محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843331408
دیداری که دیگر تابو نیست
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
بررسی روزنامه های ایران/دوشنبه 14 بهمن 1392 دیداری که دیگر تابو نیست تهران-ایرنا- دیدار تازه ی وزیران امور خارجه ایران و آمریکا در حاشیه ی نشست امنیتی مونیخ در آلمان، موضوع بسیاری از یادداشت های امروز روزنامه های کشور بود؛ برخی این دیدار را گامی در مسیر تنش زدایی در روابط تهران - واشنگتن دانستند.
این گزارش نگاهی به سرخط اصلی خبرها و همچنین نوشته های سرمقاله نویسان و نویسندگان روزنامه های امروز دوشنبه چهاردهم بهمن ماه 1392 خورشیدی انداخته و مهم ترین موضوع های مورد توجه این روزنامه ها را بررسی کرده است.
***دیداری که دیگر تابو نیست
دیدار «محمد جواد ظریف» و «جان کری» وزیران امور خارجه ی ایران و آمریکا در حاشیه ی نشست امنیتی مونیخ، توجه روزنامه های امروز کشور را برانگیخت و افزون بر بازتاب خبری، یادداشت های تحلیلی در این ارتباط منتشر شد.
در حالی که برخی از روزنامه ها از این دیدار استقبال کردند و آن را گامی رو به جلو در مسیر تنش زدایی در روابط تهران و واشنگتن دانستند، برخی دیگر اما نگاهی بدبینانه به این دیدار داشتند.
روزنامه ی «قانون» در یادداشتی با عنوان «ایران و غرب در مسیر صحیح» به قلم «علی اکبر فرازی» معاون امور بین الملل اتاق بازرگانی ایران با اشاره به دیدار ظریف و کری، این دیدار را مهم و نشان دهنده ی اهمیتی دانست که دیگران به نقش جمهوری اسلامی ایران در برقراری صلح و امنیت در منطقه می دهند.
در بخشی از این یادداشت آمده است: اتفاق مهم تر این است که آن دیوار نفوذ ناپذیر و ضخیم و ستبری که آمریکایی ها و غرب تصور می کردند به واسطه تحریم دور ایران کشیده اند به تدریج در حال کاسته شدن از ارتفاع آن است. این اقدام نشان دهنده آن است که تحریم ها نیز می تواند به تدریج کم شود تا در پروسه نهایی شرایط به حالت معمولی (نرمال) برگردد...حالت اعتماد سازی روز به روز میان دو طرف در حال پر رنگ شدن است چرا که اعتماد سازی جاده ای دو طرفه است و نمی توانیم انتظار داشته باشیم که یک طرف اعتماد سازی کند و طرف دیگر اعتماد سازی را در دستور کار نداشته باشد. پس می توان نتیجه گرفت که هر دو طرف در حال قدم برداشتن در مسیر درستی هستند.
«دیداری که دیگر تابو نیست» عنوان یادداشت روزنامه ی «آرمان» در این ارتباط به قلم «حشمت الله فلاحت پیشه» نماینده ی پیشین مجلس از جریان اصولگرا بود که از فضای جدید در روابط تهران و واشنگتن گفت و نوشت: رابطه میان ایران و آمریکا در سطوح میانی دیگر مثل پیش نیست که هر دیداری میان وزیران خارجه دو کشور صورت بگیرد به عنوان تابو مطرح شود. در واقع پس از دیدارهایی که در پاییز گذشته بین وزیران خارجه دو کشور در نیویورک صورت گرفت و بعد از دیدارهای مکرر ظریف در نشست های 1+5 با جان کری، دیگر این دیدارها و این نشست ها برای وزیران خارجه دو کشور تابو نیست.
دیدار هفته ی گذشته که بر سر مسایل هسته ای در حاشیه داووس بین وزیر خارجه ایران و آمریکا انجام شد در همان راستا ارزیابی می شود. دلیل اصلی این دیدارها نیز ریشه در تجربیات دو کشور از سی و پنج سال رابطه از طریق واسطه ها ناشی می شود.
