واضح آرشیو وب فارسی:الف: گام بعدی عقلانیت
بخش تعاملی الف - کریم بخت آور
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۰۸:۰۳
توضیح دو دیدگاه درست به یک موضوع واحد مذاکرات:اول نگاه سنتی و به قولی بیسوادانه! که ازدل تجربیات چند دهه بده بستان با غرب بخصوص امریکا شکل گرفته و بیراه نیست وقتی گفته می شود مذاکرات به تنهایی راه گشا نیست چرا که مذاکره بدون امتیاز دادن معنی ندارد و غرب هر امتیازی بگیرد بعدش امتیاز بزرگتری مطرح خواهد کرد دلیلش هم ساده است مگر لیبی همه چیزش را واگذار نکرد؟ مگر صدام همکاری نکرد تا کار بجایی رسید که غرب خواهان بازدید ازکاخ ها و اتاق خواب های صدام برای کشف پلوتونیم مخفی شده گشت. وقتی حریف قدره باج که بدهی آخرش ذلت وسقوطه، اول خواهان بازدید از تاسیسات می شوند وبعد پایگاه ها وپادگان ها و صنایع موشکی و ... ( اظهارات وندی شرمن ) برایشان فرقی نمی کند تا هر مرحله که بروند نفعه برای همین در هر مرحله خواسته جدید مطرح می کنند اگر تمکین شد بازهم بیشتر اگر نشد بالاخره از این بازدیدها اطلاعات دقیق از مراکز حساس که حاصل شده و خرجی هم نداشته می شود با دست پر کوبیدشان. این محتمل ترین و البته ایده آل ترین سناریو برای جنگ طلبان غرب است. پس بنا به رهنمود قدیمی هرچه نه بگویی سر نیزه کمتر تو چانه ات فرو میرود و راهی جز مقاومت و نه به غرب وجود ندارد.دوم نگاه نو اندیشانه وبه قولی ظریف ! که از دل ضروریات بیرون می آید. اینکه در دنیای امروز قطع رابطه با جهان خارج بخصوص کشور های توسعه یافته چه پیامد ها و هزینه هایی را برای جامعه در حال توسعه و با بیش از دوازده میلیون نیروی جوان جویای کار وآینده تحمیل می کند صرف نظر از احتمال جنگ در نهایت و بهترین وضعیت تصویری مشابه کره شمالی را بدست می دهد که اصلا مطلوب ومقبول جامعه ایرانی نیست و حتما شکننده خواهد بود. پس چاره ای جز رفتن در راه مذاکرات و تکیه بر شرایط جهانی و احتمالا خوش شانسی به خاطر خستگی غرب به دلیل استمرار جنگ و رکود اقتصادی و گرفتن امتیاز و حل بحران نیست قرار نیست ما در چرخه معیوب ناشی از ندانم کاری قبلی ها گرفتار شویم باید به آب زد و به ساحل ازادی و امنیت رسید آزادی و رفع تحریم ها جزو حقوق اولیه ملت ایران است و اصلا نباید وضع می شد حالا که با ندانم کاری دیگران شده باید کمی نرمش داشت تا به وضع مطلوب برسیم شرایط جهانی عوض شده و می توان انتظار داشت معادلات تغییر کند ما هم در صحنه بین الملل هر کاری بتوانیم با مانور و ایجاد روابط سالم انجام خواهیم داد وبه اینده خوش بین هستیم.اینکه دو دیدگاه اینقدر باهم اختلاف داشته باشند و هر دو این قدر به واقعیت نزدیک باشند از غرایب رفتار های سیاسی حاکمیت ها نشئت می گیرد به یاد داشته باشیم که در تاریخ، جنگ های بزرگ را قویترین حکومت ها شروع می کنند ولی الزاما قویتر ها پیروز نمی شوند ( ناپلئون، هیتلر ...) نمی شود منکر شد که هیچیک از این دو نظریه نمی توانند به تنهایی و در تقابل و نه تعامل با نظریه دیگر جامعه را به سر مقصد مقبول برسانند تنها زمانی که هر جناح به امکانات و توانایی های جناح دیگر اذعان کرده و به تفاوت هایش احترام بگذارد و در وحدت با دیگری و چشم پوشی از منافع جناحی با اولویت منافع ملی در مسیر واحد تنش زدایی گام بردارد افق پیروزی در کنش های جهانی هم برایمان روشن خواهد شد اکنون در استانه ۲۲ بهمن جا دارد که همه با استفاده از توان ملی بدون شعار های افراطی به منظور نمایش انسجام داخلی که قویترین سلاح و پشتیبان مذاکرات است وارد صحنه شویم تنها معادله ای که غرب همیشه از حل ان عاجز بوده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]