردن شعله ی آتشی کوچک با بیل و کلنگ تشبیه کرد و دلیل اصلی بروز رفتارهای آمیخته با افراط در چنین مواردی را نبود آموزش دانست.
تلویزیون، سینما، مطبوعات، فضای مجازی و ... هر یک به نوعی تلاش کرده اند سهم خود را در این خصوص بجای آورند و قسمتی از بار کمرشکن اعتیاد را از دوش جامعه بردارند؛ ولی به نظر می رسد خود این رسانه ها نیز به نوعی نیازمند آموزش صحیح در چگونگی اعطای این کمک هستند.
تصویر یک معتاد و سیر سقوط، تحول و صعود دوباره ی او در تولیدهای تلویزیونی و سینمایی ما محدود به داستان فردی است که زیر تاثیر دوستان ناباب یا به هر دلیل دیگری به مواد مخدر گرایش پیدا کرده است و از کنار خیابان سر در می آورد و در نهایت پس از چند روز بسته شدن به تخت و تحمل دردی استخوان شکن از خواب برخاسته، صورت خود را اصلاح می کند و به آغوش جامعه باز می گردد. این تصویر به شدت کلیشه ای بدون شک هیچ جوان معتادی را زیر تاثیر قرار نخواهد داد. جوانانی که مدت ها است مصرف کننده ی مواد مخدر هستند ولی هرگز تصور نمی کنند روزی اعتیاد آنها را کارتن خواب یا خیابانی کند و حتی به صراحت، وابستگی به مواد را رد می کنند.
پورابراهیم عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی به ایرنا گفت: ارزش تلاش های تلویزیون و سایر رسانه ها در راه مبارزه با مواد مخدر را نمی توان نادیده گرفت؛ ولی حتی بهترین جمله ها نیز در صورتی که درست بیان نشوند، گوش شنوایی نخواهند داشت. ما باید در ابتدا منابع خود در خصوص اعتیاد را به روز کنیم و سپس به تولید فیلم هایی که قابلیت اثربخشی خواهند داشت بپردازیم.
البته ارایه ی چنین تصویری از افراد معتاد و ترس آمیخته با آن ممکن است در برخی موارد تاثیراتی هشدارآمیز در پی داشته باشد و جرقه ای از تردید را در ذهن مصرف کنندگان روشن کند، ولی قدرت آن به حدی نخواهد بود که در جامعه ایجاد تحولی شگرف که در شرایط کنونی نیاز به آن بیش از هر زمان دیگری حس می شود، کند.
لازم است که آموزش در این حوزه از سن پایین آغاز شود. پور ابراهیم در خصوص این آموزش ها و لزوم آغاز هرچه سریع تر آنها در سطح مدارس و دانشگاه ها گفت: آموزش های پیشگیرانه و بهداشتی و حتی روانی در این خصوص می تواند به افراد در داشتن دوران جوانی سالم و حتی گذر از دوره ی مصرف کنندگی کمک کند. ما نمی توانیم انتظار ریشه کن کردن مواد مخدر در آینده ای نزدیک را داشته باشیم ولی با یاری رساندن به این افراد می توان به داشتن زندگی و آینده ای سالم کمک کرد.
به گفته ی این مدرس دانشگاه، جوانان در این سن خود را افرادی بسیار قدرتمند تصور می کنند و هرگز فکر نمی کنند که مصرف این مواد بر آنها تاثیرگذار باشد. ولی در صورت روبرو شدن این افراد با معتادان و شنیدن تجربه های افرادی که روزگاری مصرف را در شرایط مشابه این افراد آغاز کرده اند، ممکن است رویه ی زندگی و دید آنها به مساله ی اعتیاد را تغییر دهد.
شاید بسیاری از والدین و حتی مسوولان این مساله را انکار کنند ولی حقیقت این است که اعتیاد و آگاهی بالای دانش آموزان در مدارس نسبت به آن به راز مگویی تبدیل شده است که انکار آن موجب از بین رفتنش نخواهد شد.
بسیاری از افرادی که میزان مصرف آنها در خوابگاه های دانشجویی ناگهان افزایش می یابد، افرادی هستند که نخستین بار در دبیرستان ها با این مواد آشنا شده و حتی تجربه ی مصرف آنها را داشته اند.
خروج این افراد از زیر چتر نظارت شدید خانواده ها و ورود به فضای آزاد خوابگاه از سویی و ناآگاهی آنها از تاثیرات مخرب مصرف مواد مخدر از سوی دیگر می تواند زمینه ساز قرار گرفتن آنها در سراشیبی سقوط باشد. می توان با تشکیل کلاس ها و دوره هایی در دبیرستان و حتی دانشگاه که در آنها علاوه بر آشنایی دانش آموزان با مواد مخدر از افراد و بخصوص جوانانی که زندگی آنها بدلیل مصرف مواد زیر و رو شده است به دانش آموزان آگاهی داد و از ورود بسیاری از آنها به این وادی حتی در صورت قرار گرفتن در جمع افراد مصرف کننده نیز جلوگیری کرد.
نباید از یاد برد که ما به همان اندازه که نیازمند الگوهای موفق هستیم، باید از حضور هشدارآمیز افرادی که تجربه های ناموفقی را در دوران حساس جوانی پشت سر گذاشته اند نیز استفاده کنیم.
این انتظار که کشور ما از معتادان و مواد مخدر عاری شود انتظاری است که بدون شک هرگز نه در کشور ما بلکه در هیچ کشوری از جهان برآورده نخواهد شد. ولی با برنامه ریزی، فرهنگ سازی و الگوسازی صحیح در این حوزه می توان علاوه بر کاهش دسترسی به مواد مخدر و ایجاد ترس و تنفر از این مواد، بر شخصیت و باورهای جوانان نیز تاثیر گذاشت تا انگیزه ی آنها برای گرایش به مواد مخدر کمتر شود.
*از: عطیه میرقراچولو (گروه پژوهش های خبری)
پژوهش**ع.م**2054
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
27/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها