محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829856937
پرسه دائمی معتادان در سطح شهر
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پرسه دائمی معتادان در سطح شهر مثل دو مجسمه، سیاه و ژولیده، با دست‌های پر پینه و ناخن‌های« تبله کرده» کز کرده‌اند گوشه‌ای از پیاده‌رو و کراک دود می‌کنند. خزیده‌اند زیر پل و قوز کرده‌اند زیر یک پتو تا دود تریاک را نم‌نم به کام بکشند. نشسته‌اند کنار ساختمانی مخروبه و پیله کرده‌اند به زخم‌های دست و صورتشان تا مورچه‌های خیالی را از زیر زخم‌ها بیرون بیاورند.
لم داده اند زیر آفتاب و سرنگ به دست، مواد را توی دست و پا و کشاله ران و رگ گردن تزریق می کنند. خوابیده اند لای یک تکه کارتن، دراز شده اند وسط پیاده رو، روی پل هوایی، توی دالان پل های زیرگذر. اینها معتادان خیابانی اند، مصرف کننده های تابلوی مواد که تئاتر اعتیاد را کف خیابان ها، مقابل چشم های کنجکاو رهگذران بازی می کنند. مناطق جنوبی شهر، خرابه ها، ساختمان های نیمه کاره، حتی پارک ها و حاشیه اتوبان ها محل تردد آنهاست، معتادانی که به گفته استاندار پایتخت تعدادشان فقط در شهر تهران 10هزار نفر است. ضربتی که کارساز نیست پاتوق ها تا وقتی نیروهای پلیس نیامده اند برای معتادان امن است، ولی وقتی پلیس سرمی رسد پاتوق ها ناامن می شود. طرح های ضربتی پلیس که سالی چند بار در نقاط آلوده به مواد مخدر کشور اجرا می شود، هدفش از هم پاشیدن این پاتوق هاست، اما تجربه این سال ها نشان داده که با فروپاشی هر پاتوق، بساط معتادان در پاتوقی دیگر پهن می شود و اعتیاد به شکلی دیگر، کمی دورتر از جای قبلی ظاهر می شود. همین است که در مورد سودمند بودن طرح های ضربتی جمع آوری معتادان متجاهر (معتادانی که در ملأعام مواد مصرف می کنند) شک و شبهه هایی وارد است و عده ای معتقدند این طرح ها فقط باعث مهاجرت معتادان تابلو از نقطه ای به نقطه دیگر می شود. البته فرید براتی سده، مدیرکل درمان و حمایت های اجتماعی ستاد مبارزه با موادمخدر در گفت وگو با جام جم نشان می دهد که نگاهش به طرح های ضربتی متفاوت است؛ چون از دید او هم شناسایی معتادان متجاهر که خطر حضور پلیس را احساس می کنند و مخفی می شوند، کار سختی است و هم در استان هایی که این طرح ها درست اجرا شده، تعداد معتادان متجاهر کم شده است. با این حال، پلیس که مجری این طرح هاست حرف های دیگری دارد؛ هر چند حرف اصلی اش این است که با معتادان و قاچاقچیان برخورد قاطعانه می کند. چندی پیش حسین ساجدی نیا، رئیس پلیس تهران اعلام کرد در شهر تهران 40 نقطه آلوده به موادمخدر وجود دارد که اگر این تعداد را به تعداد مناطق 22گانه پایتخت تقسیم کنیم، سهم هر منطقه به طور میانگین دو نقطه آلوده می شود. طبیعی است ساکنان این مناطق با حضور معتادان متجاهر کنار نمی آیند و توقعشان از پلیس، جمع آوری این معتادان و برقراری نظم و امنیت است. پلیس نیز طبق این خواسته عمل می کند و معتادان تابلو را که برای درمان اقدام نمی کنند و مرتکب جرم مشهود می شوند(مصرف مواد در انظار عمومی) در قالب طرح های ضربتی جمع آوری می کند اما این فرآیند یک مشکل بزرگ دارد؛ مشکلی که اجازه نمی دهد معتادان متجاهر پس از اجرای طرح های ضربتی به طور کامل از سطح شهرها جمع شوند. ساجدی نیا چندی قبل در حاشیه اجرای طرح ضربتی جمع