اما روزنامه ی «سیاست روز» در یادداشتی با عنوان «شیطنت های کری در مونیخ» از اجرای آنچه ابعاد جدید خصومت غربی ها با ایران خواند، خبر داد و نوشت: غرب در حالی ادعای تعامل با ایران را سر می دهد که همچنان به صورت پنهان و آشکار به خصومت ورزی با ایران ادامه می دهد که نمود آن را در شیطنت های رسانه های آنها در مونیخ از جمله در رفتار کری می توان مشاهده کرد.
در این یادداشت آمده است: غرب در مجموع جنگی سراسری و پنهان و آشکار را در حوزه رسانه ای آغاز کرده است در حالی که در ظاهر ادعای تعامل سر می دهد. ادامه این روند را در نشست مونیخ می توان مشاهده کرد. مواضع مطرح شده درباره سخنان کری در دیدار با ظریف مبنی بر ادامه تحریم ها در این چارچوب می باشد. غربی ها با این رفتار سعی کرده اند تا مواضع ایران در قبال امنیت جهانی را که از زبان دکتر ظریف بیان شده در حاشیه قرار دهند در حالی که همزمان چارچوب هایی را که در نشست هایی مانند داووس مطرح کرده اند پیگیری می کنند.
***نگاه متفاوت به سبدکالا
موضوع سبد کالا یکی از محورهای اصلی خبرها و یادداشت های روزنامه های امروز کشور بود. مطالب روزنامه ها در این ارتباط طیفی از حمایت و انتقاد از این طرح را شامل می شود.
روزنامه ی «ایران» در یادداشت اصلی خود با عنوان «چشم طمع به سبد کالای مردم» به قلم «حسن وزینی» نوشت:با آن که در سیاست های اقتصادی دولت اصل بر توانمند سازی اقتصاد خانواده است - تا حمایت مستقیم معیشتی- اما به این دلیل که بخشی از مردم در اثر سیاست های نادرست گذشته، اجرای نامناسب قانون هدفمندی یارانه ها، سوء مدیریت ها و کاهش بهره وری کشور، فشارهای اقتصادی غرب و... از طبقه متوسط به سطوح پایین تر سقوط کرده اند، سبد کالا برای کمک به تأمین حداقل معیشت اقشار آسیب پذیر اقتصادی در نظر گرفته شده است. به عبارت دیگر دولت گرچه معتقد است باید با ساز و کاری نظیر: تقویت پول ملی، ایجاد ثبات در بازارهای مالی، رونق تولید داخلی، کاهش بیکاری، تورم و... بنیان اقتصادی خانواده ها را تقویت کرد، اما در کوتاه مدت چاره ای جز حمایت مستقیم از معیشت حداقلی بخشی از مردم ندارد.
در ادامه این یادداشت در مورد انتقادهای مطرح شده از این طرح آمده است: حقیقت این است همه کسانی که از توزیع سبد کالا به هر دلیلی انتقاد کردند، با هدف مخالفت با دولت نبوده است. برخی از این نقد ها که موجب افزایش دقت دستگاه های اجرایی و حتی کانون های تصمیم گیر می شود، قابل قدردانی است. چه بسا برخی از اعتراضات نیز از همین منظر بوده است، اما آنچه اکنون باید همراه نقد مطرح شود، ضرورت حمایت از دولتی است که میراث دار شرایط نابسامان گذشته است.
در برابر، روزنامه ی «جمهوری اسلامی» در سرمقاله ی خود با عنوان «پوست خربزه سبد کالایی زیر پای دولت» نتایج طرح توزیع سبد کالا را مشابه یارانه نقدی، شکست خورده خواند و دولت کنونی را به تکرار اشتباه های دولت پیشین متهم کرد.
در بخشی از این مطلب آمده است: بی راه نیست اگر بگوییم، توزیع سبد کالایی یکی از بزرگترین اشتباهات دولت یازدهم در چند ماه فعالیتش می باشد. دولت، خود را ناگزیر کرده است توزیع این سبد را ادامه دهد همان گونه که نه تنها دولت قبلی با وجود کسری شدید منابع، ناگزیر از ادامه پرداخت این یارانه بود دولت یازدهم نیز هنوز حتی جسارت تعدیل و تصحیح فهرست یارانه بگیران را پیدا نکرده است و احتمالاً پیدا نخواهد کرد.
حال با توزیع سبد کالایی داستان یارانه های نقدی به گونه ای دیگر تکرار می شود در حالی که هدفمندی و جامعه هدف این سبد به شدت زیر سئوال است. پرسش جالب اینجا است که دولت یازدهم چرا به چنین راهی پا گذاشت؟ آن هم در حالی که جامعه و افکار عمومی اصلاً چنین انتظاری از دولت نداشت تا دولت بخواهد در پاسخ به آن توقع چنین اقدامی را آن هم اینقدر عجولانه انجام دهد ولی اکنون چنین توقعی پدید آمده است!این هشدار را روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود پس از گزارش 100 روزه رییس جمهوری داد ولی متأسفانه مورد توجه قرار نگرفت.
***الزام های مبارزه با فساد اقتصادی
ماموریت ویژه رییس جمهوری برای معاون اول خود درباره ی تشدید مبارزه با رانت خواران، باعث شد تا بسیاری از روزنامه ها در یادداشت های تحلیلی خود به موشکافی معضل مفاسد اقتصادی، ریشه ها و الزام های مبارزه با آن بپردازند.
ضرورت برخورد ریشه ای و غیرشعاری با فساد اقتصادی و توجه به بسترهای بروز این معضل همچون برخی رویه ها و قوانین مبهم، از جمله موضوع هایی بود که در یادداشت های روزنامه ها در ارتباط با این موضوع به چشم می خورد.
روزنامه ی «اعتماد» در سرمقاله ی خود با عنوان «گام های اساسی مبارزه با فساد» به قلم «سعید لیلاز» نوشت: مقابله با فساد اداری تا جایی که به دولت مربوط می شود شناسایی فاسدها و معرفی آنها به دستگاه قضایی است که این کار تا حالا صورت نگرفته و جز اشاره یی به یک مورد روشن موارد دیگر بیان نشده است. در زمینه برخورد با مفسدان اقتصادی اقدام اولیه با دستگاه قضایی است که خارج از کنترل دولت است و معلوم نیست رویه های قضایی ما چقدر مناسب برای برخورد با مفسدان یا بازگرداندن مال از دست رفته به دامان ملت است. اگر دولت بخواهد با فاسدها برخورد کند ممکن است به یک موفقیت های نسبی برسد اگرچه تاکنون در 35 سال گذشته عملکرد روشنی در این زمینه مشاهده نشده است. پشت هر مقرراتی، یک فاسد خوابیده است. زمانی که نرخ بهره بانکی فاصله عجیبی با نرخ بهره بازار آزاد و نرخ تورم دارد در واقع خواسته یا ناخواسته دولت یک شبکه فساد گسترده را در شبکه بانکی سامان داده است. از تعداد متقاضیان تاسیس بانک که از اوایل دهه 1380 قارچ گونه روییده اند می توان این را فهمید. دولت هنوز کاری نکرده است. درست است که نرخ تورم کاهش یافته ولی فاصله بین نرخ تورم و نرخ بهره به حداقلی که جلوی فساد را بگیرد نرسیده است. دولت باید در زمینه های بسیار روشنی در مسیر مبارزه با فساد و نه مبارزه با فاسدها گام بردارد.
در بخش دیگری از یادداشت اعتماد آمده است: گام عملی دولت در زمینه مقابله با فساد فقط و فقط از طریق آزادسازی اقتصاد، حذف رانت ها، امتیازات و انحصارات موجود، امکان پذیر است. چرا باید شرکت های پتروشیمی بتوانند از یک سود تضمین شده بهره ببرند ولی کشاورزها نه؟ چرا شرکت های لبنیات نباید چنین سود تضمین شده یی را دریافت کنند؟ اگر اساسا دولت نمی تواند سود همه شرکت ها و همه بنگاه های اقتصادی را تضمین کند که البته نمی تواند و عاقلانه هم نیست، چرا باید به بعضی ها ضمانت بدهد و به بعضی ها ندهد؟ من دولت را دعوت می کنم به اینکه فراتر از نامه نگاری برای مبارزه با فاسدهای اقتصادی و معرفی کسانی که مردم می دانند که اینها چه کسانی بوده اند، به مقابله با فساد بپردازد. از طریق آزادسازی اقتصادی، حذف بروکراسی، مقررات زدایی و از طریق حذف رانت ها و امتیازات ویژه یی که به خیلی از نهادها و دستگاه های دولتی و شبه دولتی و نهادهای بخش عمومی داده می شود ولی به بقیه تعلق نمی گیرد.
