محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845639901
توسط مرکز پژوهش‌های مجلس بررسی شد شکست راهبردهای امنیتی ترکیه در سوریه و ضرورت ترمیم روابط تهران ـ آنکارا
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: توسط مرکز پژوهش‌های مجلس بررسی شد
شکست راهبردهای امنیتی ترکیه در سوریه و ضرورت ترمیم روابط تهران ـ آنکارا
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در تحلیلی سیاسی شکست راهبردهای امنیتی ترکیه در سوریه و ضرورت ترمیم روابط تهران ـ آنکارا را مورد بررسی قرار داد.
به گزارش حوزه پارلمانی خبرگزاری فارس، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در تحلیلی با عنوان «شکست راهبردهای امنیتی ترکیه در سوریه و ضرورت ترمیم روابط تهران ـ آنکارا» آورده است: سفر جمیل چیچک، رئیس پارلمان ملی ترکیه به کشورمان طی هفته گذشته و دیدار وی با مقامات بلندپایه ایرانی (دکتر روحانی، دکتر لاریجانی و حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی) و همچنین ملاقات عبدالله گل، رئیس جمهور ترکیه با حسن روحانی (رئیس جمهور ایران)، در حاشیه نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک، نشان از آغاز فصل جدیدی در روابط دوجانبه تهران ـ آنکارا دارد. فصل نوینی که با لحن نرم مقامات ترک به دنبال ترمیم زخم‌های بجا مانده از اختلاف‌نظر اساسی در بحران سوریه است. بحران سوریه از همان روزهای نخستین خود، تنها عرصه کشمکش و منازعه داخلی سوریه نبوده، بلکه میدانی برای منافع و مطامع کشورهای مختلف نیز به شمار رفته است. بحران مذکور به علت برخورداری از پیچیدگی‌های داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی، در مرکز توجهات جهانی بوده است، در این میان، روابط رو به رشد جمهوری اسلامی ایران و ترکیه نیز تحت‌الشعاع سیاست‌های مغرضانه حزب عدالت و توسعه در سوریه قرار گرفت و تضعیف شد. بحران سوریه و سردی روابط تهران ـ آنکارا هر دو کشور ایران و ترکیه طی دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد و نخست وزیری رجب طیب اردوغان، عزم جدی در گسترش همکاری‌های اقتصادی و امنیتی داشتند و تلاش‌های دو دولت مذکور در این مسیر، تا حدود زیادی مثمرثمر بودند، به طوری که حجم مبادلات تجاری مشترک به 11 میلیارد دلار رسید، همکاری‌های امنیتی حول محور امنیت مرزی و مبارزه با گروهک‌های تروریستی ارتقای چشمگیری یافت و ترکیه در شورای امنیت سازمان ملل از حق مسلم ایران بر استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای صحه گذاشت. اما این روند مثبت، با شروع انقلاب‌های عربی منطقه، تحت‌الشعاع رقابت مدل حکمرانی ایران و ترکیه قرار گرفت و هر دو کشور سعی کردند تا از این تحولات در جهت منافع خود بهره‌برداری کنند. با رسیدن موج تغییرات سیاسی جهان عرب به سوریه، اختلاف‌نظرهای موجود میان تهران و آنکارا آشکارتر شد. در واقع، سیاست خارجی ترکیه نسبت به بحران سوریه، در مغایرت کامل با اهداف و منافع جمهوری اسلامی ایران در این کشور و کل منطقه خاورمیانه بود و طبیعتاً سردی روابط دوجانبه را در بر داشت. شکست راهبردهای امنیتی ترکیه در قبال بحران سوریه دولت اسلامگرای ترکیه، مواضع مختلف و گاهی متناقض را در قبال بحران سوریه اتخاذ کرد،ْ این کشور، ابتدا سعی کرد از طریق دیپلماسی، بشار اسد را تشویق به اصلاحات سیاسی کند و با هرگونه مداخله خارجی در این کشور همسایه مخالفت ورزید. اما پس از مدت کوتاهی، آنکارا موضع خویش در سوریه را تغییر اساسی داد و به شدت مخالف رژیم اسد و حامی گروه‌های تروریستی شد، به طوری که تهدید به مداخله نظامی در شمال سوریه کرد و همچنین خواستار احداث منطقه پرواز ممنوع در مناطق مرزی خویش با سوریه و وضع تحریم‌های بین‌المللی شد. سپس در سال 2012، در پاسخ به اصابت چند موشک سوری به مناطق مجاور ترکیه، دولت ترکیه تهدید به بهره‌گیری از ماده (5) اساسنامه ناتو کرد. نهایتأ ترکیه، به بهانه استفاده از سلاح شیمیایی، ایالات متحده را ترغیب به مداخله نظامی یکجانبه در سوریه کرد. واکنش‌ها و عکس‌العمل‌های ترکیه در قبال بحران سوریه را می‌توان به راهبردهای گوناگونی دسته‌بندی کرد. هر یک از این راهبردها وجوه خاصی از سیاست خارجی ترکیه را به نمایش می‌گذارند. با این حال، وجه مشترک همه این مواضع و استراتژی‌ها، وجود شکاف میان توانایی‌ها و تمایلات ترکیه در منطقه است، نتیجه سیاست خارجی ترکیه در برابر بحران سوریه را می‌توان «پذیرش واقعیت» دانست که آنکارا را مجبور به تجدیدنظر در سیاست‌های مداخله‌جویانه خویش کرد. ترکیه‌ای که تا یک قدمی جنگ با نظام بشار اسد پیش رفته بود، مجبور به عقب‌نشینی شد، مناسبات خود با گروه‌های کردی عراق را گسترش داد و فرآیند بحث‌برانگیز مذاکره با زندان ایمرالی را کلید زد، به طوری که تعجب همگان را برانگیخت. در واقع، ظرفیت و قدرت ترکیه برای مدیریت چنین بحران چندبُعدی کافی نبود، ابزارها و راهبردهای گوناگونی که ازسوی آنکارا طی بحران مذکور به‌کار گرفته شد، مغایر با سنت میانجیگری این کشور در منازعات قبلی منطقه‌ای بود. به‌عبارت روشن‌تر، بحران پیچیده و چندبُعدی سوریه نیازمند یک میانجیگر فعال و بی‌طرف بود؛ امری که دولت ترکیه به واسطه تعلقات فرقه‌ای خود، قادر به ایفای آن نشد. بنابراین، همه راهبردهای امنیتی ترکیه در قبال بحران سوریه به شکست انجامیدند، این امر سبب شد تا دولتمردان ترک، بیش از پیش به نقش و جایگاه جمهوری اسلامی ایران در سوریه و سایر تحولات منطقه‌ای پی ببرند و از فرصت به وجود آمده ناشی از تغییر دولت در ایران، در جهت بهبود و ترمیم روابط لطمه خورده بهره گیرند. در این راستا، عبدالله گل که مواضع وی در مورد سوریه و رژیم بشار اسد، ملایم‌تر از رفیق و هم‌حزبی قدیمیش، اردوغان است، در هفته گذشته سعی کرد با اشاره بر نقش غیرقابل انکار جمهوری اسلامی ایران در حل و فصل مسالمت‌آمیز بحران سوریه، نظر مساعد مقامات ایرانی را برای از سرگیری رایزنی‌های دیپلماتیک و همکاری‌های امنیتی جلب کند. نتیجه‌گیری با توجه به سفر جمیل چیچک رئیس پارلمان ملی ترکیه به کشورمان و با اهمیت یافتن دیپلماسی پارلمانی در میان کشورهای اثرگذار همسایه، گسترش تبادلات پارلمانی و بهبود فضای سیاست خارجی کشور می‌تواند تأثیر مثبتی در ایجاد امنیت و ثبات منطقه‌ای با محوریت جمهوری اسلامی ایران ایجاد کند. در همین راستا عوامل مختلفی دولت ترکیه را متوجه ضرورت ترمیم‌سازی روابط دوجانبه‌اش با جمهوری اسلامی ایران نموده است که از مهمترین آنها می‌توان به ناکامی ترکیه در اقناع آمریکا و هم‌پیمانش به مداخله نظامی در سوریه، تضعیف مدل دموکراسی ترکیه در اذهان عمومی مردم منطقه، ناشی از اعتراضات اجتماعی میدان تاکسیم و در نقطه مقابل، بهبود تصویر و اوضاع داخلی و خارجی ایران در پرتو انتخابات 24 خرداد ماه 1392، اشاره کرد. بی‌طرفی ایران در جریان اعتراضات داخلی پارک گزی نیز مزید بر علت گردید تا ترک‌ها متوجه حسن نیت تهران در حفظ و ارتقای همکاری‌های امنیتی شوند. بر خلاف متحدین غربی و اروپایی آنکارا، جمهوری اسلامی ایران با خویشتن‌داری معقولانه خود در قبال این حوادث، هم به نوعی پاسخ بی‌طرفی آنکارا در جریان اعتراضات انتخابات خرداد 1388 را داد و هم ثابت کرد که حتی در شرایط سردی روابط، تهران به استقلال سیاسی ملت‌ها احترام گذاشته و مدافع جدی اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورهاست. دولت ترکیه با پذیرش استقرار سامانه موشکی پاتریوت در این کشور و ایفای نقش بازیگر نیابتی در بحران سوریه، قصد داشت تا نظر مساعد سردمداران کاخ سفید را برای قرارگیری در مرکز سیاست‌ها و راهبردهای امنیتی واشنگتن در منطقه جلب کند، بنابراین با وجود اشتراک منافع کلی میان دو کشور، اختلاف‌نظرهای عمیقی میان آمریکا و ترکیه در برخی از موضوعات و مسائل منطقه‌ای به چشم می‌خورد. دموکرات‌های معتدل، مواضع تند آنکارا در بحران سوریه را منشعب از گرایشات فرقه‌ای و اخوانی حزب عدالت و توسعه می‌دانند و بجای آنکارا ترجیح می‌دهند در تحولات جهان عرب روی نفوذ سیاسی و اقتصادی عربستان سعودی حساب باز کنند. به عبارت دیگر، در نظر آمریکایی‌ها، عربستان گزینه مطلوب‌تری برای دمیدن بر شعله‌های نفاق میان شیعه و سنی است. ایالات متحده با اتخاذ چنین سیاستی درصدد است تا بدون پرداخت هزینه‌های قابل توجه، به اهداف بلندمدت خود در منطقه که همانا حفظ امنیت و موجودیت رژیم صهیونیستی و مهار قدرت جمهوری اسلامی ایران است، دست یابد. به نظر می‌رسد که اکنون زمان آن فرا رسیده است که با بهره‌گیری از دیپلماسی فعال دولت یازدهم، بار دیگر اهداف و نیات واقعی آمریکا در منطقه را به دوستان ترک، گوشزد کرد که از اهم آنها، افزایش سوء‌ظن‌ها میان ایران و ترکیه در راستای تفرقه‌اندازی میان کشورهای بزرگ اسلامی است. استقرار سامانه موشکی ناتو در خاک ترکیه نیز در همین راستا قابل ارزیابی است، چراکه هدف از استقرار این سامانه، حفاظت از مردم و سرزمین ترکیه نیست، بلکه برای دفاع از رژیم صهیونیستی و پایگاه‌های آمریکا در منطقه نصب شده است. انتهای پیام/
92/11/21 - 15:52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]
-
گوناگون
پربازدیدترینها