آوری معتادان تابلو در مناطق جنوبی تهران ضمن اعلام آمادگی پلیس برای جمع آوری معتادان، اشاره کرد که مشکل اصلی در این حوزه کمبود مراکز نگهداری معتادان است، به طوری که در تهران که یکی از مشکل دارترین شهرها در حوزه موادمخدر است، فقط دو کمپ دولتی وجود دارد. 2 راه موجود است، اجبار یا اختیار زنجیره ای معیوب وجود دارد که باعث تولید معتاد متجاهر می شود. اولین نقطه از دسترسی آسان به موادمخدر، ناسالم بودن محل زندگی و نبود قدرت «نه» گفتن به مواد آغاز می شود. فرد ابتدا تفریحی سپس از روی عادت، موادمخدر مصرف می کند تا آنجا که ادامه زندگی بدون موادمخدر برایش ناممکن می شود. این فرد بتدریج از خانواده رانده می شود و چون سرپناهی ندارد به خیابان ها پناه می برد و کم کم پای ثابت پاتوق ها می شود. خانواده های معتادان متجاهر معمولا سراغی از آنها نمی گیرند، اما آنهایی که هنوز دلواپس معتاد خود هستند، او را به مراکز درمانی می فرستند. درمان این افراد نیز معمولا به نتیجه نمی رسد چون آنها علاوه بر این که اراده و انگیزه ای برای ترک ندارند، مراکز درمانی نیز آن قدر جذاب و استاندارد نیست که باعث بازتوانی آنها شود. گریختن معتادان از مراکز درمانی نیز اغلب به این دلیل است و بازگشت آنها به پاتوق ها معلول این علت. معتادانی که در طرح های ضربتی، جمع آوری می شوند و به مراکز ترک اعتیاد اجباری می روند نیز مشکلات مشابهی دارند؛ زیرا هم تعداد این مراکز کم و در نتیجه تراکم جمعیت در آنها بالاست و هم کیفیت خدمات ارائه شده در آنها پایین است، به طوری که معتادان وارد شده به این مراکز بیش از آن که به سمت زندگی سالم پیش بروند پس از خروج از این مراکز به مصرف کنندگانی تبدیل می شوند که بیش از گذشته موادمخدر مصرف می کنند. البته طبق قانون، پلیس چاره ای جز فرستادان معتادان متجاهر به مراکز اجباری ندارد؛ زیرا ماده 16 اصلاحیه قانون مبارزه با موادمخدر تاکید دارد که معتادان به موادمخدر و روانگردان ها و متجاهر به اعتیاد باید با دستور قضایی از یک تا سه ماه در مراکز دولتی و مجاز درمان نگهداری شوند. البته این قانون شامل حال معتادانی می شود که به ماده 15 این قانون بی اعتنا بوده اند، ماده ای که تاکید دارد معتادان اگر می خواهند مجرم شناخته نشوند باید به مراکز دولتی یا خصوصی ترک اعتیاد بروند و گواهی تحت درمان بگیرند. این دو راه در حالی پیش پای معتادان قرار دارد که برخی کارشناسان همچون موسوی چلک، آن زمان که مدیرکل آسیب های اجتماعی وزارت رفاه بود، معتقدند اجبار و زور در برخورد با آسیب های اجتماعی بی اثر است و عده ای دیگر چون سعید صفاتیان، مدیرکل پیشین درمان ستاد مبارزه با موادمخدر بر این باورند که گرچه شکی در لزوم جمع آوری معتادان متجاهر وجود ندارد، ولی این برنامه های پیش بینی شده در مدت اقامت اجباری است که اهمیت دارد. این کارشناس درمان اعتیاد به جام جم می گوید: دستگیری، نگهداری و حمایت های پس از خروج سه اقدامی است که باید در قبال معتادان خیابانی انجام شود، اما اکنون فقط بخش اول که ساده ترین بخش است بخوبی انجام می شود. صفاتیان معتقد است در بخش نگهداری معتادان میان دستگاه های متولی هماهنگی وجود ندارد به طوری که دستگیری ها بدون ارتباط با وزارت بهداشت و بهزیستی و بدون آگاهی از امکانات نگهداری انجام می شود. به گفته