«ویژه خواران و نگاه دولتمردان» عنوان یادداشت روزنامه ی آرمان به قلم «ارسلان فتحی پور» نماینده ی مجلس بود که تنها راهکارمبارزه با فساد را همت دولتمردان و قانونگذاران به دور از تبلیغات رسانه ای و درگیری های جناحی دانست و نوشت: بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که برای حل معضل فساد اداری باید علت ها را شناخت و بعد به دنبال درمان یا پیشگیری این فساد حرکت کرد. آگاهان بر این باورند که ریشه دواندن فساد در اقتصاد ایران، بستگی زیادی به اتفاقات چند سال گذشته کشور و تصمیمات مدیران کشور داشته است. عوامل فساد را باید در تصمیمات دولت مانند چندنرخی شدن ارز، رانتی که از دور زدن تحریم های اعمال شده در چند سال گذشته عامل پیدایش فرصت های طلایی برای ویژه خوارانی شده که وابسته به نهاد قدرت بودند و... دانست. این ادعا اکنون اثبات شده که به واسطه این تحریم ها افراد زیادی صاحب ثروت های باد آورده شدند. انحصاری که دولت برای عده ای خاص قائل شد موجب گردید واردات کالا منحصر به افراد و شرکت های خاصی شود و همین عامل موجب شد اقتصاددانان به این باور برسند که یکی از عوامل اصلی فساد اداری همین رویکرد دولت گذشته بود. بر همین اساس، از دیگر عوامل فساد اقتصادی می توان به ویژه خواری ها در جریان خصوصی سازی اشاره کرد.
**اعتماد دوباره ی بنی اعتماد به سینمای ایران
حضور «رخشان بنی اعتماد» کارگردان سینما با فیلم «قصه ها» در سی و دومین جشنواره ی بین المللی فیلم فجر، بازتاب متفاوتی در فضای روزنامه ها داشت. در حالی که برخی بازگشت بنی اعتماد به عرصه ی فیلم سازی را مهم دانستند و از آن استقبال کردند، برخی دیگر اما از وی به دلیل فیلم تازه اش انتقاد کردند.
روزنامه ی «شرق» در گزارشی با عنوان «هیچ فیلمی برای همیشه در کمد نمی ماند» به قلم «عسل عباسیان» با اشاره به نمایش فیلم قصه ها ساخته ی بنی اعتماد در جشنواره ی فجر و استقبال پر شور مردم از نمایش فیلم وی پس از هفت سال نوشت: قصه ها، برخلاف عقیده برخی رسانه ها که مغرضانه از شعارزدگی و جوان پسندنبودن این فیلم می گویند، هم اکنون در صدر آرای نظرسنجی مردم است. نقطه مشترک حرف های همه عوامل از جمله گلاب آدینه، مهدی هاشمی، پیمان معادی، فرهاد اصلانی، باران کوثری، مهراوه شریفی نیا، حسن معجونی، کوهیار کلاری و سیامک کلانتری هم خوشحالی بود. همه پشت تریبون از خوشحالی می گفتند. خوشحالی بابت حضور دوباره رخشان بنی اعتماد در سینما و البته تجسم قصه ها بر پرده سینما که تا همین چندماه قبل محال به نظر می رسید.
محال به نظر می رسید چون بنی اعتماد برای دریافت پروانه ساخت با دشواری های فراوانی روبه رو بوده، اما او در نشست درباره دشواری ها با طمانینه توضیح داد و گفت: من به شرایط آن دوران اعتراض داشتم و با فیلم نساختن خود اعتراضم را بیان کردم به همین دلیل این فیلم را با مجوز پروانه ساخت فیلم کوتاه ساختم بعد این هفت قسمت را که به صورت هفت فیلم کوتاه بود در کنار یکدیگر قرار دادم و یک فیلم بلند به وجود آمد و کاری را کردم که در هیچ جا خلاف قانون نیست. در این مدت حتی در یک جشنواره خارجی شرکت نکردم چون برای من دیده شدن فیلم توسط مخاطب ایرانی مهم بود. از طرف دیگر این فیلم برای من بسیار مهم بود چون مسوولان {پیشین} وزارت ارشاد بسیاری از بازیگران را به ممنوع شدن فعالیت هنری شان تهدید کرده بودند.
روزنامه ی «ابتکار» نیز عنوان «پایان بغض بنی اعتماد» را برای مطلب خود برگزید و نوشت: رخشان بنی اعتماد در جشنواره فیلم فجر سکوت چند ساله اش را شکست؛ او از بغضی گفت که باعث شد تمرکزی بر روی ایده های دیگر نداشته باشد. رخشان بنی اعتماد در پاسخ به اینکه چرا در این فیلم تنها به زنان اشاره شده و مردان دیده نمی شوند و چرا هیچ گاه از زنان موفق در فیلم هایمان یاد نمی کنیم؟ گفت: اینکه چرا راجع به زنان موفق فیلم نساخته ام باید بگویم شاید در آینده راجع به این مسأله فیلم بسازم. البته من سفارش بر خود را دوست ندارم بلکه فیلم هایم را بر اساس دغدغه هایم می سازم در شرایط خاص بسیاری از اقشار جامعه تریبون ضعیفی دارند و بخشی از افراد جامعه هیچ تریبونی ندارند به همین دلیل من فیلم می سازم تا حرف این گروه را بزنم. راجع به مردان هم باید بگویم که من به مردان کم توجهی نکرده ام اما زن ها از نظر من چون مشکلات بیشتری دارند و مشکلات آن ها را از نزدیک می شناسم مهم ترند.
روزنامه ی «جوان» اما با نگاهی انتقادی در یاداشتی با عنوان «قصه نداری، شروع نکن!» به قلم «محمد تقی فهیم» منتقد و کارشناس حوزه ی سینما نوشت: بنی اعتماد به نظر می خواسته به هر قیمتی فیلم بسازد. برای همین همه چیز می شود شعار و پیام و نهایتاً مضمون و هنر سینمایی در این فیلم ناکام می ماند. به این شکل بنی اعتماد در قصه گویی تمام شده نشان می دهد و همین است که قصه ها، غصه می شود. رخشان بنی اعتماد، پس از چند سال، فیلم قصه ها را ساخته است. او با این شعار که «هیچ فیلمی، هیچ وقت، توی کمد نمونده، بالاخره دیده میشه، چه ما باشیم، چه نباشیم» ناظر نمایش آن در جشنواره است. فیلم قصه ها ساخته شده از چند فیلم کوتاه است؛ روایت چند آدم آمده از فیلم های قبلی کارگردان؛ شخصیت های چند فیلم 10، 20 سال قبل در فضای جامعه شهری امروز. شخصیت هایی که آش و لاش تر از قبل به هر دری می زنند تا ادامه دهند. اما نگارنده با موضع فوق کاری ندارد و آنچه برایش ارجح و جای تأمل دارد، بحث فرم و ساختار اثر است.
به زعم فهیم، اولین مشکل بارز و برجسته قصه ها این است که داستان ندارد. قصه کم می آورد. این ربطی به چند قصه ای بودنش ندارد. اصولاً هر قصه ای (چه بلند و چه کوتاه) باید کامل باشد؛ شخصیت داشته باشد؛ سر، میانه و پایان داشته باشد که در یک دایره به فینالی متحد برسد. چه فیلم را اپیزودیک بدانیم، چه جمع شده از چند داستان کوتاه، فرقی نمی کند. نخستین انتظار، داشتن داستان پرمایه و بعداً شگفتی ساز است. جان لستر می گوید: اگر داستان خوبی نداری، کار را شروع نکن. این اصل اساسی در قصه ها ندیده گرفته شده است.
جوان نوشت: بنی اعتماد به نظر می خواسته به هر قیمتی فیلم بسازد. چه کنم چه کنم او را به صرافت این انداخته که خب آدم های فیلم های قبلی را با تغییراتی می شود در زمان حال بسط داد و برای آنها مشکلاتی تراشید. آنها را روانه گوشه و کنار شهر کرد. آسیب ها و معضلات اجتماعی موجود را هم مانند بیکاری، عقب افتادن حقوق کارگران، اعتیاد، مدیران بی تعهد و ریاکار، شعارهای سیاسی دانشجوی ستاره دار و. . . خلاصه مواردی از این دست را به آنها وصله کرد تا بشود «قصه ها»ی امروز آدم های دیروز فیلم های قبلی.
*گروه پژوهش های خبری
پژوهش**9277**2054
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
14/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 183]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها