تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806323780
اصرار نکنید کی روش، برج میلاد را قورت بدهد!
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
اصرار نکنید کی روش، برج میلاد را قورت بدهد! تهران-ایرنا- عصر ایران نوشت: آقایان! مربیان فهیم و فرهیخته وطنی! اصرار نکنید که کی روش برج میلاد را قورت بدهد. به شادی این مردم، به پیراهن سفید و سرخ تیم ملی کشورتان، به لحظه های دشوار رو در رو شدن با بزرگ ترین ستاره های فوتبال دنیا فکر کنید.
عصر ایران در مطلبی به نوشته احسان محمدی ادامه داد:
یکی از علایق ایرانی ها هنگام ورق زدن سررسید سال جدید که معمولاً یکی دو ماه زودتر به فروش می رسد، پیدا کردن 13 فروردین است! آرزو می کنند بیفتد به سه شنبه یا چهارشنبه! این طور می توانند از 17 فروردین بروند سرکار. یک جور پیروزی به حساب می آید! تا خستگی تعطیلات و ماچ و بوسه های تبریک سال جدید و آجیل و پسته های باقیمانده تمام شود اردیبهشت از راه رسیده است.
البته از همین حالا هم کارمندها در ایران ساعت شنی را وارونه کرده اند برای آغاز تعطیلات نوروزی. خانم ها شروع کرده اند به خانه تکانی. مغازه دارها خبر از تخفیف به مناسبت نوروز می دهند و جوانه های سبز از لابلای برف سمج روی شاخه ها دارند سر بر می کشند. این یعنی سال 1392 تمام شده است!
تیم ملی ایران اما اواخر خرداد در جام جهانی باید به زمین برود. دقیقاً ساعت 23:30 دقیقه شنبه 31 خردادماه 93. روی کاغذ تقریباً 130 روز تا آن لحظه که قلبمان به تپش بیفتد باقی مانده است اما عملاً و با محاسبه استقبال و بدرقه تعطیلات نوروز و سفر تیم به برزیل و حواشی مسابقات کمتر از دو ماه دیگر داور بازی در سوتش خواهد دمید و بعد از 90 دقیقه بازی تمام می شود.
کسی از اردوی تیم های بوسنی و نیجریه خبر تازه ای ندارد. تمام تیم ملی آرژانتین هم لیونل مسی و ایگواین و دی ماریا و آگرو و ته وز نیستند که خبر بازی های خیلی خوبشان در بارسلونا، ناپولی، رئال، منچسترسیتی و یوونتوس آدم را می ترساند؛ اما اینجا انگار خود کارلوس کی روش هم مطمئن نیست تا شروع بازی ها روی نیمکت تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران می نشیند. هجمه مربیان وطنی و برخی رسانه ها به او چنان گسترده و بی رحمانه است که انگار سرمربی یکی از سه تیم هم گروهمان در جام جهانی است.
یک روز او را به چاله میدان دعوت می کنند که لابد مچ اش را بخوابانند، یک روز به نازی آباد دعوتش می کنند که لوطی گری بیاموزد اگر طالب فیض است و روز سوم یادش می آورند که در جام جهانی 1998 ایویچ را در اردوی پیش از جام جهانی از روی نیمکت حذف کردند و جلال طالبی را به جایش نشاندند. بعد از پیروزی 2 – 1 مقابل آمریکا در جام جهانی واعظی گفت: یک عرق خور را بیرون کردیم تا یک بچه مسلمان مربی تیم ملی شود و این طور بود که آمریکا را بردیم.
در اینکه کی روش نان و ماست خودش را می خورد و خیلی به مربیان ایرانی و لیگ برتر وطنی توجهی ندارد تردیدی نیست، این نگاه گاهی تحقیرآمیز و از بالا به پایین آزردگی می آورد اما سرمربی پرتغالی – موزامبیکی ترجیح می دهد راهش را برود و کمتر انرژی اش را صرف جدال هایی از این دست بکند. «بزرگواران» داخلی اما فتیله را پایین نمی کشند و از هر فرصتی استفاده می کنند تا مهمات به توپخانه برسانند که یک وقت از نفس نیفتد.
فارغ از تمام این جدال های بی حاصل «کارلوس کی روش» سرمربی تیم ملی فوتبالی است که ساعت 23:30 دقیقه شنبه 31 خردادماه 93 قلب ایرانی مان را در سینه به تلاطم وا خواهد داشت. لحظه هایی که یادمان می رود هاشم بیگ زاده بازیکن پرسپولیس است یا استقلال، ثانیه هایی که فراموش می کنیم آنکه درون قفس توری ایستاده است دانیل داوری با موهای بور است که فارسی نمی داند یا رحمان احمدی است که ته لهجه اصفهانی پیدا کرده است.
این همان تیم ملی است که خرداد 92 پس از پیروزی اش در خیابان ها «جیغ بنفش» کشیدیم. این همان تیمی است که سال ها بعد وقتی بازی هایش را نگاه کنیم یادمان می رود فلان روزنامه تیتر زد و کی روش را دعوت کرد تا با فلان مربی لیگ برتر مچ بیندازد! این تیم ملی، تیم یک ملت است که دنبال بهانه می گردند دوباره به خیابان ها بریزند، بوق بزنند و روی برف پاک کن ماشین ها پرچم کشورشان را به رقص در بیاورند...
آقایان! مربیان فهیم و فرهیخته وطنی! اصرار نکنید که کی روش برج میلاد را قورت بدهد. به شادی این مردم، به پیراهن سفید و سرخ تیم ملی کشورتان، به لحظه های دشوار رو در رو شدن با بزرگ ترین ستاره های فوتبال دنیا فکر کنید و دست از این جدال های بیهوده بردارید.
در دو ماه باقی مانده به پسران پارسی امیدواری و اشتیاق بدهید تا برای کشورشان با تمام وجود بجنگند، به آنها یاد بدهید که فراموش نکنند صعودشان به جام جهانی در آن عصر تابستانی خرداد 92 ربط چندانی به فوتبال بازی کردنشان نداشت و کره جنوبی در هر دو دیدار رفت و برگشت بهتر بازی کرد، اگر صعود کردند یک ملت قلب هایشان را به ساق های آنها بخشیدند، این مردم را با تسویه حساب های شخصی ناامید نکنید.
اول**9241
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
20/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
گوناگون
پربازدیدترینها