محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829842666
زندگی در کره‌شمالی از شایعه تا واقعیت
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
زندگی در کره‌شمالی از شایعه تا واقعیت درباره زندگی در کره‌شمالی حرف و حدیث‌های فراوانی است. آن‌قدر که نمی‌توان بین واقعیت و شایعه تفکیک قائل شد.
آیا براستی مردم کره شمالی گویی در یک قفس آهنین زندگی می کنند یا اینها فقط شایعاتی است که رسانه های غربی به راه انداخته اند ؟ آیا مردم کره شمالی مانند گروهی سرباز صبح ها با یک شیپور از خواب بیدار می شوند و تا شب مجبورند بدون هیچ ترحمی کار کنند؟ در این کشور از اینترنت و تلفن همراه و ... خبری نیست و هنوز مردم در دوران پارینه سنگی زندگی می کنند یا این که مردم کره شمالی نیز مانند بسیاری از شهرهای دیگر در آپارتمان های امروزی زندگی می کنند و با مترو به سرکار خود می روند و از تلفن و تلویزیون نیز بهره می برند؟ براستی واقعیت زندگی در این کشور چگونه است و از چه راهی می توان به این واقعیت پی برد؟ سیاه و سفید رسانه های غربی می گویند در کره شمالی ساعت بیدار شدن مردم با شیپوری تعیین می شود که در سراسر شهرها و از طریق بلندگو پخش می شود. ساعت خوابیدن آنها هم از سوی سیستم خاموش کردن چراغ تعیین می شود. سیستم پخش پارچه و لباس هم از سوی دولت کنترل می شود و بیشتر اوقات مردم در خیابان ها دیده می شوند که لباس های یک شکل و شیبه هم به تن دارند. این مساله در مدارس هم به صورت جدی دنبال می شود و خلاصه هر بخشی از زندگی مردم در کره شمالی از طریق قوانین خاصی کنترل می شود. البته مردم هم این وضع را پذیرفته اند.
بردن دوربین به کره شمالی ممنوع است. برای رفتن از روستایی به روستایی دیگر یا شهری به شهر دیگر باید از حکومت اجازه گرفت. در کره شمالی کسی حق انتخاب همسر و ازدواج را ندارد، مگر با موافقت وزارت اطلاعات و امنیت آن کشور و بعد از انجام تحقیقات لازم در این زمینه. مردم کره شمالی همیشه فقیر و قحطی زده هستند و سالانه چندین هزار نفر از آنها به دلیل گرسنگی می میرند. سفر مردم کره شمالی به خارج از کشور مطلقا ممنوع است و هر کس مایل به دیدن خارج باشد به عنوان یک ضد انقلاب و عامل دشمن دستگیر و حتی به دار مجازات آویخته می شود.
تلفن زدن به خارج از کشور هم می تواند به تیرباران شخص تلفن کننده منجر شود. به ازای هر گردشگری که وارد کره می شود یک نفر برای مراقبت شبانه روزی او گمارده می شود که حتما یکی از ماموران سازمان اطلاعات است. در کره شمالی حتی خواب دیدن مردم هم کنترل می شود و دانش آموزان موظف هستند آخرین خواب های سیاسی خود و والدینشان را به نماینده وزارت اطلاعات و امنیت در کلاسشان! گزارش کنند. انتشار هر نوع خبرناخوشایند سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... که مربوط به کره شمالی باشد ممنوع است. هر گونه انتقاد از نظام کمونیستی و مقامات آن نیز جرم تلقی می شود. 12 روزنامه در این کشور منتشر می شوند اما خبرنگار ندارند! این روزنامه ها موظف هستند هر روز خبرهایی را که از وزارت اطلاعات و امنیت دریافت می کنند عینا منتشر کننند. پخش و نمایش هر نوع فیلم و حتی کارتون خارجی در تلویزیون کره شمالی مطلقا ممنوع است. پدیده ای به نام اینترنت در کره شمالی وجود ندارد و به جای آن از اینترانت استفاده می شود. داشتن رادیوهایی که قادر به دریافت امواج خارجی باشد یا گیرنده های تلویزیون های ماهواره ای و دستگاه دورنگار جرم به حساب می آید و....
از سوی دیگر خبرها و گزارش هایی از کره شمالی به جهان ارسال می شود که این کشور را به صورت سرزمینی بهشت گونه توصیف می کند. کشوری که در آن هیچ کمبود و مشکلی وجود ندارد و مردم کاملا احساس خوشبختی می کنند. آنان از این که در یک کشور کمونیستی و زیر سایه رهبری فلان شخص هستند به خود می بالند و به همه دنیا فخر می فروشند. اینها خبرها و گزارش هایی است که از کانال های رسمی یا نمایندگی های کره شمالی درخارج منتشر می شود. در این تصویر کشور کره شمالی یکی از قدرت های بزرگ جهانی است که هر روز برای دشمنانش خط و نشان می کشد و آنها را به حملات هسته ای و غیرهسته ای تهدید می کند. درهمین تصویر است که می بینیم مردم تصوری رویاگونه و افسانه ای از رهبران خود دارند و آنها را تا حد خدا ستایش می کنند و معتقدند که به محض مرگ آنها ستاره ای فرو می افتد یا توفانی جهان را در برمی گیرد. تصویری متفاوت به دور از این دو تصویر سیاه و سفید، اما یک بار بنجامین جاکابک، عکاس کانادایی با سفر به کره شمالی و اقامت کوتاهی که در این کشور داشت توانست جهان را غافلگیر کرده و به تامل درباره زندگی مردم این کشور وادارد. او در طول سفر خود مجموعه ای با 247 عکس تهیه کرد که از کشاورزی تا عبورو مرور در خیابان و کلاس و درس و دانشگاه در کره را نشان می دهد. عکس های وی مناظر و تصاویر متفاوتی را از زندگی مردم در کره شمالی نشان می دهد. در این تصاویر مردمانی به تصویر کشیده شده اند که مثل همه جای دیگر به سینما یا پارک بازی می روند و از سالن های مترو، بولینگ و ورزشگاه های امروزی برخوردار است. تصاویری که از سوی برخی خبرنگاران خارجی نیز منتشر شده کم و بیش همین ها را تائید می کند. برای مثال تصاویری که خبرنگار سی.ان.ان تهیه کرد یا تصاویر دیگری که از سوی یک خبرنگار آلمانی منتشر شد و بیشتر به برگزاری مراسم خاص یا جشن ها در این کشور اختصاص داشت، همین واقعیت را نشان می داد. این گونه مراسم کره شمالی شهرتی جهانی دارد و معمولادر آنها دختران و پسران جوان کره ای با لباس های همسان و رنگارنگ با نظم و انضباط بی مانندی دست به انجام حرکات نمایشی می زنند. ممکن است هدف از این گونه اعمال اجرای یکسری نمایش تبلیغاتی باشد اما مگر چنین مراسمی که در دیگر نقاط جهان برگزار می شود، هدف تبلیغاتی ندارد؟
در کره شمالی تحصیل و مسکن برای عموم مردم رایگان است و همه حق دارند از آن برخوردار شوند. همچنین همه کارمندان یا کارگران از حقوقی مساوی برخوردار هستند. کره شمالی در زمینه نظامی پیشرفت های زیادی داشته که در بخش دیگر این پرونده به آنها پرداخته شده است. در زمینه ورزشی نیز برخی موفقیت ها از جمله در کشتی و وزنه برداری و گاه فوتبال داشته است. حکومت کره شمالی در این زمینه بلند پروازی های فراوانی دارد. چندی پیش در خبرها آمده بود که یک مرکز اسکی بزرگ به نام ماسیک در ونسان افتتاح شده است که یکی از مهم ترین و مجلل ترین پیست های اسکی در جهان به شمار می رود. سال 1391 نیز اعلام شد در این کشور یک مجموعه تفریحی جدید متشکل از پارک سلامت، پیست یخی و زمین اسکیت افتتاح شده که در نوع خود بی نظیر است. این مجموعه با مساحت (زیربنای) 18هزار و 379 متر مربع، می تواند روزانه میزبان7200 بازدیدکننده باشد. منابع بین المللی با این همه برخی آمارهای بین المللی وجود دارد که قابل تامل است. برای مثال این که متوسط نرخ رشد جمعیت کره شمالی 0.42 درصد است و بالغ بر 63 درصد جمعیت این کشور در نقاط شهری زندگی می کنند. یا این که امید به زندگی در میان مردان کره شمالی 61.23 و در بین زنان 66.53 سال است. نرخ باروری زنان این کشور نیز 1.96 است. همین آمارها می گویند در سال های اخیر به لحاظ توسعه امکانات درمانی و بهداشتی وضع بهداشت مردم کره شمالی در حد قابل قبولی ارتقا یافته و بسیاری از بیماری های واگیر در این کشور تحت کنترل درآمده است. همچنین از شیوع بیماری ایدز در این کشور تاکنون خبری منتشر نشده است.
یا آمارهای دیگری که از همین منابع منتشر می شود و برای مثال می گوید گرچه کره شمالی از طبیعت سرسبزی برخوردار است، اما زمین های کشاورزی چندانی ندارد یا از آنها بخوبی استفاده نمی شود. یونیسف سال ۲۰۱۱ اعلام کرد یک چهارم جمعیت کره شمالی، به عبارتی شش میلیون نفر سطح درآمدشان حتی به اندازه خوردن غذا نیز نیست. حدود یک میلیون از این تعداد کودکان زیر پنج سال هستند و این کشور به دلیل تحریم سیاسی و اقتصادی و تغییرات آب و هوا، برای اجتناب از قحط سالی، غذا را جیره بندی کرده است. به گفته این منبع البته استاندارد زندگی در پیونگ یانگ با دیگر شهرهای این کشور متفاوت است. پیونگ یانگ منطقه مرفه نشینی است و مردمان زیادی در آن ثروتمند هستند. با این حال گفته می شود بیشتر مردم کره شمالی با فقر و قحطی دست و پنجه
نرم می کنند.
گزارش های اقتصادی نیز حکایت از آن دارد که صنایع کره شمالی عبارت است از ماشین سازی، نیروگاه های برق، محصولات شیمیایی، معادن، متالورژی، نساجی، تولید غذا و گردشگری. بیشتر صادرات این کشور روی استخراج معادن، محصولات متالورژی، تولیداتی از جمله تسلیحات، منسوجات، کشاورزی و محصولات شیلات است و مهم ترین وارداتش نیز نفت، زغال سنگ،
زغال کک، ماشین آلات و تجهیزات آن، منسوجات و غلات است. بزرگ ترین بخش معاملات این کشور با چین و روسیه صورت می گیرد.
کره شمالی بیشترین منابع خود را در بخش تسلیحات بخصوص توسعه سلاح های هسته ای سرمایه گذاری کرده است و همین موضوع موجب شده برخی ناظران دلیل اصلی محرومیت های این کشور را توجه زیاد به مسائل دفاعی و امنیتی بدانند. اینها در مجموع تصاویری درهم ریخته از کره شمالی است که باید مانند یک پازل آنها را کنار هم چید تا به حقیقت آن پی برد. پیونگ یانگ به روایت همسر یک ایرانی یوروم بیک من (یوروم قطبی) همسر افشین قطبی سرمربی سابق تیم ملی فوتبال کشورمان در گفت وگویی پیرامون مشاهداتش از کره شمالی گفته است:
من سال 2007 برای انجام تحقیقاتی همراه سفیر هلند در سئول که همزمان هم سفیر هلند در پیونگ یانگ نیز بود، راهی کره شمالی شدم. ما دو نفر ابتدا از سئول به پکن رفتیم و از آنجا با قطار راهی پیونگ یانگ شدیم که 24 ساعت طول کشید تا به مرکز کره شمالی رسیدیم. دو نفر از وزارت خارجه کره شمالی سراغ ما آمدند که در تمام پنج روز با ما بودند. هر خارجی که به کره می آید یکی از این مراقب ها با او هست. تمام برنامه های ما را این دو نفر تنظیم می کردند.
در آنجا عکاسی کردم. از برخی مناطق با اجازه دولت می شود عکس انداخت. مراقبان به ما می گفتند از کجاها می توان عکاسی کرد. البته در مواردی نیز به صورت مخفیانه و در مسیرسوار بر قطار شدن عکاسی کردم. پوشش مردم این کشور همچون دهه های 1960 و 1970 است. وقتی کسی از کره جنوبی به این کشور می آید مدرن بودن جنوبی ها واقعا در مقایسه با شمالی ها برجسته می شود. در کره شمالی شب ها برای صرفه جویی در انرژی، برق ها را خاموش می کنند. در هتل محل اقامت ما دو اتاق برای ما در نظر گرفته بودند که بین شان یک اتاق کوچک بود و در داخل آن افرادی برای شنود مکالمات ما حاضر بودند. همچنین اتاق ها پر از آینه بود و پشت آنها میکروفن و دوربین فیلمبرداری کار گذاشته بودند.
نگاه شمالی ها به من به عنوان یک جنوبی به مثابه یک جاسوس بود، بویژه آن که به خاطر این که از طرف پدر نسب من به کره شمالی ها می رسید تا حدودی شبیه آنها بودم. صبح ها بین ساعت 6 تا 7 از بلندگوها بویژه در مرکز این کشور شعارهای انقلابی پخش می شود اما در حواشی شهر صدایش ضعیف تر است. به دلیل ایدئولوژی حاکم بر این کشور، تساوی بیشتری میان زنان و مردان کره شمالی نسبت به کره جنوبی وجود دارد. در کره جنوبی مردان مسلط بر زنان هستند.
سال 2009 که حدود یک روز و نیم در این کشور بودم ظاهرا مردم کشور رفاه بیشتری داشتند. در دست برخی از مردم تلفن همراه دیدم. همچنین تعداد خودرو ها ظاهرا بیشتر از سال 2007 شده بود. همچنین در یک شبی که در این کشور بودم روشنایی بیشتری مشاهده کردم و برخلاف سال 2007 دیگر شهر تاریک نبود. علیرضا ثمودی / جام جم
سه شنبه 15 بهمن 1392 8:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]
-
گوناگون
پربازدیدترینها