او مهم تر از این دو بخش، حمایت هایی است که باید از معتاد بهبودیافته و خارج شده از مراکز درمانی شود، اما هم اکنون مشخص نیست چه نهادی باید از این افراد حمایت کند. اولویت؛ درمان اختیاری هم اکنون به گفته مدیرکل درمان و حمایت های اجتماعی ستاد مبارزه با موادمخدر 700 هزار نفر از معتادان تحت درمان قرار دارند که در 5200 مرکز اعم از سرپایی، کاهش آسیب، مراکز اقامتی میان مدت و بستری و کلینیک های مثلثی در حال دریافت خدمات درمانی هستند. اما مشخص نیست چه تعداد از این افراد، درمان را به صورت اختیاری انتخاب کرده اند. سعید صفاتیان معتقد است بزرگنمایی ماده 16 مبارزه با موادمخدر سبب شده تا درمان اجباری به موازات درمان اختیاری پیش برود، در شرایطی که قانون، درمان اختیاری را بر اجباری مقدم دانسته است. فرید براتی سده نیز به این موضوع معتقد است و در گفت وگو با جام جم تاکید می کند اولویت اصلی باید بر توسعه مراکز ماده 15 باشد، به طوری که همه اقدامات به این بخش برود و ماده 16 فقط برای معتادان متجاهر که به سمت درمان اختیاری نمی روند، اعمال شود. اما موضوع این است که مراکز درمانی ماده 15، مراکزی است که در ازای دریافت پول به معتادان خدمات ارائه می کنند. البته براتی سده می گوید اگر معتادی به این مراکز مراجعه کند و تمایلش برای ترک را نشان دهد، دست رد به سینه اش نمی خورد، ولی با این حال اگر بیمه خدمات درمان اعتیاد برقرار شود و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی هزینه درمان معتادان بی بضاعت را تقبل کند، این دغدغه نیز رفع خواهد شد. با این حال، به گفته او این موضوع از مباحث معطل مانده است که تا به حال پیگیری، نامه نگاری و گفت و گو های زیادی درباره اش شده و قرار است در جلسه آینده ستاد مبارزه با موادمخدر ـ که با حضور رئیس جمهور برگزار می شود ـ دستگاه هایی که در حوزه درمان اعتیاد و حمایت از معتادان اهمال کرده اند، معرفی شوند. معضلی بزرگ، بودجه ای اندک در روزهای اخیر، وزیر کشور بارها اعلام کرده که دست کم در کشور شش میلیون نفر به طور مستقیم با عوارض ناشی از اعتیاد درگیرند و حتی در نیمی از طلاق ها رد پای اعتیاد مشهود است. با این حال توجه به پیشگیری و درمان و کاهش آسیب ناشی از اعتیاد همچنان جزو اولویت ها قرار ندارد و حتی در بودجه ریزی های سالانه به این مساله به عنوان موضوعی کم اهمیت نگاه می شود. آن طور که مهدی عیسی زاده از اعضای کمیسیون تلفیق بودجه سال 93 به جام جم می گوید، بودجه سال آینده نیز همانند بودجه امسال به موضوع آسیب های اجتماعی نگریسته، طوری که مبالغ بسیار اندکی را به این بخش اختصاص داده است. پس چالش بودجه ای در این حوزه برای سال آینده نیز وجود دارد، ولی به گفته سعید صفاتیان، مدیرکل پیشین درمان ستاد مبارزه با موادمخدر، مهم تر از بودجه، داشتن برنامه است و این که مسئولان پیشگیری و کاهش آسیب ناشی از اعتیاد را جزو وظایف ذاتی خود بدانند؛ یعنی موضوعی که اکنون به آن کم توجهی می شود. پس اگر این وضع همچنان ادامه داشته باشد و ناهماهنگی ها باز هم تکرار شود، معضل اعتیاد و گسترش روزافزون آن حل نمی شود و معتادان متجاهر همچنان در انظار عمومی خودنمایی خواهند کرد. مریم خباز - گروه جامعه
یکشنبه 13 بهمن 1392 9:34
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها