محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829874546
نقدی بر فیلم «عصبانی نیستم» متعصب، بی‌منطق، هنجارشکن، مریض و عصبانی نیستم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقدی بر فیلم «عصبانی نیستم»
متعصب، بی‌منطق، هنجارشکن، مریض و عصبانی نیستم
فیلم «عصبانی نیستم» ضمن پرداخت نخ‌نما به همۀ ادعاهای تکراری و متزلزل مخالفان انتخابات، با لحنی معترض از خود می‌پرسد چه کسی باید جواب این هشت سال را بدهد و ادعا می‌کند که مشکل اصلی به سال ۸۴ بازمی‌گردد و نه انتخابات سال ۸۸.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس، سایت جهان نیوز نوشت: درباره متن و حواشی اختتامیه، نکات فراوانی را می‌توان برشمرد اما یکی از حواشی مهم، بی‌گمان انصراف تهیه‌کننده فیلم «عصبانی نیستم» از بخش مسابقه و مظلوم‌نمایی ویژه این فیلم و واکنش‌های حاضران در سالن به این تصمیم بود. اما دلیل این همه جار و جنجال بر سر این فیلم چیست؟ حرف اصلی این فیلم را چه می‌توان دانست؟ به نظر می‌رسد قبل از هر تفسیر خارج از متنی برای روشن شدن موضوع باید به سراغ خود فیلم رفت. واقعیت آن است که فیلم «عصبانی نیستم» دومین اثر سینمایی دُرمیشیان، اعتراف تلخ و تأسف‌انگیزی است از تفکری که این روزها در حال احتضار است. این فیلم به روزگار سخت جوانی می‌‌پردازد که در حوادث پس از انتخابات 88 به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود از دانشگاه اخراج شده است و اکنون در جدال با مشکلاتی که پیش رو دارد، توانایی یافتن کار مناسب را ندارد. از سوی دیگر پدر دختری که در دانشگاه به او دل باخته، پس از چهارسال صبر، اکنون از او توقع کسب آمادگی لازم برای شروع یک زندگی را دارد. فیلم در ادامۀ سریالی سیاه‌نمایی‌ها و یأس‌پراکنی‌های دیگر آثار به نمایش درآمده در سی و دومین جشنوارۀ فیلم فجر، با تلخی آزاردهنده‌ای قصۀ تکراری خود را برای مخاطب خسته و دلزده از این سینما روایت می‌کند. اما نکتۀ مهم فیلم درمیشیان در قیاس با آثار مشابه دیگر، اعترافات کم‌نظیر و تأمل‌برانگیز این فیلم است. فیلم «عصبانی نیستم» در اتفاقی نادر و البته ناخواسته حال و روز جریان فکری محتضری را روایت می‌کند که خود نیز به شرایط وخیمش آگاه است. اگر شاخ و برگ‌های انبوه و زائد حرف‌های شعاری و ادعاهای سیاسی فیلم را کنار بزنیم و از پس فرافکنی‌ها و بیانیه‌خوانی‌های فیلم، به صدای اصلی آن گوش بسپاریم، نالۀ دردآوری را خواهیم شنید که البته از مدت‌ها پیش کوس رسوایی آن به صدا درآمده است، اما این بار از زبان یک فیلمساز مدعی نجوا میشود. فیلم «عصبانی نیستم» فارغ از ادعاهای گزافش تصویر روشن و واضحی را ارائه می‌کند از جریان بیماری که ناتوان از برقراری ارتباط سالم با جامعۀ خویش است. قهرمان داستان در طی یکی از مراجعات خود به روانپزشک و توضیحات اعتراف‌گونه‌اش در محضر کاردینال، اعلام می‌کند که به شدت عصبانی است. او توضیح می‌دهد که ساده‌ترین رفتارهای مردم در خیابان او را عصبانی می‌کند و ناگزیر از اعمال خشونت و برخورد شدید با دیگران است. او با حالتی عصبی می‌گوید وقتی دربارۀ سیاست با کسی صحبت می‌کنم که نظری متفاوت دارد، عصبانی می‌شوم و می‌خواهم سر او را به دیوار بکوبم. حتی تلخ‌تر توضیح می‌دهد که وقتی می‌بینم مردم خوشحال‌اند عصبانی می‌شوم! این فیلم بی‌آنکه خود متوجه باشد پرده‌برداری از ماهیت تفکری است که در سال 88 کشور را به دلیل تمامیت‌خواهی و استبداد شگفت‌انگیز خود متحمل هزینه‌های گزاف بین‌المللی کرد. فیلم «عصبانی نیستم» ضمن پرداخت نخ‌نما به همۀ ادعاهای تکراری و متزلزل مخالفان انتخابات، با لحنی معترض از خود می‌پرسد چه کسی باید جواب این هشت سال را بدهد و ادعا می کند که مشکل اصلی به سال 84 بازمی‌گردد و نه انتخابات سال 88. گویی مردمی که او از آن‌ها عصبانی است اکنون باید در محضر این معترض عصبی، پاسخگوی انتخاب خویش باشند و از گناهشان بابت حق تعیین سرنوشت خود عذرخواهی کنند. چنانکه در هشت سال پیش از این احتمالاً به خاطر انتخابشان باید مورد تفقد این فرد عصبانی قرار گیرند و در خصوص انتخاب‌های بعدی خود جهت کسب رضایت آقای عصبانی با دقت نظر بیشتری عمل کنند. و این روایت یک جریان فکری مدعی آزاداندیشی از دموکراسی و حق انتخاب است! بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
92/11/25 - 12:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 70]
-
گوناگون
پربازدیدترینها