محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803991543
پیام عذر خواستن و اعتراف به اشتباه !
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
پیام عذر خواستن و اعتراف به اشتباه ! تهران - ایرنا- عذرخواهی آقای رئیس جمهور در مصاحبه پنجشنبه شب موجی از رضایت و امید را در بین نخبگان و مردم برانگیخته است. دلیل اینهمه استقبال، مهجوریت این اقدام در فرهنگ ماست. عذرخواهی و طلب بخشش از تقصیرهای سهوی و عمدی،به ویژه از عموم مردم، یکی از توصیه های مهم اخلاقی و دینی است.
روزنامه « ابتکار » روز یکشنبه در ادامه سرمقاله خود با عنوان « پیام عذر خواستن و اعتراف به اشتباه » نوشت: اما این ارزش در کشور ما به دلیل کم ارج شدنِ اخلاق دینی، به کیمیا تبدیل شده است. عذرخواهی دکتر روحانی، به عنوان رئیس جمهور، می تواند حاوی پیام های مختلفی باشد.
1- اول این که به جز چهارده ستاره آسمان عصمت، کسی مصون از اشتباه نیست.
هر کسی ممکن است اشتباه کند و هیچ عیبی هم ندارد. اشکال آنجاست که افراد دچار توهمِ « خود معصوم پنداری » شوند و با این تصور خود را در چاه ویل انعطاف ناپذیری و ضایع کردن حقوق مردم گرفتار سازند و با اصرار بر خطای خود چاله اشتباه را به چاه تبدیل کنند.
هر کسی ممکن است با اشتباه و به سهو، دیگران را مورد ظلم قرار دهد؛ این احتمال برای کسانی که مسئولیت عمومی دارند بیش از دیگران است.
اصرار بر اشتباه، خطای سهوی را به خطای عمدی تبدیل می کند.
2- هزینه خطا و اشتباه مسئولان همواره از جیب مردم پرداخت می شود. اگر مسئولی با خطای خود باعث ظلم به دیگری شود و حقی را از کسی ضایع کند، تنها با رضایت صاحب حق نجات می یابد.
بنابراین تنها راه اخلاقی برای رهایی افراد از دَین دیگری، طلب بخشش و عذر خواستن است. هیچ مسئولی مصون از خطا نیست و ممکن است به حقوق مردم تعرض کند؛ همگان در معرض چنین خطری هستند.
بنابراین پیام اخلاقی عذرخواهی رئیس جمهور این است که همگان موظف به طلب بخشش و عذرخواهی هستند.
زبان عذرخواهی و فرهنگِ طلبِ بخشش دلها را به هم نزدیک و صمیمیت را ترویج و برکات را نازل می کند.
3– باورهای مردم در طول زمان ساخته می شوند. نمی توان یکشبه اعتماد مردم را به دست آورد.
بخشی از اعتماد متقابلِ مردم و مسئولان، با همین طلب بخشش و توجه به فرهنگ خاک گرفته « عذرخواهی » حاصل می شود.
4– بزرگترین گناه، ضایع کردن حق الناس و به خصوص حقوق یک ملت است. اگر افراد عادی در محدوده روابط اجتماعی خود، مرتکب نقض حق الناس شده یا تعرضی به حق الله داشته باشند، از فرصت هایی که در اختیارشان است بهره می برند تا از رحمت بی پایان الهی و بزرگواری همدیگر، توشه ای برگیرند و جرعه ای بنوشند.
اما آنان که مسئولیتی در قبال مردم دارند و چگونگی عملکردشان در تأمین یا نقض حقوق مردم تأثیر دارد و امکان دارد به حق الناس و بیت المال متعرض شوند، بیش از دیگران نیازمند بخشش مردم هستند.
فقط وقتی که صاحبان حق ببخشند، آدمی رهایی می یابد.
5- متأسفانه عذر نخواستن و اصرار بر اشتباه، در این سالیان جزء لاینکف فرهنگ مدیریتی شده و عذرخواهی مسئولین و پذیرفتن تقصیرات را، برای مردم به یک عقده عمومی تبدیل کرده است: این کیمیایی که مس وجود افراد را بدل به زر کند همیشه نایاب و غایب است.
اگر حوادث گذشته در بستر فرهنگ « عذرخواستن » و « طلب بخشش » رخ می نمود، هضم شدنی و تحمل پذیر می بود و چنین خساراتی به بار نمی آورد.
چون فرهنگ عذرنخواستن حاکم است، آستانه تحمل مردم در مقابل اشتباهات هم رو به کاهش است.
وقتی مسئولان همواره در برابر کوتاهی های خود موضع بگیرند، زبان توجیه به کار ببرند و در پی اشتباهات مهلک خود شجاعت استعفا نداشته باشند، تحمل جامعه نیز کم، صبر مردم لبریز و پایه های اعتماد عمومی سست می شود.
در نتیجه، زمینه پنهان کاری مسئولان فراهم می آید، دروغ گویی رواج می یابد و ریاکاری و نفاق دو چندان می شود.
6- ما ایرانیان در تمام امور توقع بخشش داریم، ولی شهامت عذرخواستن نداریم، زیرا زبان عذرخواهی مان الکن است و روابطمان دچار تصلب و خشکی ست.
عذرخواهی و طلب بخشش ظرفیت می خواهد. استعفا دادن به دلیل سوء تدبیرها، نیازمند ظرفیت و شجاعت است.
کسی که ظرفیت عذرخواهی و استعفا ندارد صلاحیت اداره امور مردم را نیز ندارد. کسی که از اعتراف به خطا و عذرخواهی بترسد، جرات و شجاعت جبران خطا را پیدا نمی کند؛ ترس از عذرخواستن او را در دالان تاریک غرور و خود شیفتگی به بیراهه و ناکجا آباد می کشاند. عذرخواهی از مردم نوعی سپاسگزاری و تشکر در برابر خدمات آنان و احترام به حقوقشان است.
*محمدعلی وکیلی
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
20/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها